Σε μια εποχή που η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ ήταν στα ντουζένια της, τραυματίστηκε ένα να από τα βασικά γρανάζια της μηχανής του Φέργκιουσον, ο Νεμάνια Βίντιτς. “ Πρόβλημα θα είναι αν δεν καταφέρουμε να καλύψουμε την απουσία του και όχι αν δεν παίξει” είχε δηλώσει τότε ο Σερ Αλεξ. Αυτή τη σημαντική διάσταση της ομαδικής λειτουργίας, ανέδειξε στην Πολωνία ο Παναθηναϊκός. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει.

Το βασικό του χαρακτηριστικό για να πετύχει την πρώτη φετινή εκτός έδρας νίκη του και να φτάσει με ασφάλεια στο κατώφλι του ΤΟΡ 16, συμπυκνώνεται σε μία και μόνο λέξη : προσαρμογή. Κατάφερε να διαβάσει την κατάσταση που διαμορφώθηκε με την αναγκαστική απουσία του Αντώνη Φώτση που έμεινε στην Αθήνα εξαιτίας της ασθένειάς του , να αναγνωρίσει τα δυνατά σημεία του αντιπάλου, την τροπή που πήρε παιχνίδι και να παίξει αναλόγως.

Μέσα από αυτή την διαδικασία, όχι μόνο δεν φάνηκε το κενό του Αντώνη, αλλά -για διαφορετικούς λόγους- αναδείχθηκαν αναδείχθηκαν δυο πρωταγωνιστές που έψαχναν φέτος ένα καλό ματς.

Ο ένας ήταν ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης , ο οποίος κάλυψε τα νώτα του Μπατίστα πέτυχε ατομικό ρεκόρ πόντων (21) στην Ευρωλίγκα με εκπληκτική στατιστική (5/6 διπ.,1/1τρ., 4/4β.) και έδειξε ότι άφησε για τα καλά πίσω του τον τραυματισμό που τον κράτησε έξω στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο Λουκάς, προέκυψε γιατί το wannabe γρήγορο παιχνίδι της Τούροφ και η σωματοδομή των αντίπαλων ψηλών έκανε τον βασικό σέντερ του Ιβάνοβιτς, τον Εστέμπαν Μπατίστα, να μοιάζει σα ψάρι έξω από το νερό. Ήταν ίσως το μοναδικό φετινό παιχνίδι του “τριφυλλιού” , που ο Ουρουγουανός ήταν “nonfactor” στην εξέλιξή του. Και οι τέσσερις προσπάθειες που βρήκε , πολλές του ήταν. Ο Έλληνας διεθνής με την τεχνική του και τη φρεσκάδα του έμοιαζε πιο χρήσιμος στις περιστροφές της άμυνας και παράλληλα πιο αλέγρος στα επιθετικά τελειώματα. Πλέον δεν αντιμετωπίζεται ως ένας παίκτης που θέλει το χρόνο του.

Ο δεύτερος ήταν ο Τζέϊμς Γκιστ (16π.), ο που επανήλθε στις καλές βραδιές μετά από πολύ καιρό. Ήταν αυτός που μαζί με τον Παππά (14π.) έβαλαν το νερό στο αυλάκι στο πρώτο ημίχρονο κι έκαναν το ματς να κυλήσει ... γάργαρο. Ο Αμερικανός, δεν είχε ρυθμό. Είτε γιατί ο Φώτσης εξυπηρετούσε καλύτερα τα σχέδια του προπονητή του, είτε γιατί κι αυτός άργησε να μπει στην προετοιμασία.

Ένα ακόμη στοιχείο που κρατάει ο νταμπλούχος Ελλάδας, είναι ότι ικανοποίησε την συνθήκη της ανωτερότητας, την οποία δεν μπόρεσε να υπηρετήσει στο Μόναχο. Αυτή λέει ότι είναι πιο σημαντικό να νικάς μέσα και έξω τις ομάδες από τις οποίες θεωρητικά είσαι πολύ καλύτερος, παρά να κάνεις μια φωτοβολίδα νικώντας μέσα στην Βαρκελώνη και να προσγειώνεσαι χάνοντας από μια πρωτάρα.

Αυτό σημαίνει ότι έχεις πατήσει σταθερά το πόδι σου σε μια βάση και ετοιμάζεσαι να κάνεις το επόμενο βήμα για ψηλότερα. Λογικά, η συζήτηση που ξεκινάει είναι ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί πια να σκέφτεται πως θα διεκδικήσει ακόμη και την δεύτερη θέση από την Φενέρ. Αλλά για να καλύψουμε κι εκείνους που σκέφτονται πάντα το χειρότερο σενάριο , το παιχνίδι που έρχεται, με την Μπάγερν στο ΟΑΚΑ μπορεί να βάλει και τυπικά- μαθηματικά τη σφραγίδα της πρόκρισης. Ειδικά σε περίπτωση πράσινης νίκης με διαφορά πάνω από 6 πόντους.