Μια δημοφιλής άποψη ανάμεσα σε πολλούς φαν του αθλήματος είναι πως ενώ το Super Bowl είναι η βραδιά με τη μεγαλύτερη έκθεση στο κοινό, το show, το γκλάμουρ, τις θεαματικότητες, η βραδιά των τελικών περιφερειών είναι η αληθινή αθλητική κορύφωση. Συμφωνούμε: Οι 4 καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, σε δύο υπέρ πάντων αγώνες. Το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο καθηλωτικό.

Σκέψου αυτό: Είδαμε 127 διαδοχικά λεπτά football στη διάρκεια των οποίων ποτέ μια ομάδα δεν βρέθηκε σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός σκοραρίσματος από την άλλη.

Είδαμε ακόμα παράξενα παράλληλες διαδρομές για τις δύο ομάδες των αδερφών Harbaugh, που αποκλείστηκαν με απίστευτα λάθη στο τέλος των παιχνιδιών τους. Μετά από δύο τρομερά αγωνιώδη 60λεπτά (ή 67λεπτο στη μία περίπτωση), Patriots και Giants θα συναντηθούν σε ένα σίκουελ του Super Bowl 42, που είχε βρει αναπάντεχους θριαμβευτές τους Νεοϋορκέζους.

Και τότε, όπως και τώρα, ξεκίνησαν τα πλέι-οφ ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Μόνο που αυτή τη στιγμή, μοιάζουν κάθε άλλο παρά τέτοιο. Μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία;

Ας δούμε πώς κύλησε ο κάθε τελικός.

Τελικός περιφέρειας - NFC

San Francisco 49ers (2) - New York Giants (4) 20-17 (ΟΤ)

Quarters: 7-0, 0-10, 7-0, 3-7 / 0-3

Όπως γράφτηκε στο twitter στη διάρκεια του αγώνα, αυτές οι δύο ομάδες παίζουν δυνατό, σκληρό football, παίζουν με τρόπο που θα έκανε τον Vince Lombardi περήφανο. Στο παλιομοδίτικο γήπεδο του πρωταθλήματος, δυο ομάδες σκληρές σαν στρατιές σε χαρακώματα έπαιξαν με δύναμη, με πάθος, με άγριες διαθέσεις και σκληρά χτυπήματα, για 67 συγκλονιστικά λεπτά κάτω από αέρα και βροχή.

Είναι φανταστική η συμμετρία. Και οι δύο βασίζονται σε στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν τόσο πολύ με την τεχνική, όσο με την πίεση και το σκληροτράχηλο χαρακτήρα - και οι δύο πέταξαν στον προηγούμενο γύρο εκτός έδρας τα δύο φαβορί, τις καλογυαλισμένες επιθέσεις των Saints και των Packers, τις ομάδες που ένιωθες πως θα μπορούσαν να υποτάξουν τους πάντες μέσω της επίθεσης. Ήταν τόσο ταιριαστό να βλέπεις αυτές τις δύο ομάδες να παίζουν αντίπαλοι σε αυτό το γήπεδο, με έπαθλο τον τίτλο της περιφέρειας και το εισιτήριο για το Super Bowl

(Ένας λόγος παραπάνω, η κοινή ιστορία που κουβαλάνε. Έχουν παίξει αυτό το ίδιο παιχνίδι 8 φορές στην ιστορία τους. Μεταξύ τους, μοιράζονται 8 Super Bowl. Ήταν απλά ένας μεγάλος τελικός, όπως κι αν το δεις.)

Το παιχνίδι όπως αναμενόταν ήταν πολύ δυνατό, με τους μεν Giants να μην καταφέρνουν να απογειωθούν στον αέρα και τους 49ers να κρατούν κλειστούς τους διαδρόμους στο έδαφος. Οι γηπεδούχοι κατάφερναν να κινούνται κυρίως χάρη στους ελιγμούς του τερατώδους Frank Gore ανάμεσα στα εκπληκτικά blocks, και να προηγηθούν τελικά με touchdown του Vernon Davis που συνέχισε από εκεί που σταμάτησε την προηγούμενη Κυριακή.

Όμως οι Giants είχαν απαντήσεις, δηλαδή βασικά είχαν Victor Cruz: Ο απίστευτος receiver έκανε συνολικά 10 υποδοχές στο παιχνίδι, και σχεδόν όλη του την παραγωγή την είχε στο πρώτο ημίχρονο, όμως ήταν καθοριστικός. Έκανε υποδοχές που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα όρια του καθήκοντος, κάνοντας όλη του την ομάδα να φαίνεται καλύτερη και τον Carlos Rogers των 49ers να μοιάζει χαμένος στο γήπεδο.

