Παλιός, αξιοσέβαστος και ελληνομαθής συνάδελφος συνήθιζε να λέει σε όσους το παράκαναν στο μπίρι-μπίρι μετά του "προσώπου" με το ακουστικό στο χέρι: "Συνάδελφε, να γνωρίζεις πάντως ότι εκ του τηλεφώνου, ουδεμία γυνή κατέστη έγκυος".

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για μέρες όπως η σημερινή: "Εκ της κληρωτίδος, ουδεμία ομάς προκρίνεται ή αποκλείεται". Αυτό συμβαίνει στο… κρεβάτι –σόρυ, στο χορτάρι εννοώ.

Το λέω επειδή από το απογευματάκι, οι μισοί φίλοι του Παναθηναϊκού που ακούω να σχολιάζουν την κλήρωση με τη Μάλαγα τα έχουν βάψει μαύρα (λόγω ονόματος πρωταθλήματος προέλευσης και θέσης στο περσινό πρωτάθλημα) και οι άλλοι μισοί ονειρεύονται… περίπατο (λόγω της… ακαρδίας του εκεί "πρίγκηπος" και της απόφασής του να "κλείσει" την κάνουλα, με αποτέλεσμα οι φίρμες της περσινής χρονιάς να την κάνουν σιγά σιγά με ελαφρά πηδηματάκια…).

Η αλήθεια, φυσικά, βρίσκεται –όπως πάντοτε- κάπου στη μέση. Η φετινή Μάλαγα (και δεν το κρίνω από το φιλικό του Ολυμπιακού, την άποψή μου για τα φιλικά τη γνωρίζετε), ασφαλώς και είναι αρκετά αποδυναμωμένη. Σε σχέση… με την περσινή, όμως. Όχι τόσο ώστε να πει κάποιος ότι, ξαφνικά, από 4η στο περσινό ισπανικό πρωτάθλημα είναι τώρα ομάδα που θα κινδύνευε με… υποβιβασμό στη Σούπερ Λίγκα. Μην πιανόμαστε και… "μαλάγες".

Η ισπανική ομάδα δεν κάνει εφέτος και κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι αποπειράται να κάνει και ο εφετινός Παναθηναϊκός: χωρίς τις πολύ μεγάλες «φίρμες» για να πάρουν το παιχνίδι επάνω τους, θα βασιστεί σ’ έναν κορμό έμπειρων ξένων και από ‘κει και πέρα σε νεαρούς, Ισπανούς κυρίως παίκτες, ορεξάτους και φιλότιμους, που θα θέλουν να κάνουν εκεί όνομα και μετά να πάνε αλλού. Όμως οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους παίκτες ήταν (τουλάχιστον) και πέρυσι εκεί. Οι παραστάσεις τους είναι από το ισπανικό πρωτάθλημα και οι ποδοσφαιρικές τους καταβολές, το "σχολείο" που τελείωσαν (ή από το οποίο αποφοίτησαν), είναι το κυρίαρχο στο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό στερέωμα εδώ και χρόνια.

Με άλλα λόγια, σε δύο αναμετρήσεις με ισχυρό κίνητρο, όποιος πιστεύει ότι θα τρομάξουν από την ευρωπαϊκή ιστορία του Παναθηναϊκού (που είναι όντως πολύ πιο εντυπωσιακή από τη δική τους) και με τα γόνατα λυμένα θα χάσουν χαλαρά, πλανάται πλάνην οικτράν.

Το ίδιο όμως κάνει και όποιος θεωρεί ότι η συγκεκριμένη ομάδα «δεν περνιέται». Περνιέται και παραπερνιέται, αλλά θέλει προσοχή, σχέδιο και σοβαρότητα. Π.χ., ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου με τη Μάδεργουελ στο ΟΑΚΑ μπορεί να έφευγε με τουλάχιστον δύο γκολ στο παθητικό του από το Λα Ροσαλέδα. Αλλά ο Παναθηναϊκός του δευτέρου ημιχρόνου, θα μπορούσε να έχει φύγει και με ισοπαλία με σκορ, ακόμη και με νίκη από ‘κει.

Το θετικότερο στην υπόθεση είναι ότι ο Φερέιρα τη γνωρίζει καλά και ότι, με το πρώτο ματς να γίνεται έξω, οι "πράσινοι" μπορούν εφέτος να ελπίζουν ότι είναι σε θέση να στηρίξουν ένα παιχνίδι αντεπιθέσεων. Το λέω επειδή και στο προχθεσινό ματς, το δίδυμο Μπουμσόνγκ-Βελάσκες, αλλά και η αθόρυβη, αποτελεσματική δουλειά του Βιτόλο στο κέντρο, έδειξαν ότι υπάρχει μια πολύ πιο στέρεα απ’ ότι τα τελευταία χρόνια βάση στην υπόθεση "αμυντική λειτουργία" της ομάδας.

Ένα τέτοιο σχέδιο τακτικής είναι ό,τι πρέπει για το έξω παιχνίδι. Με λίγη βοήθεια και από την τύχη (που πάντοτε παίζει το ρόλο της και ειδικότερα σε κρίσιμα ματς στις αρχές-αρχές της σεζόν) μπορεί να αποδώσει όπως πρέπει και να φέρει καλό αποτέλεσμα. Αν είναι τέτοιο που θα επιτρέψει στον Παναθηναϊκό να μην ανοιχτεί και πάρα πολύ στη ρεβάνς, ακόμη καλύτερα. Μέχρι τότε, όμως, έχουμε καιρό...