Ζήτησε να παίξει λίγες ώρες μετά το θάνατο του γιου του. Και σκόραρε. Τρία πέναλτι στον ίδιο αγώνα. Μια ζωή γεμάτη γκολ, αλλά με πιο σημαντικό αυτό απέναντι στην Ελλάδα. Συμπαίκτης του Μαραντόνα. Και του Μέσι. Τώρα προπονητής. Ο Μαρτίν Παλέρμο δεν ήταν ένας συνηθισμένος στράικερ. Το κεφάλαιο με το όνομα στην βίβλο του ποδοσφαίρου δεν είναι ένα οποιοδήποτε κεφάλαιο, αλλά ένα από τα πιο ενδιαφέροντα που μπορεί να ξεφυλλίσει κανείς. Κι αυτό αφηγείται στο Sport24.gr μιλώντας για τα περιστατικά που σημάδεψαν τη ζωή του, την συνύπαρξη του με δύο θρύλους, το γκολ που δεν θα ξεχάσει ποτέ (ούτε εμείς), τα πέναλτι και τους Αργεντίνους της Ελλάδας.

Η αφορμή για τη συνέντευξη με τον Μαρτίν Παλέρμο ήταν όταν το Sport24.gr χρειάστηκε κάποιον να αξιολογήσει τον Πότσι Τσάβες και τον Φάμπι Μουνιός, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα τον Ιανουάριο για λογαριασμό των Αστέρα και Παναιτωλικού, αντίστοιχα. Και δεν υπήρχε καταλληλότερος του Μαρτίν Παλέρμο. Κι αυτό γιατί ο "Τιτάν", έτσι είναι το παρατσούκλι του, γνωρίζει τους δύο Αργεντινούς. Τους είχε ποδοσφαιριστές την περυσινή σεζόν, στην Αρσενάλ του Σαραντί. Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ο Παλέρμο, συμβολίζει πολλά περισσότερα. Κι όχι μόνο για την Μπόκα Τζούνιορς, της οποίας ως ποδοσφαιριστής υπήρξε εμβληματική μορφή. Ένας από πιο δεινούς - εκτελεστικά - επιθετικούς που έχει βγάλει το ποδόσφαιρο της Νοτίου Αμερικής. Άλλωστε, δεν είναι και τόσο σύνηθες να είσαι συμπαίκτης και του Ντιέγκο Μαραντόνα και του Λιονέλ Μέσι. Μάλλον, σπάνιο. Αν και με τους δύο, υπήρξε συμπαίκτης για ελάχιστα λεπτά.

Ο Μαρτίν Παλέρμο γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1973 στη συνοικία, Πλάτα, της πρωτεύουσας της Αργεντινής, Μπουένος Άιρες. Η καταγωγή ποδοσφαιρική, αν και ο θείος του, Ενρίκε, δεν αγωνίστηκε ποτέ σε τόσο υψηλό επίπεδο - παρά μόνο σε μια ομάδα της Μαγδαλένα.

Ο πατέρας του εργαζόμενος στο Δημόσιο και πρωτοστάτης των μεγάλων συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων στη δεκαετία των 90's, κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Ο κατά έξι έτη μεγαλύτερος αδερφός, είχε πάρει το δρόμο για τη Λα Πλάτα και την ομάδα της πόλης, Εστουδιάντες.

Και πήρε μαζί του, τον Μαρτίν. Σε ηλικία 7 ετών, εντάχθηκε στις ακαδημίες της "πίντσα". Ξεκίνησε να αγωνίζεται στη θέση του γκολκίπερ, όπως και ο αδερφός του. Δοκιμάστηκε και σε άλλες - ως επί το πλείστον - μικρές ομάδες. Αλλάζοντας θέση. Από το να υπερασπίζεται τα δικά του γκολπόστ, έμαθε να παραβιάζει τα αντίπαλα.

Σε κάποια τουρνουά εξ΄αυτών, γνώρισε και τους μετέπειτα κολλητούς του, αδέρφια, Γκιγέρμο και Γκουστάβο Σκελότο. Το 1990, η Εστουδιάντες τον καλεί πίσω στη Λα Πλάτα. Αυτή τη φορά, ξέρει ότι έχει στη διάθεσή της ένα αυθεντικό "9ρι". Στην ίδια ομάδα με τον Κλαούντιο Λόπες (μετέπειτα των Βαλένθια και Λάτσιο), τον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν (νυν πρόεδρο της ομάδας). Ντεμπούτο έκανε την 5η ημέρα του Ιουλίου του 1992, κόντρα στη Σαν Λορένσο. Αυτή, ήταν και η μοναδική του συμμετοχή, στο Κλαουσούρα εκείνης της σεζόν.

