Πάνε τουλάχιστον τρεις δεκαετίες από τότε που οι οδηγοί της Formula 1 έβγαιναν εξαντλημένοι, σε βαθμό λιποθυμίας, από τα μονοθέσιά τους. Ο Μίκαελ Σουμάχερ εισήγαγε στις αρχές των 1990s το πρότυπο του οδηγού-υπεραθλητή, σε αντίθεση με πολλούς λιπαρούς ή και καπνίζοντες προκατόχους του, και έκτοτε όλα άλλαξαν στη φυσική κατάσταση των πιλότων.

Βεβαίως, ο καύσωνας και η υγρασία στο Λοσάιλ του Κατάρ, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα χρήσης κάθε σετ γόμας στα απόλυτα όριά του (λόγω των τριών υποχρεωτικών πιτ-στοπς για κάθε οδηγό) δεν δοκίμασαν τη φυσική κατάσταση των οδηγών. Δοκίμασαν την ανθεκτικότητα του ανθρώπου στη θερμοπληξία και την αφυδάτωση, ακόμα και των οδηγών της F1 που βρίσκονται σε κορυφαία φυσική κατάσταση.

Δύσκολα σε έναν αγώνα πίστας μπορεί να πει κανείς ότι οι επαγγελματίες αθλητές αντιμετωπίζουν συνθήκες που τους φτάνουν στα έσχατα όρια τους. Οι αγώνες των 24 Ωρών, όπως στο ΛεΜάν και στο παλιό Νίρμπουργκρινγκ, είναι σχετικά ακραίες δοκιμασίες - αλλά ποτέ δεν τους φτάνουν στο σημείο λιποθυμίας από την εξάντληση. Κι ενώ στο GP του Κατάρ η συνθήκη αυτή ήταν απρόσμενη και ασυνήθιστη, υπάρχουν αγώνες στους οποίους η προσέγγιση των ορίων αντοχής του ανθρώπου είναι το προαπαιτούμενο, και η πρόκληση. Διαλέξαμε πέντε από αυτούς:

Ράλι Ντακάρ

Ο αγώνας που κάποτε λεγόταν Παρίσι-Ντακάρ -και πλέον δεν έχει καμία σχέση με την πρωτεύουσα της Σενεγάλης πέραν του ονόματός του- έχει στην μακρόχρονη ιστορία του κοστίσει τη ζωή σε πολλούς αγωνιζόμενους που δεν άντεξαν την εξάντληση - όπως ο Φαμπρίτσιο Μεονί που υπέστη καρδιακή προσβολή εν ώρα αγώνα το 2005.

Το Ντακάρ -που διεξάγεται τε τελευταία χρόνια στη Σαουδική Αραβία- διαρκεί δύο εβδομάδες, με μία ημέρα ξεκούρασης μεταξύ τους. Πλέον τα χιλιόμετρα που καλύπτουν κάθε ημέρα οι συμμετέχοντες σε αγωνιστικό ρυθμό έχουν μειωθεί κατά την πλειοψηφία των ημερών σε 300 έως 400, ενώ πρέπει να καλύψουν και εκατοντάδες ακόμα χιλιόμετρα απλών διαδρομών από και προς τον επόμενο καταυλισμό. Και πρέπει να διασχίσουν με λυσσαλέο γκάζι αμμόλοφους, ποτάμια, λάσπη, βραχώδεις κοιλάδες και τερέν με βλάστηση - κι όλα αυτά με θερμοκρασίες που ακόμη και τον Ιανουάριο στη Σαουδική Αραβία είναι δυσβάσταχτες.

Erzberg Rodeo

Κάθε χρόνο, στο Erzberg Rodeo -ίσως το σκληρότερο αγώνα Enduro του πλανήτη, κάθε Ιούνιο στις Αυστριακές Άλπεις- προσπαθούν να προκριθούν 1.500 αναβάτες, τα καταφέρνουν οι 500 και τερματίζουν ελάχιστοι. Το 2011 είδαν τον τερματισμό οι 9 από τους 500.

Ο αγώνας διεξάγεται μέσα σε ένα εν ενεργεία λατομείο. Η μεγαλύτερη πρόκλησή του είναι το ανέβασμα στην σχεδόν κατακόρυφη πλαγιά του λατομείου, η οποία έχει τόσο μεγάλη κλίση που αμέτρητοι αναβάτες τουμπάρουν, και οι μοτοσικλέτες τους παρασέρνουν άλλους αναβάτες που ακολουθούν. Φυσικά στο κάτω μέρος της πλαγιάς είναι μονίμως παραταγμένα αναρίθμητα ασθενοφόρα.

Baja 1000

Το Baja 1000, που έχει πάρει το όνομά του από την χερσόνησο Baja California, έχει μακρά ιστορία, και είναι σε επικινδυνότητα το αντίστοιχο της παλιάς Carrera Panamericana των αυτοκινήτων. Με τα τετρακίνητά τους αυτοκίνητα ή πρωτότυπα, τις μοτοσικλέτες, τα quads, buggies και φορτηγά, οι αγωνιζόμενοι καλύπτουν 1000 μίλια (1.600 χιλιόμετρα) σε βάναυσες συνθήκες στη μεξικανική έρημο. Οι συνθήκες μάλιστα επιδεινώνονται από τους ίδιους τους θεατές, που σκάβουν τρύπες η αυλακώσεις ή μπλοκάρουν τα υδάτινα περάσματα με βράχια για να κάνουν τα πράγματα λίγο πιο πιπεράτα.

King Of Hammers

Η δυσκολία του off-road αγώνα King of Hammers έγκειται κυρίως στην εξαντλητική προσπάθεια επιδιόρθωσης των οχημάτων από τους αγωνιζόμενους, που εναγωνίως προσπαθούν ενάντια στο χρόνο να επισκευάσουν πρόχειρα τις σπασμένες τους αναρτήσεις ή να αλλάξουν τα διαλυμένα τους ελαστικά. Έτσι, είναι συχνό το φαινόμενο των παρατημένων αγωνιστικών οχημάτων στην άκρη του δρόμου. Το King of Hammers ξεκίνησε το 2007 και διεξάγεται κάθε Φεβρουάριο στην έρημο της Johnson Valley, στην California των ΗΠΑ. Συγκεντρώνει πάνω από 400 ομάδες και 30.000 θεατές, με τη φήμη ενός εκ των σκληρότερων αγώνων των ΗΠΑ.

Rainforest Challenge

Για έξι ημέρες, στη διάρκεια του Rainforest Challenge, οι αγωνιζόμενοι πρέπει να αντιμετωπίσουν με τα τετρακίνητα οχήματά τους τα στοιχεία της φύσης στις ζούγκλες της Μαλαισίας: να διασχίσουν την πυκνή βλάστηση, να προστατευθούν από άγρια ζώα -κυρίως από τα φίδια-, να επιβιώσουν από τις τροπικές καταιγίδες και να μην κολλήσουν σε διαδρομές με παχιά λάσπη και ορμητικά ποτάμια. Έτσι, το motto του αγώνα εύστοχα είναι «η επιβίωση των πιο ανθεκτικών». Το Rainforest Challenge προγραμματίζεται εσκεμμένα για τις ημέρες της περιόδου τυφώνων στη Μαλαισία, και δεν είναι λίγοι οι αγωνιζόμενοι που κατάφεραν να το τερματίσουν όχι σε έξι, αλλά σε εννέα ή δέκα μέρες.