Το σωστό να λέγεται. Ατομικό ρεκόρ έκανε ο Κώστας Κατσουράνης. Ξεπέρασε τον εαυτό του. Όχι σαν ποδοσφαιριστής. Σαν δημοσιογράφος. Το ρεπορτάζ που έδωσε για το πως έζησε το ματς με την Ιαπωνία, παρακολουθώντας τη συνέχεια, μετά την αποβολή του από την τηλεόραση στα αποδυτήρια της εθνικής ομάδας ήταν συγκλονιστικό.

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του, τι έλεγε σε Μήτρογλου-Φετφατζίδη και πως πανηγύρισε την ισοπαλία. Σα να διαβάζεις Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Κάποιοι ποδοσφαιριστές την έχουν την ικανότητα. Και την έχουν καλλιεργήσει μάλιστα με την πάροδο των χρόνων, φτάνοντας σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Αν την προηγούμενη δεκαετία, ο Νο1 στις καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους ήταν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο Κώστας Κατσουράνης, έχει προχωρήσει πολύ μπροστά. Έτη φωτός. Μιλάμε για επιστήμονα του είδους. Για καθηγητή.

Οι σχέσεις ποδοσφαιριστών-δημοσιογράφων, είναι τόσο παλιές όσο και οι λάσπες. Ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου. Ο δημοσιογράφος τον ποδοσφαιριστή για να μαθαίνει τι γίνεται στα αποδυτήρια, κι ο ποδοσφαιριστής την προστασία του δημοσιογράφου.

Το να δημιουργηθούν μέσω του ρεπορτάζ και σε βάθος χρόνου, σχέσεις φιλίας, είναι ανθρώπινο. Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για επαγγελματίες του είδους. Για ποδοσφαιριστές, που διαθέτουν ολόκληρο δημοσιογραφικό στρατό.

Τα παλιά χρόνια, όταν ακόμα οι εφημερίδες ήταν κανονικές, το ρεπορτάζ χωρίς κινητά τηλέφωνα και χωρίς ίντερνετ, έβγαινε δύσκολα. Ο διευθυντής, φώναζε, "αργεί π.χ ο Ολυμπιακός". Με τον ρεπόρτερ να δίνει την προφανή απάντηση: "Δεν έχει τελειώσει ακόμα η προπόνηση. Δεν έχουν γυρίσει στα σπίτια τους, οι "πηγές". "Πηγές" ήταν οι δύο-τρεις το λιγότερο συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές, που είχε και έχει κάθε δημοσιογράφος για να του δίνουνε ραπόρτο.

Τι έγινε στην προπόνηση, αν πλακωθήκανε κάποιοι, και ποια είναι τα σχέδια του προπονητή, ενόψει του ματς της Κυριακής. Αν είχε προκύψει μάλιστα κάτι σοβαρό, οι επαγγελματίες του είδους ποδοσφαιριστές, δεν περίμεναν να πάνε στα σπίτια τους. Δεν έχαναν χρόνο. Σταμάταγαν με το αυτοκίνητο, στο πρώτο περίπτερο και τηλεφώναγαν στο δικό τους δημοσιογράφο για να δώσουν πρώτοι την είδηση.

Παρά το γεγονός, ότι δεν υπήρχαν αθλητικά ραδιόφωνα, και Ίντερνετ. Οι ειδικευμένοι ποδοσφαιριστές, έχουν ανακαλύψει και τα μυστικά της δουλειάς. Ξέρουν που να μοιράζουν τις ειδήσεις και τα παρασκήνια. Ξέρουν ποιο "παρααθλητικό" είναι για αθλητική εφημερίδα και ποιο για πολιτική.

Καθηγητές του είδους στον Ολυμπιακό, ήταν το δίδυμο Τσαλουχίδη - Ταληκριάδη. Για τον δεύτερο υπάρχει μια εξόχως σπαρταριστή ιστορία. Σε αθλητική εφημερίδα, γίνεται αλλαγή στα ρεπορτάζ του Ολυμπιακού. Ο νέος ρεπόρτερ, μόλις έχει αναλάβει και χτυπάει το τηλέφωνο: "Καλησπέρα και καλορίζικος. Είμαι ο Ηλίας Ταληκριάδης. Έμαθες τι έγινε πριν από λίγο στα αποδυτήρια; Ήρθε αυτός ο Μύρτσος κι άρχισε να μας βρίζει ρουφιάνους".