Το κλίμα των "πλατένσες" ποτέ δεν τον ενέπνευσε. Δεν είχε συνέχεια, πότε έπαιζε, πότε (πολύ περισσότερο) δεν έπαιζε. Το 1994 η "πίντσα" υποβιβάστηκε, ανέβηκε την επόμενη σεζόν, αλλά ο "Τιτάν" δεν έβρισκε χώρο στη βασική ενδεκάδα. Κι ενώ η ποδοσφαιρική του καριέρα έμοιαζε να βρίσκεται προ ενός τέλματος, ήρθε η Μπόκα το 1997 για να τα αλλάξει όλα. Ή για την ακρίβεια ο Μαραντόνα. Ο Ντιέγκο έκανε κουμάντο στην Μπόκα - όπως και στην εθνική Αργεντινής - και μπορούσε να επιβάλλει πρόσωπα και καταστάσεις.

Το να είσαι συμπαίκτης με τον Μαραντόνα είναι από μόνο του μια ευλογία

Κι επέβαλε τον Παλέρμο, όπως και τα αδέρφια Σκελότο. Ο Μαρτίν στα ίδια αποδυτήρια με τους Μαραντόνα, Κανίγια, Σαμουέλ και Ρικέλμε. Αλλά και τους Μπερμούδες, Κόρδοβα και Σολάνο. Ντεμπούτο με τους "σενέισες" κόντρα στην Κρουζέιρο για το "Σουδαμερικάνα". Οι οπαδοί δεν τον αποδέχθηκαν εύκολα, μάλλον δύσκολα. Το πρώτο γκολ ήρθε μετά από 452 λεπτά, για το Απερτούρα, απέναντι στην Ιντεπεντιέντε.

Η πρώτη ερώτηση του Sport24.gr δεν θα μπορούσε, παρά να έχει ως αντικείμενο τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Ήταν, άραγε, η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του, η συνύπαρξή του με τον "πίμπε ντ' όρο"; "Υπήρξα συμπαίκτης με τον Μαραντόνα. Από μόνο του, είναι μια ευλογία. Όπως υπήρξα και με τον Μέσι στη "δύση" της καριέρας μου στην εθνική Αργεντινής. Αυτές οι δύο περίοδοι είναι οι πιο σημαντικές στην καριέρα μου".

To 1998 στο "Μπομπονέρα", αφίχθη ο άνθρωπος που του άλλαξε τη ζωή. Αυτός, ο οποίος τον εκτόξευσε. Όχι μόνο αυτόν, αλλά και όλη την Μπόκα. Κάρλος Μπιάντσι. Κατέκτησε δύο Απερτούρα (1998 και 2000), ένα Κλαουσούρα (1999), το Libertadores του 2000 και το Διηπειρωτικό εκείνης της χρονιά. Πρώτος σκόρερ, επίσης, με 20 γκολ στο Απερτούρα του 1998, πρώτος σκόρερ της Μπόκα σε κάθε διοργάνωση από το 1998 μέχρι και το 2000, καλύτερος Νοτιοαμερικάνος ποδοσφαιριστής του 1998.

Με το πέρας του Copa America, έρχεται η πρόταση από τη Λάτσιο. Οι Ρωμαίοι δίνουν 15.000.000 δολάρια για να πάρουν τον "Λόκο" από την Μπόκα Τζούνιορς. Ο Μαρτίν ετοιμάζει βαλίτσες για την "Αιώνια Πόλη", αλλά ο τότε πρόεδρος της Μπόκα και νυν πρόεδρος της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι, θέτει "βέτο", αλλάζει τους όρους την τελευταία στιγμή και "χαλά" τη μεταγραφή.

