Παναθηναϊκός:


Τζόρβας: Έδειξε την ετοιμότητά του σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο στο 25’ κρατώντας το μηδέν στην εστία του στο εξ’ επαφής σουτ του Νασούτι.

Σπυρόπουλος: Πολύ καλός τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά, δεδομένου ότι οι «πράσινοι» βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να κάνουν παιχνίδι από δεξιά, έπαιξαν κυρίως από την πλευρά του και ο «Σπυρό» τα πήγε περίφημα και στο δημιουργικό παιχνίδι.

Καντέ: Ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο και ιδιαίτερα στο δύσκολο για την ομάδα του πρώτο δεκάλεπτο όπου υπήρχε μεγάλη πίεση από τον Αρη. Εβγαινε πρώτος σε όλες τις φάσεις πάντα ένα κλικ πριν τον Κόκε, τον οποίο και εξουδετέρωσε. Εξαιρετική η παρέμβασή του στο 6’ όπου με κεφαλιά πρόλαβε τον Κόκε που θα ήταν μόνος απέναντι στον Τζόρβα.

Κατσουράνης: Ήταν ο προπονητής του Παναθηναϊκού εντός γηπέδου. Δεν σταμάτησε λεπτό να κατευθύνει τους συμπαίκτες του, ιδιαίτερα σε άμυνα και κέντρο.

Βύντρα: Έκλεισε στόματα στο φινάλε της χρονιάς. Ένας παίκτης που είχε ακούσει πάρα πολλά, ήταν ο στυλοβάτης της άμυνας του Παναθηναϊκού το τελευταίο δίμηνο και από τους βασικούς συντελεστές του ντάμπλ. Επωμίστηκε το μεγαλύτερο βάρος μιας άμυνας με κενά (γενικά όχι τόσο στον τελικό) και τα κάλυψε επάξια.

Σιμάο: Πολύ καλός, στάθηκε επάξια δίπλα στον Σίλβα και δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό κέντρο, ουσιαστικά απροσπέλαστο.

Ζιλμπέρτο Σίλβα: Πραγματικός ηγέτης, ένα αδιαπέραστο τείχος στο κέντρο. Αλάνθαστος, ο Βραζιλιάνος έκλεισε με ντάμπλ μια εξαιρετική χρονιά και ετοιμάζεται για μουντιάλ. Δεν έχασε πάσα, ενώ δέσποζε στο κέντρο δίνοντας τη σιγουριά που ήθελαν οι συμπαίκτες του.

Νίνης: Αναστάτωσε αρκετά την αμυντική γραμμή του Αρη, έστω και αν ο ίδιος δεν σκόραρε (ελέω Σηφάκη που απέκρουσε εντυπωσιακά το σουτ του στο 22’). Ήταν ο παίκτης που είχε αναλάβει όλα τα στημένα και αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν ήταν 100% έτοιμος, περνάει δικαιωματικά στους διακριθέντες.

Λέτο: Του ανήκει ένα μεγάλο μέρος του κυπέλλου. Δεν είναι μόνο το γκολ του που άνοιξε τον δρόμο προς το ντάμπλ, αλλά η γενικότερη παρουσία του. Άλλωστε από αριστερά έκανε όλο το παιχνίδι του ο Παναθηναϊκός (μαζί με τον Σπυρόπουλο). Ο Αργεντίνος έκανε παιχνίδι και δεν δίστασε να πάρει το σουτ όταν χρειάστηκε, αιφνιδιάζοντας όλο τον Αρη. Σε κάποια σημεία αναλώθηκε σε κοκορομαχια με τον Ναφτί, αλλά την κατάλληλη στιγμή αφοσιώθηκε στο παιχνίδι και δικαιώθηκε.

Σαλπιγγίδης: Με εξαίρεση ένα σουτ, δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να γίνει απειλητικός, έστω και αν δημιούργησε κάποια ρήγματα από τα πλάγια. Είδε τον Σηφάκη (με νέα μεγάλη απόκρουση) να μην του επιτρέπει να ανοίξει το σκορ, όταν πήρε στο 22’ το ριμπάουντ από το σουτ του Νίνη. Πολλές φορές προσπαθούσε να βγει ως δεύτερος επιθετικός μαζί με τον Σισέ για να νοιώσει μεγαλύτερη απειλή η αντίπαλη εστία.

Σισέ: Δικαιούται σε ένα ματς να έχει ρεπό. Και όμως έστω και αν δεν απείλησε την αντίπαλη εστία, απασχολούσε συνέχεια τους αμυντικούς του Αρη, ενώ γυρνούσε ακόμα και μέχρι τη σέντρα για να βοηθήσει και να πάρει μπάλα. Πρότυπο επαγγελματία.

Οι αλλαγές: Έγιναν μετά το 60’ αλλά έστω και στο τελευταίο τριαντάλεπτο ο Καραγκούνης πρόσθεσε μεγάλη ηρεμία στο παιχνίδι της ομάδας του, αμέσως μετά το γκολ μάλιστα.

Ο προπονητής: Στο πρόσωπο του Νίκου Νιόπλια, δικαιώνεται ο Έλληνας προπονητής. Εξαιρετική διαχείριση υλικού, ηρεμία και σωστές κινήσεις έφεραν δίκαια τον διπλό θρίαμβο. Βλέποντας χθες, ότι από τη δεξιά πλευρά είχε μπλοκάρει το παιχνίδι της ομάδας του, έδωσε άμεσα την εντολή ο κύριος όγκος επιθέσεων να γίνει από αριστερά και δικαιώθηκε.

