Το Sport24.gr συμμετέχει αποκλειστικά στο EURO 2012: THE EXPERTS’ NETWORK υπό τη διοργάνωση της Guardian, με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων των El Pais, La Stampa, So Foot, Irish Times...

Του Στεφάν Ρεζί ( So Foot )

Η τελευταία φορά που ο Frank Ribery , έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα της Γαλλίας, φόραγε ένα ζευγάρι σαγιονάρες. Αυτό ήταν πριν από δύο χρόνια, 19 Ιουνίου του 2010, δύο μέρες μετά από την ήττα με 2-0 από το Μεξικό σε ένα παιχνίδι για τον δεύτερο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ν. Αφρική.

Ο παίκτης της Μπάγερν Μονάχου , εμφανίστηκε στην παραλία με ενδυμασία συνοδού σε ένα γύρισμα για το Téléfoot, πρόγραμμα που αποτελεί την ναυαρχίδα των αθλητικών προγραμμάτων στην Γαλλία ,και πήρε το μικρόφωνο ώστε να μουρμουρίσει μια συγνώμη με φτωχά Γαλλικά: ”Μας έχει στοιχίσει” είπε σε μία προσπάθεια να κερδίσει άφεση αμαρτιών για την ομάδα μετά από μια ήττα που τα είχε όλα αλλά τους απέκλεισε από το τουρνουά, αλλά επίσης να δικαιολογήσει τα γεγονότα που είχαν συμβεί μέσα στην ομάδα, όπως η πρόσφατη φραστική επίθεση στον προπονητή Raymond Domenech από τον ο οποίος κάλεσε τον προπονητή του να πάει να γαμ@#$Φ, γεγονός που έλαβε χώρα στα αποδυτήρια της Ν. Αφρικής, Nikola Anelka ή την υπόθεση Zahia, η οποία έχει πάρει το όνομα της από της πόρνη πού πήρε μερικούς μήνες νωρίτερα ο ίδιος ο Ριμπερί αλλά και ακόμα ένας διεθνής, ο Sidney Govou.

Λίγες ώρες μετά την εκπομπή ο Ριμπερί, μαζί με τους συμπαίκτες του, αρνήθηκε να κάνει προπόνηση και εμφανίστηκε ως ένας από τους πρωτεργάτες της πιο γελοίας απεργίας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Tο αποτέλεσμα: ένας αξιολύπητος αποκλεισμός στον πρώτο γύρο του τουρνουά για τους Γάλλους, και για τον Ριμπερί αποκλεισμός για τρία παιχνίδια, από την Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, για την συμμετοχή του στην “ανταρσία” της Knysna.

Σήμερα, ο Φράνκ Ριμπερί “ετοιμάζει τα παπούτσια του” και πάλι για την Γαλλία. Και, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του στα μέσα, οι οποίες τώρα εκφράζονται σε σωστά Γαλλικά, μάλλον έκανε μαθήματα επικοινωνίας.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο, ότι αυτό θα είναι αρκετό για να τον φέρει στην επικαιρότητα στο επερχόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ακόμα και αν ο Ντούγκα, ο πρώην προπονητής της Βραζιλίας, τον περιέγραψε ως “το μεγαλύτερο ταλέντο στην γαλλική ομάδα, μαζί με τον Benzema” ο προπονητής του Laurent Blanc έχει πει πολλές φορές ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στην Γαλλική ομάδα για τον εξτρέμ της Μπάγερν: ”Η θέση αυτή δεν είναι δεσμευμένη από κανέναν. Όσο είμαι εγώ εκεί, η θέση του επιθετικού θα είναι ανοικτή για τον καλύτερο παίκτη. Malouda, Ribery ή ίσως ο Payet. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.”

Μια περίεργη ανάκαμψη , τότε, για έναν παίκτη πού ομόφωνα “υιοθετήθηκε” από την Γαλλική κοινή γνώμη κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία. Εκείνη την εποχή , ο Φράνκ Ριμπερί ήταν η ελπίδα για ένα χρυσό μέλλον για τους Γάλλους. Η Γαλλία που κάποτε είχε τον Platini και τον Zidane. Δεδομένου ότι ο τελευταίος είχε προγραμματίσει την αποχώρηση του από την ενεργό δράση μετά το τέλος του τουρνουά, η ομάδα θα μπορούσε να βασιστεί στον παίκτη από την Μασσαλία , ο οποίος τότε ήταν μόνο 23 χρονών.