Τελικά η Ευρώπη, έρχεται το 2000, Τσέλσι, Γουέστ Χαμ, Νάπολι τον θέλουν, η Βιγιαρεάλ δίνει 8.000.000 δολάρια και τον κάνει δικό της. Προπονητής του "κίτρινου υποβρυχίου", τότε, ο πρώην του Παναθηναϊκού, Βίκτορ Μουνιόθ. Ο ίδιος, αναγνωρίζει μέσα από το Sport24.gr ότι ο Μουνιόθ του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Αλλά είναι ειλικρινής. Δεν είναι αυτός, τον οποίον θαύμαζε: "O Μουνιόθ αυτός που έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην Ευρώπη. Τίποτε άλλο".

Εκεί κάθισε τρεις σεζόν και πέτυχε 21 γκολ σε 81 ματς. Συμπαίκτης με τον Χάβι Γκράθια (πρώην τεχνικό των Ολυμπιακού Βόλου, Κέρκυρας και νυν της Μάλαγα), τους Αντόνιο ντε Νίγρις (αδικοχαμένο πρώην φορ της ΑΕΛ), Μπελέτι και Βάσκο Αρουαμπαρένα (πρώην μπακ της ΑΕΚ και νυν τεχνικό της Μπόκα). Η σεζόν 2003-2004 τον βρίσκει στη Σεβίλλη με τη φανέλα της Μπέτις. Ντεμπούτο κόντρα στη Ρεάλ, στην εντός έδρας ήττα της 30ής Αυγούστου. Πτωχή παρουσία σε μια ομάδα με καλή επιθετική γραμμή. Στους "βερδιμπλάνκος" τότε έπαιζαν οι Ντενίλσον και Χοακίν (ο δεύτερος παίζει και τώρα, στη δεύτερη θητεία του).

Εν μέσω της σεζόν, έρχεται και η Segunda. Η Αλαβές εν προκειμένω, μέσω δανεισμού από την Μπέτις. Η ομάδα, εν τέλει, κατέκτησε την τέταρτη θέση και δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει την άνοδο στην Primera. H καριέρα του μοιάζει, άλλη μια φορά, να είναι κοντά στο τέλμα. Αλλά, ξανά, έρχεται η Μπόκα.

Επιστρέφει στο "Μπομπονέρα" το 2004. Εκεί, κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 2011. Τι κατέκτησε; Δύο Απερτούρα (2005 και 2008), ένα Κλαουσούρα (2006), δύο Σουδαμερικάνα (2004 και 2005), πρώτος σκόρερ στο Κλαουσούρα του 2007.

Αλήθεια, υπήρχε ποτέ ενδιαφέρον από ελληνική ομάδα, ώστε να τον εντάξει στο δυναμικό της; Η απάντηση του Μαρτίν Παλέρμο, αφοπλιστική: "Δεν είχα ποτέ πρόταση να αγωνιστώ στην Ελλάδα. Ποτέ."

Πέραν των γνωστών "προσωνυμίων", "Λόκο" και "Τιτάν", υπήρχε κι αυτό του "καμπεσεαδόρ". Από το "καμπέσα", "κεφάλι" σε ελληνική μετάφραση. Άλλωστε πολλά από τα γκολ που πέτυχε, τα πέτυχε με το κεφάλι. Στις 20 Φλεβάρη του 2008, ανακηρύχθηκε από τη FIFA δια μέσου ψηφοφορίας, ως ο καλύτερος κεφαλοσφαιριστής στον κόσμο. Ο ίδιος, όπως εξομολογείται στο Sport24.gr, κρατά μια ξεχωριστή θέση γι' αυτή τη διάκριση και εξηγεί γιατί:

"Ναι είναι ένα βραβείο ξεχωριστό, γιατί το επέλεξε ο κόσμος. Το γνωρίζω κι εγώ ότι η κεφαλιά, ήταν το δυνατό μου σημείο. Και το εκμεταλλεύτηκα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Όταν ξέρεις ότι έχεις ένα πλεονέκτημα το εκμεταλλεύεσαι, αλλιώς γιατί παίζεις ποδόσφαιρο; Είναι ιδιαίτερη τιμή, γιατί το ψήφισε ο κόσμος"

