H επαφή που έχει με την πραγματικότητα, είναι σχετική. Όχι από επιλογή. Από ασθένεια. Η Schuye LaRue ξεχώριζε από παιδί στα γήπεδα του μπάσκετ και στο NCAA ήταν μεταξύ των καλύτερων του έθνους. Όλα άλλαξαν, γιατί έτσι το θέλησε η μοίρα και από το 2012 ζει στους δρόμους της Washington, αρνούμενη να δεχθεί βοήθεια από κάποιον.

Η Schuye (προφέρεται ως "σκάι") Siobhan LaRue γεννήθηκε στις 10/9 του 1981, στην Annapolis, της Washington DC. Η μητέρα της, Barbra επέλεξε αυτό το όνομα για την κόρη της, για να τιμήσει το παιδί μιας φίλης που είχε γεννηθεί παράλυτο από την αριστερή πλευρά -και λεγόταν Skye. Ήταν την εποχή που έκανε καριέρα ως φωτομοντέλο -ήταν πολύ ντροπαλή για να κάνει πασαρέλα- και ένα συμβόλαιο την είχε στείλει στην Αυστραλία. " Ήταν τόσο όμορφο μωρό. Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στην πισίνα, για τις θεραπείες της κάθε μέρα. Είχε τόσο όμορφα γαλανά μάτια, για αυτό και το όνομα της ήταν Skye. Είχα σκεφτεί λοιπόν, πως αν μια μέρα αποκτήσω κόρη, θα της δώσω το ίδιο όνομα αν και ήμουν σίγουρη ότι δεν θα είχε μπλε μάτια".

γιατί στην Αυστραλία το Skyler το γράφουν Schuyeler, αλλά αφορά τους άνδρες. Οπότε για να το κάνω κοριτσίστικο, πέταξα το ler. Και της ταίριαξε απόλυτα, αν σκεφτείτε ότι φτάνει στα 2 μέτρα και άρα είναι κοντά στον ουρανό", είχε δηλώσει στην Daily Press, το 1999. Αλλά γιατί τη βρήκε η Daily Press; Η Schuye είχε καταφέρει να ξεχωρίσει στο πανεπιστήμιο της, από την πρώτη σεζόν. Προηγουμένως, είχε ξεχωρίσει στο Archbishop Carroll High School, που τελείωσε τη σεζόν 1998-99 με ρεκόρ 22-7. Εκείνη είχε 22π., 15 ριμπ., 7 τάπες και 5 ασίστ ανά αγώνα, ως τελειόφοιτη και ήταν στο Νο17 των καλύτερων παικτριών των ΗΠΑ -στην ηλικία της. Αναδείχθηκε "player of the year", λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων που είχε και παρέπεμπαν σε γκαρντ, μολονότι ήταν "τεσσάρι", ενώ στα τρία χρόνια που ήταν στο high school είχε ανοίξει το δρόμο για να μπει το σχολείο της στο ΤΟΡ10 του έθνους.

Ως παιδί, δεν συνήθιζε να κάθεται... στον ποπό της. Ή στα πόδια της μητέρας της. " Είχα ανησυχήσει. Σκεφτόμουν "γιατί δεν μπορεί να μείνει λίγο ήρεμη;". Δεν μπουσούλησε ποτέ. Περπάτησε απ' όταν ήταν 6 μηνών. Την είχα πάει στο γιατρό και μου είχε πει ότι έχει δυνατά πόδια". Της αγόραζε κούκλες, αλλά η μικρή ούτε γύριζε να τις φτύσει, γιατί είχε ήδη ανακαλύψει στο γκαράζ μια μπάλα του μπάσκετ. Και δεν την άφηνε. " Την πετούσα στα σκουπίδια και εκείνη πήγαινε και την έπαιρνε. Οπότε κάποια στιγμή, αποφάσισα πως είχε έλθει η ώρα να της πάρω μια καινούργια μπάλα". Οι πρώτες αναμνήσεις της Schuye από το σπορ, είναι παρέα με τη μητέρα της και τον αδελφό της, Nathaniel στα Capitol Heights, να παίζουν ένας με έναν. Όταν πήγε στο high school, μπήκε στην ομάδα και έκανε τη διαφορά. " Είχε πράγματα από αυτά που δεν διδάσκονται. Ήταν ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στην περιοχή" θυμάται ο Wallace Lee, προπονητής εκατοντάδων παιδιών.