Ο Ριμπερί είχε πολλά υπέρ. Είχε ήδη εξαιρετικό στυλ παιχνιδιού: ρομαντικό, ανέμελο, γενναιόδωρο, ακριβώς όπως αρέσει στους φιλάθλους. Κάποτε δήλωσε :”Πάντα τα δίνω όλα, ανεξαιρέτως αν είναι προπόνηση ή αγώνας”. Αλλά πάνω απ’ όλα, έχει μια υπέροχη προσωπική ιστορία-τυπική από τη φτώχεια στα πλούτη- αλα Γαλλικά , κάπου μεταξύ Emile Zola και Jules Ferry. “Ο Ριμπερί? Είναι αστείος” είπε ο Jean-Alain Boumsong στην τηλεόραση , περνώντας τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του συμπαίκτη του…

Ο Ριμπερί μπορεί να ήταν αστείος αλλά ήταν αναμφισβήτητα εκτός των συνηθισμένων. Ο παίκτης μεγάλωσε στην γειτονία Chemin Vert, στην Boulogne-Sur-Me μια περιοχή στην νότια Γαλλία, όχι μακριά από την Outreau που μαστίζεται από την φτώχεια και ήρθε στην δημοσιότητα το 2004 μετά από μια διαβόητη υπόθεση κακοποίησης παιδιών. Είναι μια περιοχή όπου το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι άνεργο.

Ο Φρανκ Ριμπερι είναι γιος ενός οικοδόμου και μιας νοικοκυράς. Όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος “ποτέ δεν πήγε διακοπές ως παιδί εκτός από μια φορά, στην Εurodisney στα προάστια του Παρισιού.” Με έναν ανεπιθύμητο-για συμβολισμό, τα πρώτα του βήματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο χαρακτηρίζονται από σημάδια τόσο βαθιά όσο αυτά στο πρόσωπο του, αποτέλεσμα ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος που συνέβη όταν ήταν 2 χρονών. “ Ήμουνα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, και το παρμπρίζ εξερράγη στο πρόσωπο μου.”

Στα 16 του, είχε αποβληθεί από την ακαδημία της Lille εξαιτίας ενός καβγά στο σχολείο, και στα 20 πάλευε στον νότο της Γαλλία με την Ales, μια ομάδα τρίτης κατηγορίας ”ανήμπορος να τα καταφέρει απορρίφτηκε από τις Caen, Amiens, Guingamp, ο παίκτης τελικά βρήκε καταφύγιο στην Brest, το πρώτο βήμα μιας πλέον ακαταμάχητης ευκαιρίας για να λάμψει-Metz, Galatasaray, Marseille και τελικά Bayern Munich .

Ένα υπέροχο ταξίδι στο γαλλικό ποδόσφαιρο, το οποίο συνήθως ευνοεί το “βασιλικό μονοπάτι” των προπονητικών κέντρων –η πλειονότητα των Γάλλων διεθνών έρχονται από αυτά τα φυτώρια τα οποία καθορίζονται από τις επαγγελματικές ομάδες αλλά και το Γαλλική FA.

Ένα ακόμα πιο όμορφο παραμύθι είναι ότι, σε αντίθεση με τα σούπερ μόντελ τα οποία άλλοι παίκτες πάνε συνήθως, ο Φρανκ Ριμπερι παντρεύτηκε ένα “κανονικό” κορίτσι, την Wahiba, ούτε ιδιαίτερα όμορφη ούτε ιδιαίτερα πλούσια. “Την γνώρισα στα 16. Μέναμε στην ίδια γειτονία. Ήταν καλή για μένα με κάθε τρόπο. Δεν είναι επειδή είμαι επαγγελματίας τώρα αλλά έχω αλλάξει” δήλωσε το 2006, την εποχή που ξεκίνησε να φτιάχνει το όνομα του στον χώρο. Πράγματι, για το κοινό, ο Φρανκ Ριμπερι ήταν η τέλεια προβολή του εαυτού τους: η απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να είναι κανονικός άνθρωπος και να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.

Εξάλλου, ο Ριμπερι δεν ήταν καν ο Ριμπερι. Για τους Γάλλους ήταν ο “Ti’Franck”, το στοργικό προσωνύμιο που δίνουν στο τοπικό αγόρι που έκανε κάτι καλό. Ακόμα καλύτερα , στο απόγειο της δόξας του, είχε ακόμα το δικό του αφιερωμένο τηλεοπτικό σόου “Τhe Ribery Show” στην Γαλλική τηλεόραση.

Ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται πλήρως από την Nike, οπού ο “Ti’Franck” κάλεσε όλους τους φίλους του –τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, φίλους από τον Βορρά και την οικογενειά του, ή μάλλον, την οικογένεια της γυναίκας του, να φωνάξουν από τις κερκίδες του σταδίου της Lille όπου το σόου γυριζόταν, πριν μπουν στο στάδιο η Νike εφοδίασε όλους τους επισκέπτες πού έρχονται για να γιορτάσουν το είδωλο τους.

