Δεν είμαι διατεθειμένος να συμμετάσχω στο γαϊτανάκι απαξίωσης του Χατζηνικολάου. Είχα, άλλωστε, ζητήσει δημόσια να παραιτηθεί την ίδια μέρα που προσελήφθη ( «Χατζηνικολάου παραιτήσου τώρα!», 10 Ιουνίου ). Ποτέ δεν έτρεφα αυταπάτες.

Μην περιμένετε να "κλοτσήσω" το εξιλαστήριο θύμα, παρέα με τους βετεράνους opinion makers που κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας… τραγουδούσαν ανάποδα ( «Ζήσε το ψέμα! Έχουμε προετοιμασία…», 8 Ιουλίου) .

Είμαι εκ πεποιθήσεως αντίθετος στις συνεχείς αλλαγές προπονητών. Δεν είναι θέμα προσώπου. Είναι ζήτημα ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας ( «Μη στραγγαλίζετε τον Άρη! Βάλτε μια σειρά…»). Ας δεχτώ, όμως, ότι η καρατόμηση είναι λαϊκή εντολή.

Ειλικρινά, τι ποσοστό ευθύνης πιστεύετε ότι έχει ο Χατζηνικολάου για την εικόνα του Άρη στο γήπεδο; Μακάρι να τον διώχναμε και οι ποδοσφαιριστές να μεταμορφώνονταν. Πόσο συχνά, όμως, το ευκταίο είναι ρεαλιστικό;. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, σύνθετο και έχει ρίζες στο μαύρο παρελθόν. «Τα παράπονά σας στις διοικήσεις 2004-2013» . Όλα εδώ πληρώνονται…

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι

Το 1992 ο Ηλιάδης έφερε στον Άρη για ξένους τους Βάλκοφ, Ιγνάτοφ, Σαλαμάνοφ. Τότε, κατηγορήθηκε εκείνος για τις κακές επιλογές (πλην Σαλαμάνοφ που ήταν…μέτριος). Φέτος έφερε Έλσνερ, Ίμπε και Ουντότζι. Πώς γίνεται τώρα να φταίει το τεχνικό επιτελείο για τις επιλογές και τότε να έφταιγε ο πρόεδρος;

Ο σχεδιασμός των ομάδων γίνεται από τις εκάστοτε διοικήσεις. Το ΔΣ της ΠΑΕ Άρης εμπιστεύτηκε το αγωνιστικό τμήμα σε Μούτα-Χατζηνικολάου. Ποιος τους είπε ότι ένας βοηθός προπονητή θα ανταπεξέλθει σε καθήκοντα τεχνικού διευθυντή; Αν έκανε λάθη ο Μούτας, τα ‘χρεώνεται’ ο Ηλιάδης που τον προσέλαβε. Το ίδιο ισχύει για τον «κάθε Χατζηνικολάου». Δε γίνεται να ‘χτυπάμε το σαμάρι’ και να ‘χαϊδεύουμε τον γάιδαρο’.

Είναι αφελές να πέφτουμε στην παγίδα της στοχοποίησης των υπαλλήλων που μετατρέπονται σε ‘αποδιοπομπαίοι τράγοι’, για να καλύπτονται τα λάθη της διοίκησης. Στο παρελθόν, δεκάδες προπονητές έχουν χρησιμοποιηθεί ως ‘ασπίδα’ για να αποκρυφτούν τα διαχειριστικά εγκλήματα των προέδρων. Είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιούμε την ίδια καραμέλα, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη που μας οδήγησαν στο χρεοκοπημένο παρόν.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι

Η ομάδα είναι ασύνδετη, η ανάπτυξη προβλέψιμη και η αμυντική λειτουργία αναποτελεσματική. Ο Χατζηνικολάου φέρει βαρύτατη ευθύνη για την αδυναμία δημιουργίας ανταγωνιστικού συνόλου, που θα αμύνεται ορθολογικά και θα ποντάρει στις αντεπιθέσεις για να κερδίσει βαθμούς.

Ωστόσο, η πλειοψηφία των «γκολ κατά» ξεκινάει από ατομικά λάθη των ποδοσφαιριστών και όχι από ‘κακό στήσιμο’. Κανένας προπονητής δε μπορεί να κατηγορηθεί επειδή κάποιος παίκτης παραπατάει ή κάνει κακό κοντρόλ ή χάνει τις εναέριες μονομαχίες στα ‘στημένα’ ή χτυπάει η μπάλα στην πλάτη του. Η ποιότητα, η ωριμότητα και η τύχη είναι αστάθμητοι παράγοντες που δε βελτιώνονται μέσα σε λίγους μήνες.

Δε μεταφέρω τις ευθύνες στους παίκτες. Αντίθετα, πιστεύω ότι έχουν δυνατότητα να βελτιωθούν και να ελαχιστοποιήσουν τα προσωπικά λάθη. Υποστηρίζω, απλώς, ότι η αποτυχία δεν έχει ‘ένα πατέρα’. Είναι συλλογική υπόθεση και πρέπει να αντιμετωπίζεται με ομαδικό πνεύμα.

Φυσικά, ο Χατζηνικολάου θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει διαφορετικά πρόσωπα στη βασική 11άδα ή να κάνει πιο σωστές αλλαγές ή να βελτιώσει την ψυχολογία των παικτών για να μην πετάνε ‘λευκή πετσέτα’ μόλις δέχονται γκολ. Ποιες είναι, όμως, οι επιλογές του για την προβληματική αμυντική γραμμή; Πόσο βοήθησαν οι ανασταλτικοί μέσοι που χρησιμοποιήθηκαν στα τρία παιχνίδια; Το πρόβλημα δεν είναι τόσο μονοδιάστατο όσο το παρουσιάζουν…

Αντί επιλόγου…

Η διοίκηση έχει την αποκλειστική ευθύνη για το σχεδιασμό της χρονιάς. Ο Ηλιάδης ψηφίστηκε από τον κόσμο και ‘χρεώνεται’ τις επιλογές των υπαλλήλων του. Μην προσπαθείτε πείσετε τους φιλάθλους ότι ο ‘καλός Ηλιάδης’ έφερε τους Τάτο-Μανιά και ο ‘κακός Μούτας’ τους Ίμπε, Έλσνερ. Ο πρόεδρος ευθύνεται για το σύνολο των επιλογών. Εκείνος αποφάσισε...

Αναφορικά με το «καθαρά αγωνιστικό», υπάρχει συνευθύνη για την κατρακύλα. Είναι, συνεπώς, άδικο να προσωποποιούμε την αποτυχία. Οφείλουμε να αξιολογήσουμε ρεαλιστικά τα γεγονότα και να μην αφήσουμε το συναίσθημα να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας. Ποτέ δε λαμβάνονται σωστές αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής.

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr