Υπέρβαση. Υπάρχουν αρκετές λέξεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν αυτό που συνέβη στον αγώνα του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ στη νίκη των “ερυθρόλευκων” με 72-59, αλλά αυτή η λέξη δείχνει να είναι η πιο ταιριαστή.

Ένας ψυχωμένος Ολυμπιακός, μπήκε στο παρκέ με την λογική του μποξέρ που θέλει να δώσει το πρώτο χτύπημα για να ζαλίσει τον αντίπαλο, προκειμένου να πάρει την ψυχολογία με το μέρος του και στην συνέχεια να επιβάλλει τους κανόνες του. Μία μπλαζέ ΤΣΣΚΑ που έμεινε στην εικόνα του Ολυμπιακού πριν από μερικές ημέρες στο Κάουνας κόντρα στην Ζάλγκιρις και τα σοβαρά προβλήματα τραυματισμών των “ερυθρόλευκων”.

Στον αθλητισμό – και ειδικότερα στο μπάσκετ – αυτός ο συνδυασμός γεγονότων μπορεί πράγματι να οδηγήσει σε υπερβάσεις. Το πληγωμένο αουτσάιντερ θα συσπειρωθεί, το ισχυρό φαβορί θα καταλάβει ότι πρέπει να ζοριστεί όταν θα είναι πολύ αργά. Αυτό ακριβώς συνέβη στο ΣΕΦ. Την ίδια στιγμή ωστόσο είναι άδικο να σταθεί κάποιος μόνο σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού και να μην δει ότι ο Ολυμπιακός ήταν απόλυτα διαβασμένος.

Η ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΤΖΕΙΜΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙΑ

Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ έχοντας στο μυαλό του ένα πράγμα: Έπρεπε με κάθε τρόπο να κουράσει τον Μάικ Τζέιμς και παράλληλα να του κλείσει χώρους. Για αυτό και άλλαξε 4 παίκτες στο μαρκάρισμά του (Μπάλντγουιν, Πολ, Κόνιαρης, Νικολαΐδης) Δεν ήταν σίγουρο ότι μπορούσε να τον σταματήσει. Έπρεπε όμως με κάποιο τρόπο να τον μπλέξει, να τον υποχρεώσει σε επιλογές που ακόμα και για τον Αμερικανό θα έμοιαζαν τραβηγμένες.

Ο Ολυμπιακός είχε ως αρχικό στόχο να στέλνει τον Τζέιμς στο αριστερό του χέρι, κάτι που δεν κατάφερνε πάντα. Υπήρχε όμως κάτι άλλο που έκανε και το κατάφερε στο 100%: Έκλεισε τους χώρους έχοντας ένα δάσος από χέρια γύρω του. Η αρχή γινόταν με τους παίκτες που βρισκόντουσαν στις 45 μοίρες (και όχι στις γωνίες) οι οποίοι πήγαιναν άμεσα πάνω στον Τζέιμς, για να αλλάξουν γωνίες πάσας. Παράλληλα, γέμιζε η ρακέτα με κορμιά, αφού οι σέντερ της ΤΣΣΚΑ (Χάινς, Κουφός) δεν απειλούν από την περιφέρεια. Έχοντας 4 ή 5 αντιπάλους κοντά στο καλάθι, η επίθεση της ΤΣΣΚΑ άρχισε να κολλάει, ο Τζέιμς άρχισε να κάνει λάθη.

Το καλό κλείσιμο του Τζέιμς υποχρέωσε την ΤΣΣΚΑ να προσαρμοστεί, να αλλάξει το ροτέισον στα γκαρντ. Στο παρκέ πέρασαν ο Χάκετ, ο Στρέλνιεκς, ο Μπέικερ, ο Χίλιαρντ. Πήραν μπάλες, πήγαν να δημιουργήσουν καταστάσεις. Η άμυνα του Ολυμπιακού όμως έμεινε ίδια και πάνω σε αυτούς, αφού οι πρώτες βοήθειες ερχόντουσαν από τις 45 μοίρες. Η ΤΣΣΚΑ δεν είχε χώρους, δεν είχε καλές αποστάσεις, δε μπορούσε να δημιουργήσει.

Γιατί όμως η ΤΣΣΚΑ δε εγκλωβίστηκε; Επειδή, πολύ απλά, με εξαίρεση τον Τζέιμς κανένας άλλος γκαρντ της δεν έχει την ικανότητα να δημιουργήσει εξίσου καλά για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του. Ο Χάκετ και ο Μπέικερ δεν έχουν προσωπική φάση. Ο Στρέλνιεκς είναι κυρίως εκτελεστής κι ας εμπλέκεται πολλές φορές σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ. Ο Χίλιαρντ προτιμάει να παίζει ένας εναντίον ενός και δεν βλέπει γήπεδο. Μόνο ο Σαντ-Ρος μπορεί να συνδυάσει σε έναν βαθμό και τα δύο, ωστόσο πήρε μικρό χρόνο συμμετοχής.

