Η διαφορά των 37 βαθμών και το γεγονός ως ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει τον τίτλο την ώρα που ο Παναθηναϊκός ψάχνει δώρα για να βγει στην Ευρώπη έκαναν πολύ κόσμο να αναρωτηθεί αν το παιχνίδι του "Γ. Καραϊσκάκης είναι ντέρμπι.

Το ερώτημα τέθηκε και σε 4 συντάκτες του Sport24.gr και αυτοί απάντησαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Εσείς τι νομίζετε; Θα είναι κλασικό αιώνιο ντέρμπι αυτό που θα διεξαχθεί το απόγευμα στο Φάληρο;

Είναι και δεν είναι... (Γιάννης Φιλέρης)

Να πω την αλήθεια είμαι ανάμεσα. Και είναι και δεν είναι ντέρμπι το σημερινό, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Από την μια έχουμε την πιο παραδοσιακή κόντρα στην Ελλάδα κι από την άλλη, όλη την εβδομάδα ουσιαστικά ελάχιστα ασχοληθήκαμε με την σύγκρουση στο Καραϊσκάκη. Οι δυο απόψεις παλεύουν η μία με την άλλη. Τις μεταφέρω όπως είναι στο μυαλό μου, ενδεχομένως και στο δικό σας:

Γιατί είναι ντέρμπι;

Διότι παίζουν Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Δεν έχει σημασία αν ο ένας είναι μπροστά κι ο άλλος πίσω, όταν βρίσκονται στη σέντρα, υπάρχουν από τη μια οι ερυθρόλευκες κι από την άλλη οι πράσινες φανέλες. Οι δυο σύλλογοι με την αιώνια αντιπαλότητα, την κόντρα των οποίων την διηγούνται από παλιά οι πατεράδες ου μην και οι παππούδες μας.

"Ο Βάζος; Τους έβαζε γκολ χωρίς να το καταλάβουν. Ξαφνικά πεταγόταν εκεί που δεν το περίμενες και σκόραραν, λες και ήταν αόρατος" έλεγε ο πατέρας. Κι ο αδερφός του, ο θείος μου, που ήταν Παναθηναϊκός του τραγουδούσε περιπαιχτικά: "Βάλαμε οκτώ, στον Ολυμπιακό. Κι άλλα τέσσερα, στον Άρη, γεια σου Άγγελε Μεσσάρη".

Ναι, δυο αδέρφια που μεγάλωσαν στην κατοχή, είχαν την παραδοσιακή κόντρα ενός ολυμπιακού κι ενός παναθηναϊκού. Λίγο ρομαντικοί, κλασικοί ποδοσφαιρόφιλοι μιας άλλης εποχής...

Αυτοί και χιλιάδες σαν αυτούς, μετέφεραν στους επόμενους, τι σημαίνει ένα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.Φανέλες, ιστορίες, μεγάλοι ποδοσφαιριστές, η Αθήνα, ο Πειραιάς, η Λεωφόρος, το Καραϊσκάκη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος αγώνας στην Ελλάδα, το παραδέχονται και οι ξένοι, που έχουν πάρει μέρος έστω και σε ένα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός.

Γιατί δεν είναι ντέρμπι

Δεν είναι θέμα (μόνο) βαθμολογικής διαφοράς. Και παλιότερα υπήρχε χάντικαπ μεταξύ των δυο ομάδων αλλά ο συγκεκριμένος αγώνας έκρυβε εκπλήξεις. Το γόητρο είναι, ενδεχομένως, πιο σημαντικό από την συγκομιδή των βαθμών. Όμως η βαθιά κρίση που βιώνει ο Παναθηναϊκός, δεν πρόκειται να "ωραιοποιηθεί" ακόμη κι αν σήμερα οι πράσινοι φύγουν νικητές από το Καραϊσκάκη. Η σεζόν που ολοκληρώνεται μοιάζει με παρατεταμένη περίοδο νευρικής κρίσης, όπου στον ΠΑΟ παίζεται (κυριολεκτικά) το θέατρο του παραλόγου.

Ούτε και ο Ολυμπιακός, κατά βάθος, θα ευχαριστηθεί (πλην της πρόσκαιρης ικανοποίησης) μια νίκη επί του τωρινού Παναθηναϊκού. Μιας ομάδας που δείχνει σα να έχει πέσει στον ωκεανό και να ψάχνει απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας...