Μετά από αυτό, όλα ήρθαν ανάποδα. Δυστυχώς για τον Ριμπερι, οι Γάλλοι μετατράπηκαν από μια ομάδα νικητών (νικητές του Παγκόσμιου Κυπέλλου το ΄98, του Εuro 2000, και φιναλίστ το 2006 στο Παγκόσμιο Κύπελλο ) να έχουν χάσει την ποιότητα τους και να είναι ανίκανοι να περάσουν το πρώτο γύρο μιας διοργάνωσης (Εuro 2008, Παγκόσμιο Κύπελλο 2012) . Αυτό ήταν αρκετό για την κοινή γνώμη να φέρεται στους ήρωες του χθες σαν μηδενικά. Οι Γάλλοι παίκτες θεωρήθηκαν αλαζόνες, εγωιστές, υπερεκτιμημένοι, αποκομμένοι από μια χώρα που βυθίστηκε στην οικονομική κρίση.

Ακολουθώντας το πλήθος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άμεσα αποφάσισαν να πουν την άλλη ιστορία για τον Ριμπερι: όχι πια το παιδί με τα προβλήματα που τα κατάφερε ως την κορυφή, αλλά το κακό παιδί από το χωρίο. Wahiba? Ο Ριμπερι είχε τη Zahia, μια πόρνη, η οποία παραδόθηκε σπίτι του για να γιορτάσει τα 27 γενέθλια του. Με την βοήθεια του κουνιάδου του! Ωραία. Ο διεφθαρμένος-αλλά-προσφιλής χαρακτήρας.

Διαπιστώθηκε ότι ο Ριμπερι είχε αφήσει το Metz το 2004 γιατί είχε έναν καβγά σε ένα νυχτερινό κέντρο, όπου σωματικά απείλησε φιλάθλους όταν ήταν στην Marseille ( “Θα γ… την μάνα σου φίλε, μην με δοκιμάζεις” είπε σε έναν φίλαθλο της ΟΜ δυσαρεστημένο με το αποτέλεσμα) και σχεδόν είχε έναν καβγά με έναν άλλο παίκτη σε ένα νυχτερινό κλαμπ λίγες εβδομάδες πριν την αποχώρηση του για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν. Αφρικής-μέλη του περιβάλλοντος του εκείνο το βράδυ στο Milliardaire, ένα κλαμπ του Παρισιού, έβγαλαν όπλα “για να κάνουν εντύπωση στα πλήθη”. Ο γενναιόδωρος και ανιδιοτελής παίκτης. “Για να θεραπεύσεις τον Ριμπερι δεν πρέπει να είσαι γιατρός αλλά λογιστής” είπε ένας πρώην ατζέντης του. Για τους Γάλλους, ο “Ti’Franck” είχε γίνει Ribéry the Chav.

Σήμερα, ο Φράνκ Ριμπερί έχει θέσει για τον εαυτό του έναν καινούργιο στόχο: να κερδίσει πίσω τις καρδίες την Γάλλων φιλάθλων.”Θέλει να είναι ο αγαπημένος πάλι, χρειάζεται να αγαπητός στη Γαλλία όσο είναι στη Μπάγερν” είπε ο Vahid Halihodzic, τωρινός προπονητής της Αλγερίας και πρώην προπονητής στη Γαλλία στην Lille και στην Paris Saint Germain. Για να το πετύχει αυτό, ο παίκτης επέλεξε να αρχίσει πάλι να μιλάει στον Γαλλικό τύπο τον οποίο αγνοούσε από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, και να το κάνει αυτό ανοιχτόκαρδα.

“Δεν είμαι άγιος, δεν είμαι μορφωμένος άνθρωπος, αλλά δεν είμαι ηλίθιος ή διχασμένος. Βρέθηκα σε ένα σημείο, που δεν μπορούσα να βγάλω το κεφάλι μου έξω από το νερό, δεν είχα ιδέα πώς να ξεμπλέξω από αυτό το χάος. Είχα γίνει τόσο διάσημος που, το παραμικρό λάθος, όλοι το μάθαιναν και πλήρωνα μεγάλο τίμημα για αυτό. Αυτό είναι πολύ δύσκολο: να μην έχεις το δικαίωμα να κάνεις λάθη” είπε στο περιοδικό L’Equipe τον περασμένο Φεβρουάριο.

