Ο Ολυμπιακός των προκλήσεων. Ο Ολυμπιακός των υπερβάσεων. Ο Ολυμπιακός του "φέρτε μου εμπόδια να τα ξεπερνάω". Το έκανε ξανά. Και το έκανε με δικό του τρόπο.

Κατάφερε να γράψει ακόμη και στην προημιτελική φάση της Euroleague το όνομά του παρέα με αυτό της Φενέρ σε κάτι ξεχωριστό. Έγιναν μαζί (οι Τούρκοι πρώτοι χρονικά) αυτοί που κατέστρεψαν το πλεονέκτημα του πέμπτου αγώνα.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο έχων το τελευταίο ματς στο σπίτι του, κέρδιζε και το εισιτήριο. Η Μπαρτσελόνα έφτασε σε αυτή την κατάσταση όπως και η Μονακό.

Όμως ο Γιώργος Μπαρτζώκας, άφησε στην άκρη το προσωνύμιο (που του έδωσαν) και το κυριλέ ντύσιμο του "σκακιστή", έβαλε φούμο, ντύθηκε κομάντο και οδήγησε την διμοιρία του σε μια επική πρόκριση.

Ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο και το τελευταίο ματς στην Καταλονία. Όσο και να ήθελαν οι Μπλαουγκράνα και το έδειξαν, έμειναν με την όρεξη και στο τέλος με την απογοήτευση.

Τρίτο συνεχόμενο Final Four (13ο συνολικά) για μια ομάδα που χτίστηκε με μοναδικό στόχο να παίζει ο ένας για τον άλλο. Για μια ομάδα που βγάζει σε κάθε αναμέτρηση διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Για μια ομάδα που όταν τελειώνουν τα ματς ποτέ δεν θα γραφτούν εκατοντάδες λέξεις, ποτέ δεν θα ειπωθούν χοντρά λόγια για έναν μόνο. Όπως και τώρα. Το σύνολο θριαμβεύει στον Ολυμπιακό των υπερβάσεων.

Γιατί ελάτε τώρα, έτσι όπως ξεκίνησε η σεζόν, το να καταλήξουν οι Πειραιώτες και πάλι στο μεγάλο ραντεβού της τελικής φάσης, είναι υπέρβαση.

Την κούπα ένας την κερδίζει στο τέλος. Το ταξίδι όμως είναι πολύ μεγάλο και η παρουσία στο Final Four είναι το κάτι άλλο. Είναι αυτό που μένει και αυτό που αποζημιώνει τις προσπάθειες των προηγούμενων μηνών.

Ξυλάρα...

Δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση το ξύλο που έπεσε στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Όλοι το περίμεναν. Ο Ολυμπιακός δεν μπήκε καλά στην επίθεση ή πιο σωστά ήταν σκληροί και οι Ισπανοί. Ήταν δεδομένο ότι δεν θα εμφανίζονταν όπως την μεγάλη Πέμπτη.

Εκεί άλλωστε από ένα σημείο και μετά είχαν δεχθεί την ήττα τους και σκέφτονταν τον πέμτπο αγώνα. Στην έδρα τους ωστόσο, όλα ήταν διαφορετικά και κυρίως η διάθεσή τους. Τα τρίποντα του Ολυμπιακού δεν μπήκαν και αυτός ήταν ένας σημαντικός τομέας.

Γιατί όσο δεν έβαζαν, η Μπάρτσα και αμυνόταν πιο άνετα, αλλά και κέρδιζε τα ριμπάουντ εύκολα. Έβαλε ένα ο Παπανικολάου και μετά χάθηκαν 11 τρίποντα!!!

Και ήρθε ένα από τον Γουόκαπ. Μιας και τα έθιξα, τα ριμπάουντ στην άμυνα χάθηκαν και οι Καταλανοί πήραν παραπάνω κατοχές. Συν το ότι αυτό το έπραξαν και μέσω των παραπάνω κόκκινων λαθών.

Διόρθωση, βολές και φινάλε

Έπεσε πολύ χαμηλά το σκορ, αλλά ήταν λογικό. Επιθετικά οι Πειραιώτες δεν... Όμως είχαν το πάθος τους ανασταλτικά. Συν το ότι στο τρίτο δεκάλεπτο ισορρόπησαν οι παίκτες του Μπαρτζώκα όσα άσχημα είχαν πράξει στο πρώτο 20λεπτο. Ήταν ματς που η κάθε μπάλα είχε σημασία. Ο Ρούμπιο κλήθηκε από τον Γκριμάου να κυνηγήσει τους πάντες στην περιφέρεια.

Το έκανε καλά. Πολύ καλά. Κυνηγούσε όλες τις μπάλες λες και ήταν ένας νεαρός που ξεκινούσε τώρα να παίζει στο υψηλό επίπεδο και έπρεπε να δείξει ό,τι αξίζει.

Ο Ερνανγκόμεθ έδωσε πολλές μάχες με τον Μιλουτίνοβ που ήταν πιο συμβατός από τον Φαλ σε αυτό το ματς (έπαιξε πάρα πολύ και ήταν στους διακριθέντες), αλλά οι καταλανοί ήταν και αυτοί πολύ άστοχοι από μακριά. Και επιθετικά είχαν βυθιστεί αναλογικά για τα κυβικά τους.

Όμως... Οι παίκτες του Μπαρτζώκα από την γραμμή των βολών ήταν σε απαίσια βραδιά. Και όσο το συντηρούσαν αυτό, τόσο και έκαναν την ζωή τους ανυπόφορη.

Ώσπου ακριβώς στο 35' ήρθε το τρίποντο του Μακ Κίσικ για να κάνει το 47-49. και το τονίζω πολύ αυτό, γιατί όσες φορές μέχρι εκείνη την στιγμή πήγε να προσπεράσει η ομάδα, τα έκανε μαντάρα. Ο Αμερικανός και στο 37' έκανε το ίδιο και με τρίποντο και με δίποντο. Και ακολούθησε ο σπουδαίος Παπανικολάου.

Όπως καταλαβαίνετε από τα γραφόμενα, ήταν ένα μυστήριο και σαρδανάπαλο παιχνίδι. Ο πιο δυνατός, ο πιο σκληρός, ο πιο έτοιμος στο τέλος, ήταν ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα. Του ανθρώπου που πίστεψε στον Μακ Κίσικ και στον κάθε Μακ Κίσικ που έχει στην ομάδα του.

Το 13ο...

Που να το φαντάζονταν οι Ολυμπιακοί όταν πέρασαν τότε στο Τελ Αβίβ για το πρώτο Final Four της ιστορίας της ομάδας, ότι θα πήγαιναν στα 13! Τόσα έχουν. Ναι, αναλογιά οι κατακτήσεις δεν είναι πολλές, όμως τον μύθο σου, τον θρύλο σου, τον φτιάχνεις με το να είσαι πάντα εκεί. Να σε ξέρουν, να σε υπολογίζουν, να σε φοβούνται.

Οι Πειραιώτες λοιπόν θα πάνε στην Γερμανία και θα χαρούν άλλη μια μεγάλη διοργάνωση. Αντίπαλος στον ημιτελικό, η ομάδα που για τους περισσότερους είναι το φαβορί να σηκώσει την κούπα ξανά. Η Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό όμως ας περιμένουμε να το δούμε...