Η παρόρμησή του, μάλιστα, να παρομοιάσει την 643 με φορτηγό ήταν και αυτή που οδήγησε στη ρήξη του με τη Ferrari, και επίσπευσε την αποχώρησή του από το Μαρανέλο μετά από δύο χρόνια - στα οποία έχασε τον τίτλο του ‘90 στο δεύτερο από τα περιβόητα ατυχήματά του με τον Άιρτον Σένα στην πίστα της Σουζούκα.

“Ποτέ δεν έχω οδηγήσει τόσο κακό αυτοκίνητο”, είχε πει τότε ο Γάλλος. “Χθες με γεμάτο ρεζερβουάρ διαπιστώσαμε ότι το τιμόνι κλειδώνει στις κλειστές στροφές, αυτό είναι ένα σοβαρό μηχανικό πρόβλημα που χειροτέρευε στη διάρκεια της χρονιάς.

Το να αγωνίζεσαι σε ένα Γκραν Πρι με τέτοιες συνθήκες είναι μια δοκιμασία, δεν αισθανόμουν σαν οδηγό της Formula 1, διότι ένας καλός οδηγός φορτηγού με δυνατά χέρια θα μπορούσε να τα πάει εξίσου καλά”, συνέχισε ο Προστ, σπέρνοντας τους ανέμους που θα έφερναν τη θύελλα της εξόδου του από το Μαρανέλο.

Η Ferrari 643, σχεδιασμένη από τον τεχνικό διευθυντή Στιβ Νίκολς και τον επικεφαλής σχεδιαστή Ζαν-Κλοντ Μιζό, ήταν στην ουσία η μετεξέλιξη της 642, με όλες τις αλλαγές που είχε ζητήσει ο Προστ. Τρεις σημαντικές ήταν η αναθεώρηση της γεωμετρίας της ανάρτησης και η αύξηση του μεταξονίου και του μήκους του αμαξώματος που κάλυπτε τον κινητήρα και τους πλευρικούς αεραγωγούς.

Ο ατμοσφαιρικός V12 κινητήρας Ferrari Tipo 037, με περιεχόμενη γωνία 65°, απέδιδε 710 ίππους στις 13.800 στροφές με πέντε βαλβίδες ανά κύλινδρο - καθώς δεν είχαν εξελιχθεί ακόμη οι ενεργητικές βαλβίδες. Επίσης, προς το τέλος της σεζόν του 1991 απέκτησε και μια αναβάθμιση με το σύστημα ελέγχου της πολλαπλής εισαγωγής.

Το νέο σασί 643 έκανε το ντεμπούτο του στο GP Γαλλίας και αμέσως -παρά τη δεύτερη θέση που κατέκτησε ο Προστ στον αγώνα της πατρίδας του- αποδείχθηκε ότι δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες της Scuderia. Το Cavallino δεν είχε την ταχύτητα McLaren MP4/6 ούτε της Williams FW14, και δεν ήταν απαλλαγμένο από τα προβλήματα αξιοπιστίας της 642.

Η Ferrari σκόραρε 55,5 βαθμούς εκείνη τη χρονιά (φυσικά με το διαφορετικό σύστημα 10-6-4-3-2-1 βαθμών για τους έξι πρώτους κάθε αγώνα, και τίποτα παραπάνω) και τους 39,5 από αυτούς τους πέτυχε με την 643. Με 8 βάθρα εκείνη τη χρονιά, η Scuderia τερμάτισε στην 3η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών.

Έναν αγώνα πριν το τέλος της σεζόν η ρήξη της Scuderia με τον Προστ έφτασε στο απόγειό της και οι δρόμοι των δύο πλευρών χώρισαν. Όμως, λίγες μέρες αργότερα, στο τέλος του 1991, στο Μαρανέλο θα επέστρεφε -μετά τη δεκαετία του 1970- ο Λούκα ντι Μοντεζέμολο, ως πρόεδρος της Ferrari, που σύντομα θα προσλάμβανε τον Ζαν Τοντ για να οικοδομήσουν μαζί την υπερομάδα της Scuderia που θα κυριαρχούσε στη F1 την περίοδο 1999-2004 με τον Μίκαελ Σουμάχερ.

Τρεις δεκαετίες μετά από όλα αυτά, και σε μια ιστορική επίδειξη όπως το Historic Dubai GP Revival, ο Αλέν Προστ δεν είχε να ανησυχεί για την οδηγική αίσθηση της Ferrari 643, ούτε η Scuderia για τα σχόλια του Προστ, όταν ο τετράκις πρωταθλητής επέστρεψε -με το αυθεντικό του κράνος- στο κόκπιτ αυτού του εμβληματικού cavallino.