Πολλοί πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι πάει... διακοπές. Η αλήθεια όμως είναι πως ο βασιλιάς των Σπορ δεν σταματάει να απασχολεί τους θαυμαστές τους όλο το χρόνο και αφού ολοκληρωθούν οι αγωνιστές υποχρεώσεις τη σκυτάλη αναλαμβάνει το μεταγραφικό παζάρι.

Ποδοσφαιριστές πάνε κι έρχονται, με τα μεταγραφικά σίριαλ να κρατάνε ημέρες, μήνες, ακόμα και χρόνια! Οι συντάκτες του Sport24.gr κατέγραψαν ορισμένα από αυτά απαντώντας στην "Ερώτηση της Εβδομάδας".Από το... φρέσκο του Σαβιόλα, σε αυτό του Τζιωρτζιόπουλου που λίγοι θυμούνται, στον Μιχαλάκη που "χόρεψε" 5 ομάδες, τον Σούκερ, τον Μαρκ Γκονζάλες και τον Μπομπό που ποτέ δεν ήρθαν και πολλά άλλα...

Ότσι Τσόρνιε…Μαρκ Γκονζάλες ο Θανάσης Κρεκούκιας!!!

Οπωσδήποτε δεν είναι το αγαπημένο μου, ούτε καν το πιο ενδιαφέρον, αλλά σε ότι αφορά την επαγγελματική μου εμπειρία, είναι σίγουρα ο μεγαλύτερος μεταγραφικός παύλα δημοσιογραφικός αυνανισμός με τον οποίο έχω ασχοληθεί. Ομιλώ φυσικά για το σίριαλ του καλοκαιριού του 2009 με τον Μαρκ Γκονζάλες της Μπέτις και το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού να τον αποκτήσει. Ανατρέχοντας στο αρχείο μου, βρήκα ότι κάλυψα το ρεπορτάζ για το Sport24.gr με έντεκα κείμενα (!) και 10.700 συνολικά λέξεις! Ξεκίνησα να γράφω στις 25 Ιουνίου και ολοκλήρωσα το «έπος» επτά εβδομάδες αργότερα, στις 11 Αυγούστου, όταν επιτέλους η ΤΣΣΚΑ αποφάσισε να βάλει τέλος στο δράμα.

Δυνατοί οι παίκτες και στα δυο ταμπλό, όμως ο Κόκκαλης δεν είχε καταλάβει ότι είχε απέναντί του τον μεγαλύτερο βλαμμένο που έχει αναδείξει ποτέ το ισπανικό ποδόσφαιρο, τον Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα. Ο οποίος δεν μάσησε από στρατηγικές του στιλ «περιμένω να φτάσει το τέλος Αυγούστου για να πάρω τον παίκτη πιο φτηνά», με αποτέλεσμα ο Χιλιανός να μην έρθει ποτέ στον Πειραιά. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, εκείνο το δίμηνο πρέπει να πήρα γύρω στα 500 τηλέφωνα στις τοπικές εφημερίδες της Σεβίλλης και να έκανα περίπου άλλες τόσες, 500 δηλαδή (αναπάντητες) κλήσεις στον Μαρκ και τον μάνατζέρ του, Κριστιάν Ογάλδε, με τους οποίους δεν κατάφερα να μιλήσω ποτέ.

Τέτοιος καημός μου είχε μείνει, που όταν μερικούς μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2010, ευρισκόμενος στην Ισπανία για μια σειρά από συνεντεύξεις ενόψει του Μουντιάλ, συνέπεσε να υποδέχεται η Σεβίγια την ΤΣΣΚΑ για το Τσάμπιονς Λιγκ, πήγα στη συνέντευξη Τύπου την προηγούμενη του αγώνα, για να μπορέσω να δω και κυρίως να μιλήσω από κοντά στον άνθρωπο που μου είχε «μαυρίσει» ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Όμως, αφού απάντησε στις ερωτήσεις των Ισπανών δημοσιογράφων μαζί με τον προπονητή του, Λεονίντ Σλούτσκι, κάτι φουσκωτοί Ρώσοι σχεδόν τους φυγάδευσαν από μια μικρή πόρτα της αίθουσας, την οποία φύλαγε ένας αξιωματούχος της ΟΥΕΦΑ.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν «δεν γίνονται αυτά» και η δεύτερη «δεν τον χάνω εγώ αυτόν που να γίνει εδώ μέσα διπλωματικό επεισόδιο». Κατευθύνθηκα αμέσως προς την μικρή πόρτα, πήρα ύφος, αγριοκοίταξα τον ΟΥΕΦΑτζή και του πέταξα με άπαιχτη προφορά του Βόλγα ένα αυστηρό «Ότσι Τσόρνιε…!», το πρώτο ρώσικο που μου ήρθε στο μυαλό (τίτλος γνωστού ρωσικού τραγουδιού). Ο τύπος μάσησε, μάλλον σκέφτηκε «αυτός είναι με τους Ρώσους», παραμέρισε και με άφησε να περάσω στο άβατο, όπου επιτέλους μπόρεσα να μιλήσω για λίγο με τον Γκονζάλες, να τραβήξω ένα βίντεο και να φωτογραφηθώ μαζί του, πριν αρχίσει να γαυγίζει δίπλα στο αυτί μου ένας (πραγματικός) Ρώσος, ο οποίος τράβηξε τον Μαρκ από το χέρι και τον εξαφάνισε μέσα στο πούλμαν της αποστολής.