Οι Giants κατάφεραν μάλιστα να τελειώσουν το ημίχρονο με προβάδισμα 3 πόντων, όμως στο δεύτερο τα πράγματα θα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα. Η βροχή μπορεί να είχε σταματήσει, όμως τώρα ήταν η βελτιωμένη γραμμή άμυνας των 49ers που έκανε τη ζωή δύσκολη για τους φιλοξενούμενους. Η πίεση που δέχτηκε ο Eli Manning είχε ως αποτέλεσμα ο quarterback να περάσει σχεδόν όλο το παιχνίδι στο χορτάρι, με τις επιθέσεις των Giants πλέον να καταλαμβάνουν τεράστια χρονικά διαστήματα, δίχως αποτέλεσμα.

Ένα δεύτερο πετυχημένο drive των 49ers, από τη σέντρα σχεδόν του γηπέδου (εκεί βοηθάει να έχεις φανταστικά special teams), κατέληξε σε δεύτερο touchdown - πάλι από τον Vernon Davis. Ο Manning στο μεταξύ απέφευγε μεν τα λάθη, αδυνατούσε να αναπτύξει επίθεση, δε. Αυτό που έδωσε λύση στο παιχνίδι ήταν ένα ολέθριο λάθος του Kyle Williams στην υποδοχή των punts, ο οποίος ακουμπώντας ελαφρώς τη μπάλα και αφήνοντάς την έπειτα να φύγει, όχι μόνο απώλεσε μια επίθεση για την ομάδα του, αλλά έδωσε την ευκαιρία στους Giants να επιτεθούν από τις 29 γυάρδες.

Κοίτα το άγγιγμα που έκρινε ένα πρωτάθλημα:

Αυτό το touchdown-δώρο ήταν και οι μόνοι πόντοι που πέτυχαν οι Giants σε όλο το β’ ημίχρονο, απέναντι σε μια άμυνα που κατά τα άλλα δε τους άφηνε ούτε να διανοηθούν το σκοράρισμα. Ήταν όμως αρκετοί. Ύστερα από ένα τελευταίο τρίλεπτο όπου οι εξαντλημένες επιθέσεις (από το ξύλο, από την ένταση, από τις καιρικές συνθήκες) έκαναν three-and-out με γρηγορότερο ρυθμό από ό,τι έκαναν touchdown στο παιχνίδι με τους Saints την περασμένη βδομάδα, το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση.

Δεν ξέρω αν υπάρχει τίποτα πιο ψυχοφθόρο στον ομαδικό αθλητισμό από το να βλέπεις μια παράταση στο NFL ανάμεσα σε δυο ομάδες που τα έχουν δώσει όλα και εμφανέστατα αδυνατούν πλέον να πάρουν έστω κι ένα πρώτο down, ξέροντας πλέον πως το ελάχιστο λάθος θα σημάνει το τέλος. Στο twitter πάντως όσοι υποστηρικτές της μίας ή της άλλης ομάδας είχαν το κουράγιο να γράψουν, έμοιαζε σα να είχαν πρόβλημα στην αναπνοή τους.

Το λάθος τελικά έγινε, ειρωνικά, και πάλι από τον Kyle Williams. Υποδεχόμενος το φαινομενικά 100ό συνεχόμενο punt του αγώνα, επιχείρησε να τρέξει μεταφέροντας τη μπάλα πιο κοντά στο κέντρο του γηπέδου - εξάλλου ο ηρωικός Alex Smith κόντευε να ξεχάσει από πότε είχε να κάνει πρώτο down. Όμως καθώς έτρεχε, ο Williams υπέπεσε σε fumble όταν ο Jacquian Williams έδιωξε τη μπάλα από την αγκαλιά του. Οι Giants μάζεψαν τη μπάλα μέσα στις 30 γυάρδες, και με μια απλή συντηρητική διαχείριση (και λίγες-λίγες γυάρδες που έτρεχε ο Bradshaw) έκαναν το έργο του kicker Lawrence Tynes πολύ εύκολο.

Με ένα κοντινό field goal έληξε την παράταση δίνοντας την εκτός έδρας νίκη και μαζί το πρωτάθλημα NFC στους Giants, όπως και στην προηγούμενη κούρσα τους προς το Super Bowl, τότε στο Lambeau Field. Και οι Giants συνεχίζουν την τρελή πορεία τους, όμοια με την περσινή των Packers, πετυχαίνοντας τις μοναδικές εκτός έδρας νίκες των φετινών πλέι-οφ, σε δύο από τις δυσκολότερες έδρες. Επιλέγουμε να πιστέψουμε πως τους φέραμε γούρι.