Η χειρότερη βραδιά της καριέρας του

Ήταν το "Κλαουσούρα" του 1999, και το ματς της Μπόκα με την Πλατένσε. Ο Μαρτίν Παλέρμο, έχει στήσει την μπάλα στην "άσπρη βούλα" κι ετοιμάζεται να εκτελέσει το πέναλτι. Χάνει την ισορροπία και το εκτελεί και με τα δύο πόδια, δεξί κι αριστερό . Εκούσιο ή ακούσιο; Ένας ολόκληρος μύθος "χτίστηκε" γύρω από αυτή την εκτέλεση. Ο "Τιτάν" προέβη σε παρόμοια εκτέλεση το 2015, σε φιλική αναμέτρηση παλαιμάχων της Μπόκα με τη Γιουβέντους. Το ήθελε ή δεν το ήθελε, το 1999;

"Τύχη. Να είμαι ειλικρινής, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να εκτελέσω το πέναλτι και με τα δύο πόδια. Τουλάχιστον μπήκε γκολ. Το 1999, γιατί στο φιλικό προσπάθησα να το επαναλάβω για την πλάκα".

Την ίδια χρονιά, στο Copa America, στον τρίτο όμιλο η εθνική Αργεντινής τίθεται αντίπαλη με την αντίστοιχη της Κολομβίας. Οι "καφετέρος" συντρίβουν με 3-0 την "αλμπισελέστε", στις 4 Ιουλίου στο "Εστάδιο Φελισιάνο Κάσερες" τη πόλης, Λούκε, στην Παραγουάη.

Σε εκείνο το ματς, ο Μαρτίν Παλέρμο είχε χάσει τρία πέναλτι. Σίγουρα, "μοιραίος". Κακή τύχη, κακή βραδιά, ή κακή ψυχολογία; "Κακή τύχη. Δεν είχα την καλύτερη επιλογή. Όταν εκτελείς πέναλτι, αναλαμβάνεις την ευθύνη. Επιλέγεις τον τρόπο που θα το εκτελέσεις, το σημείο στο οποίο θα στείλεις την μπάλα. Δεν έκανα καλή επιλογή και δεν την έκανα τρεις φορές. Αυτή η βραδιά είναι από τις χειρότερες στην καριέρα μου. Πάντα θα την θυμάμαι".

Ζήτησα να παίξω λίγες ώρες μετά το θάνατο του γιου μου

Ήταν το Απερτούρα του 1996, όταν οι γιατροί ανακοινώνουν στον Μαρτίν Παλέρμο και τη σύζυγό του, Λορένα Μπαρίτσι, ότι ο νεογέννητος γιος τους πεθαίνει μετά από δύο ώρες στη θερμοκοιτίδα. Ο τεχνικός της Μπόκα, Άλφιο Μπασίλε, τον αφήνει εκτός αποστολής για το ματς με την Μπάνφιλντ, το οποίο διεξάγεται σε λίγες ώρες. Ο επιθετικός των "σενέισες", ζητά να μπει στην αποστολή και να παίξει. Ο "Κόκο" αποδέχεται το αίτημά του, ο "Λόκο" σκοράρει τα δύο εκ των τριών τερμάτων της ομάδας του , στη νίκη με 3-0. Ο Μαρτίν Παλέρμο εξηγεί στο Sport24.gr για έλαβε αυτή την απόφαση, δεδομένης της ψυχολογικής κατάστασης, στην οποία βρισκόταν:

"Ήταν μια δύσκολη στιγμή. Μια "σκοτεινή" περίοδος. Είναι μεγάλη απώλεια, ο θάνατος του παιδιού σου. Ευτυχώς, έγινα ξανά πατέρας. Ήθελα να περάσω το μήνυμα, ότι η ζωή συνεχίζεται, πάει μπροστά. Κι εγώ, έπρεπε να συνεχίσω, να πάω μπροστά. Έπρεπε να το ξεπεράσω. Και το έκανα".

Ο 43χρονος, πλέον, Μαρτίν Παλέρμο είδε στο κινητό του τηλέφωνο ένα ελληνικό αριθμό. Αλήθεια, ποια ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό του στο άκουσμα της χώρας μας; Τι γνώμη έχει το ελληνικό πρωτάθλημα;

"Είχα έρθει στην Ελλάδα, όταν έπαιξα με την Μπόκα κόντρα στην ΑΕΚ. Είχα καθίσει, βέβαια, πολύ λίγο. Έχω την άποψη ότι το ελληνικό είναι ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, δεν είναι μόνο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, είναι και η ΑΕΚ φέτος. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Αστέρα, ο οποίος παίζει τα τελευταία χρόνια στο Europa League".

