Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός διάγει μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο όσον αφορά τα οικονομικά της και παρά την πολιτική λιτότητας που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, χρειάζεται να παραμείνει στην ίδια γραμμή και άλλο χρονικό διάστημα προκειμένου να εξυγιανθεί.

Για την κατάσταση που διαμορφώθηκε μέχρι το καλοκαίρι του 2012 δεν υπάρχει ένας και μοναδικός υπεύθυνος. Όλοι οι μέτοχοι της ΠΑΕ εκείνη την εποχή φέρουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο.

Το ποσοστό του καθενός θα το μοιράσει ο ιστορικός του μέλλοντος, αφού ακόμα και τώρα, αρκετά χρόνια μετά την πολυμετοχικότητα, τα πνεύματα οξύνονται και οι διαφωνίες κυριαρχούν όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα πρόσωπα και τις επιλογές τους.

Πάντως, αναμφίβολα μία ημερομηνία έχει τη δική της σημασία στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Μία ημερομηνία που σήμανε την αλλαγή σελίδας στην ΠΑΕ, μετά από μία μακρά περίοδο απόλυτης κυριαρχίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη.

Από τις 17 Ιανουαρίου του 2008, η καθημερινότητα του Παναθηναϊκού άλλαξε για πάντα... Μετά από 29 χρόνια, παρουσιάστηκε ο άνθρωπος ο οποίος θα οδηγούσε στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ΠΑΕ. Η Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση έκανε την επίσημη εμφάνιση της, με επικεφαλής τον επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλο.

Έως τότε, ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν εκείνος ο οποίος σήκωνε τη σημαία της αντιπολίτευσης. Ωστόσο ο ήπιος χαρακτήρας του και η επιλογή του να αποφύγει έναν εμφύλιο εντός της οικογένειας του Τριφυλλιού, δεν επέτρεψαν στον κόσμο να συσπειρωθεί γύρω του.

Όμως στο πρόσωπο του Ανδρέα Βγενόπουλου και των ανθρώπων οι οποίοι τον πλαισίωναν, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ενσάρκωσαν τις ελπίδες τους για μία νέα σελίδα στην ομάδα ποδοσφαίρου. Συσπειρώθηκαν γύρω από εκείνον, ο οποίος ήταν διατεθειμένος να συγκρουστεί με την πανίσχυρη σε όλα τα επίπεδα οικογένεια Βαρδινογιάνη και να διεκδικήσει το άνοιγμα της ΠΑΕ.

Ήταν 17 Ιανουαρίου του 2008, μία ημέρα μετά τη βαριά ήττα με 4-0 από τον Ολυμπιακό στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" και τον αποκλεισμό από τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, όταν η ΠΕΚ γνωστοποίησε την ύπαρξη της.

Η πρώτη εμφάνιση σε με... εικόνα και ήχο μπροστά στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ήρθε μία εβδομάδα αργότερα, με μία συνέντευξη Τύπου στις 24/1/2008.

Μέτα από μία σφοδρή αντιπαράθεση με κεντρικούς πρωταγωνιστές τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και τον Ανδρέα Βγενόπουλο και με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο των 30.000 και πλέον οπαδών στο Πεδίο του Άρεως στις 14 Απριλίου του 2008, η ΠΕΚ κατάφερε να δημιουργήσει μία νέα κατάσταση στην πράσινη ΠΑΕ.

Από ιδιοκτήτρια του Παναθηναϊκού, η οικογένεια Βαρδινογιάννη "έπεσε" στο 54,7% των μετοχών, παραμένοντας μεγαλομέτοχος. Το υπόλοιπο 35,3% (10% έχει δια νόμου ο Ερασιτέχνης) πέρασε στην κατοχή εύρωστων φίλων του Τριφυλλιού (μέλη της ΠΕΚ και μη), με τον Ανδρέα Βγενόπουλο να αποκτά το μεγαλύτερο μερίδιο με 10%.

Κατ' αυτόν τον τρόπο άρχισε η πολυμετοχικότητα στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, η οποία έληξε στην προηγούμενη αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου με τον περιορισμό των τότε μετόχων στο 4% της μετοχικής σύνθεσης.

