Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Όσο η κόντρα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού στην κορυφή του πρωταθλήματος “φουντώνει”, τόσο θα έρχεται στο προσκήνιο το θέμα διαιτησία. Ειδικά, όταν υπάρχουν αφορμές, όπως η χθεσινή, της παρουσίας του διαιτητή Κώστα Ιωαννίδη από την Αργολίδα.

Πολλές φορές έχω κατακρίνει την υπερβολική ευαισθησία των οπαδών του ΠΑΟΚ απέναντι σε σφυρίγματα διαιτητών, ωστόσο, χθες, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το δίκιο τους. Δεν γίνεται να “βράζει” ένα ολόκληρο γήπεδο με έναν διαιτητή, χωρίς κάτι στραβό να έχει συμβεί.

Φυσικά, ό,τι κι αν είναι αυτό, δεν δικαιολογεί με τίποτα τα υβριστικά συνθήματα σε βάρος της μητέρας του ρέφερι από την Αργολίδα που ακούστηκαν στην Τούμπα (τραγική συνήθεια όλων σχεδόν των ελληνικών γηπέδων).

Αν ήταν απλά να αναφερθώ στην κακή διαιτησία του Ιωαννίδη, θα μου αρκούσε ένα υστερόγραφο στο άρθρο μου. Κι αυτό γιατί είμαι της άποψης ότι αν ένας διαιτητής έχει μπει με διάθεση να σφυρίξει στραβά σε ένα παιχνίδι, μία ομάδα δεν μπορεί με τίποτα να τον σταματήσει, ό,τι κι αν κάνει πριν και στη διάρκεια του αγώνα (σημειωτέον, δεν θεωρώ λάθος την κίνηση του ΠΑΟΚ να κάνει απευθείας τα παράπονα στην ΚΕΔ και την ΕΠΟ και το προτιμώ από το παιχνίδι εντυπώσεων και “θορύβου” με έκδοση ανακοινώσεων που λένε πολλά, χωρίς τελικά να λένε τίποτα)..

Μάλλον, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος: Να έχει φτιάξει ομάδα που να κερδίζει και τους διαιτητές, όπως πολλές φορές έχει δηλώσει ο Άγγελος Αναστασιάδης που γνωρίζει όσο κανείς άλλος την ψυχοσύνθεση του ΠΑΟΚ. Και ο χθεσινός ΠΑΟΚ ήταν ομάδα που κέρδισε και τον διαιτητή, ψυχολογικά, κυρίως.

Μπορεί ο Στέφενς, οι συνεργάτες του και οι παίκτες να διαμαρτυρήθηκαν έντονα σε κάποιες φάσεις και κυρίως όταν πάρθηκε η απόφαση για τη σύντομη διακοπή, όμως σε καμία περίπτωση δεν ξέφυγαν από τα όρια και κυρίως, δεν έχασαν τη συγκέντρωσή τους. Συνέχισαν ακόμη πιο πεισμωμένοι και λίγα δευτερόλεπτα μετά την επανέναρξη του αγώνα πέτυχαν το 1-0 και έβαλαν τη γκρίνια του κόσμου σε δεύτερο πλάνο.

Ήταν δείγμα σωστής νοοτροπίας αυτό, απόρροια ίσως και της ωριμότητας που έχει αποκτήσει πλέον ο ΠΑΟΚ, αφού για πολλά χρόνια είχε δοκιμάσει τη συνταγή του “φωνάζω για να κάνω θόρυβο”, χωρίς να πετυχαίνει τίποτα.

Όσα ανέφερα πιο πάνω ισχύουν και για τον Χουμπ Στέφενς, που, πολύ ορθά, απέφυγε να μιλήσει για διαιτησία στη συνέντευξη Τύπου. “Το έκανα στο ημίχρονο του αγώνα με τη Σάλκε και η UEFA με τιμώρησε αυστηρά, δεν θα το κάνω πάλι” είπε και πιθανόν να είχε ενημερωθεί πόσο πολύ είχαν “κυνηγήσει” οι διαιτητές τον Λάσλο Μπόλονι όταν η κάμερα τον “έπιασε” να βρίζει συνάδελφό τους.

Αλλού το μυαλό τους και καλά κάνουν

Ο Ολλανδός έχει επικεντρώσει την προσοχή του, και καλά κάνει, στο πώς θα βελτιώσει την ομάδα του και υπό αυτή την έννοια θα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος για αρκετά πράγματα απ' όσα φανέρωσε ο ΠΑΟΚ κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης. Καταρχήν, με την επιμονή του να στηρίζει την επιλογή συγκεκριμένων προσώπων, ακόμη κι όταν δεν είναι στην καλή τους μέρα, σε συγκεκριμένους ρόλους, η ομάδα του αρχίζει να αποκτά ομοιογένεια. Κόντρα στον Αστέρα ήταν η πρώτη φορά που οι παίκτες του ΠΑΟΚ έβρισκαν ο ένας τον άλλο με τη μπάλα χωρίς να το πολυσκεφτούν. Είχαν για πολλή ώρα την κατοχή, έπαιξαν στρωτό ποδόσφαιρο, επιτέθηκαν και από τα άκρα και από τον άξονα, ενώ συνέχισαν να φανερώνουν πόσο πολύ έχουν δουλέψει στις στημένες φάσεις.

Ο Στέφενς δείχνει να κερδίζει ένα πρώτο στοίχημα σε ό,τι αφορά στην ομάδα που δημιουργεί στην Τούμπα για να πετύχει αυτό που πραγματικά οραματίζεται, όμως, το βασικό κριτήριο επιτυχίας είναι η διάρκεια. Ο ΠΑΟΚ έχει μπροστά του μία σειρά κρίσιμων αγώνων και στη διάρκεια της θα περάσει από εξετάσεις η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού και οι επιλογές τακτικής του Χουμπ Στέφενς, η διάθεση και η αγωνιστικότητα των παικτών και φυσικά και το αν τελικά έχει συνέχεια η ώριμη αντίδρασή τους όταν αισθάνονται ότι αδικούνται από τη διαιτησία.