Μία γυναίκα που νόσησε από Parkison αποκαλύπτει πώς την βοήθησε η πυγμαχία
H Jennifer Parkison ήταν 32 ετών όταν διαγνώστηκε με Parkison και αναγκάστηκε να αφήσει τη δουλειά της, με την πυγμαχία να την βοηθάει να αλλάξει στάση ζωής και να γίνει πιο δυνατή.
H Jennifer Parkison ήταν 32 ετών όταν διαγνώστηκε με Parkison. Η συγκεκριμένη ασθένεια επιτίθεται στο νευρικό σύστημα και έχει αρνητική επίδραση στην κινησιολογία του ανθρώπου, ενώ δεν υπάρχει θεραπεία.
Μέσα σε λίγα χρόνια η Jennifer αναγκάστηκε να αφήσει την δουλειά της ως νοσοκόμα ενώ δυσκολευόταν να σταθεί δίπλα στα παιδιά της όπως εκείνη ονειρευόταν. Η πυγμαχία όμως την βοήθησε να αλλάξει στάση ζωής και να την κάνει πιο δυνατή.
"Θυμάμαι τα πρώτα συμπτώματα όταν έτρεμαν τα χέρια μου. Αναγκάστηκα ακόμα και να κάτσω πάνω στο χέρι μου για να σταματήσει να τρέμει. Δεν θεώρησα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Ήμουν 30 ετών και σε πολύ καλή κατάσταση. Οι φίλοι μου έλεγαν πως ίσως είμαι κουρασμένη και αντιδράει το σώμα μου. Μετά από αρκετές επισκέψεις σε ειδικούς συνάντησα έναν νευρολόγο.
Μου είπε πως πάσχω από την νόσο του Parkison. Μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα για την νόσο. Έπρεπε να αποδείξω πως η ασθένεια δεν θα με κερδίσει. Το 2009 χώρισα με τον άντρα μου και έμεινα ξαφνικά μία μόνη γυναίκα με δύο παιδιά οκτώ και πέντε ετών.
Ήθελα να βρω έναν τρόπο να σταθώ στα πόδια μου για εκείνα. Έψαξα στο google και βρήκα ένα πρόγραμμα για ανθρώπους με την ίδια πάθηση. Η πυγμαχία θα με βοηθούσε να βρω ισορροπία και έλεγχο στο σώμα μου.
Λίγες μέρες αργότερα φορούσα γάντια και δεν ήταν αστείο. Εκτός από τις γροθιές, έκανα τρεξίματα, burpees και πολλές άλλες ασκήσεις. Στην αρχή ζορίστηκα καθώς το σώμα μου αντιδρούσε. Ένιωθα ένα πάγωμα όμως ο προπονητής μου με παρότρυνε να τελειώνω αυτό που ξεκίνησα.
Ήταν το προσωπικό μότο πλέον. Πάντα τελείωνα το μάθημα και δεν τα παρατούσα ποτέ στην μέση. Το σώμα μου σταμάτησε να...παγώνει. Βελτίωσα την φυσική μου κατάσταση και την δύναμη.
Οι κινήσεις μου ήταν καλύτερες αλλά ένιωθα και ψυχολογικά δυνατή. Έμοιαζε ακατόρθωτο αυτό που έκανα αλλά τα κατάφερα. Αυτό που έκανα για μένα ήθελα να το μεταδώσω και σε άλλους. Έφτιαξα μία κοινότητα για ανθρώπους που έχουν Parkison με στόχο να τους δώσω μία λύση. Η κοινότητα αυτή ονομάζεται STRONGHER: Women Fighting Parkinson's.
Ξύπνησα ένα πρωί και είχα 75 ενδιαφερόμενες. Στην συνέχεια έγιναν 1.000 σε όλο τον κόσμο! Η κοινότητα αυτή έχει στόχο την επικοινωνία και την ενθάρρυνση. Συνεργάστηκα με τον μποξέρ Josh Ripley που διατηρεί τμήμα πυγμαχίας για ανθρώπους με Parkison.
Δεν είμαι η μόνη σε αυτόν τον κόσμο που πάσχει από αυτή την ασθένεια", καταλήγει η γενναία γυναίκα που βρήκε έναν τρόπο να κερδίσει την ασθένεια και να δώσει δύναμη σε άλλους ανθρώπους με παρόμοια προβλήματα.
Διαβάστε ακόμη στο fightsports.gr
