Λένε πως η πρώτη φορά (σου) μένει αξέχαστη. Ενδεχομένως να είναι έτσι, αλλά στην περίπτωση του Πανευρωπαϊκού της Θεσσαλονίκης, η... δεύτερη φορά είναι σαν πρώτη. Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, μετά από τέσσερα χρόνια, με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο του. Τον προπονητή που έμελε να αλλάξει την ιστορία.

Ανήμερα της επετείου για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας στο Παρίσι , ο Νίκος Οικονόμου μετέφερε στο Sport24.gr την άποψή του, πως για τον φίλαθλο κόσμο του Παναθηναϊκού, η "πράσινη" δυναστεία ξεκίνησε το 1999, με την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος στο ΣΕΦ. Κι η αλήθεια είναι πως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Τότε ουσιαστικά άρχισε η κυριαρχία του "τριφυλλιού" εντός κι εκτός των ελληνικών τειχών. Σε αυτό βέβαια έπαιξε μεγάλο ρόλο η άφιξη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Ο Σέρβος προπονητής ήταν γνωστός ανά την Ευρώπη για την ικανότητα που είχε στη συλλογή ευρωπαϊκών τίτλων (Παρτιζάν, Μπανταλόνα, Ρεάλ Μαδρίτης) και στον Παναθηναϊκό δεν επρόκειτο να περιμένουν πολύ, μέχρι να καταλάβουν πως είχαν βρει τον άνθρωπό τους. Λίγους μήνες μετά την επισημοποίηση της συμφωνίας των δύο πλευρών, οι "πράσινοι" επέστρεφαν σε Final Four. Σε αυτό της Θεσσαλονίκης, εκεί όπου θα "έραβαν" το δεύτερο αστέρι.

Με τη δεδομένη στήριξη του κόσμου της ομάδας και διαθέτοντας εξαιρετικό ρόστερ, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, στην Πυλαία. Μόνο που πριν φτάσει στον τελικό, έπρεπε να ξεπεράσει ένα ακόμη εμπόδιο. Αυτό της Εφές Πίλσεν, που με τον Ιμπραΐμ Κουτλουάι στη σύνθεσή της, έμοιαζε πολύ επικίνδυνη.

Ο "Ίμπο" φρόντισε πάντως να βάλει από νωρίς το... αλατοπίπερο στον ημιτελικό, δηλώνοντας -λίγες ώρες πριν το παιχνίδι- σίγουρος για την επιτυχία της ομάδας του και την ικανότητά του να σκοράρει αρκετούς πόντους, αφού "μπορώ να σκοράρω και με δεμένα τα μάτια μου". Η απάντηση του "Ζοτς"; "Ε, αφού το είπε ο Κουτλουάι, χεστήκαμε στα βρακιά μας". Η απάντηση του Παναθηναϊκού; Η νίκη με 81-71 και η επιστροφή σε τελικό του Final Four.

Εκεί όπου θα αντιμετώπιζε τη Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί ήταν πάντοτε υπολογίσιμος αντίπαλος και η παρουσία τους στο μεγάλο ραντεβού μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν, για το "τριφύλλι". Πόσω μάλλον από τη στιγμή που ένα από τα βασικά στελέχη της ομάδας έπρεπε να σκοτώσει τους του δαίμονές του, για να αγωνιστεί.

Ο Όντεντ Κάτας βρισκόταν μπροστά στην πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του, αφού ήταν υποχρεωμένος να παίξει απέναντι στην ομάδα που αγάπησε όσο καμία άλλη, για να στεφθεί Πρωταθλητής Ευρώπης. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αποδείχθηκε ο μοιραίος για την πρώην ομάδα του, καθότι με την εμφάνιση που πραγματοποίησε και -πολύ περισσότερο- με το τρίποντο που πέτυχε 3'30'' πριν το τέλος της αναμέτρησης, βάζοντας μπροστά τον Παναθηναϊκό με +6 (63-57), διαφορά που επρόκειτο να μείνει μέχρι το φινάλε (73-67).

Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο σουτ το έβαλε μπροστά από την εξέδρα των φίλων της Μακάμπι, με τις αντιδράσεις μετά το τέλος του τελικού να προκαλούν ανατριχίλα. Οι φίλοι των Ισραηλινών τον αποθένωναν -ενώ είχε "σκοτώσει" την ομάδα τους-, ο ίδιος πήγε στον -απόντα λόγω τραυματισμού- Γιώργο Καλαϊτζή να του δώσει τη χαρίσει τη φανέλα και λίγες στιγμές αργότερα κατέληξε να κλαίει στον ώμο της μητέρας του, που βρισκόταν στην Πυλαία. Στην πορεία μάλιστα ανάμεσα στους Όντεν Κάτας και Γιώργο Καλαϊτζή δημιουργήθηκε μία δυνατή φιλία, που κατέληξε σε... κουμπαριά.

Κάπως έτσι, οι "πράσινοι" έφταναν στην κορυφή της Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία τους, με τον Ζέλικο Ρέμπρατσα (20 πόντοι) να κερδίζει τον τίτλο του MVP του τελικού, την ώρα που ο -19χρονος τότε- Αντώνης Φώτσης έδινε το πρώτο δείγμα του ταλέντου και όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν την επόμενη δεκαπενταετία.

Το φύλλο αγώνα του τελικού

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Τζεντίλε 3, Αλβέρτης 4, Μποντιρόγκα 9, Ρότζερς 4, Ρέμπρατσα 20, Κάτας 17, Φώτσης 9, Μπερκ 7, Κοχ.

Μακάμπι Τελ Αβίβ (Γκέρσον): ΜακΝτόναλντ 11, Σαρπ 5, Χένεφελντ, Χάφμαν 26, Κόμετζις 3, Μπρίσκερ 13, Τζάμσι 3, Σέφερ 6, Σέλεφ, Πόπα.