Αλσίδες Γκίτζια, Χέλμουτ Ραν, Τζεφ Χερστ, Γκερντ Μίλερ, Μάριο Κέμπες, Αντρέας Μπρέμε, Αντρές Ινιέστα και Μάριο Γκέτσε. Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές που η δράση τους στα ποδοσφαιρικά γήπεδα απλώνεται σε αρκετές δεκαετίες;

Το ότι όλοι τους έγραψαν ιστορία σε υψηλότατο επίπεδο, πετυχαίνοντας χρυσά γκολ που χάρισαν το τρόπαιο του Μουντιάλ στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των χωρών τους και στέλνοντας στα ουράνια εκατομμύρια οπαδούς.

Με αφορμή τα 55α γενέθλια του Αντρέας Μπρέμε (9/11/1960), του ανθρώπου που χάρισε στη Γερμανία το βαρύτιμο τρόπαιο του Μουντιάλ κόντρα στην Αργεντινή του Μαραντονα το 1990, το Sport24.gr ταξιδεύει στο χρόνο και σας παρουσιάζει εκείνους τους παίκτες που έκριναν τελικούς στην κορυφαία εθνική διοργάνωση του πλανήτη.

1950 ► Αλσίδες Γκίτζια

Οι οπαδοί της Βραζιλίας βίωσαν τον απόλυτο εφιάλτη το καλοκαίρι του 2014 όταν είδαν την πεντάκις παγκόσμια πρωταθλήτρια να διασύρεται μέσα στο σπίτι της με 7-1 από τη Γερμανία στον ημιτελικό του Μουντιάλ όμως η αλήθεια είναι πως η ήττα που τους στενοχωρεί περισσότερο ήρθε πολλές δεκαετίες νωρίτερα. Ήταν 16 Ιουλίου 1950 όταν η εθνική τους ομάδα φιλοξενούσε και πάλι τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και της αρκούσε έστω και η ισοπαλία στο τελευταίο παιχνίδι με την Ουρουγουάη για να στεφθεί πρωταθλήτρια για πρώτη φορά, με το δεύτερο μέρος να ξεκινάει μάλιστα ιδανικά για αυτήν καθώς προηγήθηκε στο 47' με τον Φριάκα.

Στο 66' όμως ήρθε η ισοφάριση από τον Σκιαφίνο ενώ έντεκα λεπτά πριν το φινάλε ήρθε ο Αλσίδες Γκίτζια για να κάνει το 2-1, χαρίζοντας το δεύτερο τρόπαιο Μουντιάλ στην "σελέστε" και στοιχειώνοντας παράλληλα τα όνειρα εκαντοντάδων εκατομμυρίων φίλων της "Σελεσάο" (υπήρχαν ακόμα και αυτοκτονίες εξαιτίας εκείνου του αποτελέσματος). "Μόνο τρεις έχουν καταφέρει να σιγήσει το Μαρακανά. Ο Πάπας, ο Φρανκ Σινάτρα και εγώ", είχε δηλώσει ο Ουρουγουανός θρύλος, ο οποίος ανήμερα της 65ης επετείου του χρυσού γκολ στο "Μαρακανά" άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών . Μέσω του "Μαρακανάζο" έγινε ο πρώτος παίκτης που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε τελικό Μουντιάλ.

1954 ► Χέλμουτ Ραν

Η εθνική Γερμανίας είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους κολοσσούς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, έχοντας να επιδείξει 4 κατακτήσεις Μουντιάλ και 3 Euro, όμως στο μακρινό 1954 τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά όταν τα "πάντσερ" έφτασαν να διεκδικούν τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της ιστορίας τους κόντρα στην Ουγγαρία. Κατά πολλούς είχε χαρακτηριστεί ως η μάχη μεταξύ του Δαυίδ και του Γολιάθ, με τους Μαγιάρους να φαντάζουν στη δεκαετία του '50 ως μία από τις τελειότερες ποδοσφαιρικές μηχανές όλων των εποχών και να πηγαίνουν στον τελικό του "Wankdorf Stadium" έχοντας ένα απίστευτο αήττητο σερί 31 αγώνων μέσα σε μία τετραετία. Επιπλέον, οι δύο ομάδες είχαν αναμετρηθεί και στη φάση των ομίλων του Μουντιάλ, με την παρέα του Πούσκας να συνθλίβει με το ιστορικό 8-3 τους Γερμανούς!