Άκουσε πολλά από την αρχή που ανέλαβε, αλλά έκλεισε τα αυτιά του, ο ίδιος «κλείστηκε» στην Παιανία και δούλευε ασταμάτητα και του ανήκει το μεγαλύτερο μέρος της εφετινής επιτυχίας. Ένα «ποδοσφαιρικό μυαλό» που έχει τα φόντα να αφήσει εποχή και ως προπονητής.

Απλά επειδή πρέπει να αποδίδουμε τα εύσημα σε όλους, θα αναφέρουμε και κάτι για τον Τεν Κάτε.
Χίλια στραβά μπορεί να του καταλογίσει κανείς του Ολλανδού, αλλά οι «πράσινοι» είχαν εκπληκτική φυσική κατάσταση και καθόλου τραυματισμούς και αυτό σημαίνει ιδανική προετοιμασία.

Άρης

Σηφάκης: Φέρει σαφώς ευθύνη στο γκολ, έστω και αν η μπάλα έσκασε λίγο πριν φτάσει στην εστία του. Το σουτ του Λέτο ήταν από πολύ μακριά και σαφώς δεν ήταν από αυτά που χαρακτηρίζουμε «άπιαστα».
Είχε κρατήσει πάντως την ομάδα του στο πρώτο μέρος, με την εξαιρετική διπλή απόκρουση στα σουτ των Νίνη και Σαλπιγγίδη.

Βαγγελί: Μαζί με τον Ναφτί, κάλυψαν επάξια την αριστερή πλευρά στην άμυνα, με πολύ τρέξιμο και μάλιστα έχοντας αντίπαλο εκεί έναν ταχύτατο επιθετικό (Σαλπιγγίδη) αλλά και τον Νίνη πολλές φορές.

Νασούτι: Θα μπορούσε να είχε αλλάξει το ρου του τελικού αν σκόραρε στη φάση του πρώτου ημιχρόνου, όταν ο Τζόρβας έσωσε με τα πόδια. Ήταν καλός και στο ρόλο του στο κέντρο της άμυνας, με σωστές τοποθετήσεις και περνά σαφώς στους διακριθέντες της ομάδας του.

Ρονάλντο Γιάρο: Μαζί με τον Νασούτι, ήταν το κεντρικό δίδυμο στην άμυνα του Αρη και τα πήγε γενικά καλά, αφού ουσιαστικά οι «κίτρινοι» κινδύνεψαν μόνο στη φάση του γκολ και στο διπλό σουτ των Νίνη και Σαλπιγγίδη.

Νέτο: Ξεκίνησε πολύ ορεξάτος, έδωσε πνοή στον Αρη και από αυτόν ξεκινούσαν οι περισσότερες επιθέσεις της ομάδας του. Από ένα σημείο και μετά όμως ήταν απλά παρών στο γρασίδι, αφού υπέφερε από τραυματισμό.

Ναφτί: Αναλώθηκε περισσότερο στις αψιμαχίες με τον Λέτο χάνοντας την ουσία, έστω και αν όταν έπαιζε με καθαρό μυαλό ήταν καλός στο να μαρκάρει αποτελεσματικά στο κέντρο.

Πρίτας: Δέχτηκε και αυτός την μεγαλύτερη πίεση, αφού οι «πράσινοι» έκαναν τις περισσότερες επιθέσεις από την αριστερή πλευρά. Βρέθηκε αντίπαλος με τον Νίνη σε κάποιες προσωπικές μονομαχίες, αλλά τα πήγε σαφώς καλύτερα από τον Μεριέμ.

Μεριέμ: Ο αδύναμος κρίκος της ομάδας του, αφού έχανε συνέχεια τον Σπυρόπουλο που έκανε (μαζί με τον Λέτο) όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού από τα αριστερά. Δικαίως αντικαταστάθηκε.

Κόκε: Ακίνδυνος, εξουδετερώθηκε εντελώς από τον Καντέ στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στο 75’ από ευνοϊκή θέση σημάδεψε τα περιστέρια, στην πιο σημαντική ευκαιρία της ομάδας του για να πάει στην παράταση. Δεν μπόρεσε ουσιαστικά πάντως να βοηθήσει τον Αρη και να γίνει απειλητικός για την εστία του Παναθηναϊκού. Προβλέψιμος, αντιμετωπίστηκε πολύ καλά από την άμυνα των «πρασίνων».

Κάλβο: Από την τριπλέτα των προωθημένων, ήταν αυτός που ένοιωσε λίγο περισσότερο η άμυνα του Παναθηναϊκού. Αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά.

Κάμπορα: Λίγα πράγματα, δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να κάνει αισθητή την παρουσία του στην αντίπαλη περιοχή έστω και αν έπαιζε ως προωθημένος σέντερ φορ. Ο Αρης δεν απείλησε στο ελάχιστο από την θέση αυτή.

Οι αλλαγές: Μόνο ο Χαβίτο έδωσε λίγο περισσότερη φρεσκάδα στον Αρη και ίσως θα μπορούσε να είχε μπει λίγο νωριτερα.

Ο προπονητής: Η κατάρα των χαμένων τελικών συνεχίστησε για τον Εκτορ Ραούλ Κούπερ. Ο Αργεντίνος είχε στήσει με πολύ δυνατό κέντρο την ομάδα του και ενώ κράτησε ουσιαστικά μακριά τους επιθετικούς του Παναθηναϊκού, από το κέντρο δέχτηκε το πλήγμα από τον συμπατριώτη του, αφού ο Λέτο βρήκε χώρο και σούταρε. Αν και υστερούσε σαφώς σε ποιότητα υλικού, ο Κούπερ προσπάθησε και γενικά παρουσίασε τον Αρη ανταγωνιστικό, απλά χωρίς απειλή επιθετικά δεν είχε τύχη.