Οι Γουόριορς θα υποδεχθούν τα χαράματα της Παρασκευής τους Σέλτικς (3/6, 04:00, Cosmote Sport 4 και LIVE από το SPORT24) στο Game 1 των NBA Finals, στην μάχη των δύο κατά τεκμήριο καλύτερων ομάδων του NBA.

Αμφότεροι οι αντίπαλοι πέρασαν από τις δικές τους συμπληγάδες για να φτάσουν μέχρι τους τελικούς. Οι Γουόριορς απέκλεισαν κατά σειρά τους Νάγκετς (4-1), τους Γκρίζλις (4-2) και τους Μάβερικς (4-1). Οι Σέλτικς απέκλεισαν κατά σειρά τους Νετς (4-0), τους Μπακς (4-3) και τους Χιτ (4-3). Κοινώς, οι "Κέλτες" χρειάστηκαν δύο περισσότερα παιχνίδια για να φτάσουν μέχρι εδώ.

Το SPORT24 αναλύει με την βοήθεια του InStat Scout την φιλοσοφία των ομάδων, πώς χτίστηκαν, αλλά και τι πρεβεύουν πέρα από αυτά που μπορεί κάποιος να δει με την πρώτη ματιά.

Ομάδες που χτίστηκαν, δεν αγοράστηκαν

Είναι μία μάχη ανάμεσα σε δύο ομάδες που χτίστηκαν με τον ίδιο τρόπο, μέσω του NBA Draft, έστω και με… αρκετά χρόνια διαφορά, με τον βασικό τους κορμό να έχει περάσει όλη την μέχρι τώρα καριέρα του με την ίδια φανέλα.

Για τους Γουόριορς όλα ξεκίνησαν το 2009 όταν επέλεξαν τον Στεφ Κάρι στο Νο7 του NBA Draft, για να ακολουθήσουν ο Κλέι Τόμπσον (Νο11 το 2011), ο Ντρέιμοντ Γκριν (Νο35 το 2012), ο Κεβόν Λούνι (Νο30 το το 2015) και ο Τζόρνταν Πουλ (Νο28 το 2019), με τον τελευταίο βέβαια να έρχεται μετά την κατάκτηση 3 τίτλων σε 5 χρόνια. Είναι αλήθεια ότι οι Γουόριορς για μία τριετία είχαν και τον Κέβιν Ντουράντ (2016-2019), κατακτώντας δύο από τα τρία πρωταθλήματά τους σε αυτό το διάστημα (2017 και 2018). Κανένας δεν αμφιβάλει όμως ότι είναι μία ομάδα που χτίστηκε βήμα-βήμα, δεν... αγοράστηκε με την υπογραφή ακριβών free agents.

Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι Σέλτικς. Ο πιο παλιός παίκτης της ομάδας είναι ο Μάρκους Σμαρτ (Νο6 στο NBA Draft 2014), με την σκυτάλη να παίρνουν ο Τζέιλεν Μπράουν (Νο3 στο NBA Draft 2016), o Τζέισον Τέιτουμ (Νο3 στο NBA Draft 2017), ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς (Νο27 στο NBA Draft 2018), ο Γκραντ Γουίλιαμς (Νο22 στο NBA Draft 2019) και ο Πέιτον Πρίτσαρντ (Νο26 στο NBA Draft 2020).

Είναι επίσης αλήθεια ότι και οι Σέλτικς προσπάθησαν να κόψουν δρόμο όταν το καλοκαίρι του 2017 απέκτησαν πακέτο τους Καϊρί Ίρβινγκ, Γκόρντον Χέιγουορντ και Αλ Χόρφορντ, με το πείραμά τους να χαλάει άμεσα με τον σοβαρό τραυματισμό του Χέιγουορντ. Στην πραγματικότητα όμως οι βάσεις της φετινής ομάδας μπήκαν τότε, όταν λόγω των τραυματισμών των Χέιγουορντ και Ίρβινγκ πήραν άμεσα αναβαθμισμένο ρόλο ο Τέιτουμ και ο Μπραουν, οι σημερινοί ηγέτες της ομάδας.

