Το διαζύγιο με τον Νίκο Λυμπερόπουλο ήταν μεν αιφνίδιο για τους φίλους της ΑΕΚ, ωστόσο φαίνεται ότι ως σκέψη και εξέλιξη βασάνιζε καιρό τώρα το μυαλό τόσο του επικεφαλής την ποδοσφαιρική Ενωση Δημήτρη Μελισσανίδη, όσο και του πρώην πλέον τεχνικού διευθυντή της ομάδας. Και από τη στιγμή που η απόφαση για την κοινή συναινέσει λύση της συνεργασίας πάρθηκε, αυτομάτως ενεργοποιήθηκαν και οι αυτοματισμοί ανακατάταξης στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Η επιστροφή του Στέλιου Μανωλά, προσώπου το οποίο τα τελευταία χρόνια έγινε αμφιλεγόμενο στις τάξεις των φίλων της ομάδας λόγω διαφόρων περιστατικών, καταδεικνύει την επιθυμία του Μελισσανίδη να δώσει ιστορικές ευκαιρίες σε ανθρώπουε που έχουν δοξαστεί με τη φανέλα της ΑΕΚ αλλά και την έχουν υπηρετήσει καταγράφοντας τεράστια προσφορά. Ο Μανωλάς δεν αγωνίστηκε ποτέ με άλλη φανέλα και από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς (ανεξαρτήτως συμπαθειών ή αντιπαθειών), είναι πικρό να υπάρχουν σύννεφα ανάμεσα σε εκείνον και την Ένωση.

Ο Μελισσανίδης δείχνει αποφασισμένος να προχωρήσει με ανθρώπους που γνωρίζει καλά, μέλη των παλαιών μεγάλων ΑΕΚ της δικής του περιόδου ως διοικητικού επικεφαλής και χρηματοδότη. Γι αυτό και τα πρώτα ονόματα που εμφανίστηκαν στην αφετηρίας της κούρσας διαδοχής του Νίκου Λυμπερόπουλου ήταν όπως (όπως αποκάλυψε και πρώτο έγραψε το Sport24.gr) ήταν αυτά του Βασίλη Τσιάρτα και του Τόνι Σαβέβσκι.

Στην πορεία προέκυψε και εκείνο του Χρήστου Κωστή, ποδοσφαιριστή που ο Τίγρης είχε φέρει στην Ένωση με περιπετειώδη τρόπο και (όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ της εποχής για τις πάλαι ποτέ ωραίες ιστορίες των «κλοπών αεροδρομίου») μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού.

Ο ένας που αποφασίζει

Αυτή που πλέον ξεκάθαρα διαπιστώνεται είναι η επιθυμία του Μελισσανίδη να δημιουργήσει ένα επιτελείο από πρόσωπα που έχουν συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν μαζί και έχουν λειτουργήσει καλά ως ομάδα.

Υπάρχουν οι απόψεις που εκφράζουν δυσαρέσκεια και κάνουν λόγο για πλάνο αναχρονιστικό, υπάρχουν όμως και εκείνες που υπερθεματίζουν για τις τελευταίες κινήσεις και υπερκαλύπτονται πίσω από τη σιγουριά ότι « ο Μελισσανίδης είναι, ξέρει τι πρέπει να κάνει για να επαναφέρει την ΑΕΚ εκεί που ήταν όταν μεσουρανούσε ξανά ως διοικητικός ηγέτης της».

Σε κάθε περίπτωση η ΑΕΚ αλλάζει πολύ γρήγορα τακτική και φιλοσοφία και προχωρά με την επιλογή προσώπων που είτε είχαν περιθωριοποιηθεί, είτε είχαν πάρει ευκαιρίες σε πολύ πιο δύσκολες εποχές και τα οποία κουβαλούν μαζί τους την τεράστια ποδοσφαιρική προσφορά τους στην Ένωση την οποία στο εξής θα επιχειρήσουν να επαναλάβουν από διαφορετικά πόστα.

Είναι αποφάσεις που έχουν τη σφραγίδα ενός ισχυρού παράγοντα, εκείνου που απουσίαζε από την Ένωση τα τελευταία χρόνια και που έχει τον δικό του τρόπο σκέψης και ποδοσφαιρικής προσέγγισης, ο οποίος στο τέλος της ημέρας μετράει περισσότερο από κάθε άλλη γνώμη. Στην πορεία θα αποδειχθεί αν είναι και αυτός που θα καταστήσει και πάλι την Ένωση μία ομάδα με κληρονομιά (γήπεδο) και νοοτροπία πρωταθλήτριας, όπως παλαιότερα.