Βέβαια ο πιο ισχυρός δεσμός του με τη χώρα μας, είναι η αναμέτρηση της 22ας Ιουνίου του 2010, στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής, ανάμεσα σε Αργεντινή κι Ελλάδα. Η "αλμπισελέστε" με τον Ντιέγκο Μαραντόνα στον πάγκο νικά με 2-0. Το πρώτο γκολ πέτυχε ο Ντεμιτσέλις, το δεύτερο ο Παλέρμο. Τι θυμάται από εκείνο το ματς;

"Προφανώς και το θυμάμαι, και είναι η μόνη ουσιαστική σχέση που έχω μέχρι σήμερα με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, το να σκοράρεις στα 34 σου με την εθνική ομάδα της χώρας σου δεν είναι και λίγο. Η αποθέωση από τους συμπαίκτες μου και τον Μαραντόνα μετά το γκολ, ήταν όλα τα λεφτά. Ήταν το πρώτο μου γκολ σε Μουντιάλ. Και το τελευταίο (γέλια)".

Όταν τον ρωτήσαμε ποιο ήταν το πιο ωραίο γκολ, από τα 258 που πέτυχε στην καριέρα του δεν πήραμε απάντηση. Όταν τον ρωτήσαμε ποιο ήταν το πιο σημαντικό, η απάντηση που μας έδωσε δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. "Από πλευράς σημασίας, αυτό κόντρα στη χώρα σας . Δεν ήταν το πιο όμορφο που έχω πετύχει, αλλά ήταν το μοναδικό γκολ που πέτυχα σε Μουντιάλ και είχε ιδιαίτερη σημασία".

Διαφορετικές εποχές, άλλοι πρωταγωνιστές, ίδιο πάθος. Ποιος είναι ο Μαρτίν Παλέρμο, του σήμερα; "Ο Λεβαντόβσκι είναι τρομερός επιθετικός. Ο Σουάρες επίσης. Ο Ιγκουαΐν κάνει τη διαφορά στην Ιταλία. Μόνο που ο Γκονσάλο σκοράρει, χωρίς να είναι καθαρό "9". Είναι παίκτες που όλοι τους θαυμάζουν, κι εγώ βεβαίως".

Το σημαντικότερο μου γκολ; Αυτό κόντρα στην Ελλάδα

Ήταν τα προκριματικά του Μουντιάλ 2010, για τη Νότιο Αμερική. Στο "Μονουμεντάλ" (γήπεδο της μεγάλης αντιπάλου σε συλλογικό επίπεδο για τον Παλέρμο, Ρίβερ) η Αργεντινή υποδέχεται το Περού. Η βροχή, καταρρακτώδης. Όλα δείχνουν ισοπαλία 1-1. Όλοι, ωστόσο, υπολογίζουν χωρίς τον Μαρτίν Παλέρμο. Στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, είναι αυτός που κάνει το 2-1 και δίνει τη νίκη στην Αργεντινή, η οποία τερμάτισε εν τέλει στην τέταρτη θέση πίσω από τις Βραζιλία, Χιλή και Παραγουάη. Ο Μαραντόνα λυτρώνεται και "χορεύει στη βροχή". Ο σκόρερ θυμάται...

"Επίσης το γκολ κόντρα στο Περού, ήταν ξεχωριστό. Ήταν αυτό, θεωρώ, που μου έδωσε το "εισιτήριο" να είμαι στην αποστολή για το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Κι όπως είπα η σημασία είναι μεγαλύτερη, γιατί το έβαλα με την εθνική. Και το γκολ αυτό βοήθησε την Αργεντινή να βρεθεί στη Νότιο Αφρική".