Η ρευστή επίθεση των Γουόριορς, οι διαφορετικές πεντάδες και η άμυνα

Οι Γουόριορς είναι η ομάδα του Στεφ Κάρι. Ισχύει αυτό και το ξέρουν όλοι. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που ξεχωρίζει τους Γουόριορς είναι ότι ενώ η επίθεσή τους εξαρτάται άμεσα από τον Στεφ Κάρι, εντούτοις έχει μία χαρακτηριστική… ρευστότητα που δίνει την δυνατότητα σε όλους τους παίκτες να συμμετέχουν - ή να… νιώθουν πως συμμετέχουν.

Το Γκόλντεν Στέιτ δεν είναι μία ομάδα που παίζει το Pick and Roll τόσο συχνά όσο άλλες ομάδες. Η λογική του Γκόλντεν Στέιτ στηρίζεται σε καλή κυκλοφορία της μπάλας η οποία ξεκινάει με πολλές off screen καταστάσεις και handoff (πάσα χέρι με χέρι) καταστάσεις. Η πολυτέλεια της παρουσίας τριών παικτών που μπορούν να εκτελέσουν σε άμεσο χρόνο (Κάρι, Τόμπσον, Πουλ) δίνει την άνεση στο Γκόλντεν Στέιτ να δημιουργεί ανισορροπία στις αντίπαλες άμυνες λόγω των βοηθειών που πρέπει να δοθούν στους σουτέρ της ομάδας.

Σύμφωνα με το InStat Scout, το Γκόλντεν Στέιτ είναι η ομάδα που επιχειρούσε τις περισσότερες προσπάθειες από off screen καταστάσεις στο φετινό NBA (9.5 ανά αγώνα, με τους δεύτερους Χιτ να επιχειρούν μόλις 6.1), ενώ βρίσκεται στην 7η θέση στις επιθέσεις που εκδήλωσε έπειτα από hand off με 6 κατοχές.

Η λογική του Γκόλντεν Στέιτ είναι ξεκάθαρη, η οποία είναι δυνατή να ακολουθείται βέβαια λόγω του προφίλ των παικτών του: Επιθέσεις με γκαρντ να βγαίνουν από σκριν, ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, βασική drive and kick λογική (ο παίκτης κάνει διείσδυση προς το καλάθι και πασάρει στην περιφέρεια όταν έρθει βοήθεια) και πολλά hand off, συνήθως με πασέρ τον Ντρέιμοντ Γκριν. Ο τελευταίος είναι και ο πλέον κομβικός παίκτης σε αυτού του είδους επίθεση, όντας πιθανότατα ο καλύτερος πασέρ σε τέτοια κατάσταση στο NBA. Καθόλου τυχαία, είναι αυτός από τον οποίο ξεκινούν τέτοιες καταστάσεις - αλλά και PnR κατάστάσεις μετά από πάσα χέρι με χέρι - ειδικά όταν ο αποδέκτης της πάσας είναι ο Στεφ Κάρι.

Στο θέμα των πεντάδων υπάρχει ένας ενθουσιασμός, αλλά και μία μικρή… παρανόηση σχετικά με τα σχήματα των Γουόριορς. Το σχήμα με την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση 5 ημίψηλων παικτών (Κάρι, Πουλ, Τόμπσον, Γουίγκινς, Γκριν) ενθουσίασε, επειδή θύμισε την “Death Lineup” του παρελθόντος. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι από το Game 6 του δεύτερου γύρου με τους Γκρίζλις κι έπειτα αυτό το σχήμα χρησιμοποιήθηκε συνολικά μόλις 30 λεπτά, δηλαδή… 5 λεπτά ανά αγώνα. Αντιθέτως, το σχήμα με τον Λούνι αντί του Πουλ στην πεντάδα χρησιμοποιείτο σχεδόν 15 λεπτά ανά αγώνα, αφού ο δυναμικός σέντερ έδινε το απαραίτητο μέγεθος στην ομάδα.