Το είδωλο της, ήταν ο εαυτός της

Διάφορα κολέγια την προσέγγισαν (για παράδειγμα το Maryland " αλλά ήταν κοντά στο σπίτι"), εκείνη όμως διάλεξε το University of Virginia. Η κόουτς Debbie Ryan είχε βρει τον τρόπο να την πείσει πως μαζί της θα ανέβαινε επίπεδα και κέρδισε τη δέσμευση της στο πρόγραμμα. " Μου άρεσε πραγματικά η προσωπικότητα της Debbie. Ήταν πάντα ο εαυτός της. Έκανε και πολλά αστεία. Επίσης σημαντικό είναι ότι μου έδωσε την ελευθερία που χρειαζόμουν για να παίξω, μαζί και την αυτοπεποίθηση να κάνω σωστά τη δουλειά".

Κάπου εδώ να σας πούμε ότι στο media guide του σχολείου, στην παρουσίαση των παικτριών, στο σημείο που ρωτούσαν τη LaRue ποια είναι η αγαπημένη της αθλήτρια, είχε απαντήσει " εγώ". Όχι για κάποιον άλλον λόγο, πέραν του ότι " ποτέ δεν είχα ινδάλματα. Απλά αγαπούσα το μπάσκετ, όπως αγαπούσα και διαφορετικά στοιχεία σε διαφορετικούς παίκτες. Δεν υπήρχε όμως, ένας που να τα συγκεντρώνει όλα". Αργότερα, είπε να αλλάξει την απάντηση της και ονόμαζε ως είδωλο τον Hakeem Olajuwon (" ήταν μικρόσωμος για σέντερ, δεν ήταν post player, αλλά σούταρε, κυριαρχούσε, κάρφωνε, οπότε μου άρεσε"). Δεν υπήρχε αντίπαλος του Virginia που να μην απασχολείτο με το πώς θα τη σταματήσει. Από την πρώτη κι όλας σεζόν, την είχαν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη παίκτρια της περιφέρειας, με αρκετούς (π.χ. τον Jim Davis του Clemson) να ομολογεί πως " δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Τα έχουμε δοκιμάσει όλα. Απλά δεν γίνεται".

Είχε αποκτήσει και καλή πάσα, συν του ότι " της βάζεις δυο παίκτες πάνω της και πάλι βρίσκει τρόπο να περάσει" οπότε... υπήρχε πρόβλημα. "Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις αθλητριών που μπορούν να τα κάνουν όλα. Μπορεί να παίξει κάτω από το καλάθι, στην περιφέρεια, να ντριμπλάρει, να πάρει ριμπάουντ, να ρίξει τάπες. Παίζει σαν άνδρας. Τον πρώτο χρόνο ήθελε λίγη δουλειά στην άμυνα... για να γίνει Chamique Holdsclaw". Κρατήστε αυτό το όνομα. Ήταν ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στη χώρα τότε, αλλά... θα μας φανεί χρήσιμο και στη συνέχεια. Στα πλεονεκτήματα της LaRue ήταν και το γεγονός ότι ήταν ομαδική παίκτρια. Δεν άφηνε τα προσωπικά στατιστικά να της "πειράξουν" το μυαλό.

Στο πρώτο έτος (1999-2000), είχε 14.4 πόντους και 8 ριμπ. ανά αγώνα και αναδείχθηκε η καλύτερη rookie της χρονιάς, ενώ ήταν η πρώτη πρωτοετής που κατάφερε να δει το όνομα της στην Kodak Honorable Mention All American. Παρεμπιπτόντως, ήταν και η πρώτη rookie -από το 1982- που είχε ηγηθεί της κατηγορίας των πόντων και αυτής των ριμπάουντ. Στο τέλος της σεζόν 2000-01 είχε αναδειχθεί "καλύτερη παίκτρια" της Virginia και της περιφέρειας, οδηγώντας τις Cavaliers στο 18-14 και στην 18η διαδοχική εμφάνιση στο NCAA Tournament. Θα ενημέρωνε και ότι "μου αρέσει η πίεση" μαζί και πως "μου αρέσει ο πόνος", σε ερώτηση για τα tattoos. Το καλοκαίρι του 2001 θα μάθαινε πως η προπονήτρια της, έχει καρκίνο στο πάγκρεας. " Είχα πάθει σοκ, όταν μας το είπε. Όλες δουλέψαμε σκληρά, γιατί θέλαμε να είμαστε καλές για εκείνη, να κάνουμε ό,τι μπορούσαμε για να βοηθήσουμε".