Αποσύρθηκε από τη δράση το 2011 κι έπεσε με τα "μούτρα" στην προπονητική. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τον πάγκο της Γοδόι Κρους το Νοέμβρη του 2012, κάθισε στον πάγκο της "τόμπα" 41 ματς - μέχρι το Δεκέμβριο του 2013 - και τον Απρίλη του 2014 μεταπήδησε στον πάγκο της Αρσενάλ Σαραντί. Για ένα χρόνο και τρεις ημέρες. Ποια είναι πιο δύσκολη καριέρα, αυτή του ποδοσφαιριστή ή του προπονητή;

"Σαν ποδοσφαιριστής ζεις πολλά πράγματα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά και η ευθύνη που έχει ο ποδοσφαιριστής σε σχέση με τον προπονητή, δε συγκρίνεται. Ως προπονητής περνάς πολλές ώρες, παίρνεις δύσκολες αποφάσεις, έχεις περισσότερες ευθύνες. Ως προπονητής προσπαθείς να βελτιώσεις όλα τα παιδιά. Κι επιπλέον σήμερα ο χρόνος που απαιτείται είναι περισσότερες. Περισσότερες είναι οι πληροφορίες, πιο χρονοβόρα η ανάλυση του αντιπάλου. Εγώ το διάλεξα γνωρίζοντας όλα αυτά και δεν το μετανιώνω".

Κουβαλά εμπειρίες από την Αργεντινή, αλλά και από την Ισπανία. Είναι "λατινοαμερικάνος" ή "Ευρωπαίος" προπονητής; Αν κι απεχθάνεται τις ταμπέλες, εξηγεί τη φιλοσοφία του στο Sport24.gr και δηλώνει ανοικτός στην προοπτική να δουλέψει στο μέλλον, στην Ελλάδα.

"Κάποιος πρέπει να ενημερώνεται για ο,τι συμβαίνει στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Εγώ βλέπω ποδόσφαιρο από όλα τα μέρη του κόσμου. Ήμουν την προηγούμενη σεζόν στην Ιταλία και είδα προπονήσεις της Μίλαν, της Ίντερ, της Γιουβέντους, μετά πήγα στην Ισπανία και παρακολούθησα προπονήσεις του Τσόλο Σιμεόνε και του Ράφα Μπενίτεθ σε Ατλέτικο και Ρεάλ. Δεν μένω σε ο,τι γίνεται στην Αργεντινή.

Όπως είπα, ο προπονητής πρέπει να είναι "ανοικτός" σε όλα τα ενδεχόμενα κι όλες τις προτάσεις. Εγώ προσωπικά, είμαι ανοικτός σε νέες προκλήσεις. Εάν μου δοθεί αυτή η ευκαιρία να δουλέψω στην Ελλάδα, θα την αποδεχθώ.

Περισσότερο από όλους τους προπονητές που είχα, με επηρέασε ο Μπιάντσι. Ως προπονητής σε συλλογικό επίπεδο ήταν "δάσκαλος". Επίσης σε εθνικό επίπεδο, ήταν ο Μαρσέλο Μπιέλσα. Όπως και ο Μαραντόνα, στην εθνική. Αυτοί οι τρεις με επηρέασαν, από τον καθένα τους έμαθα και κράτησα διαφορετικά πράγματα. Τώρα, αυτή τη στιγμή, θεωρώ κορυφαίους τους Πεπ Γκουαρδιόλα και Τσόλο Σιμεόνε. Αλλά ο καθένας πρέπει να έχει τη δική του ταυτότητα, ακόμη κι αν παίρνει στοιχεία από άλλους".

Κι εμένα μ' έλεγαν χοντρό, αλλά σκόραρα

Στην Τρίπολη αφίχθη κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο ο Κριστιάν Μανουέλ Τσάβες, ή αλλιώς "Πότσι", για λογαριασμό του Αστέρα. Ο Μαρτίν Παλέρμο υπήρξε συμπαίκτης του "Πότσι" στην Μπόκα Τζούνιορς, αλλά και προπονητής του στην Αρσενάλ και κάνει για λογαριασμό του Sport24.gr την τακτική ανάλυση του νέου μεταγραφικού αποκτήματος των Αρκάδων. Ποια τα δυνατά και ποια τα αδύνατα σημεία του;

"Είχα ως παίκτη τον Πότσι την περασμένη σεζόν στην Αρσενάλ, αλλά ήμασταν μαζί και συμπαίκτες στην Μπόκα. Τότε, αυτός ήταν πολύ μικρός. Έχουμε πολύ καλή σχέση, γενικά παρακολούθησα όλη την εξέλιξή του αρχικά ως συμπαίκτης του στην Μπόκα και μετά ως προπονητής. Το καλό για τον Πότσι είναι ότι κολύμπησε από νωρίς στα βαθιά. Όταν παίζεις στην Μπόκα, ακόμη και μικρός να είσαι, ξέρεις ότι υπάρχουν απαιτήσεις. Πολύ ποιοτικός παίκτης, χειρίζεται πολύ καλά την μπάλα. Ωστόσο νομίζω ότι θα χρειαστεί να πάρει το χρόνο του, ώστε να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα.