Ο λόγος που το Γκόλντεν Στέιτ είχε ανάγκη από μέγεθος ήταν επειδή οι ομάδες άρχισαν να σημαδεύουν τον Πουλ. Από την στιγμή που υπήρχε ήδη ο Κάρι στο παρκέ, το Γκόλντεν Στέιτ δεν είχε την πολυτέλεια να έχει δύο “στόχους” στην άμυνα. Πάνω σε αυτή την λογική θεωρείται πολύτιμη η παρουσία του Ότο Πόρτερ (παίζει κυρίως ως πάουερ φόργουορντ σε αυτό το Γκόλντεν Στέιτ), αλλά και η επιστροφή των Άντρε Ιγκουοντάλα και Γκάρι Πέιτον, δύο εξαιρετικών αμυντικών, που ταυτόχρονα πασάρουν καλά στην επίθεση (βασικά ο Ιγκουοντάλα πασάρει εξαιρετικά). Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον να δει κάποιος αν και πόσο θα χρησιμοποιήσει ο Κερ την νέα "Death Lineup" κόντρα σε μία Βοστώνη που έχει ψηλά γκαρντ και συχνά παίζει με δύο ψηλούς.

Το PnR του Τέιτουμ, ο Μπράουν και η άμυνα γρανίτης

Οι Σέλτικς από την πλευρά τους είναι ξεκάθαρα η ομάδα του Τζέισον Τέιτουμ. Είναι γεγονός ότι η Βοστώνη είναι μία ομάδα που έχει πάρει πολλά από τους ρολίστες της στα playoffs. Στην επίθεση της ομάδας ωστόσο όλα ξεκινούν από την ικανότητα του Τζέισον Τέιτουμ (και σε δεύτερο βαθμό του Τζέιλεν Μπράουν) να δημιουργούν καταστάσεις μέσα από το PnR. Αυτό εξηγεί σε έναν βαθμό ένα εξίσου ενδιαφέρον στατιστικό: Οι Σέλτικς ήταν η ομάδα που επιχειρούσε τα περισσότερα σουτ σε καταστάσεις Catch and Shoot (σουτ από στάση) στο ΝΒΑ φέτος (20.9 προσπάθειες ανά αγώνα).

Ο λόγος που συνέβαινε αυτό είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεται ο κόσμος: Οι αντίπαλες άμυνες πολλές φορές προτίμησαν να δώσουν βοήθειες στο μαρκάρισμα του Τέιτουμ, ο οποίος είχε την ευκαιρία να δημιουργεί καταστάσεις για τους συμπαίκτες του. Το βασικό για την Βοστώνη είναι όμως ότι ενώ οι περισσότεροι σουτέρ απλώς σουτάρουν οριακά πάνω από τον μέσο όρο (δεν υπάρχει κλασικός σουτέρ στο ρόστερ με εξαίρεση τον Πρίτσαρντ) έπαιρναν αυτά τα σουτ, ακριβώς επειδή έπρεπε να το κάνουν.

Καθόλου τυχαία βέβαια, οι Σέλτικς ήταν την φετινή σεζόν η 9η ομάδα στο NBA σε προσπάθειες που πήρε σε κατάσταση Catch and Drive (υποδοχή της μπάλας και επίθεση στην close out άμυνα του αντιπάλου με διείσδυση ή σουτ). Ακόμα πιο εντυπωσιακό ωστόσο είναι ότι από τις 31 Δεκεμβρίου κι έπειτα (όταν ξεκίνησε η ανοδική πορεία της ομάδας) αυτός ο αριθμός ανέβηκε στις 10.6 κατοχές, ο οποίος θα τους ανέβαζε στην πρώτη θέση της σχετικής κατηγορίας.

