Από τον Μάρτιο του 2015, όταν ο ιδιοκτήτης των Κινγκς του έδωσε ρόλο στο front office, μέχρι το καλοκαίρι του 2020 που αποχώρησε από το Σακραμέντο , ο Βλάντε Ντίβατς έδειξε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο πως ΔΕΝ πρέπει να λειτουργεί ένας παράγοντας ομάδας του ΝΒΑ κυρίως στο κομμάτι της επιλογής ταλέντων. Ο παλαίμαχος Σέρβος σέντερ είχε ελευθερία κινήσεων από τον Βίβεκ Ραναντίβ, παρά το γεγονός ότι φήμες λένε πως δεχόταν συχνά-πυκνά πιέσεις από εκείνον, ωστόσο στη διάρκεια αυτής της πενταετίας έχασε πολλές ευκαιρίες να βάλει τους Βασιλιάδες ξανά στην ελίτ της Δυτικής Περιφέρειας, μια ελίτ στην οποία δεν έχουν βρεθεί από την εποχή που εκείνος φορούσε τη φανέλα τους και είχε δίπλα του παίκτες όπως ο Μάικ Μπίμπι, ο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ο Κρις Γουέμπερ, ο Νταγκ Κρίστι κι ο Μπόμπι Τζάκσον.

Το καλοκαίρι του 2015, λίγους μήνες πριν αναλάβει χρέη General Manager, o Ντίβατς άκουσε τον Τζορτζ Καρλ, προσπάθησε να ανταλλάξει τον ΝτεΜάρκους Κάζινς, δεν τα κατάφερε και τελικά επέλεξε στο νούμερο 5 του Draft τον σέντερ Γουίλι Κόλι-Στάιν που δεν έγινε ποτέ ψηλός για τα πρώτα ράφια του ΝΒΑ και φυσικά δεν βρίσκεται πια στο Σακραμέντο. Ο Μάιλς Τέρνερ κατρακύλησε στο νούμερο 11, ο Ντέβιν Μπούκερ στο νούμερο 13, ενώ οι Κινγκς δεν είχαν άλλο pick, ούτε στον πρώτο, ούτε στον δεύτερο γύρο εκείνης της διαδικασίας.

Το καλοκαίρι του 2016 επέλεξε στο νούμερο 8 τον Μαρκίς Κρις, για να τον στείλει στους Σανς και να πάρει από την ομάδα του Φοίνιξ τα δικαιώματα του Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, την επιλογή νούμερο 13 στην οποία επένδυσε στον σέντερ Γιώργο Παπαγιάννη πάνω από περιπτώσεις όπως αυτές των Κάρις ΛεΒέρτ, Πασκάλ Σιάκαμ, Ντεζούντε Μάρι, Μάλκολμ Μπρόγκντον και την επιλογή νούμερο 28 στην οποία επέλεξε τον σέντερ Σκαλ Λαμπισιέρ. Στο νούμερο 22 πήρε τον Μαλάκι Ρίτσαρντσον και στο 59 πήρε τον γκαρντ Αϊζάια Κάζινς που πέρασε πέρυσι από το Περιστέρι και τη Basket League.

Το καλοκαίρι του 2017 έκανε καλή επιλογή στο νούμερο 5, καθώς ο Ντι'Άαρον Φοξ είναι ο βασικός πόιντ γκαρντ των Κινγκς και μπορεί να εξελιχθεί στη "σημαία" τους για πολλά χρόνια. Πίσω του βρέθηκαν οι Τζόναθαν Άιζακ, Λάουρι Μάρκανεν, Φρανκ Ντιλικίνα, Ντένις Σμιθ, Ζακ Κόλινς, Μαλίκ Μονκ, Λουκ Κενάρντ, Ντόνοβαν Μίτσελ, Μπαμ Αντεμπάγιο. Αντάλλαξε το νούμερο 10 (Ζακ Κόλινς) για το νούμερο 15 (Τζάστιν Τζάκσον) και το νούμερο 20 (Χάρι Τζάιλς), ενώ στο νούμερο 34 πήρε τον βραχύσωμο πόιντ γκαρντ Φρανκ Μέισον που παίζει πια στους Μιλγουόκι Μπακς.

Το καλοκαίρι του 2018 έκανε τη γκάφα της ζωής και της καριέρας του, αν και οι φήμες λένε πως η απόφασή του να επιλέξει στο νούμερο 2 τον Μάρβιν Μπάγκλι και όχι τον Λούκα Ντόντσιτς ήταν απόφαση της διοίκησης των Κινγκς και όχι δική του. Στο νούμερο 37 επέλεξε τον Γκάρι Τρεντ, έναν εξαιρετικό σκόρερ που έχει γίνει σημαντικό γρανάζι των Μπλέιζερς, δεν τον κράτησε όμως και τον έστειλε στο Πόρτλαντ για δύο μελλοντικά draft picks δεύτερων γύρων.

Το καλοκαίρι του 2019 δεν είχε επιλογή στον πρώτο γύρο και δεν προσπάθησε να αποκτήσει κάποια μέσω ανταλλαγής ή αγοράς. Πήρε στο νούμερο 40 τον Τζάστιν Τζέιμς, στο νούμερο 47 τον Ίγκνας Μπραζντέικις τον οποίο έστειλε στους Νιου Γιορκ Νικς και στο νούμερο 60 τον Βάνια Μαρίνκοβιτς που δεν έχει δοκιμάσει ακόμη την τύχη του στο ΝΒΑ.

Κάποιες από τις επιλογές του ήταν πολύ κακές. Κάποιες ήταν απλά απαράδεκτες. Κάποιες ίσως και να μην ήταν και τόσο παράλογες, όπως για παράδειγμα η ανταλλαγή του 8 το καλοκαίρι του 2016 για να δοκιμάσει τους Μπογκντάνοβιτς, Παπαγιάννη, Λαμπισιέρ. Κέρδισε τον πρώτο, έναν παίκτη που θα μπορούσε να έχει βρεθεί στη δεκάδα ενός Draft και έχει πλέον καθιερωθεί στο ΝΒΑ ως ένας πολύ αποτελεσματικός σκόρερ. Πάντα όμως θα τον "σκεπάζει" το προσπέρασμα στον Λούκα Ντόντσιτς για χάρη του Μάρβιν Μπάγκλι που έχει παίξει σε μόλις 75 αγώνες σε δύο σεζόν με μέσους όρους 14.8 πόντων και 7.6 ριμπάουντ ανά 25.3 λεπτά συμμετοχής. Δεν είναι κακός παίκτης, σίγουρα όμως δεν είναι ηγέτης του επιπέδου του Σλοβένου που θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία των Κινγκς και φυσικά την πορεία του Ντίβατς.