Τελικός περιφέρειας - ΑFC

New England Patriots (1) - Baltimore Ravens (2) 23-20

Quarters: 3-0, 10-10, 3-10, 7-0

Στα χαρτιά οι Patriots έμοιαζαν να έχουν μεγάλο προβάδισμα εδώ, όμως η πραγματικότητα της σεζόν έλεγε πως οι Ravens δήλωναν παρών για όλα τα μεγάλα παιχνίδια. Τελικά με κάποιο τρόπο επιβεβαιώθηκαν και τα δύο δεδομένα, με αποκορύφωμα το φινάλε της 4ης περιόδου όπου η νίκη και ο τίτλος πήγαν και ήρθαν μισή ντουζίνα φορές μέσα σε διάστημα λίγων λεπτών - χωρίς καν να υπάρξει σκοράρισμα. Αυτό θα πει ρώσικη ρουλέτα.

Η διασκέδαση θα ξεκινούσε νωρίς-νωρίς, όταν ο Brady θα έριχνε πάσα για interception, με τον Joe Flacco να απαντά άμεσα με βόμβα 63 γυαρδών στον Torrey Smith. Ναι, ο Joe Flacco.

(Σε αυτό το σημείο να πούμε πως ο Flacco, που τόσο έχει λοιδωρηθεί φέτος -για το Φου Μαντσού του όσο και για την αξία του- ήταν καλύτερος από τον Tom Brady. Για την ακρίβεια ο Tom Brady ήταν ο χειρότερος από τους 4 quarterbacks που έπαιξαν αυτή την Κυριακή. Αλλά αυτή είναι η μαγική παράνοια των φετινών τελικών.)

Το παιχνίδι στο α' ημίχρονο είχε έναν χαρακτήρα ξεφουσκωμένου shootout. Δεν είδαμε τρομερά plays (εξαιρώντας δύο απίστευτες πάσες του Flacco), αλλά είδαμε δυο ομάδες που σκόραραν εναλλάξ, όσο και λιγοστά, μένοντας κοντά στο σκορ. Η απρόσμενα συντηρητική ανάπτυξη των Patriots, που θύμισαν το πρώτο μισό της σεζόν τους, έκανε το παιχνίδι κοντινό, αλλά και προς ώρας, όχι ιδιαίτερα συνταρακτικό. Οι Ravens δεν έμοιαζαν να έχουν τεράστια δυσκολία να διατηρηθούν σε απόσταση βολής. Αυτή είναι η έτερη πάσα του μυστακιφόρου quarterback, αυτή η φορά με υποδοχή από τον Boldin, σε ένα drive που λίγο αργότερα θα απέφερε touchdown για την ισοφάριση σε 10-10.

Οι Patriots με ένα field goal πριν κι ένα μετά το ημίχρονο πήραν προβάδισμα 6 πόντων. Ως γνωστόν το προβάδισμα των 6 πόντων απλά προκαλεί τον αντίπαλο να πετύχει touchdown για να περάσει για έναν μόλις πόντο, κάτι που όντως συνέβη με μια ακόμα φοβερή επιθετική ενέργεια των Ravens. Δες οριακό touchdown από τον Torrey Smith:

H άμυνα των Ravens γενικά είχε πετύχει κάτι αξιοσημείωτο: Ενώ οι Patriots κατάφερναν ύστερα από μεγάλα, εξαντλητικά drives να φτάνει στο red zone, στο τέλος δεν κατάφερναν να κάνουν touchdown, απλώς field goal. Αυτό άλλαξε στην αρχή της 4ης περιόδου, ύστερα από μια φάση διαρκείας ακριβώς πάνω στη γραμμή του end zone των Ravens. H άμυνα και πάλι σταμάτησε τους Patriots σε 3 προσπάθειές τους, ηρωικά, αλλά όχι αρκετά. Διότι ο Belichik θα έπαιρνε το ρίσκο να παίξει το 4ο down αντί να συμβιβαστεί πάλι για το field goal, και η δικαίωση θα ερχόταν στη μορφή της μόνης μεγάλης ενέργειας του Brady (σπουδαίος εκεί που μετράει, για μια ακόμα φορά).