Βίντεο: Ιδού και τα «μαύρα μάτια» (ochi chornye) από τη Χορωδία του Κόκκινου Στρατού:

Μάχη για τον ...Τζώρτζογλου ο Θοδωρής Κουνάδης

Πρώτος στο μυαλό μου έρχεται ο Ζε Ρομπέρτο. Ο μόνος ποδοσφαιριστής που είμαι ...πεπεισμένος ότι έχει παίξει σε ομάδα (Ολυμπιακό) χωρίς να έχει αγωνιστεί σε αυτή. Αμέτρητα πρωτοσέλιδα με το όνομά του σε κόκκινο φόντο. Μετά σκέφτομαι Μπάγεβιτς.Προπονητικό μεν, αλλά δραματικό σίριαλ που θα "έσπαγε" ρεκόρ τηλεθέασης. Συν ότι η κατάληξή του το 1996 άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και έχω και διπλό Σπανούλη.Με "ξενέρωσε" που το πρώτο έληξε την ώρα του τελικού του Μουντιάλ. Αλλά φέτος έμαθα την κατάληξή του μέσα στη νύχτα χάρη στο push notification της εφαρμογής του SPORT 24 (νέα- φοβερά- ήθη και έθιμα).

Τέλος πάντων. Καταλήγω στον Τζιωρτζιόπουλο."Σφαγή" το 1998 ανάμεσα σε Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό. Και να τα πρωτοσέλιδα για το μεγάλο ταλέντο του Κερατσινίου. Και ενημέρωση μόνο από αυτά ή (για πιο άμεση) το ραδιόφωνο. Τελικά κατέληξε στον Ολυμπιακό με τον ...Τζώρτζογλου να έχει σαφέστατα σπουδαιότερη καριέρα με τη φανέλα με το Νο9 (θυμάμαι επικό πρωτοσέλιδο της εποχής που έγραφε περί μάχης των ''αιωνίων'' για τον Τζώρτζογλου!).

Μιχαλάκη είσαι τρέλα, λέει ο Ηλίας Ευταξίας

"Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία" λέει το γνωστό λαϊκό άσμα αλλά στο μεταγραφικό παζάρι τα πράγματα είναι αντιστρόφως ανάλογα. Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο, τόσο μεγαλύτερη η ευτυχία και ο μεταγραφικός οργασμός!

Μόνο ο (χα)Ζε Ρομπέρτο μπορεί να παίξει σε μονόπρακτο και να διαπρέψει. Επίσης η ιστορία με τη γυναίκα που δεν θέλει να έρθει ήταν ωραία στην αρχή αλλά μετά κούρασε (σ.σ. είναι αλήθεια πως οι γυναίκες των ποδοσφαιριστών χαλάνε τις μεταγραφές). Αφού απέκλεισα το απόλυτο μεταγραφικό σήριαλ των τελευταίων 40 καλοκαιριών και τονίσω πως αυτές οι ιστορίες χάλασαν από τότε που μπήκα στο χώρο (άτιμο πράμα τα spoiler) θα αποθεώσω τον σούπερ σταρ των μεταγραφών.