Ως sophomore, ήταν η πρώτη σκόρερ της ομάδας της (18.1π.), η πρώτη ριμπάουντερ (11.8), η πρώτη στις ασίστ, στα κλεψίματα και στις τάπες και είχε ηγηθεί του έθνους σε νταμπλ νταμπλ (έκανε 23). Δημιούργησε νέο ρεκόρ, σε ό,τι αφορά τις δευτεροετείς και τα ριμπάουντ ("κατέβασε" 379 σε 32 αγώνες) και ήταν μόνο η 10η παίκτρια της ιστορίας του Virginia που είχε τουλάχιστον 500 ριμπ. (688) και 1000 πόντους (1070). Ήταν και μια από τις φιναλίστ του ESPN, στην κατηγορία "καλύτερη power forward της χρονιάς".

α έλεγα με βεβαιότητα πως μισώ το κολέγιο" ήταν τα ακριβή της λόγια, το 2001 στην Washington Post, όπου είχε προσθέσει "σκέφτομαι να μείνω λίγο ακόμα, όχι όμως έως το τέλος". Σημείωση: για να μπορεί να δηλώσει συμμετοχή στο WNBA draft, έπρεπε να 'χει συμπληρώσει τα 22 χρόνια, την τετραετή φοίτηση ή να έχει παίξει δυο χρόνια επαγγελματικά. Πήρε το... κουτί νούμερο τρία. Στις 25 Μαΐου του 2001 ενημέρωσε πως δεν θα επέστρεφε στo University of Virginia, γιατί είχε μια πρόταση από την Ευρώπη και ενδιαφερόταν να εξερευνήσει αυτήν την προοπτική. " Ήταν πάντα το όνειρο μου να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ. Πέρασα ωραία, στο Virginia, σε μια εκπληκτική ομάδα, με εκπληκτικές συμπαίκτριες. Η κόουτς Ryan έγινε η δεύτερη μητέρα μου και με έβαλε σε μια κατάσταση που να μπορώ να φύγω νωρίτερα από το πανεπιστήμιο, για να γίνω επαγγελματίας. Αν έπρεπε να τα κάνω όλα από την αρχή και να διαλέξω ξανά κολέγιο, πάλι αυτό θα διάλεγα".

Την πρώτη φορά που η Debbie Ryan άκουσε την LaRue να λέει πως θα πάει στην Ευρώπη " ήθελα να τη σκοτώσω. Πίστευα πως στο NCAA θα έχει μεγαλύτερη προβολή και ότι δεν είχε να κερδίσει τίποτα, πηγαίνοντας εκεί". Μετά χειροκρότησε την απόφαση "γ ιατί πιστεύω ότι αυτό είναι το καλύτερο που έχει να κάνει για τον εαυτό της και την οικογένεια της, στην παρούσα φάση. Είναι μια από τις καλύτερες παίκτριες που έπαιξαν ποτέ στην περιφέρεια. Είναι εκείνη που έχει την καλύτερη γνώση και την καλύτερη αντίληψη του παιχνιδιού. Ήταν παράδειγμα προς μίμηση για τις συμπαίκτριες της. Θα μας λείψει. Θα την ενθαρρύνω βέβαια, να πάρει πτυχίο". Στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κατεύθυνση που είχε διαλέξει. Δεν το πήρε. Όπως δεν είχε και την εξέλιξη που όλοι περίμεναν.

Όταν γύρισε από την Ιταλία, δήλωσε συμμετοχή στο WNBA draft, του 2003. Την επέλεξαν οι Los Angeles Sparks, στο Νο27. Η ομάδα που το 2004 έφτασε στους τελικούς για τρίτη διαδοχική χρονιά, αλλά έχασε το δαχτυλίδι από τις Detroit Shock στα τρία ματς. Τι είχε προσφέρει η πρώτη τους επιλογή; Τίποτα. Την Τρίτη 6 Μαΐου του 2003, οι Sparks την τιμώρησαν, γιατί είχε εγκαταλείψει το camp της ομάδας της, στο Loyola Marymount. Είχε πάει την Κυριακή, είχε κάνει τις καθιερωμένες εξετάσεις και μετά την προπόνηση και τη Δευτέρα εξαφανίστηκε. Είχε επιστρέψει στο σπίτι της "για προσωπικούς λόγους", όπως είπε όταν γύρισε. Όπως θα γινόταν γνωστό λίγο αργότερα, είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, με το που επέστρεψε στις ΗΠΑ. Ακολούθως, θα αρνείτο την όποια βοήθεια ήθελαν να τις δώσουν φίλοι και πρώην συμπαίκτριες και εξαφανίστηκε. Τι έκανε;