Η κατάληξη του Παναθηναϊκού μετά την εμφάνιση της ΠΑΕ προδιαθέτει κάποιον να συμπεράνει ότι το πρόσημο για το ρόλο της κλείνει προς το αρνητικό.

Θα ήταν λάθος να ειπωθεί κάτι τέτοιο ως καταληκτικό συμπέρασμα, αφού η ΠΕΚ επί της ουσίας πότε δεν λειτούργησε. Η ΠΕΚ δημιουργήθηκε για να εισέλθει στην ΠΑΕ ως μία οντότητα, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Μερικά μέλη της μπήκαν ως πρόσωπα στην ΑΜΚ των 80 εκατομμυρίων ευρώ και οι περισσότεροι απείχαν.

Το διάδοχο σχήμα της ΠΕΚ σε πιο λαϊκή έκδοση είναι η Παναθηναϊκή Συμμαχία - έμπνευσης του Γιάννη Αλαφούζου -, η οποία, όμως, δεν διείσδυσε αποτελεσματικά στις τάξεις των οπαδών και τα 8.000 μέλη δεν απηχούν την πραγματική δυναμική του κόσμου του Τριφυλλιού.

Το σίγουρο όμως είναι πως μετά την εμφάνιση της ΠΕΚ, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ποτέ πια ο ίδιος...

Ο ιδρυτής και ηγέτης

Αναμφίβολα, ο πρωταγωνιστής της ΠΕΚ ήταν ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Ήταν αυτός ο οποίος την ίδρυσε, αυτός ο οποίος έβαλε το χρόνο και την ενέργεια για να σχηματιστεί, αυτός ο οποίος συσπείρωσε και προετοίμασε το πλάνο της επόμενης μέρας και αυτός ο οποίος ανέλαβε προσωπικά την άγρια κόντρα με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη.

Τον Mr MIG είτε τον λατρεύεις, είτε τον μισείς... Μέση λύση δεν υπάρχει και αυτό τον καθιστά μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει φανατικούς υποστηρικτές και ορκισμένους εχθρούς δεν μπορεί παρά να είναι χαρισματικός. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος είναι και με το παραπάνω και για αυτό κατάφερε να αλλάξει το ρου της πράσινης ιστορίας.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος αγαπά τον Παναθηναϊκό, τον υπηρέτησε ως αθλητής και έβαλε 22 εκατομμύρια ευρώ στην ΠΑΕ. Από την άλλη, ανέβασε στα ύψη τον πήχη των προσδοκιών, ίσως περισσότερο απ' ότι μπορούσε να ανταποκριθεί. Προσέφερε στην ομάδα, έφερε μία νέα εποχή και ταυτόχρονα, υπέπεσε σε πολλά λάθη.

Πλέον, ο Βγενόπουλος δεν ακούγεται καθόλου στα ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Οι εποχές που μονοπωλούσε την επικαιρότητα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η οικονομική κρίση τον "χτύπησε" σε μεγάλο βαθμό, οι δικαστικές περιπέτειες από επιχειρηματικές διενέξεις απασχολούν το χρόνο του και το κεφάλαιο της ΠΑΕ φαίνεται πως έχει κλείσει.

Ακόμα και όταν συναντά τον Γιάννη Αλαφούζο, η συζήτηση γύρω από τον Παναθηναϊκό κρατά ελάχιστα και περιορίζεται σε κουβέντα φιλολογικού περιεχομένου.

Η ομάδα της ΠΕΚ

Όταν ιδρύθηκε η ΠΕΚ, δίπλα στον Ανδρέα Βγενόπουλο πήραν θέση πολλοί ισχυροί οικονομικά, φίλοι του Παναθηναϊκού. Εξέφρασαν μαζί του την επιθυμία για μία νέα εποχή, στη διάρκεια της οποίας η ομάδα θα ανέβαινε επίπεδο και θα στηριζόταν σε πολλούς και όχι μόνο στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Στην πολυμετοχικότητα όμως, λίγοι τον ακολούθησαν.

Ο κυριότερος λόγος ήταν ότι συμμετείχαν στην ΠΕΚ ως ομάδα και έπειτα κλήθηκαν να δράσουν ως άτομα. Μία μεταβολή που οι περισσότεροι δεν αποδέχτηκαν και εκ των υστέρων, δικαιώθηκαν.