Αλίμονο, ο δρόμος της επιστροφής στις Γαλλικές καρδιές είναι μακρύς. Όταν παίζει με τα μπλε, ο επιθετικός της Μπάγερν δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί πολύ σκληρά: ορμά μέσα, προσπαθεί μάταια να ντριπλάρει τους αντιπάλους , ψάχνει την αποφασιστική κίνηση απ΄ το να βρει έναν συμπαίκτη σε καλύτερη θέση.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι, η εικόνα του στην Γαλλία είναι ακόμα θολή. Γυρνώντας στη Μασσαλία τον Μάρτιο για έναν αγώνα για το Champions League για τα προημιτελικά μεταξύ ΟΜ και Μπάγερν Μονάχου (0-2), ο Φράνκ Ριμπερί αποδοκιμαζόταν στο στάδιο από το ίδιο πλήθος που λατρευόταν τις χρυσές χρονιές μεταξύ 2005 και 2007. Σε αντίδραση, ο παίκτης εξέφρασε την απορία του “Στην Γαλλία υπάρχει ένα ρήγμα. Προσπαθώ να το βελτιώσω και να το φτιάξω σταδιακά αλλά είναι πολύ δύσκολο γιατί υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Σε ένα σημείο, μου είναι απλά πολύ βαρύ”.

Για να αλλάξει αυτό ο Ριμπερί έχει μια επιλογή: πρέπει να κάνει την Γαλλία μια ομάδα νικήτρια πάλι. Ίσως μετά θα είναι ικανός να αρχίσει να γράφει το τρίτο κεφάλαιο της ζωής του: εκείνο της λύτρωσης.

Ενδιαφέρουσες ιστορίες

Patrice Evra

Patrice Evra, ο γεννημένος αμυντικός? Όχι τόσο. Όταν μπήκε στην ακαδημία της Paris Saint Germain στα 16 του, έπαιξε σαν επιθετικός, μια θέση την οποία κάλυπτε και όταν έπαιζε και για την Marsala. Αυτό δεν ήταν μικρό επίτευγμα καθώς, πριν από εκείνον, μόνο τρείς ξένοι παίκτες είχαν παίξει για την Τρίτη κατηγορία.

Ο Εβρά σκόραρε τρία γκολ στο πρωτάθλημα, για την πλευρά της Σικελίας και τρία στο Ιταλικό κύπελλο, πάρα τις πολλές ρατσιστικές προσβολές από τους οπαδούς:” Οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να με αποκαλούν νέγρο συνέχεια. Έτσι τους αποκαλώ bianco (λευκούς),” θυμάται. Μερικές σεζόν αργότερα, στην διάρκεια της δεύτερης σεζόν του στη Νίκαια, ο Ιταλός προπονητής Sandro Salvioni αποφάσισε να τον βάλει αριστερό μπακ. Ήταν η Ιταλική μοίρα του Έβρα.

Florent Malouda

O Μαλουντά δεν είναι μόνο ένας ποδοσφαιριστής που πάντα ήταν διχασμένος ανάμεσα στις πλεξούδες στα μαλλιά του και σε ξυρισμένο κεφάλι. Είναι επίσης μεγάλος υποστηρικτής της reggae. Στο βαθμό που, τον Ιούλιο του 2009, ξεκίνησε ο ίδιος το δικό του φεστιβάλ reggae στο Κουρού, στη Γουιάνα, για να συγκεντρώσει χρήματα για το ίδρυμα που έχει ιδρύσει, One Love(Μια Αγάπη).

Το πρώτο φεστιβάλ One Love ένωσε καλλιτέχνες όπως ο Jas Cure, Beres Hammond και, πάνω απ΄όλα, ο Wyclef Jean. “Ένας από τους χορηγούς μου ζήτησε να φέρω τον Wyclef Jean για να ευχαριστήσω την διασπορά της Αϊτής που είναι πολύ δραστήρια στη Γουιάνα. Μου άρεσε η ιδέα ειδικά γιατί οι ντόπιοι συχνά κακομεταχειρίζονται τους πρόσφυγες. Αλλά Wyclef Jean, δεν βρίσεις το τηλέφωνο του στον τηλεφωνικό κατάλογο…

Είναι ένας σούπερ σταρ και φαντάστηκα ότι δεν θα ενθουσιάζονταν με την ιδέα του να τον φάνε τα κουνούπια στην Γουιάνα. Τελικά ήρθα σε επαφή με τον μάνατζερ του για τις λεπτομέρειες, αλλά ήταν μπελάς: με τον αμερικάνικο τρόπο, ξέρετε τι εννοώ; Όλα ήταν πολύ αυστηρά! Τελικά, μια μέρα οδηγούσα με τον Wyclef και του είπα: ”Κοίτα, έχω ένα πρόβλημα- ο μάνατζερ σου δεν επιτρέπει σε κανέναν να ακουμπήσει τα μουσικά σου όργανα, αλλά εγώ έχω μια μπάντα που παίζει μετά από εσένα και δεν θα έχουμε τον χρόνο να αλλάξουμε τα όργανα.”