" Είναι ένα πολύ μακρύ ταξίδι για την Schuye και την οικογένεια μας. Διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια, μόλις επέστρεψε από την Ευρώπη. Χρειάστηκε μήνες για να καταλήξουμε στο τι είχε και αυτός ήταν ο λόγος που είχε αποφασίσει να φύγει από την Αμερική, αλλά και γιατί κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει την αλλαγή στη συμπεριφορά της. Κανείς πια, δεν μπορούσε να την προσεγγίσει", ομολόγησε προ ημερών η μητέρα της στη Washington Post, το μέσο που έψαξε και εντόπισε τη Schuye στους δρόμους της Washington. Αλλά ας συνεχίσουμε με τη χρονική σειρά που έγιναν τα πράγματα.

Λίγο μετά τον επαναπατρισμό της, προς τα τέλη του 2002, η αστυνομία είχε εντοπίσει το άψυχο σώμα ενός 18χρονου, μέσα σε ένα αυτοκίνητο στην Third Street. Ήταν ο αδελφός της, ο οποίος είχε δολοφονηθεί -με μια σφαίρα στο κεφάλι. " Τότε ήταν που τα πράγματα έγιναν χειρότερα από ποτέ. Τα παιδιά ήταν πολύ κοντά, το πλήγμα ήταν τεράστιο", εξήγησε η Brbra. Τότε ήταν που η Schuye ανέπτυξε παραισθήσεις, οπτικές και ηχητικές. Μιλούσε σε ανθρώπους που δεν ήταν εκεί, έβλεπε πράγματα που δεν ήταν μπροστά της.

Το WNBA draft απείχε κάποιες εβδομάδες, εκείνη είχε εγκαταλείψει το μπάσκετ, αλλά με την επιμονή κάποιων δήλωσε συμμετοχή. Το βέβαιο είναι ότι δεν ήταν καλά. " Αρνείτο να βγάλει το παλτό της, δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Δεν ήταν ο εαυτός της. Συμπεριφερόταν σαν άγριο, πληγωμένο ζώο". Η επιλογή της από τις Sparks (μολονότι δεν την είχαν δει να παίζει για δυο χρόνια) θα μπορούσε να αποτελέσει το εφαλτήριο για την ανάρρωση της. O οργανισμός του Los Angeles είχε επικοινωνήσει με τον εκπρόσωπο της και τον είχε ενημερώσει πως θα γίνει ό,τι είναι δυνατό, για να ξαναβρεί τον εαυτό της. " Τους είπα πως μακάρι να το πετύχετε, γιατί εγώ δεν τα κατάφερα", λέει ο Boris Lelchitski.

Για να μπει στο αεροπλάνο και να πάει στο Los Angeles, χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες. Είχε "κλειστεί" στον εαυτό της. Ήταν στενοχωρημένη, φοβισμένη. Στις πρώτες προπονήσεις ήταν χάρμα ιδέσθαι, αλλά μια μέρα τα πάντα χάθηκαν. " Μου τηλεφώνησε ένα βράδυ και μου ζήτησε να πάω να την πάρω από κάπου" θυμάται η Amanda Brice, "ό ταν έφτασα στο σημείο του ραντεβού, είχα δει πως είχε ξυρίσει το μισό κεφάλι". Την επομένη, σταμάτησε να προπονείται και η ομάδα την τιμώρησε, ώσπου εγκατέλειψε.

