Η άποψη του SPORT 24 δεν διαφέρει πολύ και με την συμπλήρωση της πρώτης δεκαετίας του millenium φτιάξαμε την καλύτερη ενδεκάδα της 10ετίας.

Σύστημα: 4-1-3-2

Ίκερ Κασίγιας (Ρεάλ Μαδρίτης, 1999-)


Ο… Άγιος της Μαδρίτης έχει σώσει την Ρεάλ πολλές περισσότερες φορές από όσες μπορεί να θυμηθεί κανείς. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις συνεχόμενες επεμβάσεις στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην Λεβερκούζεν το 2002, ή τις αμέτρητες αποκρούσεις του το 2007 και το 2008 όταν η «βασίλισσα» κατέκτησε το πρωτάθλημα; Είναι από τους λίγους αν όχι ο μοναδικός τερματοφύλακας στον κόσμο που ακόμα και όταν η ομάδα του έχει χάσει μπορεί να συγκεντρώσει τα πρωτοσέλιδα γύρω από το πρόσωπό του. Αυτό είχε γίνει άλλωστε όταν η Ρεάλ έχασε από την Μπαρτσελόνα με 2-0 ή μετά την βαριά ήττα από την Λίβερπουλ με 4-0. Ήταν η πιο εύκολη επιλογή καθώς κανείς δεν μπορεί αν συγκριθεί με τον «Άγιο Ίκερ» την τελευταία δεκαετία στην Ισπανία ακόμα και αν έχει κατακτήσει μόνο μία φορά το τρόπαιο Ζαμόρα.

Σέρχιο Ράμος (Σεβίλλη, 2003-2005/Ρεάλ Μαδρίτης 2005-)


Τα επίθετα με τα οποία τον κοσμούν οι συνάδελφοι στην Ισπανία είναι πάρα πολλά και όλα δίκαια. Ο «iron man» Σέρχιο Ράμος έχει ήδη χαρακτηριστεί ως ο Πάολο Μαλντίνι της Ισπανίας και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά. Αυτή τη στιγμή ο μόνος του αντίπαλος είναι ο Ντάνι Άλβες ο οποίος θα μπορούσε να είναι στην συγκεκριμένη ενδεκάδα αλλά ο ταυρομάχος της Ρεάλ κερδίζει στην σύγκριση για πολλούς λόγους όπως για παράδειγμα η τρομερή ευλυγισία και ελαστικότητά του. Μπορεί να αγωνιστεί και στις δύο πλευρές ενώ δεν θα είχε πρόβλημα να είναι και στο κέντρο της άμυνας. Το πολυεργαλείο Ράμος έχει χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές και ως αμυντικός χαφ λόγω της ικανότητας τους να συνδέει με μαγικό τρόπο την άμυνα και την επίθεση. Η αγαπημένη του θέση όμως είναι αυτή του δεξιού μπακ. Σε αυτή μεγαλουργεί και παίζει όλη την πλευρά χωρίς κανένα πρόβλημα. Το ρεπερτόριό του είναι πλούσιο και διαθέτει από κούρσες, μακρινά σουτ, σέντρες, διεμβολισμούς μέχρι και πατήματα μέσα στην περιοχή. Τέλος, αποτελεί φόβο στα στημένα καθώς η ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι είναι ισάξια με αυτή όταν η μπάλα κυλάει στο χορτάρι.

Κάρλες Πουγιόλ (Μπαρτσελόνα, 1999-)


Ο Κάρλες Πουγιόλ είναι η ζωντανή απόδειξη πως δεν είναι όλοι οι Ισπανοί αμυντικοί ντελικάτοι και… μεταξένιοι. Σε αυτή την ενδεκάδα θα πάρει και το περιβραχιόνιο του (με την σημαία της Καταλονίας) καθώς είναι το καλύτερο παράδειγμα Α-Ρ-Χ-Η-Γ-Ο-Υ. Είναι η ψυχή της Μπαρτσελόνα και της Εθνικής Ισπανίας και βρίσκεται πάντα στην σωστή θέση στη σωστή στιγμή. Δεν φοβάται να βάλει τα πόδια του στην φωτιά για να σώσει την ομάδα του, ενώ μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις της άμυνας. Έχει γίνει ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που είδε ποτέ η Ισπανία ακόμα και αν δεν είναι αμυντικός σαν τον Τέρι και τον Φέρνιναντ, αλλά είναι εξαιρετικά συνεπής και σχεδόν ποτέ εκτός φόρμας.