Ο Wyclef ο οποίος είδε ότι είχα πρόβλημα , μου είπε: ” Μην ανησυχείς αδελφέ, όλα θα είναι εντάξει, απλά χαλάρωσε.... Μπορώ να πω ότι δεν είναι η δουλεία σας!”. “Στο τέλος, η συναυλία ήταν τρελή, έπαιξε τρείς ώρες αντί για την μία που είχαμε συμφωνήσει ,πήδηξε στο πλήθος, ήταν τέλεια…”

Το φεστιβάλ τελείωσε με απώλειες των 400.000 ευρώ για την πρώτη έκδοση. Ο παίκτης της Τσέλσι κάλυψε την απώλεια με δικά του χρήματα και οργανώνει και δεύτερη έκδοση( με τον Shaggy και τον έμπειρο Βarrington Levy), και σύντομα μια τρίτη. Χορηγός; Μια μετατροπή όπως κάθε άλλη.

Mathieu Valbuena

Όπως ο κύριος μέτοχος και πρεσβευτής μάρκας για σειρά εσωρούχων της εταιρείας Kahmo, αγόρασε το 2010 από τον ατζέντη του Christophe Hutteau, ο μέσος της Μαρσέιγ πότε δεν χάνει την ευκαιρία να επιδεικνύει τα πολύχρωμα αλλά αμφισβητούμενα εσώρουχα του. Ακόμα χειρότερα, ο πρώην παίκτης της Λιβόρνο πλημμύρισε την Ευρώπη με τα σλιπάκια του, και το απαίσιο γούστο των ποδοσφαιριστών δείχνει να είναι απεριόριστο.

Για τους ερασιτέχνες των U.S. Quevilly- μια ομάδα τρίτης κατηγορίας στην Γαλλία- στους οποίους προσέφερε 60 μποξεράκια για να τους “συγχαρεί” που τα κατάφεραν και έφτασαν στον τελικό του Coupe de France αυτό ήταν η άλλη πλευρά της επιτυχίας.

Cedric Carrasso

“Όταν τον κοιτάς σήμερα , είναι όμορφος”. To κομπλιμέντο, ειπώθηκε από τον Χοσέ Ανίγκο, δεν ήταν και πολύ φανερό το 2001 όταν ο Carrasso πήρε βάρος και έφτασε πάνω από 106 κιλά. Ένας περιοριστικός παράγοντας για ποδόσφαιρο ανωτάτου επιπέδου που οδήγησε τον τερματοφύλακα να ξεκινήσει πολύ σκληρή δίαιτα: δύο άπαχα γιαούρτια και δύο φέτες από λευκή γαλοπούλα, σε συνδυασμό με δύο ώρες κολύμπι και δύο ώρες τρέξιμο. Κάθε μέρα . “Οι γιατροί σκέφτηκαν ότι είμαι τρελός”, εξομολογείται τώρα. Θα έχει χρόνο να ξαναπάρει το βάρος στο τέλος της καριέρας του. Όπως κάθε ποδοσφαιριστής.

Eric Abidal

Από τον Δεκέμβριο του 2003, ο Αμπιντάλ προσπαθεί να είναι προσεκτικός πρίν δανείσει σε κάποιον το αυτοκίνητο ή τα διαμέρισμα του. Ενώ στην Λίλ, ο αμυντικός είχε παραπεμφθεί σαν μάρτυρας σε μια έρευνα για διακίνηση ναρκωτικών. Γρήγορα απαλλάχτηκε, ο “Αμπι” είχε την δυσάρεστη έκπληξη να ανακαλύψει ότι οι υποτιθέμενοι φίλοι του χρησιμοποιούσαν το διαμέρισμα του στην Λυών και το αυτοκίνητο του για να συμμετέχουν στις μικρές τους δουλείες μεταξύ Ισπανίας, Μαρόκο και Λυών. Για να είμαστε ακριβής, μιλάμε για 42 τόνους κάνναβης εδώ.

Yann M’Vila

“Νόμιζα ότι θα ήταν μια διασκεδαστική βραδινή έξοδος, αλλά κατέληξε να είναι πραγματικά ανατριχιαστικό”. Όταν εκείνη άρχισε να χορεύει σε ένα κλαμπ για τον Yann M’Vila, ο οποίος συνοδευόταν από την κοπέλα του Σάρα, η κοπέλα λεγόταν Ingrid, πιθανότατα είχε ήδη προσέξει το τεράστιο ρολόι στον καρπό του παίκτη της Ρέν. Είναι η 10 Αυγούστου, η Γαλλία είχε μόλις παίξει και είχε φέρει ισοπαλία με την Χιλή (1-1) και οι δύο κυρίες θα τέλειωναν το απόγευμα τους σε δωμάτιο κλεισμένο από τον Γάλλο παίκτη και έναν φίλο του.