Τα μέλη της ΠΕΚ που μπήκαν στην ΠΑΕ ήταν ο εφοπλιστής Μιχάλης Ζολώτας με 10 εκατομμύρια ευρώ, ο επιχειρηματίας Γιώργος Νίκας με 3 εκατομμύρια ευρώ, ο εφοπλιστής Γιάννης Ξυλάς με 3 εκατομμύρια ευρώ και ο εφοπλιστής Αδαμάντιος Πολέμης με 4 εκατομμύρια ευρώ. Στην ΠΑΕ μπήκαν επίσης ο Νίκος Πατέρας με 10 εκατομμύρια ευρώ, ο Παύλος Γιαννακόπουλος με 10 εκατομμύρια ευρώ και ο Παναγιώτης Δάβαρης με περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ.

Ο Μιχάλης Ζολώτας ήταν ο πρώτος ο οποίος αποστασιοποιήθηκε, για να τον ακολουθήσει ο Γιάννης Ξυλάς λίγο καιρό αργότερα. Στην πορεία ο Γιώργος Νίκας διαφοροποιήθηκε από τον Βγενόπουλο και ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά σύντομα έκανε στην άκρη. Τελευταίοι οι οποίοι έκλεισαν την πόρτα ήταν ο Ανδρέας Βγενόπουλος και ο Αδαμάντιος Πολέμης, αφού επιχείρησαν να συνεννοηθούν σε μία προσπάθεια σωτηρίας της ομάδας την άνοιξη του 2011.

Η ιδρυτική διακήρυξη της ΠΕΚ

Η ιδρυτική διακήρυξη της ΠΕΚ αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της στις 18 Ιανουαρίου του 2008. Σήμερα, εφτά χρόνια αργότερα, το Sport24.gr την αναλύει και διαπιστώνει τι επιτεύχθηκε και τι όχι... Χωρίς φυσικά η ευθύνη για όσα δεν έγιναν, να βαραίνει μόνο την ΠΕΚ...

"Η "ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ" είναι μια κίνηση που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία φιλάθλων και παλαιών αθλητών οι οποίοι συμφωνούν σε ένα κοινό όραμα: Προσβλέπουν σ’ έναν Παναθηναϊκό πολυμετοχικό, ενιαίο και αδιαίρετο, έναν Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή σε όλα τα αθλήματα, παράδειγμα λειτουργίας και συνεισφοράς στην Ελληνική κοινωνία".

Σίγουρα, το όνειρο των ανθρώπων οι οποίοι δημιούργησαν την ΠΕΚ ήταν ένας ενιαίος, αδιαίρετος και πρωταγωνιστής Παναθηναϊκός. Ωστόσο εκ του αποτελέσματος, ο σύλλογος κατέληξε διασπασμένος και βρέθηκε στο κατώφλι του οικονομικού κραχ, σχεδόν σε όλα τα τμήματα του.

"Μας ενώνει η απόφασή μας να ξεπεράσουμε την κατάσταση διάσπασης, διχόνοιας και απαξίωσης που επικρατεί στο Σύλλογό μας με ελάχιστες εξαιρέσεις".

Όσοι εκ της ΠΕΚ ενεπλάκησαν στην πολυμετοχικότητα, καθώς και οι εκτός αυτής, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους, να παραμερίσουν τους εγωισμούς και φιλοδοξίες τους και να εργαστούν με ομόνοια για το καλό του Τριφυλλιού. Αναλώθηκαν σε προσωπικές διαμάχες και έβαλαν πρώτα απ' όλα τα συμφέροντα τους.

"Μας δυναμώνει η αποφασιστικότητά μας να βοηθήσουμε, στη δημιουργία μιας νέας αφετηρίας για τον Παναθηναϊκό στην αρχή του δεύτερου αιώνα της λειτουργίας του".

Ο δεύτερος αιώνας ζωής του Παναθηναϊκού άρχισε ονειρικά... Εύρωστοι και δυνατοί επιχειρηματίες στη μετοχική σύνθεση, ισχυρή διοίκηση, ποδοσφαιριστές αξίας και ο κόσμος μονοιασμένος. Δυστυχώς, η συνέχεια εξελίχτηκε σε δράμα...