Ρομπέρτο Φαμπιάν Αγιάλα (Βαλένθια, 2000-2007)


Στην αρχή της δεκαετίας η Βαλένθια τράβηξε τα βλέμματα όλης της Ευρώπης για το ξεχωριστό επιθετικό της παιχνίδι αλλά και για την πολύ σκληρή άμυνά της. Ο αρχηγός της αδιαπέραστης οπισθοφυλακής ήταν ο Αργεντινός Ρομπέρτο Φαμπιάν Αγιάλα που έφτασε στην Βαλένθια το 2000 μετά από δύο δύσκολες χρονιές στην Μίλαν. Ο Αγιάλα είναι παράδειγμα κεντρικού αμυντικού, με εξαιρετικές γνώσεις πάνω στην τακτική και παρά τον σωματότυπό του απίστευτα δυνατός. Στην άμυνα καθάριζε με ευκολία όλες σχεδόν τις ψιλές μπαλιές ενώ τα γκολ που έβαλε με το κεφάλι ήταν εκτός από πολλά πάρα πολύ σημαντικά. Με την Βαλένθια πήρε δύο πρωταθλήματα, ένα UEFA, ενώ έφτασε και σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.

Ρομπέρτο Κάρλος (Ρεάλ Μαδρίτης, 1996-2007)


Τα πόδια του Ρομπέρτο Κάρλος θα μείνουν στην ιστορία του ποδοσφαίρου καθώς θύμιζαν περισσότερο κορμούς υπεραιωνόβιων δέντρων παρά μηρούς ποδοσφαιριστή. Είναι κλασικό παράδειγμα Βραζιλιάνου ακραίου μπακ: γρήγορος, δυνατός, εκρηκτικός με δίψα για γκολ και ένα αριστερό πόδι που θα μπορούσε να σκοτώσει ακόμα κι άλογο. Τα φάουλ δεν ήταν συνηθισμένο φαινόμενο όπως συμβαίνει σε άλλους σπεσιαλίστες αλλά το σίγουρο είναι πως οι εκτελέσεις του θα μείνουν στην ιστορία. Η ταχύτητά του και οι εμπνεύσεις του με την μπάλα είναι στοιχεία που ζηλεύουν ΟΛΟΙ οι αριστεροί μπακ που έχουν περάσει από το ποδόσφαιρο. Αμυντικά ποτέ δεν ήταν αξεπέραστος αλλά με ένα περίεργο τρόπο μπορούσε να διορθώσεις τις… γκάφες του. Από την ημέρα που άφησε το Μπερναμπέου η Ρέαλ ψάχνει αντικαταστάτη.

Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα, 2004-)


Το δύσκολο στην περίπτωση του Λιονέλ Μέσι είναι να περιγράψεις με λόγια τις ικανότητές του. Είναι πολύ πιο εύκολο να δει ο οποιοσδήποτε μερικά βιντεάκια και αφού συνειδητοποιήσει τι είδε να τα ξαναδεί. Ένα από τους καλύτερους τρόπους για να περιγράψεις τον «Ελ Μεσία» είναι να χρησιμοποιήσεις τα λόγια του προέδρου της Μπαρτσελόνα, Χουάν Λαπόρτα: «Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου». Εκτός του αστείρευτου ταλέντου που τον διακατέχει είναι ο μόνος που κατάφερε να σηκώσει τον τίτλο «νέος Μαραντόνα», κάτι που ποτέ δεν μπόρεσαν οι Αϊμάρ, Τέβες, Ρικέλμε, Ορτέγκα κάτι που δείχνει την τεράστια ποδοσφαιρική του προσωπικότητα σε τόσο μικρή ηλικία. Αν κάποιος ζητήσει ποτέ αποδείξεις για τις ικανότητες του Μέσι τότε το γκολ με την Χετάφε (Κύπελλο Ισπανίας, 2007) που είναι τρομακτικά ίδιο με αυτό του Μαραντόνα κόντρα στην Αγγλία (το καλύτερο γκολ όλων των εποχών) είναι η πλέον αποστομωτική απάντηση.