Τον άνθρωπο που κατάφερε να χορέψει 5 (!) ομάδες στην Ελλάδα και εν τέλει να κοστίσει περισσότερο από τον Ζιοβάνι, τον Ζάχοβιτς και τον Σισέ! Ο Μιχαλάκης, μπήκε στη ζωή μου ως το απόλυτο μεταγραφικό απόκτημα, το καλοκαίρι του '99. Τότε που Ολυμπιακός και ΑΕΚ προσπαθούσαν να τον κάνουν δικό τους με τους ερυθρόλευκους να αποσύρονται μετά την επιθυμία του παίκτη να παίξει στην Ένωση. Τελικά εκείνο το καλοκαίρι ολοκληρώθηκε άδοξα, αλλά το Δεκέμβρη ο χορός ξαναστήθηκε και εκτός από τον Ολυμπιακό που επανήλθε και την ΑΕΚ που απλά δεν μπορούσε να τον πάρει, μπήκαν σε αυτόν ο ΠΑΟΚ με τον Άρη για να γίνει σούπερ το στόρι. Πάλι τίποτα όμως. Ο Κωνσταντίνου συνέχιζε να παίζει με την μπλε φανέλα μέχρι το σωτήριο έτος του 2001 όταν ο Γιάννης Τζίγγερ Βαρδινογιάννης αποφάσισε να τινάξει τη μπάνκα στον αέρα και με 2.700.000.000 δραχμές (είναι πολλά τα μηδενικά!) + τους Χαλκιά, Νασιόπουλο, Κουτσουρέ του φόρεσε την πράσινη φανέλα με τον κόσμο να τραγουδά για μήνες: "Μιχαλάκη είσαι τρέλα με την πράσινη φανέλα".

Μεγάλε Μιχαλάκη τους τρέλανες όλους (Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη) και μετά τους πράσινους που γλίτωσαν στο παρά πέντε την Παιανία από τα ανταλλάγματα προς τον Ηρακλή, πήρε μεταγραφή στον αιώνιο αντίπαλο Ολυμπιακό για να ακουστεί το "Μιχαλάκη είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα". Respect. Τι να σου πουν τα υπόλοιπα μπαμ και μπουμ.

50.000 κόσμος για τον Ντέταρι, γράφει ο Δημήτρης Κεφαλάς!

Τον Ιούλιο του 1988 ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Λάγιος Ντέταρι. Ο πρόεδρος των "ερυθρόλευκων" Γιώργος Κοσκωτάς είχε σαρώσει την ελληνική αγορά και έψαχνε να αγοράσει έναν ξένο παίκτη που το όνομα του θα έκανε πάταγο στην Ευρώπη. Τον βρήκε στο πρόσωπο του Λάγιος Ντέταρι.

Μέχρι ο Ούγγρος να έρθει στον Ολυμπιακό από τον ελληνικό Τύπο είχαν παρελάσει ουκ ολίγα ονόματα. Για μήνες ο κόσμος της ομάδας είχε "τρελαθεί" με τους παίκτες που ακούγονταν ότι θα έρθουν στο Λιμάνι. Ενδεικτικά το φως της δημοσιότητας είδαν ονόματα όπως ο Μαραντόνα (σ.σ Ο Φίλαθλος σε πρωτοσέλιδο του έγραφε ότι ο Ολυμπιακός είχε κάνει προσφορά ύψους τριών δισεκατομμυρίων δραχμών!), ο Όλαφ Τον, ο Πάολο Φούτρε, ο Έντσο Φραντσέσκολι.
Το σήριαλ έλαβε τέλος με την άφιξη του Λάγιος Ντέταρι στην Ελλάδα. Ο Ούγγρος ήρθε στον Ολυμπιακό αγωνιζόμενος την προηγούμενη σεζόν στην Μπουντεσλίγκα με την φανέλα της Άιντραχτ και είχε ψηφιστεί ο τρίτος καλύτερος παίκτης του γερμανικού πρωταθλήματος.

Η άφιξη του Ντέταρι προκάλεσε παροξυσμό και 50.000 οπαδοί του Ολυμπιακού, σύμφωνα με τα πρωτοσέλιδα εκείνης της εποχής, έσπευσαν να τον αποθεώσουν στο Δημαρχείο του Πειραιά.

To...σίριαλ με τον Μπομπό, γράφει ο Γιάννης Γεωργόπουλος

Τέτοια εποχή, πριν από τέσσερα χρόνια ο Ολυμπιακός επιχειρούσε να φέρει στο λιμάνι τον τότε παίκτη της Μπεσίκτας, Μπομπό. Ως παίκτης του στοιχήματος με έφεση στο τουρκικό πρωτάθλημα γνώριζα πως επρόκειτο για μία ενδιαφέρουσα περίπτωση. Παρακολουθώντας το ρεπορτάζ από την Τουρκία καταγράφαμε καθημερινά στο Sport24.gr το κλίμα που επικρατούσε. Ο Βραζιλιάνος βρισκόταν πολύ κοντά στον Ολυμπιακό, αλλά η Μπεσίκτας αξίωνε περισσότερα χρήματα. Τη μία ήταν δεδομένο πως θα συνεχίσει στην Ελλάδα και την άλλη πως θα παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη.

