Η εξομολόγηση του Βασιλόπουλου και η κόκκινη συσπείρωση
"Υπόσχομαι ότι δεν θα υπάρξει μέρα χωρίς να παλεύω να βελτιωθώ" γράφει ο Βασιλόπουλος στο blog του
Το ευρωπαϊκό όνειρο και ταξίδι του Ολυμπιακού έφτασε και επίσημα στο τέλος του. Ύστερα από μια πορεία με μεγάλες νίκες (όπως αυτές με την Τάου και τη Ρεάλ στην Ισπανία), απρόσμενες ήττες (όπως αυτή με τη Λε Μαν στο ΣΕΦ) και προσδοκίες που γιγάντωσαν όταν η ομάδα προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ και εξανεμίστηκαν στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό.
Πλέον, ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλο δρόμο παρά μόνο αυτόν που οδηγεί στο πρωτάθλημα και την κορυφή του ελληνικού μπάσκετ, την οποία έχει να πατήσει από το 1997. Με πλεονέκτημα έδρας, τον κόσμο συσπειρωμένο και τους παίκτες αποφασισμένους, η προετοιμασία των ερυθρολεύκων ξεκινάει την Τρίτη και πρώτος αντίπαλος είναι το Μαρούσι για τα ημιτελικά των πλέι οφ.
Το παιχνίδι της Κυριακής στο ΣΕΦ θα είναι ένα τεστ... αλήθειας για τον Ολυμπιακό σε όλα τα επίπεδα: ο Παναγιώτης Γιαννάκης καλείται να μεταδώσει στους παίκτες του τη συγκέντρωση που απαιτείται από τώρα και για τον επόμενο μήνα. Οι παίκτες οφείλουν να συνέλθουν και να αφήσουν πίσω τους το Βερολίνο και να γίνουν "ένα", αφού μόνο έτσι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το ψυχολογικό σοκ που ανέκυψε στο Βερολίνο. Και ο κόσμος, έχει το καθήκον, να πάει στο Φάληρο για να αποδείξει εμπράκτως ότι θα είναι κοντά στην ομάδα σε όλα τα ματς, είτε με το Μαρούσι, είτε με τον Παναθηναϊκό. Τόσα διαρκείας πωλήθηκαν πέρυσι, είναι καιρός να γίνει απόσβεση χρημάτων.
Η εξομολόγηση του Παναγιώτη Βασιλόπουλου
Ήταν ο μεγάλος άτυχος του Φάιναλ Φορ, αφού το πρόβλημα που είχε στη μέση δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί. Κάποιοι, είπαν, ότι δεν υπερέβαλε εαυτόν και πως θα μπορούσε να σφίξει τα δόντια. Κάποιοι, επίσης, τον αποδοκίμασαν στο μικρό τελικό, ενώ ο αδερφός του μπλέχθηκε το πρωί της Κυριακής σε επεισόδιο με λίγους οπαδούς του Παναθηναϊκού στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου.
Αναμφισβήτητα, δεν ήταν και οι καλύτερες μέρες του Παναγιώτη Βασιλόπουλο, ενώ ακόμη κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι οι επόμενες. Οι πόνοι στη μέση δεν λένε να φύγουν, ο φόβος της επέμβασης είναι ορατός και ο κίνδυνος να μην παίξει ούτε στη σειρά με το Μαρούσι, μεγάλος. Ο Έλληνας φόργουορντ, για μια ακόμη φορά, δεν κρύφτηκε. Έγραψε στο blog που διατηρεί στο in.gr και εξήγησε τα πάντα:
Καλησπέρα…
Κανονικά θα έπρεπε τώρα να σας γράφω τις εντυπώσεις μου από το παιχνίδι και πως θα ένιωθα παίζοντας ένα τέτοιο ματς, έναν αγώνα που το ονειρεύομαι από όταν ξεκίνησαν να παίζω μπάσκετ και καθόμουν συνέχεια στην τηλεόραση για να δω τα φάιναλ φορ.
Αλλά είπα να κάνω κάτι διαφορετικό και να ξεκινήσω από το προηγούμενο βράδυ και την προετοιμασία μας για το παιχνίδι, προτού πάω στην 1η Μαΐου.