Τσάβι (Μπαρτσελόνα, 1998-2008)


Ο Τσάβι είναι ότι πιο κοντινό έχει δει η Ισπανία στον μεγάλο μαέστρο Ζινεντίν Ζιντάν από την ημέρα της συνταξιοδότησης του Γάλλου. Απίστευτος ποδοσφαιριστής με όλη την σημασία της λέξης και ότι πιο σύγχρονο υπάρχει στον κόσμο της στρογγυλής θεάς. Δεν είναι ο ταχύτερος ή πιο τεχνίτης μέσος που υπάρχει αλλά ο Τσάβι είναι το ΜΥΑΛΟ της μεσαίας γραμμής, απίστευτα κομψός στις κινήσεις του και επικίνδυνα ευφυής. Αντί για την ταχύτητα και την τεχνική ο Τσάβι επιστρατεύει όλες τις άλλες αρετές του όπως η εξαιρετική του πάσα και η ικανότητα να ξεκλειδώνει ΟΛΕΣ τις αντίπαλες άμυνες. Η μπάλα κολλάει στα πόδια του και η αποστολή να του κλέψεις την μπάλα μοιάζει ακατόρθωτη. Είναι ένας από τους καλύτερους μέσους του κόσμου και το πρότυπο για το πώς θα είναι οι κεντρικοί χαφ σε μερικά χρόνια.

Ροναλντίνιο (Μπαρτσελόνα, 2003-2008)


Ξεχάστε την τελευταία του χρονιά στο Καμπ Νόου. Το πέρασμά του από την Πριμέρα δεν θα πρέπει να κριθεί από τους 10 αυτούς μήνες αλλά από όλα τα απίστευτα που έκανε όσα χρόνια έμεινε στην Μπαρτσελόνα. Τέσσερα χρόνια εξαιρετικών επιδόσεων, εξωπραγματικών ενεργειών και γκολ βγαλμένα από τα πιο τρελά ποδοσφαιρικά όνειρα. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το παιχνίδι με την Ρεάλ στο Μπερναμπέου όταν κατέστρεψε την βασίλισσα τη σεζόν 2005/06 με κινήσεις από την κατηγορία «don’t try this at home». Ήταν ο μαναδικός που μπορούσε να συγκριθεί με τον Ζινεντίν Ζιντάν όταν ήταν στο peak της απόδοσής τους.

Ζινεντίν Ζιντάν (Ρεάλ Μαδρίτης, 2001-2006)


Είναι χωρίς καμία αμφιβολία ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της σύγχρονης ποδοσφαιρικής ιστορίας και μέσα στους καλύτερους όλων των εποχών. Ο μύθος του Ζιντάν γιγαντώθηκε όταν έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής με τα 78 εκατομμύρια που δαπάνησε η Ρεάλ για τον φέρει από την Γιουβέντους και ο ίδιος δικαιολόγησε μέχρι και το τελευταίο σεντ. Αν έπρεπε να διαλέξουμε έναν και μόνο ένα λόγο για να μπει σε αυτή τη λίστα, αυτός θα ήταν το γκολ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Λεβερκούζεν το 2002. Τα λόγια είναι περιττά για ένα πραγματικά απερίγραπτο τέρμα.

Ντιέγκο Φορλάν (Βιγιαρεάλ, 2004-2007/Ατλέτικο Μαδρίτης, 2007-)


Μπορεί να μην έχει το όνομα και την λάμψη των υπολοίπων συμπαικτών του σε αυτή την ενδεκάδα αλλά είναι ο μοναδικός επιθετικός της Πριμέρα κέρδισε δύο φορές το βραβείο Pichichi και το Ευρωπαϊκό χρυσό παπούτσι, ενώ είναι ο μόνος στην ιστορία που το έχει πετύχει με δύο διαφορετικές ομάδες. Δεν έχει την τεχνική και τις αρετές άλλων επιθετικών αλλά όταν αποφασίζει να βάλει την μηχανή των γκολ σε λειτουργία, τότε αυτή δύσκολα μπορεί να σταματήσει. Τα επιτεύγματά του αποκτούν μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς πως δεν τα έχει πετύχει με τους καλύτερους μέσους και τους καλύτερους ασίστμαν του κόσμου.

Ρονάλντο (Ρεάλ Μαδρίτης, 2002-2007)


Αν η κορυφαία στιγμή του Ροναλντίνιο είναι η στιγμή που ανάγκασε τους Μαδριλένους να σηκωθούν και να τον χειροκροτήσουν μέσα στο Μπερναμπέου, η αντίστοιχη του Ρονάλντο είναι το παιχνίδι στο Ολντ Τράφορντ με τους Άγγλους να υποκλίνονται στον Βραζιλιάνο μετά το απίστευτο χατ-τρικ. Είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους επιθετικούς με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση. Μπορεί να μην βρέθηκε στην Ρεάλ στο peak της καριέρας του αλλά σίγουρα δικαιολόγησε τον τίτλο φαινόμενο και με το παραπάνω.