"Μας χαλυβδώνει η δράση μας που έχει ως μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του Παναθηναϊκού για την υλοποίηση του πολυμετοχικού, ενιαίου, αδιαίρετου και «πρωταθλητή σε όλα τα σπορ» Παναθηναϊκού".

Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός απαρτιζόταν από πλούσιους φίλους του Τριφυλλιού, ώστε αν ο καθένας αναλάμβανε από ένα τμήμα του Ερασιτέχνη, όλα θα είχαν ρόλο πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσου... Εν τέλει, ο ΑΟ έμεινε αβοήθητος και να διατηρηθεί σε λειτουργία, χρειάστηκε η σωτήρια παρέμβαση των οργανωμένων.

"Αυτός είναι μεγάλος ο Παναθηναϊκός που όλοι θέλουμε. Μεγάλος, ισχυρός, πρωταγωνιστής όχι μόνον στα ελληνικά αλλά και στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Αυτός είναι ο κεντρικός μας στόχος και θα τον πετύχουμε, γιατί είμαστε εκατομμύρια «πράσινες καρδιές» και τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει!"

Δυστυχώς, σταμάτησαν... Όχι μόνο με ευθύνη δική τους, αλλά και με δική τους σε μεγάλο ποσοστό... Ο Παναθηναϊκός των διπλών σε Μιλάνο και Ρώμη, των προκρίσεων στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ, των Σισέ και Ζιλμπέρτο, μοιάζει μία μακρινή και γλυκιά ανάμνηση.

Ο επίλογος

Η ΠΕΚ ήταν μία προσπάθεια που άρχισε με τις καλύτερες προοπτικές και κατέληξε σε οδυνηρή αποτυχία. Οδυνηρή επειδή εκατομμύρια οπαδοί του Παναθηναϊκού στήριξαν τις ελπίδες τους πάνω της και τελικά αυτή δεν ανταποκρίθηκε.

Η γενική, έστω, καταγραφή των πεπραγμένων της ΠΕΚ και του Ανδρέα Βγενόπουλου είναι ένα έργο σύνθετο, που μπορεί να γίνει μόνο από έναν έμπειρο και ουδέτερο συγγραφέα σε ένα βιβλίο πολλών εκατοντάδων σελίδων. Και πάλι, σε αρκετούς τομείς θα εντοπίζονταν παραλείψεις, λάθη, εύνοια, αδικία, υποκειμενικές κρίσεις και συγκεχυμένες αναφορές.

Προτού κάποιος αποδώσει ευθύνες στην ΠΕΚ και στον Ανδρέα Βγενόπουλο, είναι υποχρεωμένος να σταθεί σε δύο παραμέτρους. Εξαιρετικά σημαντικές για να σχηματιστεί άποψη.

Πρώτον, ένα πρόγραμμα μπορεί να κριθεί ολοκληρωμένο μόνο εάν εφαρμοστεί. Και η ΠΕΚ επί της ουσίας, σταμάτησε τη λειτουργία της μόλις άνοιξε ΠΑΕ.

Δεύτερον, η ΠΕΚ και ο Ανδρέας Βγενόπουλος θέλησαν να εισάγουν ένα μοντέλο πολυμετοχικότητας χωρίς έναν ισχυρό μέτοχο. Ένα μοντέλο το οποίο αποδείχτηκε στην πράξη ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει, επειδή όταν συγκεντρώθηκαν πολλά και μεγάλα "εγώ", υπερίσχυσαν του Παναθηναϊκού.

Όπως γράφτηκε παραπάνω, η ΠΕΚ και ο Ανδρέας Βγενόπουλος θα κριθούν από τους ιστορικούς του μέλλοντος και όχι τώρα... Τότε θα εκτιμηθεί ο ρόλος τους και η συμβολή τους στον Παναθηναϊκό... Το σίγουρο είναι πως άλλαξαν για πάντα τη μορφή της ομάδας, όπως είχε γίνει γνωστή για μία τριακονταετία...

Τουλάχιστον, από αυτή την περιπέτεια ο Παναθηναϊκός έμεινε ζωντανός, δεν μπήκε στη λογική του ηθελημένου υποβιβασμού για το σβήσιμο μέρους των χρεών του και με μεγάλους κόπους, προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του.