Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρίσκεται στον Ολυμπιακού εδώ και 20 ημέρες. Κόντρα στη Μπασκόνια κάθισε στον πάγκο των "ερυθρόλευκων" για 4η φορά. Αυτές οι 20 μέρες και οι 4 αγώνες ήταν το διάστημα που χρειάστηκε για να βάλει τα πρώτα θεμέλια μίας νέας φιλοσοφία του.

Κάθε αλλαγή προπονητή οδηγεί και σε ένα διάστημα προσαρμογής. Όταν είναι η δεύτερη αλλαγή σε μία σεζόν, το διάστημα αυξάνεται. Στον Ολυμπιακό τα ήξεραν όλα αυτά. Ήξεραν ότι ήθελαν χρόνο. Στη νίκη επί της Μπασκόνια έδειξαν ίσως για πρώτη φορά ότι σιγά-σιγά έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τι ζητάει από την ομάδα ο Έλληνας τεχνικός, εφαρμόζοντας πιστά το πλάνο που υπήρχε.

Η ΜΠΑΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΜΠΑΛΝΤΓΟΥΙΝ-ΚΟΝΙΑΡΗ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον αγώνα με τη Μπασκόνια με στόχο να παίξει στην επίθεση σε... δύο χρόνους. Έναν γρήγορο, όταν τη μπάλα είχε στα χέρια του ο Γουέιντ Μπάλντγουιν και ένα ελαφρώς πιο αργό τέμπο όταν η μπάλα πήγαινε στα χέρια του Βασίλη Σπανούλη (συνήθως μετά τα 15 δευτερόλεπτα). Την ίδια φιλοσοφία εφάρμοσε και στην συνέχεια, όταν το παρκέ μοιράστηκαν οι Αντώνης Κόνιαρης και Τέιλορ Ρότσεστι. Τι σημαίνει όμως αυτό σε απλά ελληνικά; Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έδωσε τη μπάλα περισσότερο στους Κόνιαρη και Μπάλντγουιν.

Παίζοντας στο πλευρό των Σπανούλη και Ρότσεστι, οι δύο γκαρντ έχουν κυρίως ρόλο... νεροκουβαλητή στην επίθεση. Κόντρα στη Μπασκόνια ωστόσο ήταν αυτοί που ξεκινούσαν την επίθεση. Τα πρώτα εισαγωγικά σκριν σε κάθε play δεν είχαν διαδικαστικό ρόλο. Αμφότεροι είχαν εντολή να είναι πιο επιθετικοί, να ψάξουν περισσότερο την δημιουργία. Τα αποτελέσματα φάνηκαν από το ξεκίνημα με τις μαζεμένες ασίστ του Μπάλντγουιν, ενώ απεικονίστηκαν ξεκάθαρα και στην στατιστική στο τέλος του αγώνα: Οι δύο τους είχαν μαζί 9 ασίστ (6 ο Μπάλντγουιν, 3 ο Κόνιαρης), τις περισσότερες που έχουν μοιράσει παρέα σε έναν αγώνα από το ξεκίνημα της σεζόν.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός παραμένει μία ομάδα που εξαρτάται από την ικανότητα στην δημιουργία των Σπανούλη και Ρότσεστι. Οι δύο έμπειροι γκαρντ πάντα θα έχουν τη μερίδα του λέοντος σε αυτό τον τομέα. Παρόλα αυτά, η κίνηση του Γιώργου Μπαρτζώκα να εμπλέξει περισσότερο στο παιχνίδι τους Μπάλντγουιν και Κόνιαρη έδωσε μία διαφορετική διάσταση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, ενώ βοήθησε αμφότερους τους νεαρούς γκαρντ να χτίσουν αυτοπεποίθηση.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΙΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΥΜΠΙΤ ΤΗΣ... ΜΠΑΜΠΕΡΓΚ

Ο Ολυμπιακός κλήθηκε να διαχειριστεί δύο διαφορετικά θέματα κόντρα στη Μπασκόνια: 1. Την απουσία του Γιώργου Πρίντεζη. 2. Την προσθήκη του Οκτάβιους Έλις, που έκανε το ντεμπούτο του. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε και τα θέματα δείχνει ότι ήταν έτοιμος, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό.

Ο Ογκουστίν Ρούμπιτ ήταν αυτός που πρακτικά... ντύθηκε Πρίντεζης. Οι μαζεμένες μπάλες που πήγε στην αρχή του αγώνα με πλάτη στο καλάθι, το γεγονός ότι πήρε σουτ σε spot up καταστάσεις και επιτέθηκε σε close out άμυνες, όλα αυτά είναι πράγματα που ο Ολυμπιακός παίρνει συνήθως από τον Πρίντεζη.

Στην πραγματικότητα βέβαια ο Ρούμπιτ δεν ήταν η κάλυψη του Πρίντεζη. Ήταν ο Ρούμπιτ της... Μπάμπεργκ, παίζοντας ελεύθερα. Και κάπου εδώ μάλλον πρέπει να αναφερθεί ότι ο Αμερικανός πάουερ φόργουορντ έχει αγωνιστεί περισσότερα από 17 λεπτά σε 5 από τους 22 αγώνες του Ολυμπιακού. Αυτοί είναι και οι μοναδικοί αγώνες που έχει σημειώσει διψήφιο αριθμό πόντων, κάτι που σίγουρα δεν γίνεται να είναι τυχαίο.