Μπαίνουμε που λέτε στο καταπληκτικό γήπεδο που είναι χαρά κάθε αθλητή να παίζει σε τέτοιες εγκαταστάσεις. Κάνουμε προπόνηση και ενώ κυλάνε όλα ομαλά- αν και νιώθω κάποιες μικρές ενοχλήσεις- δε θεωρούσα ότι ήταν κάτι τέτοιο ικανό για να με σταματήσει να παίξω…
Λάθος!!! Και όμως γίνεται… ΠΩΣ; Με έναν τρελό πόνο στη μέση μου, πράγμα που με έκανε να μην μπορώ να καθίσω στη θέση του λεωφορείου αλλά ούτε όρθιος.
Το χειρότερο βέβαια ήταν ότι την επόμενη ημέρα το πρωί και εφόσον είχε προηγηθεί ένα επεισοδιακό βράδυ με εμένα και τον Γιάννη να κάνουμε ενέσεις για να ηρεμήσουμε, εγώ από τον πόνο και ο Γιάννης από τον πυρετό γιατί είχε φτάσει 40!!! Και άλλαζε συνεχώς μπλούζες επειδή ίδρωνε οπότε η ώρα έχει πάει αισίως 7 και ενώ ηρέμησε κάπως ο δικός μου πόνος και ο Γιάννης είχε κάνει μούσκεμα μέχρι και το στρώμα δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε και βάλαμε να ακούσουμε λίγο μουσική για να ηρεμήσουμε.
Εγώ άκουγα από πιο πριν γιατί δεν ήθελα να τον ξυπνήσω καθώς προσπαθούσε να κοιμηθεί.
Μου είχε κολλήσει ένα τραγούδι της Μαρινέλας το «άμα δείτε το φεγγάρι» λες και δεν ήθελα να έρθει η ημέρα και να έχω περισσότερο χρόνο για να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερα για να παίξω… αλλά… γιατί να υπάρχει πάντα ένα αλλά το οποίο σχεδόν ποτέ δεν είναι καλό;
Και έρχεται η ημέρα του αγώνα. Και το πρωί πηγαίνοντας στο γήπεδο πονούσα τόσο πολύ που αναγκάστηκα να ξαπλώσω στον διάδρομο του λεωφορείου για να ηρεμήσω…
Όταν φτάσαμε έμεινα συνεχώς στα αποδυτήρια αφού δεν μπορούσα να βγω καθόλου έξω και δεν ένιωθα καθόλου το αριστερό μου πόδι, που είχε μουδιάσει και φυσικά ο Γιάννης εκεί προσπαθώντας να σταθεί στο ύψος του με τον πυρετό να τον έχει κάνει κομμάτια.
Οπότε καταλαβαίνετε τι γινόταν στο δωμάτιο!!! Ένα κόκκινο σταυρό έπρεπε να βάλουμε για να θυμίζουμε νοσοκομείο.
Και φυσικά γίνεται το παιχνίδι και εγώ είμαι δύο φορές χαμένος γιατί ούτε έπαιξα αλλά και η ομάδα και έχασε.
Σε αυτό το σημείο είχα αφήσει το κείμενο όταν έπρεπε να πάω για θεραπεία και γυρίζοντας έχω ενημερωθεί ότι ο Μπουρούσης είναι στην καλύτερη 5άδα της Ευρωλίγκα. Μακάρι όλη η ζωή του να είναι γεμάτη με τέτοιες χαρές…
Συνεχίζω λοιπόν… Είμαι στην άκρη του πάγκου παρακολουθώντας το παιχνίδι. Να νιώθω σαν θηρίο στο κλουβί και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω την ομάδα μου.
Και μία να ακούμε συνεχώς μουσική, που είναι κάτι σαν διεργετικό την ώρα που ετοιμάζομαι να παίξω. Μου ερχόταν στο μυαλό ένα τραγούδι των Μetallica, που είναι ένα από τα αγαπημένα μου, το «nothing else matters» και το πώς ξεκινάει. Αλλά και ότι λέει στους στίχους του (για όσους που δε το ξέρουν ας το ακούσουν θα καταλάβουν) για τους πολλούς που δεν γνωρίζουν και δεν νοιάζονται για το τι κάνουν και τι λένε για πράγματα που δεν ξέρουν… εγώ όμως ξέρω και αυτό έχει σημασία…
Δυστυχώς χάσαμε μία καλή ευκαιρία να πάρουμε την πρόκριση και να δείξουμε ότι αξίζαμε. Γιατί όντως αξίζαμε και μπορούσαμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο. Κάποιοι μου είπαν ότι το χαρίσαμε. Εμείς δεν είχαμε κάτι στα χέρια μας για να το χαρίσουμε. Χαρίζεις κάτι που σου ανήκει και σε εμάς δεν ανήκει ακόμα τίποτα.