Αν και ο Μ’Vila πάντα αρνούνταν οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή στο δικαστήριο, δεν δίστασε να απαγγείλει κατηγορίες όταν ανακάλυψε ότι το πολύτιμο ρολόι του, το τηλέφωνο και 450 ευρώ μετρητά είχαν κλαπεί Ένας κύριος, ζήτησε μόνο 1 ευρώ ως αποζημίωση.

Hugo Lloris

Εκτός από την πλάτη των μπλουζών τους, τους τρείς βαθμούς για μια νίκη και το ποσό στο κάτω μέρος της μισθοδοσίας τους, ποδοσφαιριστές και αριθμοί συνήθως δεν πάνε μαζί. Εκτός από τον LLoris. Όχι ο μέσος ποδοσφαιριστής, ο Γάλλος νούμερο 1, ο οποίος έχει πτυχίο στις επιστήμες, λέει “αγαπώ τα μαθηματικά, τους αριθμούς, και όλα τα επιστημονικά θέματα”. Μετά την αποφοίτηση, “θα τα καταφέρω στο ποδοσφαιρό” ο τερματοφύλακας της Λυών επίσης έπρεπε να μαζέψει και τα μικρά κίτρινα μπαλάκια.

Ένας αξιοπρεπής παίκτης του τένις, έκανε μαθήματα στο Tennis Club of Combes και ήταν, σύμφωνα με τον προπονητή του “καλός στα χτυπήματα, πολύ επιδέξιος, πού θα μπορούσε να γίνει καλός” Μπορεί να είναι σίγουρος, όντως έγινε καλός.

Adil Rami

Ο Rami είναι πρώτα απ’όλα, ένα πεπρωμένο: στην αρχή, ήταν μηχανικός. Μετά μια μέρα, έτσι μαγικά, έγινε ποδοσφαιριστής. Έχοντας γίνει διάσημος, συμφώνησε να ποζάρει γυμνός για το διάσημο ημερολόγιο Dieux du Stade. Γυμνές φωτογραφίες οι οποίες πιθανότατα ήταν ο λόγος πίσω από μια πολύ όμορφη πρόσκληση.

”Μια μέρα, έλαβα ένα σενάριο σπίτι μου. Ήταν τρελό, μου προσφέρθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε μια ταινία, πραγματική ταινία! Με την Isabelle Adjan, αν θυμάμαι καλά… Σκέφτηκα ότι ήταν εντελώς τρελό… Ο ρόλος; Έπρεπε να παίξω έναν Β. Αφρικανό που ανησυχεί για την σεξουαλικότητα του, κάτι τέτοιο. Βασικά, πιστεύω ότι ήταν αμφιφυλόφιλος.” Μέχρι στιγμής, ο Αdil δεν το έχει ακολουθήσει αυτό.

Karim Benzema, θύμα εκβιαστή

Πρώτον, υπάρχει η περίπτωση Zahia, μετά ο κλέφτης-ταυτότητας που έθετε τον εαυτό του ως Benzema στο Facebook και έστελνε διεστραμμένες εικόνες σε 14χρονα κορίτσια και τέλος υπάρχει η καλύτερη ιστορία : η υπόθεση με τον εκβιαστή. Ο Karim είπε: ”Ο ατζέντης μου με πήρε μια μέρα και είπε “Υπάρχει ένας τύπος που τηλεφώνησε, έχει φωτογραφίες από εσένα, με μια γκόμενα, το όνομα της είναι ότι να ναι, και λοιπόν, θέλει 90.000 ευρώ. Μετρητά. Όταν άκουσα αυτά, σκέφτηκα :”ο τύπος είναι ψυχοπαθής! Για την ακρίβεια, τύχαινε να είναι πατριός μιας κοπέλας που ήξερα. Ήθελε χαρτονομίσματα μικρής αξίας, χρησιμοποιημένα, σε δύο διαφορετικές αθλητικές τσάντες(γέλια)… Οι αστυνομικοί τον παγίδευσαν και τον έπιασαν. Πίστεψε ότι ήμουν ο Elvis και ότι αυτός ήταν σε ταινία ή κάτι τέτοιο… Λοιπόν, ωραία ταινία, φίλε…”

Τακτική

“Όταν ξεκίνησα ως προπονητής της εθνικής ομάδας, είπα στους παίκτες μερικές από τις αρχές μου: Μου αρέσει η κυκλοφορία της μπάλας και μου αρέσει η κατοχή. Μου αρέσει όταν η μπάλα παίζεται από πίσω προς τα μπρός- και επίσης μου αρέσει οι παίκτες μου να είναι αποτελεσματικοί.” Αυτά είναι τα λόγια του προπονητή της εθνικής ομάδας της Γαλλίας Laurent Blanc και αυτό είναι το στιλ ποδοσφαίρου που προωθείται από εκείνον.