Λογικό κι επόμενο... (Παντελής Διαμαντόπουλος)

Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός ή... επιστήμονας του αθλήματος για να κάνει την φετινή διάγνωση. Για να τοποθετηθεί δηλαδή στην απορία αυτή που έχει να κάνει με την χαώδη διαφορά κόκκινων και πράσινων!

Ο Ολυμπιακός σε σχέση με πέρυσι ήταν χειρότερος, αλλά ο Παναθηναϊκός έφτασε στα όρια της... ανυπαρξίας. Η σεζόν ήταν καταστροφική στην Παιανία με τους προπονητές να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα και ποδοσφαιριστές έμπειρους να περνάνε την πόρτα της εξόδου.

Στο λιμάνι, λίγες φορές πίεσαν, λίγες φορές τρομοκράτησαν τον αντίπαλο, λίγες φορές ξεσήκωσαν τον κόσμο τους(συγκριτικά με την δική τους πάντα ομάδα) όπως έκαναν την προηγούμενη σεζόν, αλλά εκτός γραμμών δεν είχαν προβλήματα.

Διοικητική σταθερότητα, που έπαιξε ρόλο ακόμη και στην αλλαγή του προπονητή. Ο Ολυμπιακός με τους μικρομεσαίους δεν αστειεύεται ποτέ, αντιθέτως ο Παναθηναϊκός έπαψε να αντιμετωπίζεται ως θηρίο. Δεν τον φοβούνται, του κόβουν εύκολα βαθμούς και τον έφτασαν σε απόσταση ακόμη και από τις θέσεις των πλέι- οφ.

Η φανέλα, η ιστορία, το πρεστίζ (Στέφανος Κούμπης)

Το ενδιαφέρον σε έναν αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού ή Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού είναι δεδομένο, επειδή ακριβώς είναι αντιμέτωπες οι δύο συγκεκριμένες ομάδες.

Από τη στιγμή που ο αριθμός των φιλάθλων των δύο Συλλόγων, ξεπερνά κατά πολύ ίσως το 50% του συνόλου σε όλη τη χώρα, το όποιο μεταξύ τους παιχνίδι είναι το δημοφιλέστερο και μοιραία το πιο ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από την αγωνιστική κατάσταση και τη βαθμολογική θέση των αντιπάλων.

Η αλήθεια είναι πως το βράδι της Κυριακής στο «Γ. Καραϊσκάκης» δεν πρόκειται να κριθεί κάτι επί της ουσίας. Ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής, ενώ ο Παναθηναϊκός έχει μόνον μαθηματικές ελπίδες για να μπει στην πεντάδα.

Ωστόσο αν ήταν εφικτό να ερωτηθούν ένας ένας οι οπαδοί των δυο ομάδων, ο καθένας τους θα έβρισκε πάνω από έναν λόγο, σύμφωνα με τον οποίο όχι απλά δεν είναι αδιάφορος για την πορεία και την έκβαση του αγώνα, αλλά έχει σκεπτικά και προσδοκίες για την έκβαση του παιχνιδιού, ακόμα και για συγκεκριμένο σκορ.

Η φανέλα, η ιστορία, το πρεστίζ, είναι οι στάνταρ παράμετροι των ντέρμπι των «αιωνίων».

Ειδικά για το συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός πάει με το σκεπτικό πως «κάτι καλό χρωστάει» στον κόσμο του. Μια μεγάλη νίκη, δηλαδή,στο ελληνικό κλασικό ντέρμπι, για να μην είναι ο Παναθηναϊκός ή δεύτερη μετά τον ΠΑΟΚ ομάδα, που δεν κατάφερε να κερδίσει στην καλύτερη πορεία του στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Ακόμα και για να πάρει τον 40του τίτλο με 40 βαθμούς διαφορά ή ακόμα και να αφήσει και μαθηματικά τον αντίπαλό του εκτός πλέι οφ.

Ο Παναθηναϊκός μοιραία θέλει τα ακριβώς αντίθετα. Επιθυμεί να κλείσει τη χειρότερη χρονιά του χωρίς ήττα από τον Ολυμπιακό, υπολογίζει πως αν κερδίσει όχι μόνον κρατάει κάπως το γόητρό του και χαλάει την Κυριακή των αντιπάλων του, αλλά θα έχει παρηγοριά πως σε μια σεζόν που μαθηματικά εξασφάλισε την παραμονή του στην κατηγορία την 28αγωνιστική, πήγε καλά στα ιστορικά ματς.

