Μέσα από την προσπάθεια οικοδόμησης ενός συνόλου που θα πρωταγωνιστούσε και θα διεκδικούσε με πράξεις τον τίτλο της πρωταθλήτριας, είναι αλήθεια ότι η ΑΕΚ αποδείχθηκε ιδιαίτερα εύστοχη σε επιλογές ξένων παικτών που κόστισαν λίγο και προσέφεραν πολλά.

Το μάτι και οι διασυνδέσεις των Μιλοβάνοβιτς και Μαϊστόροβιτς, έφεραν στην ομάδα αξίες όπως οι Σιμόες, Γιόχανσον, Λιβάγια, Βράνιες, Τσιγκρίνσκι, Αραούχο, Λόπες, Τσόσιτς. Υπήρχαν και αστοχίες (Τρίστασον, Αϊντάρεβιτς) οι οποίες όμως δεν κόστισαν ιδιαίτερα, ούτε ισοπέδωσαν τις προσδοκίες, στο επίπεδο που το έκαναν (τον Γενάρη) οι Μοράν και Μασούντ και η έλλειψη πειθούς από τη νέα κατάσταση για την απόκτηση ενός εξτρέμ, από τους πολλούς με τους οποίους η ΑΕΚ συνομίλησε.

Ξέχωρα από όλα αυτά, σήμερα άπαντες αναγνωρίζουν ότι η διαφορά στη σύνθεση ενός ομοιογενούς συνόλου, επετεύχθη μέσα από το πλάνο επιμονής στο εγχώριο στοιχείο. Η ΑΕΚ ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο, έδωσε χώρο και χρόνο σε γηγενείς ποδοσφαιριστές να ωριμάσουν και να μεγαλώσουν ποδοσφαιρικά, έκανε υπομονή κόντρα στις φωνές αποδόμησης του πλάνου της. Σήμερα, δρέπει δάφνες.

ΑΛΜΠΑΝΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ... 22ΟΣ

Με την απόκτηση του Αλμπάνη (ασχέτως με τους χαμηλούς τόνους που τηρούνται, έχουν πέσει υπογραφές και προκαταβολές και η μεταγραφή θα ανακοινωθεί λογικά την ερχόμενη εβδομάδα) η ΑΕΚ ανοίγει το χορό της θερινής ενίσχυσής της με Έλληνες ποδοσφαιριστές. Από το καλοκαίρι του 2014, όταν η ομάδα επέστρεψε στις επαγγελματικές κατηγορίες μέσω της Β’ Εθνικής, αποκτήθηκαν 21 γηγενείς παίκτες, οι 11 εκ των οποίων είναι μέλη του πρωταθληματικού ρόστερ.

Ο Αλμπάνης γίνεται ο 22ος της τελευταίας τετραετίας και λογικά θα υπάρξει συνέχεια, καθώς εγχώριοι στόχοι υπάρχουν (οι Μασούρας, Πασαλίδης, Κυριακόπουλος έχουν ήδη απασχολήσει, ενδεχομένως να προκύψουν και άλλοι) και παρακολουθούνται στενά. Αλλωστε στις προηγούμενες δύο θερινές μεταγραφικές περιόδους, η ΑΕΚ ουδέποτε απέκτησε λιγότερους από δύο Ελληνες.