Σας έχω πει ότι ποτέ δεν δίνω υποσχέσεις γιατί θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα τις τηρήσω.
Είχα υποσχεθεί σε ένα άτομο που αγαπώ πολύ ότι θα το κάνω από την Δευτέρα του Πάσχα αλλά δεν πρόλαβα γιατί με έπιασε η μέση μου…
Εδώ είναι που λένε μην κάνεις σχέδια για τη ζωή, γιατί δεν ξέρεις η ζωή τι σχέδια έχει για εσένα.
Και για να ολοκληρώσω την υπόσχεσή μου θα σας πω: ότι δεν θα υπάρχει μία μέρα που δεν θα κάνω κάτι για να γίνω ακόμα καλύτερος και όχι μόνο φέτος αλλά και τα υπόλοιπα χρόνια…
Θα δείτε… και να ξέρετε ότι δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια αλλά οι πράξεις.
Keep walking…
Τσίλντρες: "Δεν παίζουν ρόλο τα χρήματα"
Ο Τζος Τσίλντρες βιώσε για πρώτη φορά στη ζωή του τι σημαίνει Φάιναλ Φορ και φυσικά η πορεία του σε αυτό απασχόλησε τα αμερικανικά ΜΜΕ, όπως το draftexpress.com. Ο Αμερικανός του Ολυμπιακού (ο οποίος υπέστη κάκωση συνδέσμων και στον Πειραιά αναμένουν την εξέλιξη του προβλήματός του) μίλησε τις προηγούμενες ημέρες στο συγκεκριμένο site για την εμπειρίες που αποκόμισε στο Βερολίνο, αλλά και για το μέλλον του:
" Είναι νωρίς να πούμε το οτιδήποτε. Δεν ξέρω τι θα γίνει το καλοκαίρι. Θα αποφασίσω σύμφωνα με το πώς θα νιώθω εκείνη την περίοδο. Δεν έχουν σημασία τα χρήματα. Τα λεφτά δεν είναι το παν στη ζωή. Ναι μεν έχουν αξία, αλλά δεν ζω για αυτά. Η απόφασή μου θα έχει να κάνει με προσωπική προτίμηση".
Πλέον, ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλο δρόμο παρά μόνο αυτόν που οδηγεί στο πρωτάθλημα και την κορυφή του ελληνικού μπάσκετ, την οποία έχει να πατήσει από το 1997. Με πλεονέκτημα έδρας, τον κόσμο συσπειρωμένο και τους παίκτες αποφασισμένους, η προετοιμασία των ερυθρολεύκων ξεκινάει την Τρίτη και πρώτος αντίπαλος είναι το Μαρούσι για τα ημιτελικά των πλέι οφ.
Το παιχνίδι της Κυριακής στο ΣΕΦ θα είναι ένα τεστ... αλήθειας για τον Ολυμπιακό σε όλα τα επίπεδα: ο Παναγιώτης Γιαννάκης καλείται να μεταδώσει στους παίκτες του τη συγκέντρωση που απαιτείται από τώρα και για τον επόμενο μήνα. Οι παίκτες οφείλουν να συνέλθουν και να αφήσουν πίσω τους το Βερολίνο και να γίνουν "ένα", αφού μόνο έτσι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το ψυχολογικό σοκ που ανέκυψε στο Βερολίνο. Και ο κόσμος, έχει το καθήκον, να πάει στο Φάληρο για να αποδείξει εμπράκτως ότι θα είναι κοντά στην ομάδα σε όλα τα ματς, είτε με το Μαρούσι, είτε με τον Παναθηναϊκό. Τόσα διαρκείας πωλήθηκαν πέρυσι, είναι καιρός να γίνει απόσβεση χρημάτων.