Οι «αιώνιοι» έχουν από δύο νίκες επί της ΑΕΚ, δύο ισοπαλίες με ΠΑΟΚ ο Ολυμπιακός, μια νίκη μια ήττα ο Παναθηναϊκός, ενώ το μεταξύ τους παιχνίδι του α γύρου ήρθε ισόπαλο.

Υπάρχουν πολλά τέτοια «επιχειρήματα» που για ένα «τετράγωνο μυαλό» δεν λένε τίποτα, αλλά στον κόσμο της ολοστρόγγυλης μπάλας, σημαίνουν κάτι και αποτελούν το αλατοπίπερο των αναμετρήσεων.

Τα ντέρμπι διαρκούν 90 λεπτά. Τα προ της έναρξης αρχίζουν με την κλήρωση του πρωταθλήματος και τα μετά τη λήξηδεν τελειώνουν ποτέ, γιατί φτιάχνουν ατέλειωτες ιστορίες.

Οι αναμετρήσεις των «αιωνίων» έχουν χτίσει τη δική τους ξεχωριστή δυναμική και ιδιαιτερότητα, που κρατούν αναλλοίωτη την έννοια του όρου «ντέρμπι» ανεξάρτητα από τη δυναμικότητα και την βαθμολογική διαφορά των ομάδων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο ματς έχει λογικό φαβορί, που εν προκειμένω είναι ο Ολυμπιακός. Ποτέ όμως στην ιστορία των αναμετρήσεων των δύο, η όποια δυναμικότητα του ενός ή του άλλου, δεν αλλοίωσε τον διαχρονικό χαρακτήρα του αγώνα.

Πυξ λαξ σε όποιον νομίζει πως δεν είναι (Ηλίας Ευταξίας)

Ποιος έπαψε ντέρμπι να θυμίζει; Θα μας πετάξουν έξω... πυξ λαξ, αν τολμήσουμε να πούμε κάτι τέτοιο. Δεν είναι κλισέ πως ένα παιχνίδι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκόύ θα είναι πάντα ντέρμπι. Είναι η αλήθεια και όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει χρειάζεται άμεσα μαθήματα ποδοσφαιρικής ιστορίας. Δεν μπορώ να πείσω κανένα για τα αυτονόητα. ΟΓαλιλαίοςπου προσπάθησε έφαγε τα μούτρα του. Μέχρι, λοιπόν, να αρχίσουμε να πέφτουμε επειδή η Γη γυρίζει, ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού θα είναι πάντα Το Ντέρμπι.

Με τους πράσινους στο -11 οι ερυθρόλευκοι έχουν μία ήττα και μία ισοπαλία χωρίς γκολ (φρέσκα κουλούρια), ενώ στον πρώτο γύρο με τον Ολυμπιακό στο +16 την 13η αγωνιστική (!) η αναμέτρηση του ΟΑΚΑ ολοκληρώθηκε με το χορταστικό 2-2. Οι 37 βαθμοί διαφορά πουφαίνονταιστον βαθμολογικό πίνακα λένε πολλά για τηνποιότητατων δύο ομάδων και τη φετινή τους πορεία, αλλά πάρα πολύ λίγα για το ντέρμπι της Κυριακής. Ο πρωταθλητής ψάχνει την επιβεβαίωση για το 40ο και ο Παναθηναϊκός να γλυκάνει τους οπαδούς του και να πικράνει τους απέναντι.

Το sold out στο "Γ. Καραϊσκάκης" συνυπογράφει την άποψη πως... δεν έπαψε ντέρμπι να θυμίζει. Ο κόσμος θα γεμίσει το γήπεδο, τις καφετέριες, θα αγοράσει εφημερίδες, θα κάνει ρεκόρ επισκεψιμότηταςστα site, θα συζητήσει και θα τσακωθεί.

Τέλος, το γλυκανάλατο "έπαψεςντέρμπι να θυμίζεις", δεν θα μπορούσε να σταθεί ποτέ σε ποδοσφαιρικό αιώνιο ντέρμπι. Βρείτε άλλο άθλημα να το υποστηρίξετε.