Από εκείνο το σημείο και μετά, το αργόσυρτο παιχνίδι θα γινόταν μια παλαβή ρώσικη ρουλέτα, δίχως να μπει καν πόντος. Οι Ravens θέλουν touchdown για τη νίκη ή field goal για την ισοφάριση, κι έχουν 11 λεπτά για να το καταφέρουν. Αρχικά ο Flacco έριξε το interception που ξέραμε πως αργά ή γρήγορα θα έρθει, κι εκεί που θεωρείς πως το παιχνίδι τελείωσε, ο Tom Brady μπαίνει στο γήπεδο και κάνει αυτό:

Το απίστευτο interception του rookie Jimmy Smith είναι ίσως ό,τι ομορφότερο είδαμε σε αυτό τον αγώνα, αλλά δε θα ήταν η τελευταία φάση. Στο αναστημένο drive των Ravens, η ομάδα του John Harbaugh θα πέρναγε τη σέντρα, όμως ύστερα από μια ακόμα πολύ δυνατή στάση της αμυντικής γραμμής των Patriots (ο defensive tackle Vince Wilfork με την απίστευτη πίεση που ασκούσε στον Flacco και την επίθεση εδάφους των Ravens είναι ο MVP του παιχνιδιού) συνάντησε ένα μεγάλο δίλημμα. Μακρινό field goal ελπίζοντας στην ισοφάριση ή παίξιμο με μεγάλο ρίσκο ενός 4th&6;

Ο Harbaugh επέλεξε το δεύτερο, περίεργο δεδομένου του μέτριου quarterback του, κατανοητό εκ των υστέρων (και θα εξηγήσουμε τι εννοούμε). Ο Flacco δε τα κατάφερε και έτσι οι Ravens φαινομενικά -και πάλι- έχασαν το παιχνίδι. Όμως η ακόλουθη επίθεση των Patriots έληξε πολύ γρήγορα και οι φιλοξενούμενοι πήραν ξανά την κατοχή με κάτι λιγότερο από 2 λεπτά να απομένουν.

Με το φανταστικό νικητήριο drive του παιχνιδιού με τους Steelers στο μυαλό όλων (μπορούσε την κρίσιμη στιγμή να τα καταφέρει ξανά;) ο Flacco ξεκίνησε άλλη μια εξαιρετική επίθεση. Μέσα σε 1 λεπτό οι Ravens βρίσκονταν μες στο red zone των Patriots. Η ισοφάριση είναι δεδομένη, αλλά ο Flacco προσπαθεί να κερδίσει το παιχνίδι.

Ο Lee Evans δεν προλαβαίνει για κλάσματα δευτερολέπτου να πατήσει και το δεύτερο πόδι του, κάτι που θα σήμαινει κατοχή, touchdown, νίκη, πρωτάθλημα, Super Bowl, αμέτρητοι οπαδοί των Patriots γλιτώνουν το έμφραγμα, και σειρά παίρνει ο kicker Billy Cundiff. Το έργο εύκολο, ένα field goal 32 γυαρδών για την ισοφάριση και την παράταση.

Όμως ύστερα από μια κακή συνεννόηση (ο Cundiff αργεί να μπει στον αγωνιστικό χώρο), μια όχι-ιδανική τοποθέτηση της μπάλας, ένα βιαστικό kick, ένα time out που ποτέ δεν πήρε ο Harbaugh (και που είμαστε σίγουροι πως ξέρει ότι έκανε τεράστιο λάθος που δε σταμάτησε εκεί το χρόνο), το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί ένα σίγουρο σκοράρισμα ισοφάρισης, στέλνοντας τα εγκεφαλικά προς Βαλτιμόρη αυτή τη φορά.

Η κακή βραδιά για το Harbaugh-έικο είχε ξεκινήσει, και θα ολοκληρωνόταν αργότερα με έναν (κι όμως ήταν δυνατόν) ακόμα πιο επίπονο τρόπο. Στέλνοντας αντ’αυτών στο Super Bowl δύο παραδοσιακές δυνάμεις από τη Νέα Υόρκη και τη Βοστώνη, σε ένα re-match του XLII (και της απίστευτης νίκης των Giants) που αναμένεται να διαλύσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ τηλεθέασης.

H επόμενη αγωνιστική - To Super Bowl

Αρχικά, οι καλύτεροι παίχτες της σεζόν θα ταξιδέψουν στη Χαβάη για το Pro Bowl της επόμενης βδομάδας, αλλά αυτό που όλοι περιμένουμε είναι φυσικά το Super Bowl XLVI, σε 2 Κυριακές. Patriots-Giants, στο γήπεδο της Ινδιανάπολης, με πολλές ιστορίες να κορυφώνονται: Οι Giants επαναλαμβάνουν τη θαυματουργή προ 5ετίας πορεία τους, η δυναστεία των Brady/Belichik πάει για το 4ο δαχτυλίδι-ρεκόρ, ο μικρός Manning παίζει στην πόλη του μεγάλου για τον δεύτερο τίτλο του (ο αδερφός του έχει μόνο έναν), κι όλα αυτά ενώ οι αναμνήσεις του απίστευτου Super Bowl XLII είναι ακόμα φρέσκες.

Θα έχουμε πολλά να πούμε στην πορεία προς το Super Bowl.