Επιστρέφοντας από το Μοράφκσε Τόπλιτσε με τις εντυπώσεις από το βασικό στάδιο της προετοιμασίας νωπές, δεν κρατάς μόνο τις καλές στιγμές και τα θετικά στοιχεία αλλά και εικόνες που έχουν δημιουργήσει προβληματισμό.

Ο Χιμένεθ είδε με ικανοποίηση όλους τους ποδοσφαιριστές του να καταβάλουν την καλύτερη δυνατή προσπάθεια για να ανταποκριθούν στα ιδιαιτέρως απαιτητικά προγράμματα που είχε επιμεληθεί, ωστόσο αυτό δεν συνεπάγεται ότι έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα όλων.

Αν και η δουλειά που έγινε στη Σλοβενία ήταν ομολογουμένως πολύ μεθοδική και ξεκάθαρη ως προς το τι αποσκοπούσε (περισσότερο από κάθε τι άλλο στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και στην τακτική), εντούτοις ο Χιμένεθ επιστρέφει με αρκετούς προβληματισμούς. Πιο συγκεκριμένα:

Οι ακραίοι μπακ: Η πρώτη γεύση από τον Γιάννη Κοντοέ δεν σε πείθει ότι πρόκειται για τον ακραίο αμυντικό που θα κάνει τη διαφορά. Δεν είναι τυχαίο το ότι για πρώτη φορά στη διάρκεια καλοκαιρινής προετοιμασίας την τελευταία επταετία, ο Γεωργέας λογίζεται ως βασικός αντί του παίκτη που αποκτήθηκε για τη συγκεκριμένη θέση! Ακόμα και πέρυσι που δεν προέκυψε αντικαταστάτης του Αραούχο, ο Μπάγεβιτς έδινε προτεραιότητα στον Γιάχιτς, κι ενώ περίμενε να διαπιστώσει τι ψάρια πιάνει ο Αργυρίου.

Πάμε και στα αριστερά... Εκεί ο Καράμπελας παίζει δίχως αντίπαλο. Είναι καταπληκτικός αθλητής, έχει βελτιωθεί αγωνιστικά αλλά είναι και απελπιστικά μόνος για τη θέση. Κι αν αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα (τιμωρίας ή τραυματισμού), οι εναλλακτικές λύσεις είναι κατά κύριο ο μέσος Λαγός και δεξιοπόδαροι Γεωργέας και Κοντοές. Το στοίχημα είναι Νικόλας Εγγλέζου, αλλά πόσο έτοιμος μπορεί να αποδειχθεί για την πρώτη ομάδα;

Η θέση του «κόφτη»: Η διαφαινόμενη (ως σχεδόν βέβαιη) απώλεια του Πάπα Μπούμπα Ντιοπ, δημιούργησε τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο της προετοιμασίας στον Χιμένεθ διότι η «ντουλάπα» προοριζόταν για τη θέση του καθαρού «κόφτη» μπροστά από τα δύο σέντερ μπακ στη διάταξη 4-4-2 (με τη μεσαία γραμμή σε ρόμβο) που αρχικώς είχε στο μυαλό του να εφαρμόσει ο ισπανός τεχνικός.

Αυτή τη δουλειά δεν μπορούν να την κάνουν επαρκώς ούτε ο Μάκος, ούτε ο Καφές, χώρια που αν χρησιμοποιηθούν στο συγκεκριμένο ρόλο, η ΑΕΚ θα χάσει αυτά που θα μπορούσαν να προσφέρουν παίζοντας λίγο μπροστά από τον «σύρτη» της άμυνας, κινούμενοι δηλαδή στα όρια του ημικυκλίου της μεσαίας γραμμής. Ασφαλώς δεν μπορεί να την κάνει ούτε ο Μίτσελ ο οποίος υστερεί σημαντικά σε αμυντικά προσόντα και ειδικά στο ψηλό παιχνίδι τομέα στον οποίο ο «κόφτης» πρέπει να διακρίνεται ιδιαίτερα για να «καθαρίζει» τις ψηλές μπάλες πριν αυτές φτάσουν στο κέντρο της άμυνας.

Οι ακραίοι χαφ: Στο «3» της μεσοεπιθετικής γραμμής μπροστά από τα δύο αμυντικά χαφ (αναφερόμενοι πάντοτε σε διάταξη 4-2-3-1) παρουσιάζεται το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ όσον αφορά στον τομέα της δημιουργίας φάσεων και απειλής της αντίπαλης εστίας. Οι Λεονάρντο και Μπερνς έχουν δοκιμαστεί αρκετά χωρίς την απαιτούμενη ανταπόκριση, ενώ ο Λαγός δείχνει να τα καταφέρνει καλύτερα χωρίς ωστόσο να εντυπωσιάζει.

Ασφαλώς και κάτι δείχνει το γεγονός ότι ο Χιμένεθ χρησιμοποιεί σε τέτοιους ρόλους τον Γκουντγιόνσεν, τον Σιαλμά και τον Κάρλος οι οποίοι μπορούν να αποδώσουν πολύ καλύτερα παίζοντας σε άλλες θέσεις (είτε έχοντας οργανωτικές αρμοδιότητες στον άξονα της μεσαίας γραμμής, είτε εκτελεστικά κινούμενοι πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή). Γι αυτό και η περίπτωση του Ονουάτσι εξετάζεται πλέον πολύ σοβαρά.

Ο γκολτζής: Τα πρώτα συμπεράσματα από την παρουσία του Στιβ Μπέλεκ δεν είναι μεν ανησυχητικά, δεν προκαλούν όμως και πανικό. Είναι ένας πολύ μαχητικός φορ, ένας επιθετικός που δεν θα σταματήσει να μάχεται χρησιμοποιώντας την πολύ μεγάλη δύναμή του, αλλά και που δεν μπορούμε να πούμε ότι εντυπωσίασε με επιδόσεις του στην τελική προσπάθεια, τουλάχιστον στις προπονήσεις καθώς στο χθεσινό φιλικό πέτυχε το γκολ που έψαχνε για να πάρει μπροστά. Γενικότερα πάντως έχει το προφίλ του επιθετικού που θέλει το γκολ στο πιάτο, όπως ο Μπλάνκο αλλά με την (τεράστια) διαφορά ότι δεν έχει ούτε στο 30-40% την εκτελεστική δεινότητα του Αργεντινού.

Το γκολ δεν ξέρουμε κατά πόσο το έχει και ο έτερος νεοαποκτηθείς Δημήτρης Σιαλμάς ο οποίος πάντως στις προπονήσεις δείχνει πολύ πιο ικανός στον συγκεκριμένο τομέα από τον προαναφερθέντα συμπατριώτη του. Σημασία έχει ότι η ΑΕΚ περιμένει και από τους δύο μαζί τουλάχιστον 12-15 γκολ την επόμενη σεζόν με την προϋπόθεση ότι θα πάρει το λιγότερο 10 τέρματα από τον Λυμπερόπουλο, άλλα τόσα (τουλάχιστον) από τον Γκουντιόνσεν και 5-6 από τον Κάρλος. Ακόμα και με τα παραπάνω βέβαια δεν φτάνει καν στα 50 που συνήθως είναι ο (επιεικής, αν όχι ο μίνιμουμ) μέσος όρος γκολ στο πρωτάθλημα για μία ομάδα όπως η ΑΕΚ.