Όμως στον τελικό της 4ης Ιουλίου του 1954 το αουτσάιντερ έκανε την υπέρτατη ανατροπή που έμεινε στην ιστορία ως το "Θαύμα της Βέρνης" (γυρίστηκε μάλιστα και σχετική ταινία γερμανικής παραγωγής το 2003). Οι Ούγγροι έκαναν το 2-0 στα πρώτα οκτώ λεπτά του αγώνα, με τη συνέχεια όμως να ανήκει στη Γερμανία και συγκεκριμένα στον Χέλμουτ Ραν. Ο αποκαλούμενος "Der Boss" ("Το αφεντικό") έδωσε την ασίστ στον Μόρλοκ στο 10' από την οποία προέκυψε το 2-1, στο 18' ισοφάρισε ο ίδιος σε 2-2 ενώ στο 84' έγραψε ιστορία καθώς με ένα σουτ εκτός περιοχής με το αριστερό (το "κακό" του πόδι) έγραψε το τελικό 3-2 και χάρισε το τρόπαιο στην εθνική Γερμανίας. Κατά πολλούς εκείνη η επιτυχία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να ανυψωθεί το ηθικό του γερμανικού λαού μετά το στραπάτσο που είχε δεχτεί με την ήττα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

1966 ► Τζεφ Χερστ

Ο Μπόμπι Μουρ έχει μείνει στην ιστορία ως ο αρχηγός της μοναδικής ομάδας της εθνικής Αγγλίας που έχει κατακτήσει κάποιο μεγάλο τρόπαιο, ωστόσο ο άνθρωπος που της χάρισε ουσιαστικά το Μουντιάλ του 1966 ήταν ο Τζεφ Χερστ. Τον Φεβρουάριο του 1966 έκανε το ντεμπούτο του στα "λιοντάρια" σε ηλικία 25 ετών σε αναμέτρηση κόντρα στη Δυτική Γερμανία και λίγους μήνες αργότερα έμελε να είναι εκείνος που θα οδηγούσε τους οικοδεσπότες στον θρίαμβο απέναντι στους μεγάλους αντιπάλους τους.

Στην κανονική διάρκεια του τελικού του "Wembley" πέτυχε το ένα από τα δύο γκολ της Αγγλίας (2-2 στο 90λεπτο), για να φορτσάρει όμως στην παράταση: στο 101' έγραψε το 3-2, στην περίφημη φάση που ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά αν η μπάλα πέρασε την τελική γραμμή αφού χτύπησε πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι (και η οποία έχει μείνει στη μνήμη πολλών ως το "γκολ φάντασμα" αφού ούτε ο τηλεοπτικός φακός μπορούσε να αποσαφηνίσει την ορθότητα της απόφασης του διαιτητή) και στο 120' σφράγισε το τρόπαιο με μία βολίδα από το ύψος της περιοχής για το τελικό 4-2. Ακόμα και σήμερα ο Χερστ παραμένει ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει χατ-τρικ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.

1974 ► Γκερντ Μίλερ

Ο Γκερντ Μίλερ ήταν μία ασταμάτητη μηχανή παραγωγής τερμάτων την εποχή που μεσουρανούσε στα γήπεδα και οι αριθμοί του προκαλούν δέος: 365 γκολ σε 427 παιχνίδια στη Bundesliga και 66 γκολ σε 74 ευρωπαϊκούς αγώνες ενώ σε εθνικό επίπεδο σκόραρε 68 φορές σε 62 εμφανίσεις του με την Δυτική Γερμανία! Το πιο γλυκό πάντως από τα γκολ του ήταν αυτό που πέτυχε στο τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα των "πάντσερ": στις 7 Ιουλίου του 1974 όταν σκόραρε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου κόντρα στην Ολλανδία για να ολοκληρώσει την γερμανική ανατροπή μέσα σε ένα ημίχρονο και να δώσει το δεύτερο Μουντιάλ στην πατρίδα του.