Η Barbra πήρε την κόρη της και την πήγε στην Anne Arundel County. Σκέφτηκε πως θα βοηθούσε να αλλάξει παραστάσεις και να 'χει κοντά της περισσότερους συγγενείς. Η Schuye άρχισε να πηγαίνει σε ψυχίατρο -τρεις φορές την εβδομάδα- και έδειχνε να είναι καλύτερα. Το 2006, λόγω επαγγελματικών αναγκών (η Barbra εργαζόταν στο Macy's), η οικογένεια μετακόμισε στην Prince George's County. Αποπροσανατολίστηκε και σταμάτησε να παίρνει τη φαρμακευτική αγωγή που χρειαζόταν. Λίγες ημέρες μετά, εγκατέλειψε το σπίτι της και γύρισε στην Washington. Μεταξύ του 2012 και του 2014 είχε υποβληθεί σε επτά ελέγχους, από την Πρόνοια, με τον τελευταίο να αναφέρει πως έχει σχιζοφρένεια και ψυχωτική δυσλειτουργία.

Όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις (των αρρώστων άστεγων ανθρώπων), σύντομα άρχισαν και τα προβλήματα με το νόμο. Έπειτα από ένα παράπτωμα, έπρεπε να παραστεί στο δικαστήριο, αυτό δεν συνέβη και τον Γενάρη τη συνέλαβαν εκ νέου. Δυο μήνες μετά, ξαναφόρεσε χειροπέδες -αυτή τη φορά για μικροκλοπή-, λίγο αργότερα την άφησαν ελεύθερη, αλλά ξαναέχασε τη δικάσιμο και την κατηγόρησαν για παράβαση των συνθηκών της ελευθέρωσης της. Εν τέλει, δήλωσε ένοχη, πέρασε από νέες εξετάσεις, στις οποίες διαπιστώθηκε πως έχει κυριευθεί από τις παραισθήσεις της. Συνηθέστερα, είχε έναν εκνευρισμό στον τρόπο που εκφραζόταν και όπως είχε πει "η διάθεση μου είναι σαν την όρεξη μου. Μια μου έρχεται, μια μου φεύγει. Βέβαια, είμαι πάντα πεινασμένη, γιατί έχω χάσει την κάρτα με τις παροχές".

Στις 22 Ιουνίου του 2012, η Holdsclaw -η καλύτερη παίκτρια της σειράς της LaRue που ενώ όλοι τη φοβούνταν, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας την προκαλούσε σε μονά- περπατούσε στους δρόμους της πρωτεύουσας και όπως έγραψε στο Facebook " πήγαινα να αγοράσω ένα σάντουϊτς. Όταν έφτασα στο μαγαζί που ήθελα, κάποιοι υπάλληλοι ζητούσαν από μια ψηλή γυναίκα να εγκαταλείψει το μαγαζί. Όταν συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, την άκουσα να λέει "Chamique σε παρακαλώ, αγόρασε μου ένα σάντουϊτς". Παρήγγειλα ένα με τόνο, πριν διαπιστώσω ότι αυτή η γυναίκα ήταν πιο ψηλή από εμένα και μου φαινόταν άστεγη ή ναρκομανής. Άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι μου θυμίζει, ώσπου θυμήθηκα.

Ήταν η Schuye LaRue, πρώην παίκτρια του UVA. Φώναξα στους τύπους που ήταν εκεί πως δεν είναι δυνατόν να μην την αναγνωρίζουν. Ήταν μια από τις καλύτερες παίκτριες από το DC, απίστευτη αθλήτρια. Με κοιτούσαν με δυσπιστία, πριν τους πω ότι παίζαμε μονά και με κέρδιζε. Τους είπα και πώς βρέθηκε νεκρός ο αδελφός της και βγήκε η ζωή της εκτός τροχιάς. Όταν βγήκα από το μαγαζί, ήταν εκεί, στη γωνία. Τη ρώτησα τι ήθελε για φαγητό και όπως επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου, ζήτησα από το Θεό να την προσέχει. Αυτό το παιδί μου τηλεφωνούσε κάθε μέρα, εκατό φορές για να παίξουμε μονό. Damn, το μυαλό μου είναι χάλια τώρα".

Το ξενοδοχείο της Holdsclaw ήταν απέναντι από το μαγαζί με τα σάντουϊτς. Όταν λοιπόν, ανέβηκε στο δωμάτιο της -στον 11ο όροφο- είδε την πάλαι ποτέ φίλη της να 'χει ξαπλώσει στο πεζοδρόμιο και να κοιμάται. Στην περιοχή της Washington ζουν 7000 άστεγοι και δίχως αμφιβολία η LaRue είναι η μεγαλύτερη αθλήτρια του γκρουπ. Στα 19 της, είχε όλον τον κόσμο στα πόδια της. Στα 22 είχε χάσει τον κόσμο.