Μια γιορτή, ταξίδι στον κόσμο της μνήμης και των συναισθημάτων, στήθηκε το βράδυ της Παρασκευής (4/11) στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

Ο Απόλλων Σμύρνης, το πολιτιστικό παιδί του ξεριζωμένου ελληνικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας, έκλεισε 120 χρόνια ζωής τιμώντας παράλληλα την μακραίωνη ιστορία και τους πρωταγωνιστές του, οι οποίοι προσέφεραν αυτή την τόση ξεχωριστή αύρα που συνοδεύει την "Ελαφρά Ταξιαρχία".

Εκατοντάδες κόσμου από την οικογένεια του Απόλλωνα και μη, συνέρρευσαν στην εν λόγω εκδήλωση της οποίας διοργανωτές ήταν ο δημόσιος ραδιοφωνικός ΕΡΑ Σπορ και ο ερασιτέχνης Απόλλωνας, με την παρουσία των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ να δίνουν μια... άλλη νότα στη βραδιά.

"Αθλητική & πολιτιστική προσφορά"

Παρουσιαστής της εκδήλωσης ήταν ο γνωστός για τα "κυανόλευκα αισθήματά του" δημοσιογράφος, Κώστας Αρβανίτης, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους, επεσήμανε "Σίγουρα ο Απόλλων δεν είναι η καλύτερη ομάδα, ωστόσο είναι η πλέον διαφορετική στον πλανήτη".

Στη συνέχεια, η χορωδία και η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ άνοιξαν το μπαούλο των αναμνήσεων παίζοντας τον ιστορικό ύμνο της ομάδας, για να πάρει το λόγο κατόπιν ο Κωνσταντίνος Δέδες.

Ο πρόεδρος του Δ.Σ. και επί τέσσερις δεκαετίες παράγοντας του συλλόγου, ανέλαβε το συναισθηματικό φορτίο να είναι εκείνος πρώτος που θα αναφερθεί στην αξία της συγκεκριμένης εορτής. Βουρκωμένος από την τρίτη κιόλας φράση του, ο κύριος Δέδες υπογράμμισε την "αθλητική και πολιτιστική προσφορά του Απόλλωνα σε αυτά τα 120 χρόνια ύπαρξης" και τη "μετάγγιση του πολιτιστικού φρονήματος της Μικράς Ασίας στον ελλαδικό χώρο".

Κοιτώντας στα μάτια στο παρελθόν

Το ολιγόλεπτο βίντεο με στιγμές βγαλμένες από την υπεραιωνόβια ιστορία του σωματείου, ήταν ο καλύτερος προπομπός για την έλευση του δημοσιογράφου Πέτρου Λινάρδου. Ο κ. Λινάρδος ξεκίνησε την αναδρομή του από τα τέλη του 19ου αιώνα και τη δημιουργία του έχοντος μουσικές ρίζες, Γυμναστικού Συλλόγου Απόλλων, για να φτάσει στη σύγχρονη εποχή και την αδιάκοπη "προσφορά του σωματείου στην κοινωνία".

Η πρώτη βράβευση στη βραδιά δεν θα μπορούσε να μη διαπνέεται από τη μυθική φιγούρα του Αριστείδη Καμάρα. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα δήλωσε: "Είναι περιττό να εκφράσω το πόσο μεγάλη είναι η τιμή που λαμβάνω. Στο πρόσωπο το δικό μου, ενός απλού μαχητή της 'Ελαφράς Ταξιαρχίας' τιμώνται όλοι οι σπουδαίοι αθλητές που πέρασαν από το σύλλογο".

Το οπτικό υλικό που προβλήθηκε με εικόνες από την καταστροφή της πατρίδας του Απόλλωνα, τη Σμύρνη, συνοδευόμενο από τη "Ρωμιοσύνη", σήμανε την άνοδο στη σκηνή του γηραιότερου εν ζωή φίλου της ομάδας, Γιώργου Σταυρινίδη. Ο γεννημένος στην πόλη της Σμύρνης, 96χρονος φίλαθλος του Απόλλωνα, ευχαρίστησε τη διοίκηση για την τιμητική πλακέτα που του απονεμήθηκε, χάρη στην αγάπη του για την "ομάδα της αλησμόνητης πατρίδας" του.

Μια ζωή, "Ελαφρά Ταξιαρχία"

Οι βραβεύσεις συνεχίστηκαν με τον έχοντα πολυετή θητεία στα διοικητικά και πρώην πρόεδρο των "κυανολεύκων", Ευάγγελο Νίκα, να παραλαμβάνει τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στο σύλλογο.

Κάπου εκεί, ήρθε η σειρά της θρυλικής ομάδας του '95 να τιμηθεί, στο πρόσωπο του αρχηγού εκείνης της σπουδαίας φουρνιάς που έφτασε τον Απόλλωνα στο Κύπελλο UEFA, Γιάννη Αποστόλου.

Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα συμμετείχε στην εκδήλωση παρέχοντας μουσικά διαλείμματα εκτελώντας συνθέσεις γεμάτες λυρισμό του Πιότρ Τσαϊκόφσκι. Το καλύτερο όμως το κρατούσε για το φινάλε, αφού η αίθουσα σείστηκε από τον παλμό που μετέδωσε το άκουσμα της οπερέτας του Φραντς φον Σούπε, "Ελαφρά Ταξιαρχία", απ' όπου έλαβε και το προσωνύμιό του ο Απόλλων.

Μέσα λοιπόν σε ατμόσφαιρα κατάνυξης, αναμνήσεων και φυσικά συγκίνησης, έκλεισε αυτή η βραδιά που ήταν αφιερωμένη στα 120 χρόνια μεγαλείου ενός πραγματικά μοναδικού συλλόγου, που όπως εύστοχα ειπώθηκε, "γεννήθηκε με το νανούρισμα της μουσικής και την αύρα της άθλησης".