Ένας Έλληνας που αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, στο Λουξεμβούργο. Ο Γιάννης Καζούκας, 23 ετών, μιλά στο Sport24.gr, αποκαλύπτει πως από την Πρέβεζα κατέληξε στη Ζενές Κανάχ, και εξηγεί τι είναι αυτό που πιστεύουν οι Λουξεμβούργιοι για το ποδόσφαιρο, της χώρας μας.

Από την Πρέβεζα, στο Λουξεμβούργο. Με ενδιάμεσο σταθμό, την Πράγα. Μία πορεία διαφορετική, ή τουλάχιστον όχι κι η πιο συνηθισμένη. Ακολουθήστε το ταξίδι του Γιάννη Καζούκα, μέσα από το Sport24.gr:

"Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλαδα. Ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία στα τμήματα υποδομής της ομάδας της πόλης μου, στην Πρέβεζα .Σε ηλικία 15 ετών προωθήθηκα στην πρώτη ομάδα όπου αγωνίστηκα επί τρία χρόνια στις κατηγορίες Δ’ και Γ’ Εθνικής.

Σε ηλικία 17 ετών δοκιμάστηκα στην ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και με πρόταση του τότε προπονητή Άνχελ Πεντράθα, εντάχθηκα στην ομάδα. Μετά ακολούθησε ο Απόλλων Καλαμαριάς κι έπειτα η Αρίτμα Πράγα, στην Τσεχία. Στο Λουξεμβούργο βρέθηκα μετά από παρότρυνση ενός παλαίμαχου Λουξεμβούργιου ποδοσφαιριστή. Εδώ αγωνίζομαι με την ομάδα Ζενές Κανάχ στην πρώτη κατηγορία, την BGL LEAGUE. Είμαι πτυχιούχος του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο. Τα γήπεδα εδώ, έχω να πω, είναι σε άριστη κατάσταση."

Ίσως, οι πιο γνωστές ομάδες του Λουξεμβούργου είναι η Γκρεβενμάχερ κι η Ζενές Ες. Ο Γιάννης Καζούκας αγωνίζεται με τη φανέλα της Ζενές Κανάχ, η οποία βρίσκεται στην 13η θέση της κατηγορίας, κι ακτινογραφεί στο Sport24.gr το επίπεδο του πρωταθλήματος της χώρας, στην οποία ζει κι εργάζεται.

"Το επίπεδο είναι αρκετά καλό. Υπάρχουν πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται εδώ. Οι τρεις πρώτες ομάδες στη βαθμολογία, αγωνίζονται στα προκριματικά του Champions league και Europa Leauge.

Το Λουξεμβούργο είναι μικρή χώρα και συνεπώς δεν υπάρχει μεγάλη παραγωγή γηγενών ποδοσφαιριστών. Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια σημειώνεται πρόοδος κυρίως στην εθνική ομάδα. Κατά τη γνώμη μου δεν φαίνεται μια τέτοια διάκριση στο άμεσο μέλλον."

Θα τον ενδιέφερε να αγωνιστεί με τη φανέλα της εθνικής ομάδας του Λουξεμβούργου; Ποιο είναι το επόμενο βήμα για έναν ποδοσφαιριστή που, διακρίνεται;

"Προϋπόθεση συμμέτοχης είναι η απόκτηση υπηκοότητας, την οποία δεν έχω και δεν είναι μέσα στα σχέδιά μου, προς το παρόν. Είναι πολύ εύκολο. Είναι σύνηθες ομάδες από το Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία να αποκτούν ποδοσφαιριστές από ομάδες του Λουξεμβούργου."

Μπορεί να έχει ελάχιστη σημασία. Αλήθεια ποια είναι η άποψη των Λουξεμβούργιων, για το ελληνικό πρωτάθλημα. Για τη βία, που είναι πανταχού παρούσα, στα ελληνικά γήπεδα. Τι λένε, σε μία χώρα, έξω από τη μεσογειακή κουλτούρα;

"Γνωρίζουν το ελληνικό πρωτάθλημα κυρίως μέσω ξένων ποδοσφαιριστών που έχουν παίξει στις ελληνικές ομάδες. Συνήθως αναφέρονται σε 3 με 4 ελληνικές ομάδες που έχουν συμμέτοχη στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Μιλούν με καλά λόγια για την Εθνική Ελλάδας, την οποία γνωρίζουν από τις διακρίσεις της.

Εδώ υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη για το ποδόσφαιρο. Η βια είναι άγνωστη λέξη. Συνεπώς, οι πληροφορίες για τα επεισόδια που αφορούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν προκαλούν τα καλύτερα συναισθήματα. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου με ό,τι σημαίνει αυτό. Αν το επιτρέψουν οι συνθήκες, θα επιστρέψω. Είναι επιθυμία μου."

Ένας Έλληνας, που αγωνίζεται στο Λουξεμβούργο. Ο μοναδικός. Το παρατσούκλι, αναμενόμενο. Ή μάλλον, τα παρατσούκλια. Ποιο είναι όπως το πιο παράξενο περιστατικό, με το οποίο έχει έρθει αντιμέτωπος, στη Ligue BGL;

"Είναι αρκετά παράξενο καθώς δεν αγωνίζεται κάποιος άλλος Έλληνας σε κάποια ομάδα της πρώτης Εθνικής κατηγορίας. Με φωνάζουν "Le Grec" αλλά, επειδή και το μικρο μου όνομα είναι εύκολο για αυτούς με φωνάζουν και GIANNIS.

Δεν γνωρίζω τη γλώσσα. Έτσι λοιπόν, σε κάποιον αγώνα ο διαιτητής απευθύνεται σε μένα για να μου κάνει παρατήρηση και φυσικά εγώ δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Οι συμπαίκτες μου έσκασαν στα γέλια!! Ο διαιτητής δεν καταλαβαίνει το λόγο ώσπου του μίλησα στα αγγλικά και η παρεξήγηση, λύνεται."