Ο 70χρονος πλέον Μίλερ, ο οποίος πάσχει τώρα από τη νόσο Αλτσχάιμερ, πανηγύρισε συνολικά 14 γκολ σε τελικές φάσεις Μουντιάλ (10 τέρματα το 1970 και 4 το 1974) και για σχεδόν 40 χρόνια ήταν ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής ομάδας της Γερμανίας (τον ξεπέρασε στο Μουντιάλ της Βραζιλιάς ο Μίροσλαβ Κλόζε), ενώ κράτησε για 32 χρόνια τον τίτλο του αρχικανονιέρη σε τελικές φάσεις Μουντιάλ, με τον Ρονάλντο να τον προσπερνάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006.

1978 ► Μάριο Κέμπες

Όταν ο Σέσαρ Λουίς Μενότι ανακοίνωσε τις κλήσεις του για το Μουντιάλ που θα φιλοξενούσε το καλοκαίρι του 1978 η Αργεντινή, ένα ήταν το όνομα που ξεχώριζε: αυτό του Μάριο Κέμπες. Ήταν το μοναδικό μέλος της αποστολής της "αλμπισελέστε" που έπαιζε εκείνη την εποχή στο εξωτερικό, όντας μάλιστα ο κορυφαίος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος επί δύο σερί σεζόν με τη Βαλένθια, ενώ είχε το κίνητρο να "δώσει απαντήσεις" τέσσερα χρόνια αφότου είχε περάσει απαρατήρητος στα γήπεδα της Γερμανίας σε ηλικία 20 ετών (δεν είχε βρει το δρόμο προς τα δίχτυα).

Με το τέλος της πρώτης φάσης της διοργάνωσης ο Κέμπες εξακολουθούσε να είναι "άσφαιρος" όμως στη συνέχεια όχι μόνο... πήρε μπρος αλλά οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του τροπαίου σκοράροντας δις στον τελικό του "Monumental" της 25ης Ιουνίου απέναντι στην Ολλανδία. Πέρα από τον τίτλο (πρώτο στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας), ο Κέμπες κατέκτησε βραβείο για τον πρώτο σκόρερ και για τον πολυτιμότερο παίκτη του τουρνουά και μαζί με με τους Γκαρίντσα (1962) και Πάολο Ρόσι (1982) είναι οι τρεις μόλις παίκτες που έχουν πάρει και τα τρία βραβεία σε μία τελική φάση Μουντιάλ.

1990 ► Αντρέας Μπρέμε

Οι οπαδοί της Αργεντινής έχουν ως εντονότερη ανάμνηση από τον τελικό του Μουντιάλ του 1990 το λανθασμένο πέναλτι που είχε υποδείξει πέντε λεπτά πριν το φινάλε ο Μεξικανός διαιτητής Εντγκάρντο Κοντεσάλ, μετά από πέσιμο του Κλίνσμαν στην μεγάλη περιοχή, και από τα κλάματα που έβαλε ο Ντιέγκο Μαραντόνα λίγο πριν την απονομή. Για τους φίλους της Γερμανίας από την άλλη πλευρά το ματς αυτό έχει μείνει στην ιστορία ως εκείνο που επισφράγισε την αγωνιστική ανωτερότητα των "πάντσερ" καθόλη τη διάρκεια της διοργάνωσης στα ιταλικά γήπεδα αλλά και για την ολύμπια ψυχραιμία του Αντρέας Μπρέμε τη στιγμή της εκτέλεσης του πέναλτι.

Ο σπεσιαλίστας σε όλες τις στημένες φάσεις της Γερμανίας έστησε τη μπάλα στην άσπρη βούλα και παρότι αριστεροπόδαρος επέλεξε να χτυπήσει τη μπάλα με το δεξί (θεωρούσε πως το αριστερό ήταν το δυνατό του αλλά το δεξί αυτό με τη μεγαλύτερη ακρίβεια), νικώντας τον Γκοϊγκοϊτσέα και επιτρέποντας στους συμπατριώτες του να ράψουν το τρίτο αστέρι στη φανέλα. Είναι εντυπωσιακό πως ο άνθρωπος που οδήγησε την Γερμανία στην κορυφή του κόσμου το 1990 με το δεξί του πόδι, τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε σκοράρει με το αριστερό στη διαδικασία των πέναλτι στον προημιτελικό κόντρα στο Μεξικό...

