Τα εγκληματικά λάθη των διοικήσεων 2004-2013 και ο φετινός λανθασμένος αγωνιστικός σχεδιασμός οδήγησαν τον Άρη στο μηδέν. Μοιραία, λοιπόν, η ομάδα αναγκάζεται να παίξει ένα εξαιρετικά πρόωρο ‘τελικό’ που φέρνει στη μνήμη το αντίστοιχο περσινό παιχνίδι στο Χαριλάου.

Παρά τη διάχυτη απογοήτευση, κανένας δεν πρέπει να μεταφέρει αρνητική ενέργεια στο γήπεδο. Οι αποτυχίες πρέπει, κάποια στιγμή, να αποτελέσουν παρελθόν. Στο μυαλό όλων θα είναι μόνο η κατάκτηση της νίκης, με κάθε τρόπο στα πλαίσια του fair play.

Οι κιτρινόμαυροι επιβάλλεται να ‘καταπιούν’ τον Λεβαδειακό από το ξεκίνημα, λειτουργώντας ‘επιθετικά’ τόσο σε κατάσταση άμυνας όσο και σε φάση επίθεσης. Ο αντίπαλος δεν ‘επιτρέπεται’ να αισθανθεί, σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, πως μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις ένα θετικό αποτέλεσμα.

Το πάθος πρέπει να είναι ανάλογο του περσινού εμφατικού 4-0, που άνοιξε το δρόμο για το ντεμαράζ θετικών αποτελεσμάτων που εξασφάλισαν τη σωτηρία κόντρα στις…προβλέψεις των ‘ειδικών’. Χρειάζεται ‘έξυπνη’ συμπεριφορά τόσο στον αγωνιστικό χώρο όσο και στις αντιδράσεις του κόσμου.

Η αρχή του…τέλους

Αξιολογώντας αντικειμενικά την παρουσία των κιτρινόμαυρων στο φετινό πρωτάθλημα, θα διαπιστώσουμε ότι οι τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια δεν προέκυψαν αποκλειστικά λόγω προπονητικής ανεπάρκειας. Μπορεί ο Χατζηνικολάου να πλήρωσε το μάρμαρο της κάκιστης εικόνας, αλλά τα μισά γκολ που δέχτηκε ο Άρης ξεκίνησαν από παιδαριώδη ατομικά λάθη των ποδοσφαιριστών (Τριανταφυλλάκος – Κύργιας στην πρεμιέρα και…πλάτη Ουντότζι στο Περιστέρι).

Στην αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό, πρέπει να γίνει η αρχή του…τέλους της αγωνιστικής ανωριμότητας. Οι ποδοσφαιριστές οφείλουν να αποδείξουν ότι αδικούν τον εαυτό τους με τη, μέχρι σήμερα, παρουσία τους. Έφτασε η ώρα να μιλήσει ο ποδοσφαιρικός εγωισμός, που θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για να ξεκλειδώσει το ταλέντο που διαθέτουν.

Κανένας δεν τρέφει αυταπάτες για την ποιότητα του φετινού roster. Δεν υπάρχουν παράλογες απαιτήσεις ή εμμονή για την επίτευξη κάποιου ανέφικτου στόχου. Οι φίλαθλοι ζητούν, απλώς, το αυτονόητο. Να κερδίζει ο Άρης στο Χαριλάου ομάδες «τύπου Λεβαδειακού», γιατί διαθέτει παίκτες που έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν.

Για να το πούμε απλά, ο κόσμος ζητάει από την ομάδα να κάνει αυτό που μπορεί. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η μπάλα βρίσκεται, πλέον, στα πόδια τον πρωταγωνιστών που καλούνται να σβήσουν τα τρία ‘μαύρα αποτελέσματα’ και να:

• ελαχιστοποιήσουν τα ‘εύκολα λάθη’, σιγουρεύοντας τις μεταβιβάσεις

• επιδείξουν υπέρμετρο πάθος, κερδίζοντας την πλειοψηφία των προσωπικών μονομαχιών

• λειτουργήσουν ομαδικά, υποτάσσοντας το ‘εγώ’ στο ‘εμείς’ και προσφέροντας ‘βοήθειες’ στους συμπαίκτες τους σε άμυνα και επίθεση

• κεφαλαιοποιήσουν την ώθηση της κερκίδας, επιδιώκοντας να σκοράρουν νωρίς

• παίξουν στο 100% των δυνατοτήτων τους, ώστε να ‘κλείσουν το μάτι’ στον καινούριο προπονητή

Ανεξάρτητα από τις επικείμενες αναγκαστικές αλλαγές του Μιλίνκοβιτς σε επίπεδο τακτικής / προσώπων, οι παίκτες ‘χρωστάνε’ μία εμφάνιση βγαλμένη από την ταινία…Braveheart. Δεν έχουν παρά να κοιτάξουν τον αντίπαλο μέσα από τα μάτια των οπαδών. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους…

Προσοχή στις…παγίδες

Πιστεύω ότι η πίεση για το αποτέλεσμα θα μετατραπεί σε ενθουσιασμό για νίκη, λειτουργώντας ευεργετικά για την αφύπνιση των ποδοσφαιριστών. Επειδή, όμως, στο γήπεδο θα ‘κατέβει’ και ο…αντίπαλος ενδέχεται το παιχνίδι να μην εξελιχθεί κατά το ευκταίο. Ως γνωστό, το αποτέλεσμα επηρεάζεται συχνά από αστάθμητους παράγοντες που δεν είναι εύκολο να ελέγξεις.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η «μικρή Μπαρτσελόνα» έχασε από την θεωρητικά υποδεέστερη Ξάνθη στο Χαριλάου, μετά τη μεγαλειώδη νίκη στη Μαδρίτη επί της Ατλέτικο. Η ίδια «μικρή Μπαρτσελόνα» ηττήθηκε από τον Πανιώνιο στο Χαριλάου, σπάζοντας τη μεγαλύτερη παράδοση. Αυτό σημαίνει πως όσο σίγουρα κι αν μοιάζουν κάποια πράγματα πριν την έναρξη των αναμετρήσεων, ορισμένες φορές στραβώνουν χωρίς να το περιμένεις.

Εικάζω πως ορισμένοι παρακαλάνε να στραβοπατήσει ο Άρης, για να χάσουν οι φίλαθλοι την ελπίδα τους και να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα τη «μεγάλη επιστροφή» μέσω… «μπροστινών». Ό,τι κι αν συμβεί, κανένας δεν πρέπει να ‘ξεφύγει’. Κάποιοι περιμένουν καρτερικά, μέχρι να στρωθεί ο δρόμος με ροδοπέταλα. Μην τους κάνεις το χατίρι. Σκέψου πριν….αγανακτήσεις.

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr