Μπορεί το blog μου να έχει καιρό να ανανεωθεί, αλλά έχω καλή δικαιολογία. Έλειπα σε 20ήμερο ταξίδι στην Αφρική. Αιθιοπία, Κένυα και Ζανζιβάρη οι προορισμοί μετά συνοδείας της συζύγου. Κάτι σαν τον μήνα του μέλιτος, αλλά με μερικούς μήνες καθυστέρηση, μιας και αμέσως μετά την συνένωσή μας ενώπιον Θεού κι ανθρώπων, δεν είχαμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε μακρύτερα από το Σούνιο.
Αιθιοπία

Λίγο πριν την πρωτοχρονιά ξεκινήσαμε με προορισμό την Άντις Άμπαμπα (έτσι την προφέρουν οι ντόπιοι), την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, που στην γλώσσα τους σημαίνει «νέο λουλούδι». Εκεί βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια ένας πολύ καλός παιδικός φίλος, ο οποίος μας φιλοξένησε στο σπίτι του. Φρόντισε να περάσουμε πολύ ωραία τις τέσσερις πρώτες ημέρες των διακοπών μας, συμπεριλαμβανομένης και της αλλαγής του χρόνου και οργάνωσε το υπόλοιπο ταξίδι μας σε Κένυα και Ζανζιβάρη.

Ανάμεσα στους ανθρώπους που γνώρισα στην Αιθιοπία, ήταν και τρία αδέρφια Ινδο-Καναδοί, από τους ανθρώπους που σκατά πιάνουν και γίνεται χρυσάφι. Ανοίγουν επιχειρήσεις σε όποια χώρα πατήσουν και ζουν τη ζωή τους έντονα.

Δεν άργησε λοιπόν να ειπωθεί και η μαγική λέξη: «πόκερ»! Μεγάλωσαν σε μια οικογένεια όπου το πόκερ αποτελούσε οικογενειακή ασχολία και τα δύο μεγάλα αδέρφια, (32 και 36 ετών) είναι αρρωστάκια με το «άθλημα».

Με ενημέρωσαν για τα διαθέσιμα «τραπέζια» της εποχής και κανονίσαμε το τελευταίο μου βράδυ στην πόλη, να το περάσουμε γύρω από την πράσινη τσόχα. Το τοπικό νόμισμα είναι το μπιρ, αλλά επειδή οι παίκτες ήταν είτε μη-Αιθίοπες είτε κοσμογυρισμένοι Αιθίοπες, το νόμισμα στο τραπέζι ήταν το δολάριο.

Ξεκινήσαμε αργά και λόγω της αναχώρησής μου νωρίς την επομένη, δεν μπόρεσα να απολαύσω το παιχνίδι και πολύ, κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο, καθώς οι αντίπαλοι ήταν από αυτούς που έχουν πάρει διαζύγιο με το πάσο. Φαντάζεστε λοιπόν τι τραγελαφικές καταστάσεις παίχτηκαν στο τραπέζι μας. Call all in στο turn γιατί «το ένιωθε» ότι θα έρθει το gutshot (αλήθεια, γιατί η φράση «το ένιωθα» ακούγεται μόνο αφού ανοίξει το 4 outer και ποτέ όταν δεν ανοίξει;) ή μπλόφα all in στο river μετά από raise ενός και reraise άλλου (αυτός έπαιζε και online, οπότε μάλλον είδε τον moorman να το κάνει στον timex και το αντέγραψε). Τα preflop raises δεν τύγχαναν κανενός σεβασμού και αν κάποιος πήγαινε πάσο, οι άλλοι τον έκραζαν ότι χαλάει το παιχνίδι

Διασκεδαστικότατη βραδιά που με έκανε να φύγω με την δέσμευση να επιστρέψω σύντομα στο τραπέζι τους με την πρώτη ευκαιρία.

Κένυα

Η συνέχεια του ταξιδιού ήταν στο Ναϊρόμπι για δύο μέρες όπου είδαμε το ορφανοτροφείο ελεφάντων David Sheldrick Wildlife Trust, το πάρκο Mamba όπου είχαμε στενές επαφές με μικρούς και μεγάλους κροκόδειλους και ένα πάρκο που σου φέρνουν να ταϊσεις καμηλοπαρδάλεις. Στο ορφανοτροφείο ελεφάντων φιλοξενούνται μικρά ελεφαντάκια που βρέθηκαν στη φύση χωρίς γονείς και χωρίς μοίρα. Οι φύλακες κοιμούνται μαζί τους στον ίδιο χώρο και ξυπνούν κάθε τρεις ώρες για να τα ταΐσουν με το μπιμπερό! Οι άνθρωποι είναι απλά ήρωες. Πρέπει μάλιστα να αλλάζουν εκ περιτροπής τα ελεφαντάκια που φροντίζουν, για να μην δένονται τα ζώα με έναν άνθρωπο. Παλαιότερα λέει που δεν το έκαναν, δεν μπορούσαν να πάρουν ούτε λίγες μέρες άδεια γιάτι τα ελεφαντάκια πάθαιναν κατάθλιψη!

Η ιδέα για το ταξίδι ξεκίνησε επειδή η Ζωή ήθελε από μικρή να πάει σαφάρι και επιτέλους είχε έρθει αυτή η ώρα. Τρεις μέρες στο πάρκο Μασάι Μάρα με καθημερινές βόλτες με το φορτηγάκι και τον οδηγό μας, να τρέχουμε πίσω από λιοντάρια, ελέφαντες και ιπποπόταμους. Πάλι καλά που δεν τρέχαμε ΜΠΡΟΣΤΑ απ’ολα αυτά...

Τουριστική επίσκεψη στο χωριό των Μασάι, που ναι μεν ζουν ακόμα στα παραδοσιακά σπίτια φτιαγμένα από ξύλα, λάσπη και σκατά αγελάδας και τρέφονται αποκλειστικά με γάλα, κρέας και αίμα, αλλά έχουν προσαρμοστεί στον τουρισμό και προσπαθούν να εξειδικευτούν στην τέχνη «πως-τα-παίρνω-απ’-τον-τουρίστα». Η φοβερή φυλή μαχητών Μασάι που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ο φόβος και ο τρόμος των υπολοίπων φυλών της Κένυας, είναι τώρα ένα σόου για τους τουρίστες. Μπορεί αυτή η φράση να ακούγεται υποτιμητική, αλλά πιστεύω ότι μάλλον ζουν καλύτερα τώρα σε σχέση με πριν.

Μια νύχτα στο Ναϊρόμπι και συνέχεια του ταξιδιού στην Νότια Κένυα. Λίγα λεπτά στην Μομπάσα είναι αρκετά για να καταλάβεις ότι δεν θέλεις να βρίσκεσαι άλλο εκεί. Ενοικίαση αυτοκινήτου (δεξιοτίμονου) και εξόρμηση στα βορειότερα παράλια με στόχο το Γουατάμου και το Μαλίντι, δύο τουριστικά θέρετρα γεμάτα Ιταλούς (δυστυχώς).

Τιμές ξενοδοχείων από λογικές μέχρι παράλογες και θηριώδη resorts, που αποτελούν πόλο έλξης για τους ντόπιους «beach boys». Ναι, υπάρχει αυτός ο όρος και περιγράφει τους άνεργους/άεργους της εκάστοτε περιοχής, που ασχολούνται με την τέχνη που έλεγα πιο πάνω «πως-τα-παίρνω-απ’-τον-τουρίστα». Έχουν σχετικά περιποιημένη εμφάνιση και πρωτεύον στόχος τους είναι μεν τα χρήματά μας, αλλά υπάρχει και δευτερεύον: η επιβεβαίωση της φήμης της περιοχής σαν θέρετρο σεξοτουρισμού. Συχνά βλέπεις ζευγάρια με μεγάλες διαφορές στην ηλικία και στο χρώμα του δέρματος. Φυσικά μιλούσαν όλοι τους καλά Ιταλικά, αλλά ευτυχώς δεν μιλάω εγώ. Σε γενικές γραμμές, πολύ σπασ@@δες τα beach boys.

Στο δρόμο με το αυτοκίνητο μπαίναμε σε άγνωστους χωματόδρομους απλά για την εξερεύνηση και σε έναν από αυτούς γνωρίσαμε τον Arry, που μέσα στη μέση του πουθενά είχε σηκώσει έναν πίνακα «Προβολή ποδοσφαιρικών αγώνων Africa Nations’ Cup από 9 Ιανουαρίου. Είσοδος 20 σελίνια»! Ήταν μια πολύ αραιοκατοικημένη περιοχή, ανάμεσα σε φοινικόδεντρα και ο Arry είχε στήσει μια παράγκα με μια τηλεόραση δίπλα στο σπίτι του. Μετά από τις εύλογες διερευνητικές ερωτήσεις, έμαθα ότι έχει στήσει ένα (σκουριασμένο) δορυφορικό πιάτο που το λειτουργεί με μπαταρία αυτοκινήτου! «Αν μπορέσω να πάρω μια γεννήτρια, θα είμαι ευτυχισμένος»...

Η «κουζίνα της κόλασης» ή «κουζίνα του διαβόλου» είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο της περιοχής. Είναι ένα σημείο περίπου 2 ώρες δρόμο από την παραλία με το αυτοκίνητο, το μεγαλύτερο κομμάτι σε χωματόδρομους, όπου η γη αποτελείται από εξαιρετικά ευάλωτα στην διάβρωση πετρώματα, σε χρωματισμούς του κόκκινου και του λευκού. Έτσι η βροχή κάθε χρόνο αλλάζει μορφή στο τοπίο και μεγαλώνει ένα φαράγγι που έχει σχηματιστεί. «Πέρσι κατάπιε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και τώρα το μεταφέρανε πιο πέρα», μας είπε ο οδηγός μας. Ο μύθος λέει ότι εκεί ζούσε μια πλούσια οικογένεια που έκανε μεγάλες σπατάλες. Είχε τόσο γάλα που έκαναν μπάνιο σε αυτό και για την απληστία τους ο Θεός τους τιμώρησε καταστρέφοντας τους ίδιους και την περιουσία τους. Έτσι η περιοχή βάφτηκε λευκή από το άφθονο γάλα και κόκκινη από το αίμα των τιμωρημένων... Πολύ βίαιος Θεός βρε παιδί μου...

Ο φύλακας που μας ξενάγησε ήταν νέος σε ηλικία και φαινόταν αρκετά λογικός. Όταν μας μιλούσε για τα διάφορα σημεία της περιοχής, που έχουν γίνει κατά καιρούς ιεροί χώροι διαφόρων θρησκειών, τον ρώτησα αν αυτός πιστεύει σε αυτές τις θρησκείες και χαμογελώντας απάντησε όχι. Η εύλογη ερώτηση είναι από που ήρθε το όνομα της περιοχής και η απάντηση του φύλακα ήταν αποστομοτική:

- Φύλακας: «Αν μείνεις εδώ αφού βραδιάσει, θα μυρίσεις κάτι σαν κάποιος να μαγειρεύει και θα δεις κάτι φωτάκια στο φαράγγι να κινούνται γρήγορα»
- Ορθολογιστής με απορίες: «Και από που προέρχονται όλα αυτα; Τι τα προκαλεί;»
- Φύλακας: «Από τα πνεύματα! Το φαράγγι έχει πνεύματα, που το βράδυ κυκλοφορούν και μαγειρεύουν!»
- Ορθολογιστής με απορίες: «Καταλαβαίνεις ότι αυτό που μου λες είναι δύσκολο να το πιστέψω. Δεν έχουν έρθει επιστήμονες να δουν το φαινόμενο;»
- Φύλακας: «Έχουν έρθει και έδωσαν κάποιες εξηγήσεις, αλλά δεν είναι σίγουροι».
- Ορθολογιστής με απορίες: «Και πως μπορώ να τα δω εγώ αυτά;»
- Φύλακας: «Αν καθήσεις εδώ αφού νυχτώσει θα τα δεις. Εγώ πάντως δεν κάθομαι. Τα είδα μια φορά και έφυγα τρέχοντας. Δεν ξανακάθομαι εδώ αφού νυχτώσει...».

Τελικά δεν έμεινα ούτε εγώ...

Ζανζιβάρη

Οι μέρες έχουν περάσει και μας είχε μείνει μόνο η Ζανζιβάρη, που θα ήταν ο προορισμός της χαλάρωσης. Κυριλέ ξενοδοχείο, απ αυτά που ταιριάζουν σε ταξίδι του μελιού και ένα καταπράσινο νησί με αρκετές επιλογές για ημερήσια ενασχόληση. Σε αντίθεση δηλαδή με την νυχτερινή διασκέδαση, που ήταν ανύπαρκτη. Ο λόγος; Το νησί είναι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα εδώ και ενάμισι μήνα! Κάποια %@#κία έχει γίνει στην σύνδεση με την ενδοχώρα (Τανζανία) και ολόκληρο το νησί είναι στα σκοτάδια. Η κυβέρνηση είναι σίγουρη ότι θα χάσει τις ερχόμενες εκλογές του Οκτώβρη και δεν κάνει και πολλά για να λύσει το θέμα. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει μεν, αλλά έχει σημαντικότερα θέματα να λύσει από το να διαμαρτύρεται για τις κυβερνητικές παραλείψεις σε ένα αυταρχικό κράτος.

Η Ζανζιβάρη είναι πανέμορφη και αυτό ίσως να δικαιολογεί την ακριβότερη βίζα που έχω πληρώσει ποτέ σε κράτος: 50 δολάρια το άτομο! Από την άλλη, δεν τα πάνε και πολύ καλά με τα μαθηματικά φαίνεται. Ήθελα να νοικιάσω αυτοκίνητο και μου ζήτησαν να πληρώσω για να επικυρώσω το δίπλωμά μου. Μου ζητάνε λοιπόν να πληρώσω 10 ευρώ, αλλά όταν τους είπα ότι δεν έχω ευρώ, μου είπαν με σιγουριά «10 δολάρια»... Βλέποντας την «έκπτωση» τους λέω ότι προτιμώ να πληρώσω στο τοπικό νόμισμα, τα σελίνια Τανζανίας και μου είπαν «10.000 σελίνια», που είναι 6 ευρώ... Αν ζητούσα να πληρώσω σε Αιθιοπικά μπιρ, ίσως να την έβγαζα και με 1μισι ευρώ...

Μετά από 20 μέρες σε πέντε διαφορετικά ξενοδοχεία και ένα σπίτι, εννιά διαφορετικά αεροπλάνα, και 1300 χιλιόμετρα με αυτοκίνητο, καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο της επιστροφής. Οι εμπειρίες πολλές, οι εικόνες ακόμα περισσότερες και οι γνωριμίες με ανθρώπους υπερπολύτιμες.

ΥΓ. Όποιος σκέφτεται να ταξιδέψει κατά κει, να το κάνει και θα χαρώ να τον βοηθήσω με την εμπειρία μου, να περάσει καλά.

Για να σχολιάσετε το άρθρο, κάντε κλικ εδώ

---

Σχόλια

1. John Taramas έγραψε
25 Ιανουαρίου 2010 19:28
Giorgo tixerakia!!!
Sou euxome ke i zoi sou na ine meli me tin sintrofo sou.Sou axizi giati ise poli kalo pedi.

2. arkoudos έγραψε
26 Ιανουαρίου 2010 08:45
Πραγματικά σε ζηλεύω, ακούγονται όλα φανταστικά. Θα άξιζε πάντως να δεις τα πνεύματα στο φαράγγι, θα ήταν μια one in a time experience.
Να ζήσετε και ό,τι επιθυμείτε, πάντα με υγεία.

3. palok έγραψε
26 Ιανουαρίου 2010 11:16
vladan βίον ανθόσπαρτον!!! καταπληκτικό κείμενο (αυτό και άλλα όσα γράφεις). αλήθεια είσαι δημοσιογράφος ή έχεις κάποιες αντίστοιχες σπουδές (σορρυ που δεν γνωρίζω το βιογραφικό σου)?? βάλε μπροστά να γράψεις ένα βιβλίο για το πόκερ, θα γίνει χαμός!!!!

4. sakis έγραψε
26 Ιανουαρίου 2010 15:24
Mπράβο ρε φιλε,πολυ καλή περιγραφή!Σαν να πήγα ένιωσα,διαβάζοντας το κειμενό σου!χαχα!Εγω πάντος είμαι στο αρχικό που είπες:Δεν μπορώ να πάω οχι μέχρι το σούνιο με την γυναίκα μου, ίσα ίσα θεσσαλονικη και ξανα πίσω..χαχαχα! που θα πάει?