Δεν θυμαμάι πόσα άρθρα έγραψα για την αφεντιά του, αλλά θυμάμαι πως οι συνάδελφοι μου χαριτολογώντας με αποκαλούσαν "ρεπόρτερ Μπομπό". Δεν υπήρχε μέρα που να μην γράψουμε κάτι για τον 28χρονο στράικερ. Το σίριαλ κράτησε αρκετές εβδομάδες αλλά δεν τελεσφόρησε. Η μεταγραφή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Παρέμεινε στη Μπεσίκτας μέχρι το 2011 και στη συνέχεια μεταπήδησε στην Καϊσερίσπορ. Πριν από μερικούς μήνες τον είδα να βγαίνει από τα αποδυτήρια του "Ινονού" μαζί με τον Κλέιτον. Σκέφτηκα να του πω "που να' ξερες πόσα κείμενα έχουμε αφιερώσει για σένα", αλλά δεν πρόλαβα. Η περίπτωση Σαβιόλα ωστόσο κατέδειξε πως "κάλλιο αργά παρά ποτέ"...

"Στην ΑΕΚ ή σταματάω την μπάλα", γράφει ο Βαγγέλης Κατσαΐτης

Για περίπου δύο καλοκαίρια ήταν "μήλο της έριδος" για ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Η ομάδα του, ο Απόλλων, τον έδινε στους ερυθρόλευκους του Σωκράτη Κόκκαλη. "Μόνο εκεί ή πουθενά αλλού" τα λόγια του προέδρου της Ελαφράς Ταξιαρχίας.

Ο Τύπος τον θεωρούσε παίκτη του Ολυμπιακού, όπως και οι ίδιοι οι οπαδοί της ομάδας του Πειραιά, που τον είδαν να διασύρει την ομάδα τους μέσα στο Καραϊσκάκη με την παρέα του (πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ) στο 0-3 και προς το τέλος του ματς ο κόσμος χειροκροτούσε τον τότε άσο του Απόλλωνα και μάλιστα κάποιοι φωνάζανε το όνομα του, θεωρώντας δεδομένη την απόκτηση.

Λίγο αργότερα η απάντηση του στο ίδιο ύφος, προς τον πρόεδρο της ομάδας του, λίγο παραλλαγμένη: "Στην ΑΕΚ ή σταματάω την μπάλα". Στην απειλή, απάντησε με απειλή. Εκεί ο Κώστας Αλαμάνος τα χρειάστηκε, καθώς έβλεπε την ευκαιρία των εκατομμυρίων να χάνεται και δεν ήθελε να το ρισκάρει...

Το καλοκαίρι του 1996 φόρεσε την φανέλα που τόσο πολύ ήθελε και έγινε μέλος της ομάδας που αγαπούσε από μικρός. Δεν γίνεται λοιπόν ο Ντέμης Νικολαΐδης, να μην είναι το αγαπημένο μου μεταγραφικό σήριαλ...

"Θέλω μόνο Ολυμπιακό", είπε ο Καραπιάλης και γράφει ο Π. Χαραλάμπους

Μεταγραφικά σήριαλ και Ολυμπιακός είναι έννοιες ταυτόσημες κάθε μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού.

Από τότε που θυμάμαι το 1988 με τον ερχομό του Λάγιος Ντέταρι, τις συνομιλίες με Μανωλά, Σαραβάκο, τις μεταγραφές των τριών Ρώσων (Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, Σάβιτεφ) και την μια που δεν έγινε (Ντομπροβόλσκι), αλλά και νεώτερα με Αλεξανδρή, Τζιοβανι, Ριβάλντο, Γιαννακόπουλο και Τζόρτζεβιτς.

Ωστόσο μια είναι η μεταγραφή η οποία έγινε σήριαλ και εκείνη την εποχή με έκανε να την παρακολουθώ από την αρχή μέχρι τελικά να ολοκληρωθεί. Ήταν καλοκαίρι 1991 ο Ολυμπιακός με τον Αργύρη Σαλιαρέλη στην προεδρία και πολλές «γκρίνιες» είναι έτοιμος για την υπέρβαση και με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν να κάνει τον κόσμο να παραμιλά

Αντίπαλοι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και μήλον της έριδος το τελευταίο μεγάλο δεκάρι της Ελλάδας ο Βασίλης Καραπιάλης. Η Λάρισα αρχίζει τις συζητήσεις και ακούει τις προσφορές από κάθε ενδιαφερόμενο. Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ «στρώνουν» εκατομμύρια δραχμές στα πόδια του μεγάλου μέσου, ο οποίος περίμενε υπομονετικά.