Άκου, εκεί ρουφιάνους. Κόκκαλο ο πιτσιρικάς ρεπόρτερ. Παραλίγο να του πέσει το ακουστικό από το χέρι. Στον Παναθηναϊκό, πολύ καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους, είχε ο συγχωρεμένος ο Γιάννης Κυράστας, παλαιότερα ο Σπύρος Λιβαθηνός, όπως και ο Χρήστος Δημόπουλος και ο Ρότσα.

Στην ΑΕΚ, Τάκης Νικολούδης, Ντίνος Μπαλλής και ο Κύπριος Σαββίδης. Ο Ντέμης Νικολαϊδης, είχε επιλεγμένο δίκτυο, από δημοσιογράφους υψηλού κύρους όπως ο Πέτρος Κωστόπουλος κλπ. Χαρακτηριστική επίσης ήταν η περίπτωση γκολκίπερ του Πανιωνίου. Παίρνει τηλέφωνο ο δημοσιογράφος, το σηκώνει, ο πατέρας του ποδοσφαιριστή και του λέει: " Kαλησπέρα. Στον Αντώνη κάτι έτυχε κι έφυγε. Θα σας πω τι έγινε στην προπόνηση".

Στο Γιούρο 2004, όλοι (παράγοντες και κάποιοι ποδοσφαιριστές είχαν πέσει απάνω στον Στέλιο Γιαννακόπουλο: "Ομάδα είμαστε, όλο και κάτι θα γίνει. Πρόσεξε γιατί, ότι διαρρεύσει θα είσαι υπεύθυνος". Επειδή ξέρανε ότι ο Στέλιος ήταν όλη την ημέρα στο τηλέφωνο με τους δημοσιογράφους. Τελικά η πίεση έπιασε τόπο, και κάποια παρατράγουδα, που προέκυψαν δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

Ο ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗΣ ωστόσο είναι μια κατηγορία μόνος του. Έχει προχωρήσει πολύ μπροστά. Ο τρόπος που χειρίστηκε το προσωπικό θέμα με τον Μανιάτη, ήταν επιστημονικός. Με συνέντευξη σε μεγάλης κυκλοφορίας Κυριακάτικη εφημερίδα και με σποραδικές παρεμβάσεις-τοποθετήσεις.

Το δίκτυο που έχει αναπτύξει, καλύπτει όλα τα ΜΜΕ: Τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα, πολιτικές και αθλητικές εφημερίδες, αθλητικά σάιτ. Έχει καλύψει τα πάντα. Και σε επίπεδο διευθυντών και σε επίπεδο ρεπόρτερς.

Το Μπόινγκ των Μαλαισιανών αερογραμμών, που έπεσε στον Ινδικό ωκεανό, κάποια στιγμή μπορεί να βρεθεί. Κείμενο, εις βάρος του Κατσουράνη, δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ. Είναι σαν την διαφήμιση του, άσος φίλτρο: "Έχει παντού μόνο φίλους". Ούτε λέξη δεν γράφτηκε εις βάρος του, για το επεισόδιο με τον Μανιάτη στη Τούμπα.

Όταν τον διώξανε από τον Παναθηναϊκό, σε μια υπόθεση, που είχε 100/100 δίκιο, οι δημοσιογράφοι, του έδωσαν, 1000%. Όλα αυτά είναι κόποι χρόνων και έχουν χτιστεί λιθαράκι-λιθαράκι. Κάπως έτσι έφτασε, στο να κάνει νέο ατομικό ρεκόρ. Να περιγράψει, μ' αυτό τον συγκλονιστικό τρόπο τις αντιδράσεις του, όταν παρακολουθούσε από την τηλεόραση την συνέχεια του ματς Ελλάδα-Ιαπωνία.

Κάτι που δεν έχει προηγούμενο στα παγκόσμια ποδοσφαιρικά χρονικά. Που να το σκεφτεί αυτό δηλαδή ο Ζιντάν μετά την αποβολή του, για τη κεφαλιά του Ματεράτσι. Κάτι τέτοιους ο Κατσουράνης τους έχει για κολατσιό.

(Ο Θωμάς Κοροβίνης είναι φιλόλογος, συγγραφέας, συνθέτης, στιχουργός. Εδώ και τραγουδιστής με μια δικιά του σύνθεση, "Την προσευχή").