Το γεγονός ότι δεν διεξάγονται όλοι οι αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής του ΤΟΡ-16 της Euroleague την ίδια μέρα και ώρα, προσθέτει ίντριγκα στο δεδομένο σασπένς της περίστασης. Πόσω μάλλον από την στιγμή που πέντε ομάδες διεκδικούν τα τρία ανοικτά εισιτήρια και που από τις υπόλοιπες πέντε, οι οποίες έχουν ήδη προκριθεί, μόνο ο Ολυμπιακός ξέρει την θέση του στην τελική κατάταξη του ομίλου (3ος) και συνεπώς αποτελεί τη μοναδική σταθερά στην εξίσωση των διασταυρώσεων ενόψει play off.

Από τις οκτώ αναμετρήσεις του διημέρου, υπάρχουν συγκεκριμένοι που έχουν κομβικό χαρακτήρα, αφού τα αποτελέσματά τους θα χαρτογραφήσουν την πορεία μέχρι το τέλος της διαδρομής. Από αυτούς, άλλοι είναι αυτοί που θα ξεκαθαρίσουν και τους τελευταίους ανοικτούς λογαριασμούς κι άλλοι που δείχνουν προορισμένοι να εξυπηρετήσουν το "λογικό σενάριο", κάτι που σημαίνει ότι αυτόματα είναι οι ίδιοι που μπορούν να μετατρέψουν το "παράλογο" σε εφικτό.

Για παράδειγμα, το "φυσιολογικό" είναι να νικήσει η Ρεάλ την βαθμολογικά αδιάφορη και σαφώς πιο αδύναμη Ζαλγκίρις στην Μαδρίτη (22:00) και να διατηρήσει την πρώτη θέση του ομίλου, ώστε να συναντηθεί με τον τέταρτο του άλλου ομίλου (Εφες ή Λαμποράλ). Αν χάσει, ποιος θα πιστέψει ότι δεν διάλεξε να μείνει δεύτερη και να παίξει με τον Ολυμπιακό, όπως φάνηκε να κάνει πέρυσι; Ειδικά από τη στιγμή που θα ξέρει το αποτέλεσμα της Μπαρτσελόνα η οποία επισκέπτεται στο "Ιπεκτσί" (20.00) την αποδεκατισμένη Γαλατά.

Είναι λοιπόν προφανές ότι το μεγαλύτερο βάρος, πέφτει την Μ. Πέμπτη στο Βερολίνο (Άλμπα - Μακάμπι, τζάμπολ 21:00) και την Μ. Παρασκευή στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης (Φενέρμπαχτσε - Εφές, τζάμπολ στις 20:00).

Εκεί θα γίνουν τα δυο αυτά ματς που μπορούν να ξεμπλέξουν το κουβάρι της πρόκρισης, χωρίς να χρειαστεί να περιμένει κανείς τα αποτελέσματα των άλλων που θα ξεκινήσουν αργότερα, στο Βελιγράδι (Ερ. Αστέρας - Παναθηναϊκός, τζάμπολ στις 21:45) και στην Μάλαγα (Ουνικάχα - Λαμποράλ, τζάμπολ στις 21:45).

Σε περίπτωση που η Μακάμπι, πάρει ρεβάνς για την ήττα της στο Τελ Αβίβ, αυτόματα καθίσταται αδιάφορη η εξέλιξη στο Βελιγράδι, αφού ο Παναθηναϊκός , ακόμη και σε περίπτωση ήττας, θα έχει εξασφαλίσει την τέταρτη θέση. Το πιο ενδιαφέρον είναι τι θα συμβεί σε περίπτωση που η Άλμπα συνεχίσει την ξέφρενη πορεία της και πανηγυρίσει.

Τότε ο Παναθηναϊκός θα χρειάζεται μόνο νίκη, όχι μόνο για να την ακολουθήσει και να πάρει αυτός το πολυπόθητο τελευταίο εισιτήριο αλλά και για να προσυπογράψει τον πρόωρο αποκλεισμό και συνεπώς την αποκαθήλωση της πρωταθλήτριας Ευρώπης, επιβεβαιώνοντας πόσο δύσκολη υπόθεση είναι το "back 2 back" το οποίο έχουν πανηγυρίσει στα χρόνια των final four, μόνο η αφεντιά της , η Γιουγκοπλάστικα και πιο πρόσφατα ο Ολυμπιακός.