Ο ΡΟΥΜΠΙΤ, Ο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ Η ΑΜΥΝΑ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Την ίδια στιγμή που ο Ολυμπιακός έδινε ρεσιτάλ στην άμυνα, στην επίθεση ήξερε ότι από την στιγμή που δεν είχε τους Σπανούλη και Ρότσεστι μπορούσε να κάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Αυτό ακριβώς έκανε, προσπαθώντας να πάρει το βέλτιστο από κάθε κατάσταση. Έψαχνε το μισό πλεονέκτημα για να το εκμεταλλευτεί.

Οι πρώτες μαζεμένες μπάλες στον Μιλουτίνοβ και τα δύο φάουλ του Χάινς ήταν η αρχή. Στην συνέχεια ο Ολυμπιακός χτύπησε αλύπητα τον Φόγκτμαν με τον Ρούμπιτ, με τον Αμερικανό να ξεκινάει να ποστάρει από τα 4 μέτρα και να σκοράρει όπως θέλει. Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω. Όταν χρειαζόταν δημιουργία από την περιφέρεια, έδωσε προσπάθειες στον Κώστα Παπανικολάου, με ανάμικτα αποτελέσματα. Το θέμα όμως ήταν ότι ο Ολυμπιακός ασκούσε διαρκώς πίεση.

Στην πραγματικότητα, οι “ερυθρόλευκοι” δεν έκαναν κάποιο καλό επιθετικό παιχνίδι. Νίκησαν σε μία βραδιά που σούταραν με 37.2% στα δίποντα και 28% στα τρίποντα. Πήραν ενέργεια από την άμυνά τους, έκλεψαν μπάλες και πήραν πόντους-χρυσάφι στον αιφνιδιασμό, κάτι απαραίτητο σε ένα παιχνίδι που πάει σε χαμηλό σκορ. Πάλεψαν κάθε κατοχή, κυνήγησαν κάθε ριμπάουντ, έχοντας 19 επιθετικά, τα οποία λένε λίγο-πολύ όλη την αλήθεια.

Καθόλου τυχαία, όλη αυτή η περιγραφή δείχνει να φωτογραφίζει τον Κώστα Παπανικολάου. Ο διεθνής φόργουορντ ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα σε άμυνα και επίθεση, σε ένα από τα πιο ώριμα παιχνίδια της καριέρας του. Οι βοήθειες που έδινε από την αδύνατη πλευρά που οδήγησαν σε 5 κλεψίματα, τα 2 κοψίματά του, όλα αυτά είναι πράγματα που έπαιξαν τον ρόλο τους στην εικόνα του Ολυμπιακού.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 100%

Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε (και) κόντρα στην ΤΣΣΚΑ ότι είναι μία από τις πλέον αλλοπρόσαλλες ομάδες της φετινής EuroLeague. Ο Ολυμπιακός είναι η ίδια ομάδα που έχει νικήσει δύο φορές την ΤΣΣΚΑ, έχει νικήσει την φορμαρισμένη Βαλένθια στην Ισπανία, αλλά έχει ηττηθεί δύο φορές από την Ζενίτ και έχει χάσει μέσα στην έδρα του από την Άλμπα Βερολίνου.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η νίκη θα δώσει αυτοπεποίθηση στους “ερυθρόλευκους”. Θα πατήσουν καλύτερα στα πόδια τους. Θα καταλάβουν ότι αν είναι συγκεντρωμένοι και βγάλουν ενέργεια στο παρκέ, τότε η εικόνα της ομάδας θα είναι σαφώς καλύτερη.

Ο Ολυμπιακός μοιάζει με ασανσέρ. Μπαίνει στο παρκέ και κανείς δεν ξέρει αν θα βρεθεί στο ισόγειο ή στο ρετιρέ. Αδυνατεί να βρει ακόμα τη μέση οδό. Κόντρα στην ΤΣΣΚΑ φάνηκε ξανά πως με την υπάρχουσα κατάσταση, οτιδήποτε λιγότερο από το 100% της συγκέντρωσης και της ενέργειας θα οδηγήσει σε ήττα. Το θέμα είναι αν το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι αυτό. Σε περίπου δύο εβδομάδες, όταν ο Ολυμπιακός υποδεχθεί την Βιλερμπάν (20/2), θα ξέρουν όλοι την απάντηση.