Για την Γαλλική ομάδα, που είναι συνηθισμένη σε ένα στιλ με αντεπιθέσεις από την επιτυχία το 1998 με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η αλλαγή είναι αρκετά σημαντική και πολύ φιλόδοξη, εκτός από τον Ριμπερί που παίζει στην Μπάγερν και τον Μπενζεμά στην Ρεάλ Μαδρίτης, δεν υπάρχουν Γάλλοι αστέρες στην πλειονότητα των Ευρωπαϊκών ομάδων. Έχουν περάσει οι μέρες του Ζινταν, του Ανρί και του Τρεζεκέ.

Η Γαλλική ομάδα, ωστόσο, τα πηγαίνει καλά, τα κατάφεραν αρκετά ήρεμα να προκριθούν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012 και είναι αήττητοι σε 18 αγώνες, συμπεριλαμβανόμενων παιχνίδια με αντιπάλους όπως Βραζιλία, Αγγλία και Γερμάνια.

Ο Γάλλος προπονητής βασίζεται σε σχηματισμό 4-2-3-1, ο οποίος πρώτα στοχεύει να είναι συμπαγής η ομάδα και ανταγωνιστική στη μεσαία γραμμή. Ο τερματοφύλακας θα είναι ο Hugo Lloris. Άψογος στην Λυών, ο τερματοφύλακας από την Νίς έχει επιβεβαιώσει την θέση του ως το Γαλλικό νούμερο 1 πάνω από τον Steve Mandanda της Μαρσέιγ

Στο κέντρο της άμυνας, φυσικής κατάστασης επιτρέποντος, ο Blanc έχει προτιμήσει το ζευγάρι των Mexes και Adil Rami. Ωστόσο, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο είναι προς το παρόν μια αδυναμία. Ο Rami, που παίζει στην Βαλένθια, είναι δυνατός, αλλά αδέξιος και άπειρος σε υψηλό επίπεδο. Ο Mexes είναι πιθανότατα ο καλύτερος ποδοσφαιριστής, αλλά έχει κατηγορηθεί ότι έχει αδύναμο μυαλό και έχασε την θέση του στην αρχική 11άδα της Μίλαν την άνοιξη έτσι αύτη θα μπορούσε να είναι μια προβληματική θέση..

Τα πλάγια μπακ πρέπει να είναι ο Evra στα αριστερά (που είναι πιθανό να ξεκινάει τώρα που ο Abidal έκανε μεταμόσχευση ύπατος) και, πιθανότατα ο Mathieu Debuchy στα δεξιά. Ο παίκτης της Λίλ, που έδωσε δύο ασίστ στην νίκη γοήτρου κόντρα στη Γερμανία τον Φεβρουάριο, φαίνεται να έχει προβάδισμα απέναντι στον Bacary Sagna που έχει υποφέρει από τα πάνω-κάτω της Άρσεναλ μέσα στην χρονιά. Ο Evra και ο Debuchy επίσης προσφέρουν και επιθετικά στην ομάδα κάτι το οποίο φαίνεται να αρέσει πολύ στο Μπλαν, ενώ ο Sagna συχνά δέχεται κριτική για την ποιότητα των σεντρών του.

Η σύσταση της μεσαίας γραμμής είναι λιγότερο ξεκάθαρη. Για τις αμυντικές θέσεις, ο Blanc αρέσκεται να συνδυάζει έναν δυνατό σωματικά που κρατάει μπάλα παίκτη και έναν πιο γρήγορο συμπαίκτη με ολοκληρωμένη εικόνα του παιχνιδιού. Για την πιο αμυντική πλευρά, ο Blanc στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό στον Abou Diaby όταν πήρε την δουλεία αλλά ο παίκτης της Άρσεναλ έχει τραυματιστεί για μεγάλο διάστημα ενώ ο Αlou Diarra είχε μια πολύ κακή σεζόν με την Mαρσέιγ.

Για τους πιο τολμηρούς ρόλους των δύο, ο νεαρός Yann M’Vila, ένας στόχος της Άρσεναλ που αναμένονταν να πάρει την δουλεία, ήταν υποτονικός στην Ρεν. Γι’ αυτό και ο Blanc θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να φέρει τον Yohan Cabaye, που είναι άνετος με την μπάλα στα πόδια και είχε μια φανταστική σεζόν με την Νιουκαστλ. Ο Lassana Diarra δεν μπορεί να αποκλειστεί , αν μπορεί να επιστρέψει από τον τραυματισμό έγκαιρα. Η ικανότητα του να κινείται άνετα στον αγωνιστικό χώρο, να μένει στα πόδια του στην άμυνα και να μοιράζει την μπάλα σαν ποιντ γκαρντ στο μπάσκετ έχουν παρασύρει τον Blanc, όπως και τον Μουρίνιο πριν από αυτόν.