Πολλοί τον λένε χοντρό, αλλά έτσι ήταν πάντα ο Πότσι τον θυμάμαι από μικρό παιδάκι. Και στην Μπόκα, στο καλό του διάστημα, έτσι ήταν. Και εμένα με έλεγαν χοντρό, αλλά σκόραρα. Έτσι είναι η σωματοδομή του.

Το δυνατό του σημείο, νομίζω είναι οι στημένες φάσεις. Έχει καλό πόδι και, λογικά, ο προπονητής του στην Ελλάδα θα τον βάζει να εκτελεί στις στημένες φάσεις. Ένα ακόμη δυνατό του σημείο είναι η τελική πάσα, η ασίστ για γκολ. Αν και ο ίδιος κινείται σε τέτοια σημεία του γηπέδου, που του δίνουν την ευκαιρία να σκοράρει. Κι ένα ακόμη σημαντικό, πιο πολύ για τον προπονητή όχι για τους φιλάθλους, είναι ότι σε συνθήκες πίεσης - ίσως με κάποιο ανώτερο αντίπαλο - μπορεί να κρατήσει την μπάλα. Το αδύνατό του, είναι ότι χρειάζεται συνέχεια. Όταν δεν παίζει, είναι πολύ δύσκολο να βρει το ρυθμό. Ο Πότσι θέλει να έχει συνέχεια στις συμμετοχές του".

Παίκτης του Μαρτίν Παλέρμο στην Αρσενάλ Σαραντί, την περυσινή σεζόν, ήταν και ο Φαμπιάν Μουνιός, ο οποίος ήρθε το Γενάρη στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναιτωλικού, κι έκανε το ντεμπούτο του με την ομάδα του Αγρινίου, κόντρα στον Πανιώνιο.

"Ο Φάμπι είναι, εντελώς, διαφορετικός παίκτης. Πιο γρήγορος, πιο δυναμικός, πιο εκρηκτικός. Παίζει με την ίδια ευκολία και ως δεξί χαφ στην τριάδα του κέντρου, αλλά και ως εξτρέμ. Πολύ ταχύς παίκτης. Είναι πιο νέος, έχει περισσότερες δυνατότητες λόγω ηλικίας από τον Πότσι. Εννοώ, ότι μπορεί η Ελλάδα να του ανοίξει το δρόμο για ένα ακόμη μεγαλύτερο κλαμπ στην Ευρώπη.

Το πιο δυνατό του σημείο είναι ότι μπορεί και συγκλίνει στο κέντρο, από τα δεξιά, και βρίσκεται σε θέση να σκοράρει. Θα το δείτε, στην Ελλάδα, είναι μια κίνηση που κάνει συχνά".

Στο τέλος, ζητήσαμε από τον Μαρτίν Παλέρμο να απαντήσει - με σύντομες φράσεις - στα ονόματα που του είπαμε. Δείτε τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις, που έδωσε:

Μαραντόνα: "O καλύτερος του κόσμου".

Μαραντόνα ή Μέσι: "Η σύγκριση είναι πάντα δύσκολη. Ο καθένας στον καιρό του. Η Αργεντινή είναι τυχερή που έχει εκπροσώπους τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Ο καθένας έχει διαφορετική προσωπικότητα. Διαφορετική αντίληψη για το ποδόσφαιρο. Η Αργεντινή είναι τυχερή, που έχει τους καλύτερους".

Βερόν: "O ορισμός του επαγγελματία".

Μπιάντσι: "Aυτός που με έκανε ποδοσφαιριστή".

Τσόρι: "Ποιότητα. Ο εκπρόσωπος της Αργεντινής στο ελληνικό ποδόσφαιρο".

Μπουονανότε: "Έπαιξα μαζί του. Πολύ γρήγορος. Ελπίζω να έχει την τύχη του Τσόρι και του Γκαλέτι στην Ελλάδα".

Σουκουλίνι: "Έπαιξε στη Ράσινγκ. "Κλέφτης" γιατί είναι ιδανικός στην κλέβει την μπάλα".