Στην "Ulker Arena", την Παρασκευή, ξέρουμε ότι θα συναντηθούν δυο κουμπάροι. Ο Ομπράντοβιτς που έχει βάλει επιτέλους την Φενέρμπαχτσε στα play off θα υποδεχθεί τον Ιβκοβιτς και την Εφές, η οποία μόνο με νίκη θα βάλει στην τσέπη της την τέταρτη θέση, χωρίς να μείνει με την αγωνία αν η Ουνικάχα θα μπει εμπόδιο στην συγκινητική Λαμποράλ.

Το κίνητρο της Φενέρ θα μπορούσε να είναι η πρώτη θέση, αλλά αυτή είναι στα χέρια της ΤΣΣΚΑ, η οποία θα ξέρει το αποτέλεσμα της τουρκικής αναμέτρησης όταν θα παίζει στο Μιλάνο με την Αρμάνι. Και φυσικά θα γνωρίζει ποιος θα είναι ο αντίπαλός της σε κάθε περίπτωση, αφού το 3-4 του άλλου ομίλου θα έχει ξεκαθαρίσει από την προηγούμενη. Ποιος θα πιστέψει ότι μια ήττα στο Μιλάνο δεν θα εντάσσεται σε μια λογική επιλογής;

Δοκιμασία χαρακτήρα

Όλα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα ήταν ιδανικό, όλα τα ματς και των δυο ομίλων, να ξεκίναγαν ταυτόχρονα. Αλλά από την στιγμή που η Euroleague προβάλλει και επιβάλλει την δική της επιχειρηματολογία περί του αντιθέτου, είναι μια καλή ευκαιρία να δοκιμαστούν χαρακτήρες. Και χαρακτήρα δεν δείχνει κανείς όταν θέλει να αδυνατίσει και αδειάζει το ψυγείο για να μη βρίσκει τίποτα πρόχειρο, αλλά όταν το έχει γεμάτο και κατανικάει την λαιμαργία του.

Εμείς πάντως κρατάμε ως την πιο ξεκάθαρη στάση σε τέτοιου είδους περισπασμούς, εκείνη που διατυμπάνισε ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο Ολυμπιακό τουρνουά, του 2004 στην Αθήνα. Τότε που έκοψε τον βήχα όσων του έκαναν υπόδειξη να φροντίσει να αποφύγουμε την Αργεντινή στον χιαστί προημιτελικό:

" Αν θες να γίνεις μεγάλο και να φτάσεις στην κορυφή θα πρέπει να είσαι έτοιμος να αναμετρηθείς και να νικήσεις τους καλύτερους. Δεν είμαστε κότες", δήλωσε στη "Ελευθεροτυπία", εννοώντας ότι κάθε δεύτερη σκέψη δηλητηριάζει το μυαλό και την νοοτροπία της ομάδας με αποτέλεσμα να την βλάψει μακροπρόθεσμα. Μπορεί σε εκείνη τη διοργάνωση η "γαλανόλευκη" να αποκλείστηκε από τους μετέπειτα χρυσούς Ολυμπιονίκες, όμως δικαιώθηκε ένα χρόνο μετά με το χρυσό στο Βελιγράδι και το ασημένιο στη Σαϊτάμα.

Κάτι ανάλογο δεν συνέβη και με την Γαλλία, στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009. Την κοροϊδεύαμε για το νικητήριο καλάθι που μας έβαλε ο Νάντο ΝτεΚολό και έστειλε τους "τρικολόρ" στα δόντια της Ισπανίας; Εμείς βέβαια καταφέραμε να ανέβουμε στο βάθρο κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο. Όμως κοιτάξτε τώρα που είναι η -σχεδόν ίδια με τότε- Γαλλία και που είμαστε -σχεδόν ίδιοι εμείς- εμείς.