Μου λείπουν τα ωραία ντέρμπι (Μάνος Μίχαλος)

Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο και το ντέρμπι του δεν μπορούσαν ποτέ να σου εγγυηθούν ότι θα δεις την καλύτερη μπάλα της Ευρώπης, για λόγους που ξεκινούν από τις υποδομές των ελληνικών ομάδων και φτάνουν ως τις δομές των επίσημων διοργανώσεων και του κράτους, αυτό που τουλάχιστον είχες να πεις για το clasico της Ελλάδας, ήταν ότι διέθετε μια ποιότητα σε επίπεδο κόντρας, συγκινήσεων, πάθους και όλων αυτών των θεωρητικών μεν, αλλά ουσιαστικών δε στοιχείων που ξεχωρίζουν το ένα ντέρμπι από το άλλο. Όμως, τα τελευταία χρόνια, με το προϊόν του ελληνικού ποδοσφαίρου να πέφτει διαρκώς επίπεδα, με διαιτητικά σκάνδαλα να βγαίνουν στη φόρα, επεισόδια και ξύλο σε γήπεδα και δρόμους, μεταγραφές αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης, η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη και ίσως να μην έχουμε ξύσει ακόμη τον πάτο του βαρελιού.

Μάλιστα, όσο ο Ολυμπιακός διαθέτει την οικονομική σταθερά στο όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη και την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός (και η ΑΕΚ) δεν βγαίνουν ούτε για να πληρώσουν τη ΔΕΗ, η απόσταση άρα και η προσμονή ενός ντέρμπι θα δέχεται χτυπήματα, που τα σημάδια τους θα αφήνουν μελανιές που θα μεγαλώνουν και φαίνονται περισσότερο με το πέρασμα των ετών. Είναι ξεκάθαρο, ότι δεν έχει κανένα νόημα ένα πρωτάθλημα χωρίς ανταγωνισμό, ούτε για αυτούς που το βλέπουν από την πλευρά των νικητών, ενώ φαντάζει ολοένα και πιο μακρινός στόχος για εκείνους, που αδυνατούν να στηρίξουν τις ελπίδες τους για διάκριση, σε ομάδες που δεν μπορούν να κάνουν ούτε δύο νίκες συνεχόμενες στην έδρα τους.

Την ίδια ώρα, ο Τύπος που μπορεί να δώσει ακόμη και υπεραξία σε ένα προϊόν που παρακμάζει, έχει χάσει εντελώς τον προσανατολισμό του, τουλάχιστον η πλειοψήφια του: το άθλημα δεν είναι πια ο πρωταγωνισής, απλώς η πλατφόρμα των προσώπων, των καταστάσεων και των (ατυχών τις περισσότερες φορές) περιστατικών που περιτυλίγουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θα πιάσω καν το σημείο, που ο Τύπος τρώει πια κι αυτός ξύλο στα γήπεδα, γιατί είναι υποκρισία να εντάξω σε αυτό το κείμενο, ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό-αθλητικό φαινόμενο, το οποίο περνάει και δεν ακουμπάει, ούτε καν τις παλαιολιθικές Ενώσεις του θιγόμενου κλάδου.

Εμένα, προσωπικά μου λείπουν πολύ τα ωραία ποδοσφαιρικά ντέρμπι. Και γιατί δεν υπάρχουν πια και γιατί δεν τα βλέπω (προφανώς, ενημερώνομαι και κλεφτοκοιτάω καθαρά για επαγγελματικούς λόγους), έχοντας χάσει μια σημαντική μέρα επαφής με τους φίλους μου. Ίσως, αυτή η συνάντηση με την παρέα ενός άντρα, για να δουν ντέρμπι, να είναι η πιο μικρή ουσιαστική απώλεια που υφίσταται ο Έλληνας φίλαθλος. Θέλει να κάτσει σπίτι να δει μπάλα με τους φίλους του και κατά βάθος βαριέται. Το κάνει, γιατί το έκανε και πριν. Ναι, αλλά αν συνεχιστεί η ίδια κατρακύλα, να είναι σίγουροι όσοι βγάζουν χρήματα από το ποδόσφαιρο, ότι δεν θα το κάνει στο μέλλον με την ίδια ένταση. Οπότε, αν δεν θέλουν οι αρμόδιοι να διαφυλάξουν το προϊόν τους, ας διαφυλάξουν την τσέπη τους. Αυτή πάντα έκανε καλό κρεβάτι με το κίνητρο.