Όση συζήτηση και να γίνει βέβαια για την επίθεση των Σέλτικς, όσοι έχουν παρακολουθήσει την ομάδα ξέρουν πως όλα ξεκινούν από την άμυνα. Μία άμυνα που δεχόταν μόλις 0.93 πόντους ανά κατοχή από τις 31 Δεκεμβρίου κι έπειτα. Τα πάντα στην πίσω πλευρά του παρκέ ξεκινούν από το γεγονός ότι με εξαίρεση τον ύψους 1.85 μέτρων Πρίτσαρντ, στο βασικό ροτέισον δεν υπάρχει παίκτης με ύψος κάτω από 1.91 μέτρα. Αυτός ο παίκτης είναι ο… Μάρκους Σμαρτ όμως, ο οποίος έχει άνοιγμα χεριών 2.06 μέτρα και αναδείχθηκε αμυντικός της χρονιάς.

Στην πραγματικότητα, στην Βοστώνη άλλαξαν όλα όταν ο Ίμε Ουντόκα αποφάσισε να βάζει τον Αλ Χόρφορντ να μαρκάρει τον αντίπαλο σέντερ, στέλνοντας τον Ρόμπερτ Γουίλιαμς στον χειρότερο περιφερειακό σουτέρ των αντιπάλων προκειμένου να μπορεί ο νεαρός σέντερ να δίνει βοήθειες, αφού είναι εξαιρετικός μπλοκέρ. Ακόμα όμως και όταν ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς περνάει στον πάγκο, στην θέση του μπαίνει ο Γκραντ Γουίλιαμς, ένα παιδί που μπορεί να υποστηρίξει την άμυνα με αλλαγές και να μαρκάρει όλες τις θέσεις. Κοινώς, οι Σέλτικς δεν έχουν αμυντικό ψεγάδι.

Δύο υπέροχες ομάδες, μία μεγάλη μάχη

Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πώς γίνεται δύο ομάδες να μοιάζουν όμοιες, αλλά ταυτόχρονα να διαφέρουν τόσο πολύ όταν πατάνε στο παρκέ. Ειδικά όταν αμφότερες χαρακτηρίζονται από την αποτελεσματικότητά τους στην επίθεση, την εξαιρετική τους άμυνα και τα διαφορετικά σχήματα, που ενίοτε εμπίπτουν στην κατηγορία των small ball και άλλες φορές σε αυτή του… Stretch Ball (ανοίγοντας το γήπεδο).

Οι Γουόριορς είναι η ομάδα που άλλαξαν το NBA χάρη στην παρουσία των Κάρι και Τόμπσον. Όταν όμως όλος ο κόσμος κοιτούσε απλώς το… δέντρο (την ικανότητά τους στο σουτ), δεν έβλεπε το δάσος: Την κυκλοφορία της μπάλας, τα σκριν μακριά από εκεί που υπάρχει δράση, την ιδιοφυΐα του Ντρέιμοντ Γκριν, τα ημίψηλα σχήματα, την παρουσία στο παρκέ πέντε παικτών που ξέρουν - και θέλουν - να πασάρουν την μπάλα.

Οι Σέλτικς αντιπροσωπεύουν μία εναλλακτική πρόταση. Μία ομάδα που έχει για πρωταγωνιστές δύο ημίψηλους παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν το δικό τους σουτ (Τέιτουμ, Μπράουν) και έχει ένα ρόστερ γεμάτο two-way παίκτες, που μπορούν να πνίξουν έναν αντίπαλο στην άμυνα με το μέγεθός τους και την πίεση πάνω στην μπάλα.

Στο τέλος της ημέρας, στον τελικό κοντράρονται δύο υπέροχες ομάδες. Δύο ομάδες που ο κόσμος χαίρεται να τις βλέπει στο παρκέ. Και αναμένεται να δώσουν μία σπουδαία μάχη. Η συνέχεια, στο παρκέ.

30 τυχεροί αναγνώστες θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν το Game 1 των NBA Finals στην Θεσσαλονίκη με τους αγαπημένους δημοσιογράφους του SPORT24.