Στις 5 Ιουλίου 1994, όταν ο Ρομπέρτο Μπάτζο πετύχαινε δύο γκολ με τη φανέλα της Εθνικής Ιταλίας (το πρώτο στο 89ο λεπτό με το οποίο έστειλε το ματς στην παράταση) και έβαζε την υπογραφή του στην πρόκριση της "σκουάντρα ατζούρα" στα προημιτελικά του 1994, ο Βίλφρεντ Αγκμποναβμπάρε ήταν στην πλευρά των ηττημένων.

Συγκεριμένα καθόταν στον πάγκο της Νιγηρίας, με τον 28χρονο τότε κίπερ να είναι ο αναπληρωματικός του βασικού τερματοφύλακα Ρουφάι, ο οποίος είχε υπερασπιστεί την εστία των "σούπερ αετών" στο Μουντιάλ των ΗΠΑ.

Και αν σε εκείνο το Μουντιάλ πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, κάτι τέτοιο δεν συνέβη καθόλου στο ισπανικό πρωτάθλημα, με τον Αγκμποναβμπάρε να κάνει εκπληκτικά παιχνίδια και να γίνεται το είδωλο των οπαδών της Ράγιο Βαγεκάνο της οποίας φόρεσε τη φανέλα από το 1990 μέχρι το 1996.

Όσοι πάντως θα πίστευαν πως το 2014 θα τον έβρισκε να ασχολείται με κάτι που να έχει σχέση με το άθλημα που αγάπησε και υπηρέτησε πέφτουν πολύ έξω.

Όπως αποκάλυψε η τηλεοπτική εκπομπή "El jefe infiltrado" (στο κανάλι Sexta), ο 48χρονος πλέον Αγκμποναβμπάρε εξακολουθεί να ζει στην Ισπανία αλλά εξασκεί ένα διαφορετικό επάγγελμα, κουβαλώντας βαλίτσες ως υπάλληλος στο αεροδρόμιο "Mπαράχας" της Μαδρίτης.

"Είμαι διάσημος, είναι αλήθεια αυτό, και λοιπόν; Για να κερδίζω χρήματα έχω ανάγκη να δουλέψω", τονίζει στην εκπομπή ο άλλοτε διεθνής Νιγηριανός γκολκίπερ, και συνέχισε:

"Η σύζυγός μου πέθανε από καρκίνο στο στήθος και τώρα ζω μόνος στη Μαδρίτη. Έχω να πάω εδώ και 10 χρόνια στη Νιγηρία, εκεί βρίσκονται τα παιδιά μου και πρέπει να τους στέλνω χρήματα για να μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Η ζωή είναι σκληρή, η δουλειά είναι σκληρή, σκληρή, σκληρή. Είχα όμως συνειδητοποιήσει πως μετά το ποδόσφαιρο, θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο. Το όνειρό μου είναι να ανοίξω μία σχολή ποδοσφαίρου στη χώρα μου.

Παλαιότερα δεν διακινούνταν πάρα πολλά χρήματα στον κόσμο του ποδοσφαίρου, τώρα αν έπαιζα δύο σεζόν θα είχα γίνει πλούσιος".