Από εκεί και πέρα, δεν γίνεται να μην σταθεί κάποιος στον βαθμό προσαρμογής του Έλις. Ο Αμερικανός σαφώς και είχε όρεξη να δείξει πράγματα στο ντεμπούτο του και αυτός ο ενθουσιασμός τον βοήθησε. Το βασικό ωστόσο είναι ότι έδειξε να καταλαβαίνει άμεσα τι του ζητάει ο Ολυμπιακός: Καλά σκριν στη μπάλα, γρήγορο ρολάρισμα προς το καλάθι, κυνήγι του επιθετικού ριμπάουντ και δυναμικά Hedge Out στο αμυντικό Πικ εν Ρολ. Ο Έλις τα έκανε όλα αυτά. Στην πλέον απλή μορφή. Σίγουρα έδειξε ότι ακόμα δεν έχει αντιληφθεί εντελώς την φιλοσοφία της νέας του ομάδας – και θα ήταν αδύνατο να το αντιληφθεί αμέσως. Στο ντεμπούτο του πάντως συμπλήρωσε ιδανικά τον Μιλουτίνοβ, εξασφαλίζοντας στον Ολυμπιακό κάτι που του έλειπε από την αρχή της σεζόν: 40 λεπτά προσφοράς σε άμυνα και επίθεση από την θέση του σέντερ.

Η ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ POST ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Σε γενικές γραμμές, ο Ολυμπιακός έκανε αυτά που έπρεπε για να νικήσει. Έχοντας απέναντί του μία ομάδα με μόλις δύο πόιντ γκαρντ (τον άπειρο Γκαρσία και τον νεοφερμένο Κρίστον), πίεσε στη μπάλα για να καθυστερήσει την επίθεση. Γέμισε το “ζωγραφιστό” όταν χρειάστηκε, θέλησε να κουράσει τον Σενγκέλια με βοήθειες.

Η Μπασκόνια απάντησε δίνοντας δημιουργικό και εκτελεστικό ρόλο στον Νικ Στάουσκας (τον οποίο μάρκαραν εναλλάξ οι Σπανούλης και Ροτσέστι), βάζοντάς τον να παίρνει σκριν και να σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Αυτό το πλάνο βρήκε εφαρμογή λόγω των αμυντικών αδυναμιών των δύο έμπειρων γκαρντ, αλλά και επειδή στο παρκέ βρισκόταν εκείνη την ώρα ο Μιλουτίνοβ, ο οποίος εξακολουθεί να παίζει drop άμυνα στο Πικ εν Ρολ (στέκεται πίσω από το σκριν), δίνοντας χώρο και χρόνο στον Στάουσκας να σουτάρει. Η είσοδος του Έλις ωστόσο και η αλλαγή της άμυνας σε δυναμικό Hedge Out, έσβησε αυτό τον πονοκέφαλο γρήγορα.

Αυτό πάντως που μάλλον θέλει να κρατήσει ο Ολυμπιακός από αυτό το παιχνίδι, είναι ο τρόπος που αμύνθηκε στο post πάνω στον Σενγκέλια. Από την στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα ο Γιώργος Μπαρτζώκας, οι “ερυθρόλευκοι” έχουν επιλέξει να μην αφήνουν τον παίκτη που ποστάρει να γυρίσει από τον κεντρικό άξονα, στέλνοντας βοήθεια από την αδύνατη πλευρά με έναν γκαρντ, ζητώντας του να κάνει double-team από την βασική γραμμή. Στα πρώτα τρία παιχνίδια της εποχής-Μπαρτζώκα αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ με επιτυχία. Στο τέταρτο ωστόσο βγήκαν για πρώτη φορά μαζεμένες φάσεις σε τέτοια κατάσταση και μάλιστα στον πιο ποιοτικό πάουερ φόργουορντ της EuroLeague.

ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ

Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικός και για πρώτη φορά έδειξα πράγματα στην άμυνα, ενώ στην επίθεση ενέπλεξε νέους πρωταγωνιστές. Για πρώτη φορά δείχνουν να μπήκαν πράγματι τα θεμέλια της βασικής φιλοσοφίας του Γιώργου Μπαρτζώκα, με τους παίκτες να δείχνουν σιγά-σιγά να καταλαβαίνουν τις τους ζητάει. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι λόγος για πολλούς πανηγυρισμούς.

Ο Ολυμπιακός ήταν πράγματι ανώτερος της Μπασκόνια. Σημάδεψε αλύπητα στις αδυναμίες των Βάσκων, εφάρμοσε την φιλοσοφία του, έδειξε πράγματα. Δεν παύει ωστόσο να βρήκε απέναντί του μία ομάδα από την οποία έλειπαν οι τρεις παίκτες που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα οργάνωναν το παιχνίδι της ομάδας (Γκρέιντζερ, Βιλντόζα και Χένρι), κάτι που σίγουρα την έχει επηρεάσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος για χαμόγελα στο λιμάνι. Καλό είναι όμως να υπάρχει και ένας ρεαλισμός.

Ο Ολυμπιακός δείχνει να κάνει δειλά-δειλά τα πρώτα βήματα μπροστά. Αποκτά αρχές. Ενσωματώνει παίκτες άμεσα (Έλις). Κερδίζει παίκτες (Βεζέβκοφ, Κόνιαρης). Βλέπει τους “παλιούς” να είναι χαρούμενοι (Σπανούλης, Πρίντεζης, Μιλουτίνοβ, Παπανικολάου). Ακόμα όμως βρίσκεται σε εμβρυικό στάδιο σχετικά με αυτά που θέλει να δείξει στο παρκέ. Είναι στο χέρι όλων να συνεχίσουν να εξελίσσονται.