5. fermat79 έγραψε
26 Ιανουαρίου 2010 15:43
να ευχηθω κ γω οτι καλυτερο...
χωρις να σε ξερω μονο με τα αρθρα σου το λιγο καιρο που ειμαι εδω μεσα κ απο την tv φυσικα κανεις πολυ καλη δουλεια κ οτι γραφεις ειναι πολυ προσεγμενο.
γενικοτερα τα θεματα που "ανεβαζεις" ειναι πολυ ενδειαφεροντα.

6. CravenCraven έγραψε
27 Ιανουαρίου 2010 13:46
Poio biblio Poker tha me sumboyleyes na diabasw? Eyxaristw

7. Snake έγραψε
27 Ιανουαρίου 2010 13:51
Πολύ ωραίο και περιγραφικό κείμενο Γιώργο. Αν και έλειπαν οι φωτογραφίες, πάνω κάτω τις δημιούργησες :-)
Θα ήθελα όμως να επανέλθεις σύντομα με μερικές χαρακτηριστικές παρτίδες από το εκπληκτικό τουρνουά που έπαιξες. Και φυσικά αν αποφασίσεις να ξαναπάς, καλό θα ήταν να πάμε μια καλή ομάδα να τεστάρουμε τι γίνεται σε τουρνουά που το fold θεωρείται ντροπή ;-)

8. le_douk έγραψε
27 Ιανουαρίου 2010 16:44
poli wrea i eksistorisi s k fantazome pws 8a itan apo konta!! mu fenete omws kapws epikindini i eksormisi su.. ala afu ola pigan kala, pali kala!:) anamenumen partides apo tous aithiopes k pola ala!

9. xan8oulis έγραψε
27 Ιανουαρίου 2010 20:55
[ ] photos
[ ] hh apo ai8iopiko cash game
[ ] dokoumenta sexotourismou
[x] hell of a good read

10. glikanalatos έγραψε
31 Ιανουαρίου 2010 13:54
soy eyxomai ta kalytera.panta na pernas kala kai na exeis panta kales kai dimioyrgikes stigmes stin zoi soy

11. kluivert έγραψε
02 Φεβρουαρίου 2010 06:04
"με το φορτηγάκι και τον οδηγό μας, να τρέχουμε πίσω από λιοντάρια, ελέφαντες και ιπποπόταμους. Πάλι καλά που δεν τρέχαμε ΜΠΡΟΣΤΑ απ’ολα αυτά..."
θα ηταν ωραια σκηνη...
vladan raise ##### and is all in...
lion folds
elefant folds
(happy)hippo folds
vladan wins the safari(pot)

12. Γιώργος Θεοφανόπουλος έγραψε
02 Φεβρουαρίου 2010 23:13
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας και τα καλά σας λόγια. Είναι η καλύτερη επιβράβευση.

arkoudos κι εγώ θα ήθελα να μείνω στο φαράγγι να τα δω όλα αυτά, αλλά αν νύχτωνε θα ήταν αδύνατο να βρω τον δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο. Για να φτάσουμε εκεί είχαμε περάσει μία ώρα οδήγηση σε λαβύρινθο χωματόδρομων, όπου ρωτούσαμε ντόπιους για να βρούμε τον δρόμο μας.

palok έχω κάποιες σπουδές και στην δημοσιογραφία, αν και τα πτυχία μου είναι κυρίως στις τουριστικές επιχειρήσεις.

Craven τα βιβλία που προτείνω έχουν να κάνουν με την εμπειρία του καθενός. Επειδή όμως το θέμα σηκώνει και διάλογο, σε παρακαλώ να κάνεις την ερώτησή σου είτε με e-mail ([email protected]) είτε στο forum μας.

snake, le_douke και xan8oulis, θα σας απογοητεύσω με το hand history από το αιθιοπικό παιχνίδι. Είναι παρτίδες που βλέπεις στα play money ή το πολύ στο $0,01/$0,02 και πιστεύω ότι θα ήταν βαρετό να περιγράψω τέτοια πράγματα. Αν ξαναπάω πάντως, θα προσπαθήσω να πάρω και video :-)

xan8oulis για τις άλλες δύο "απουσίες" από το κείμενο όπως τις καταγράφεις... γι αυτά υπάρχει και το google :-P

Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι μόνο τα ζώα κερδίζω Kluivert. Ωραία σκηνή btw :-).