2010 ► Αντρές Ινιέστα

Ο Αντρές Ινιέστα ανήκει στην "ευλογημένη" γενιά των Ισπανών ποδοσφαιριστών που κατέκτησαν μέσα σε μία μόλις τετραετία 2 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2008, 2012) και 1 Παγκόσμιο Κύπελλο (2010) δίνοντας έτσι τέλος σε συνεχόμενες απογοητεύσεις που συνόδευαν τη "φούρια ρόχα" για δεκαετίες σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων, με τη μεγαλύτερη πάντως στιγμή για τον ίδιο να έρχεται στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής. Συγκεκριμένα στις 11 Ιουλίου 2010 όταν η Ισπανία αναμετρήθηκε με την Ολλανδία με στόχο της κάθε μίας να αναδειχτεί για πρώτη φορά στην ιστορία της πρωταθλήτρια κόσμου και ο Ινιέστα έκανε τη διαφορά...

Ο τελικός που έλαβε χώρα στο "Soccer City" του Γιοχάνεσμπουργκ μπροστά σε 85.000 θεατές ακροβατούσε σε ένα τεντωμένο σχοινί με ευκαιρίες εκατέρωθεν όμως εκεί που οι περισσότεροι πίστευαν πως η νικήτρια θα αναδεικνυόταν στα πέναλτι ο άσος της Μπαρτσελόνα εκτέλεσε στο 116' τον Στεκέλενμπουργκ με άπιαστο σουτ εντός περιοχής και έγραψε ιστορία. Συγκινητικός ήταν και ο πανηγυρισμός του σκόρερ, με τον Ινιέστα να βγάζει τη φανέλα του για να δείξει μία λευκή που φορούσε από μέσα και η οποία έγραφε "Dani Jarque: siempre con nosotros" (Ντάνι Χάρκε, πάντα μαζί μας") προς τιμήν του άλλοτε συμπαίκτη του στις μικρές εθνικές ομάδες της Ισπανίας και αρχηγού της Εσπανιόλ, Ντάνι Χάρκε, που είχε φύγει από τη ζωή τον Αύγουστο του 2009 χτυπημένος από καρδιακή προσβολή. Φυσικά ο Ινιέστα πήρε τον τίτλο του MPV του τελικού ενώ επιλέχτηκε ως μέλος της κορυφαίας ενδεκάδας.

2014 ► Μάριο Γκέτσε

Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 κόντρα στην Αργεντινή, ο Γιόακιμ Λεβ αποφάσισε να αντικαταστήσει στο 88' τον (πρώτο σκόρερ στην ιστορία του Μουντιάλ) Μίροσλαβ Κλόζε με τον Μάριο Γκέτσε και προκειμένου να ντοπάρει ψυχολογικά τον νεαρό άσο της Μπάγερν λίγο πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο, του είπε: " Δείξε στον κόσμο ότι είσαι καλύτερος από τον Μέσι και ότι μπορείς να κρίνεις ένα Παγκόσμιο Κύπελλο " . Λίγη ώρα αργότερα ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γερμανίας βίωσε το γλυκό συναίσθημα της απόλυτης δικαίωσης, με τον Γκέτσε να σταματάει έξοχα τη μπάλα με το στήθος στο 113ο λεπτό μετά από σέντρα του Σέρλε από τα αριστερά και να νικάει με μονοκόμματο σουτ τον Ρομέρο, για να γράφει το τελικό 1-0 και να χαρίζει τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στη χώρα του.

Με το γκολ αυτό ο Γκέτσε έγινε ο πρώτος παίκτης που μπαίνει αλλαγή σε τελικό Μουντιάλ και πετυχαίνει το νικητήριο γκολ και ο νεότερος παίκτης που σκόραρε σε τελικό μετά τον συμπατριώτη του Βόλφγκανγκ Γουέμπερ, που είχε βρει δίχτυα στο Μουντιάλ του 1966 σε ηλικία 22 ετών και εκείνος. Φυσικά ο άσος της Μπάγερν Μονάχου αναδείχτηκε MVP του τελικού ενώ λίγο μετά το φινάλε δεν άργησε να έρθει η ανταμοιβή του από την εκθαμβωτική σύντροφό του, Ανν-Κάθριν Μπρόμελ .