Ντρίμπλα, ντρίμπλα, ντριμπλα, ντρίμπλα, σκριν, σουτ. Αν σε κάποιον θυμίζει κάτι αυτή η αλληλουχία φάσεων, ήταν μία επίθεση της ΑΕΚ κόντρα στο Ρέθυμνο. Η ΑΕΚ είναι βαρετή και μονότονη στην επίθεση. Και αυτό δεν είναι καν το μεγαλύτερό της πρόβλημα.

Η “Ένωση” εκτέθηκε πάλι. Αυτή τη φορά από το Ρέθυμνο, το οποίο τη νίκησε με 75-67, βυθίζοντάς την στο 1-4 έπειτα από πέντε αγωνιστικές στην EKO Basket League και μαζί στην δική της εσωστρέφεια. Η γλώσσα του σώματος των παικτών της ομάδας, τα νεύρα του Τολιόπουλου, η συζήτηση με τον κόσμο μετά τον αγώνα. Αυτό που βλέπει ο κόσμος αυτή τη στιγμή δεν είναι ΑΕΚ. Ή τουλάχιστον δεν είναι η ΑΕΚ που έχει στο μυαλό του.

Οι “κιτρινόμαυροι” περνάνε πολύ κακό φεγγάρι. Από το ξεκίνημα της σεζόν έχουν να θυμούνται μόνο μία καλή εμφάνιση, στη νίκη επί της Ορτέζ στην πρεμιέρα του Basketball Champions League. Αν εξαιρέσει κανείς αυτό το αποτέλεσμα, όλα τα υπόλοιπα πάνε στραβά. Και αυτό δεν είναι καν το χειρότερο.

Η ΑΕΚ εκτέθηκε. Πάλι. Στην πρεμιέρα της EKO Basket League κόντρα στον Παναθηναϊκό δεν είχε σημασία, αφού κανείς δε περίμενε να νικήσει. Κόντρα στον Ήφαιστο φάνηκε soft, αλλά κάποιος μπορούσε να σταθεί στη δύναμη της έδρας της ομάδας της Λήμνου. Κόντρα στο Περιστέρι μπορούσε να σταθεί κάποιος στην φόρμα της ομάδας του Ηλία Ζούρου, που παραμένει αήττητη, με την "Ένωση" να στέκεται στην διαιτησία. Κόντρα στην Χάποελ, στο ταλέντο και το μπάτζετ των Ισραηλινών. Κόντρα στο Ρέθυμνο του μπάτζετ των 350.000 ευρώ και του ρεκόρ 0-4 όμως, ποια δικαιολογία μπορεί να έχει;

ΜΟΙΑΖΕΙ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΙ ΑΠΛΟ ΝΑ ΤΗ ΝΙΚΗΣΕΙΣ

Το άσχημο στην ΑΕΚ δεν είναι ότι χάνει, ούτε ότι δεν έχει βρει χημεία αυτή τη στιγμή. Το πραγματικά άσχημο είναι πως μοιάζει τόσο απλό να τη νικήσει κάποιος, που σχεδόν δεν χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερη ανάλυση. Μοιάζει σαν να έχει βάλει κάποιος την ίδια κασέτα και παίζει σε επανάληψη.

Για ακόμα ένα παιχνίδι η ΑΕΚ “πληγώθηκε” στην άμυνα στο Πικ εν Ρολ. Αυτή τη φορά ήταν ο Φράνκαμπ και ο Χριστοδούλου που εξέθεσαν τα αργά πόδια των σέντερ της “Ένωσης”, με την κατάσταση να διορθώνεται μετά το 28ο λεπτό όταν συνυπήρξαν κάτω από το καλάθι οι Χρυσικόπουλος και Ματσιούλις σε χαμηλό σχήμα. Όταν το Ρέθυμνο δεν έπαιζε Πικ εν Ρολ, ένα απλό άνοιγμα του γηπέδου για να παίξει κάποιος περιφερειακός ένας εναντίον ενός ήταν αρκετό, με το Ρέθυμνο να σημαδεύει τους Λάνγκφορντ, Ρέι και αργότερα τον Τολιόπουλο.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ, η ΑΕΚ δείχνει να μην έχει φαντασία. Η εμμονή της στο... μπάπα-μπούπα μπάσκετ, με τους περιφερειακούς να ντριμπλάρουν μέχρι να βρουν... πετρέλαιο και να σουτάρουν από μέση απόσταση την κάνει (επιεικώς) προβλέψιμη. Η ΑΕΚ έχει plays με διαρκή κίνηση, ωστόσο πολύ συχνά απλώς δίνει την μπάλα στον Λάνγκφορντ, τον Ρέι, τον Σαντ-Ρος ή τον Τολιόπουλο για να παίξουν ένας με έναν, με τον Γκίκα να είναι ο μοναδικός καθαρός δημιουργός που παίζει έστω λίγο Πικ εν Ρολ με τους σέντερ ή Πικ εν Ποπ με τους Χρυσικόπουλο και Ματσιούλις.

ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Είναι αλήθεια πως αρχικά η απουσία του Σλότερ έχει στοιχίσει στην ΑΕΚ, η οποία έχει στηρίξει όλο το αμυντικό πλάνο της πλάνο στον άλλοτε παίκτη της Ρεάλ. Στα 34 του χρόνια όμως ο Αμερικανός σέντερ είναι δεδομένο ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να παίζει 30 λεπτά.

Είναι επίσης αλήθεια ότι η απόδοση του Ρέι έχει δημιουργήσει προβλήματα, αφού ο Αμερικανός γκαρντ θα ήταν ο δεύτερος... πόλος στην επίθεση μετά τον Λάνγκφορντ, κάτι που ρίχνει ακόμα περισσότερο βάρος στους ώμους του δεύτερου, ο οποίος στα 36 του χρόνια παίζει σταθερά πάνω από 30 λεπτά και καλείται να βγάλει λαγούς από το καπέλο του. Αυτή όμως δεν είναι λογική. Αυτή δεν είναι εικόνα.

Δεν γίνεται η ΑΕΚ να δέχεται αιφνιδιασμό μετά από καλάθι που σημείωσε. Δεν γίνεται να δέχεται τρεις αιφνιδιασμούς από άστοχο δικό της σουτ επειδή δεν είχε αμυντική ισορροπία. Δεν γίνεται να έχει ποστάρει συνολικά 5 φορές τους ψηλούς της σε 40 λεπτά αγώνα κόντρα σε μία κοντύτερη ομάδα. Κι όμως, στην περίπτωσή της δείχνει ότι... γίνεται.

Η ΑΕΚ απογοητεύει μέχρι στιγμής. Είναι μία ομάδα με τρύπες στην άμυνα, που ψάχνεται στην επίθεση. Ήταν δεδομένο πως θα χρειαζόταν χρόνο για να βρει χημεία και αρκετός κόσμος περίμενε ένα αργό ξεκίνημα. Από αυτό όμως μέχρι το να έχει νικήσει μόνο την Ορτέζ και τον Κολοσσό, η απόσταση είναι τεράστια. Οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει πλέον. Ήρθε η ώρα για την “Ένωση” να παίξει μπάσκετ. Μπορεί;