Οι τρείς μεσοεπιθετικοί είναι πολλοί σημαντικοί επίσης. Αυτοί είναι, από την οπτική του Μπλαν, οι παίκτες υπεύθυνοι να ηγούνται στο παιχνίδι. Ένας μεγάλος υποστηρικτής του Ισπανικού/της Μπαρτσελόνα στιλ παιχνιδιού, ο Laurent Blanc έχει αρκετούς παίκτες με το ίδιο αγωνιστικό προφίλ- μικρόσωμοι και τεχνίτες- όπως ο Xavi ή ο Iniesta: Franc Ribery, Mathieu Valbuena, Sami Nasri, Jeremy Menez, Marvin Martin, και Hatem Ben Arfa.

Είναι πιθανό οι Nasri και Ribery να ξεκινούν. Για την τρίτη θέση, στα δεξιά, ο ανταγωνισμός είναι σκληρός: Valuena είναι πάντα καλός όταν μπαίνει στο παιχνίδι, o Menez έχει τελειώσει την σεζόν πολύ δυνατά με την Παρί Σεν Ζερμέν, και Martin – ακόμη και παίζοντας για την Σοσό, μια ομάδα που παλεύει για την παραμονή- απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του προπονητή και είναι ένας φορ περιοχής (του οποίου η θέση είναι κεντρική έτσι και αλλιώς).

Hatem Ben Arfa, στον οποίο κανείς δεν θα στοιχημάτιζε ότι θα συμπεριλαμβανόταν στην ομάδα για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012 πριν από δύο μήνες, έχει θυμίσει σε όλους το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του με τις πρόσφατες εμφανίσεις του με την Νιουκάστλ. Επίσης να μην ξεχνάμε τον Malouda που, παρόλο ότι έχει χάσει την θέση του στην Chelsea, παραμένει ένας από τους πιο έμπειρους παίκτες για την Γαλλική ομάδα. Η άλλη επιλογή, πιο αμυντική, είναι να τοποθετήσει δύο “φύλακες” να θωρακίσει την άμυνα και, να ολοκληρώσει το ζευγάρι του Ribery-Nasri με έναν παίκτη σαν τον Cabaye.

Όποιο σύστημα και να επιλεχθεί και όποιοι και αν είναι οι μεσο επιθετικοί, πρέπει να βρίσκονται στην διάθεση του Karim Benzema, το αδιαμφισβήτητο αστέρι της ομάδας. Το προφανές ρίσκο στο Εuro 2012, ωστόσο, είναι ότι ο Benzema ίσως αρχίσουν να του λείπουν ο Ronaldo και ο Ozil…

Kαι αν χτυπήσει καταστροφή και ο Benzema είναι τραυματίας τότε υπάρχει ο Olivier Giroud. Αλλά παίζοντας με εκείνον κάνει την Γαλλία να παίζει κόντρα στη φύση του Blanc : αύτη η ομάδα λατρεύει να παίζει με την μπάλα στα πόδια, αλλά με τον Giroud παίζουν πιο πολύ με σέντρες και βιαστικά ψάχνοντας το κεφάλι του, παίζοντας μαζί του λες και είναι ο Scottie Pipen, αν συγχωρείται η μπασκετική αναλογία. Και δεν είναι και εύκολο για την ομάδα να παίζει έτσι. Μετά τον Giroud υπάρχει ο Loic Remy. Ένας παίκτης που λατρεύει τους ανοιχτούς χώρους, όπως ο Thierry Henry. Είναι πολύ γρήγορος και είναι ένας καλός παίκτης για μια ομάδα που αγαπάει το αμυντικό παιχνίδι.

Το Sport24.gr συμμετέχει αποκλειστικά στο EURO 2012: THE EXPERTS’ NETWORK υπό τη διοργάνωση της Guardian, με τη συμμετοχή μερικών από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά ΜΜΕ.

Μαζί με άλλα 15 ευρωπαϊκά αθλητικά ειδησεογραφικά Μέσα - ανάμεσα τους η La Stampa, El Pais, η Maisfutebol, η So Foot, οι Irish Times και βεβαίως η Guardian - το Sport24.gr συμμετέχει ως αποκλειστικός συνεργάτης του Euro 2012 Network για την Ελλάδα.