Tην περασμένη Δευτέρα (23/6) στον αγώνα ΗΠΑ - Πορτογαλία, για πρώτη φορά στο Μουντιάλ, ο διαιτητής αποφάσισε να διακόψει το ματς για να δροσιστούν οι παίκτες. Αυτό συνέβη στο πρώτο ημίχρονο καθώς η θερμοκρασία είχε φθάσει τους 32 βαθμούς Κελσίου.

Η ζέστη στην Βραζιλία έχει φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα και από την στιγμή που ανακοινώθηκε η διοργάνωση του Μουντιάλ παίκτες και προπονητές πανικοβλήθηκαν, ειδικά οι παίκτες των ομάδων που προέρχονται από χώρες εκτός Λατινικής Αμερικής.

Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η επίδραση της ζέστης δεν είναι τόσο αρνητική στους ποδοσφαιριστές όσο θα περίμενε κανείς.

Το 2012, μία ομάδα ερευνών στο πανεπιστήμιο "Exeter’s Magni Mohr" σχεδίασε ένα πείραμα με τις επιδράσεις της θερμοκρασίας στην απόδοση των ποδοσφαιριστών. Η ομάδα που είχε αναλάβει την εκτέλεση του πειράματος προσέλαβε 17 ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου και τους έβαλε να παίξουν δύο παιχνίδια μέσα σε έξι ημέρες.

Το πρώτο παιχνίδι έγινε σε κλειστό χώρο με θερμοκρασία 21 βαθμούς Κελσίου. Ο δεύτερος αγώνας έγινε σε εξωτερικό χώρο σε καύσωνα 42 βαθμών Κελσίου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν κάμερες και συσκευές παρακολούθησης ώστε να συλλέξουν στοιχεία με την συνολική απόσταση που κάλυψαν σε κάθε παιχνίδι οι παίκτες και πόσο χρόνο πέρασαν σε υψηλής έντασης τρέξιμο και σπριντ.

Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι παίκτες κάλυψαν περισσότερη απόσταση όταν η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου. Η συνολική απόσταση που κάλυψε κάθε παίκτης ήταν 7% λιγότερη σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας απ' ότι σε νορμάλ συνθήκες θερμοκρασίας.

Σύμφωνα με άλλες μετρήσεις, οι παίκτες απέδιδαν καλύτερα σε υψηλές θερμοκρασίες. Ήταν ταχύτεροι κατά 4% ενώ είχαν καλύτερα ποσοστά στις επιτυχημένες πάσες. Σε συνθήκες καύσωνα είχαν 73.8% πετυχημένες μεταβιβάσεις και 66.1% σε συνθήκες κλειστού χώρου. Επίσης, οι παίκτες είχαν 25% περισσότερο κατοχή μπάλας σε υψηλές θερμοκρασίες.

Το 2010, μία έρευνα που δημοσιοποιήθηκε σε Σκανδιναβικό περιοδικό " Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports", χρησιμοποίησε συσκευές παρακολούθησης κατά την διάρκεια δύο αγώνων τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο 2007.

Τον Ιούνιο ο αγώνας πραγματοποιήθηκε σε θερμοκρασία 34 βαθμούς Κελσίου ενώ η μέση θερμοκρασία τον Ιούλιο που έγινε ο δεύτερος αγώνας ήταν 36 βαθμούς Κελσίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι παίκτες κάλυπταν μεγαλύτερη απόσταση σε υψηλότερες θερμοκρασίες.

Τον Ιούλιο κάθε παίκτης κάλυψε μ.ο 8.163 μέτρα περίπου 500 μέτρα περισσότερα απ' ότι κάλυψαν τον μήνα Ιούνιο. Οι παίκτες δεν ήταν περισσότερο κουρασμένοι όταν έπαιξαν σε υψηλές συνθήκες θερμοκρασίας. Το πανεπιστήμιο "Exeter’s Magni Mohr" έβαλε τους παίκτες να περάσουν επαναλαμβανόμενα σπριντ τεστ πριν και μετά τους αγώνες.

Το συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι όλοι οι παίκτες ήταν πιο αργοί μετά τον αγώνα αλλά η μείωση στην ταχύτητα δεν ήταν μεγαλύτερη απ' ότι αν έπαιζαν σε ζέστη. " Η υπερθερμία μπορεί να εμποδίσει την παρατεταμένη εξάσκηση στην απόδοση ενώ ο αθλητής μπορεί να επωφεληθεί από αύξηση της θερμοκρασίας των μυών.

Η αύξηση της θερμοκρασίας των μυών έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να βελτιώσει το σπριντ ενός ποδοσφαιριστή κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Η σωματική δραστηριότητα κατά την διάρκεια ενός αγώνα είναι συνυφασμένη με το πως αντιδρά κάθε οργανισμός στην ζέστη".