Η εξομολόγηση του Παναγιώτη Βασιλόπουλου
Ήταν ο μεγάλος άτυχος του Φάιναλ Φορ, αφού το πρόβλημα που είχε στη μέση δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί. Κάποιοι, είπαν, ότι δεν υπερέβαλε εαυτόν και πως θα μπορούσε να σφίξει τα δόντια. Κάποιοι, επίσης, τον αποδοκίμασαν στο μικρό τελικό, ενώ ο αδερφός του μπλέχθηκε το πρωί της Κυριακής σε επεισόδιο με λίγους οπαδούς του Παναθηναϊκού στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου.
Αναμφισβήτητα, δεν ήταν και οι καλύτερες μέρες του Παναγιώτη Βασιλόπουλο, ενώ ακόμη κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι οι επόμενες. Οι πόνοι στη μέση δεν λένε να φύγουν, ο φόβος της επέμβασης είναι ορατός και ο κίνδυνος να μην παίξει ούτε στη σειρά με το Μαρούσι, μεγάλος. Ο Έλληνας φόργουορντ, για μια ακόμη φορά, δεν κρύφτηκε. Έγραψε στο blog που διατηρεί στο in.gr και εξήγησε τα πάντα:
Καλησπέρα…
Κανονικά θα έπρεπε τώρα να σας γράφω τις εντυπώσεις μου από το παιχνίδι και πως θα ένιωθα παίζοντας ένα τέτοιο ματς, έναν αγώνα που το ονειρεύομαι από όταν ξεκίνησαν να παίζω μπάσκετ και καθόμουν συνέχεια στην τηλεόραση για να δω τα φάιναλ φορ.
Αλλά είπα να κάνω κάτι διαφορετικό και να ξεκινήσω από το προηγούμενο βράδυ και την προετοιμασία μας για το παιχνίδι, προτού πάω στην 1η Μαΐου.
Μπαίνουμε που λέτε στο καταπληκτικό γήπεδο που είναι χαρά κάθε αθλητή να παίζει σε τέτοιες εγκαταστάσεις. Κάνουμε προπόνηση και ενώ κυλάνε όλα ομαλά- αν και νιώθω κάποιες μικρές ενοχλήσεις- δε θεωρούσα ότι ήταν κάτι τέτοιο ικανό για να με σταματήσει να παίξω…
Λάθος!!! Και όμως γίνεται… ΠΩΣ; Με έναν τρελό πόνο στη μέση μου, πράγμα που με έκανε να μην μπορώ να καθίσω στη θέση του λεωφορείου αλλά ούτε όρθιος.
Το χειρότερο βέβαια ήταν ότι την επόμενη ημέρα το πρωί και εφόσον είχε προηγηθεί ένα επεισοδιακό βράδυ με εμένα και τον Γιάννη να κάνουμε ενέσεις για να ηρεμήσουμε, εγώ από τον πόνο και ο Γιάννης από τον πυρετό γιατί είχε φτάσει 40!!! Και άλλαζε συνεχώς μπλούζες επειδή ίδρωνε οπότε η ώρα έχει πάει αισίως 7 και ενώ ηρέμησε κάπως ο δικός μου πόνος και ο Γιάννης είχε κάνει μούσκεμα μέχρι και το στρώμα δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε και βάλαμε να ακούσουμε λίγο μουσική για να ηρεμήσουμε.
Εγώ άκουγα από πιο πριν γιατί δεν ήθελα να τον ξυπνήσω καθώς προσπαθούσε να κοιμηθεί.
Μου είχε κολλήσει ένα τραγούδι της Μαρινέλας το «άμα δείτε το φεγγάρι» λες και δεν ήθελα να έρθει η ημέρα και να έχω περισσότερο χρόνο για να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερα για να παίξω… αλλά… γιατί να υπάρχει πάντα ένα αλλά το οποίο σχεδόν ποτέ δεν είναι καλό;
Και έρχεται η ημέρα του αγώνα. Και το πρωί πηγαίνοντας στο γήπεδο πονούσα τόσο πολύ που αναγκάστηκα να ξαπλώσω στον διάδρομο του λεωφορείου για να ηρεμήσω…
Όταν φτάσαμε έμεινα συνεχώς στα αποδυτήρια αφού δεν μπορούσα να βγω καθόλου έξω και δεν ένιωθα καθόλου το αριστερό μου πόδι, που είχε μουδιάσει και φυσικά ο Γιάννης εκεί προσπαθώντας να σταθεί στο ύψος του με τον πυρετό να τον έχει κάνει κομμάτια.