Τι περίμενε; Την πρόταση της μεγάλης του αγάπης του Ολυμπιακού. Τι κι αν ο Παναθηναϊκός έδινε τα χρήματα σε μετρητά, κάτι που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε εκείνη την χρονική περίοδο, ο Καραπιάλης είχε κάνει την επιλογή του.

"Θέλω μόνο Ολυμπιακό, βρείτε τα" είχε πει στην τότε διοίκηση της ΑΕΛ, γυρίζοντας την πλάτη σε ΠΑΟ και ΠΑΟΚ. Ο Καραπιάλης στις 15 Ιουλίουβρέθηκε στον Πειραιά γνωρίζοντας την αποθέωση από τον κόσμο του Ολυμπιακού πριν καν αρχίσει τις συζητήσεις. Μετά από πολύωρες συζητήσεις και με τον κόσμο έξω από τα γραφεία η Λάρισα είπε το "ναι" και το μεταγραφικό σήριαλ ολοκληρώθηκε με τον Ολυμπιακό και τον Καραπιάλη να περνάνε 'βέρες".

Ο Σούκερ που δεν ήρθε ποτέ, γράφει ο Στέλιος Χαρτζουλάκης

Ο διακαής πόθος των Βαρδινογιανναίων, αλλά και του λαού του Παναθηναϊκού, δεν ήταν άλλος από τον Ντάβορ Σούκερ. Ο Κροάτης επιθετικός, ο οποίος είχε μεγαλουργήσει μαζί με τους συμπατριώτες του στο Μουντιάλ του 1998, μόλις ένα χρόνο αργότερα βρισκόταν -σύμφωνα με δημοσιεύματα- μία ανάσα από τον Παναθηναϊκό.

Όπου θα ερχόταν για να βρει τον συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα, Αλιόσα Ασάνοβιτς. Αλλά δεν ερχόταν μόνος του. Μαζί με αυτόν θα ακολουθούσαν κι άλλα μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Σεργκέι Ρεμπρόβ, ο Σταν Κόλιμορ (όλοι επιθετικοί) και ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα.

Τελικά κανένας από αυτούς δεν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, τουλάχιστον για μεταγραφικούς λόγους. Το όνομα του Σούκερ συνέχισε να... παίζει για αρκετά καλοκαίρια και αρκετούς χειμώνες ακόμα, αλλά θα μείνει αιωνίως στο μυαλό όλων ως η ανεκπλήρωτη επιθυμία των "πρασίνων".

Ο Σαβιόλα που επιτέλους ήρθε, γράφει ο Βαγγέλης Σταματόπουλος

Πρώτη ημέρα στο γραφείο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και με το καλημέρα ερώτημα... ιντριγκαδόρικο: "Ποιο είναι το αγαπημένο σου μεταγραφικό σίριαλ"; Ε, από τη στιγμή που θα τον έχουμε πλέον μέσα στα πόδια μας και θα μας τιμάει με την παρουσία του στα γήπεδα της Super League δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω για τον Χαβιέρ Σαβιόλα. Μπορεί να μην ήρθε μαζί με τον Ρικέλμε (στο δικό μου μυαλό πηγαίνουν πάντα "πακέτο") όμως αυτός ο παίκτης με στέλνει 8 χρόνια πίσω, το καλοκαίρι του 2005, και ενώ το Sport24.gr ήταν μόλις ένα μήνα στο διαδίκτυο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα στα (παλιά) γραφεία που οργίαζαν φήμες περί μυστικής παρουσίας του Αργεντινού στράικερ στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, με κάποιες ιστοσελίδες (όχι το Sport24.gr) να το έχουν πρώτη είδηση αλλά τελικά να αποδεικνύεται πως ο Σαβιόλα ήταν τελικά ο Ιγκόρ Μπίσκαν (ή Μπίστσαν αν προτιμάτε)... Το "κουνέλι" απασχόλησε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και τα επόμενα χρόνια , αλλά τελικά χρειάστηκε να πατήσει και αυτός τα 30 (όπως έγινε και με Ριβάλντο, Καρεμπέ, Πάουλο Σόουζα, Γκαμάρα και τόσους άλλους) για να έρθει στα μέρη μας. Ας είναι. Επιτέλους ένα πολύκροτο μεταγραφικό σίριαλ είχε και happy end για κάποια ελληνική ομάδα.

Τα ερωτήματα που έχουμε κληθεί να απαντήσουμε συγκεντρωμένα ΕΔΩ

Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο μεταγραφικό σίριαλ;