Οπότε καταλαβαίνετε τι γινόταν στο δωμάτιο!!! Ένα κόκκινο σταυρό έπρεπε να βάλουμε για να θυμίζουμε νοσοκομείο.
Και φυσικά γίνεται το παιχνίδι και εγώ είμαι δύο φορές χαμένος γιατί ούτε έπαιξα αλλά και η ομάδα και έχασε.
Σε αυτό το σημείο είχα αφήσει το κείμενο όταν έπρεπε να πάω για θεραπεία και γυρίζοντας έχω ενημερωθεί ότι ο Μπουρούσης είναι στην καλύτερη 5άδα της Ευρωλίγκα. Μακάρι όλη η ζωή του να είναι γεμάτη με τέτοιες χαρές…
Συνεχίζω λοιπόν… Είμαι στην άκρη του πάγκου παρακολουθώντας το παιχνίδι. Να νιώθω σαν θηρίο στο κλουβί και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω την ομάδα μου.
Και μία να ακούμε συνεχώς μουσική, που είναι κάτι σαν διεργετικό την ώρα που ετοιμάζομαι να παίξω. Μου ερχόταν στο μυαλό ένα τραγούδι των Μetallica, που είναι ένα από τα αγαπημένα μου, το «nothing else matters» και το πώς ξεκινάει. Αλλά και ότι λέει στους στίχους του (για όσους που δε το ξέρουν ας το ακούσουν θα καταλάβουν) για τους πολλούς που δεν γνωρίζουν και δεν νοιάζονται για το τι κάνουν και τι λένε για πράγματα που δεν ξέρουν… εγώ όμως ξέρω και αυτό έχει σημασία…
Δυστυχώς χάσαμε μία καλή ευκαιρία να πάρουμε την πρόκριση και να δείξουμε ότι αξίζαμε. Γιατί όντως αξίζαμε και μπορούσαμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο. Κάποιοι μου είπαν ότι το χαρίσαμε. Εμείς δεν είχαμε κάτι στα χέρια μας για να το χαρίσουμε. Χαρίζεις κάτι που σου ανήκει και σε εμάς δεν ανήκει ακόμα τίποτα.
Σας έχω πει ότι ποτέ δεν δίνω υποσχέσεις γιατί θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα τις τηρήσω.
Είχα υποσχεθεί σε ένα άτομο που αγαπώ πολύ ότι θα το κάνω από την Δευτέρα του Πάσχα αλλά δεν πρόλαβα γιατί με έπιασε η μέση μου…
Εδώ είναι που λένε μην κάνεις σχέδια για τη ζωή, γιατί δεν ξέρεις η ζωή τι σχέδια έχει για εσένα.
Και για να ολοκληρώσω την υπόσχεσή μου θα σας πω: ότι δεν θα υπάρχει μία μέρα που δεν θα κάνω κάτι για να γίνω ακόμα καλύτερος και όχι μόνο φέτος αλλά και τα υπόλοιπα χρόνια…
Θα δείτε… και να ξέρετε ότι δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια αλλά οι πράξεις.
Keep walking…
Τσίλντρες: "Δεν παίζουν ρόλο τα χρήματα"
Ο Τζος Τσίλντρες βιώσε για πρώτη φορά στη ζωή του τι σημαίνει Φάιναλ Φορ και φυσικά η πορεία του σε αυτό απασχόλησε τα αμερικανικά ΜΜΕ, όπως το draftexpress.com. Ο Αμερικανός του Ολυμπιακού (ο οποίος υπέστη κάκωση συνδέσμων και στον Πειραιά αναμένουν την εξέλιξη του προβλήματός του) μίλησε τις προηγούμενες ημέρες στο συγκεκριμένο site για την εμπειρίες που αποκόμισε στο Βερολίνο, αλλά και για το μέλλον του:
" Είναι νωρίς να πούμε το οτιδήποτε. Δεν ξέρω τι θα γίνει το καλοκαίρι. Θα αποφασίσω σύμφωνα με το πώς θα νιώθω εκείνη την περίοδο. Δεν έχουν σημασία τα χρήματα. Τα λεφτά δεν είναι το παν στη ζωή. Ναι μεν έχουν αξία, αλλά δεν ζω για αυτά. Η απόφασή μου θα έχει να κάνει με προσωπική προτίμηση".