Τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο νεοπλουτισμός, τα δάνεια, τα διακοποδάνεια, τα πανάκριβα σόου στην τηλεόραση, η επικείμενη είσοδος της Ελλάδας στο Ευρώ και η ψευτογκλαμουριά, είχαν συνεπάρει το μυαλό των περισσοτέρων που είδαν μέσα σε δέκα-δώδεκα χρόνια το βιοτικό τους επίπεδο να ανεβαίνει κατακόρυφα (όσοι έζησαν λίγο τη δεκαετία του '80 ξέρουν).

Κανείς βέβαια δεν αναρωτήθηκε από που προήλθαν αυτά τα χρήματα. Αρκεί να μπαίνουν στην τσέπη και να γίνονται τζιπ, σπίτια, ρούχα, διακοπές κτλπ, μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα (και στο -χωρίς λεφτά-) όπου ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν πως δούλευαν για "κακά" αφεντικά.

Όλα αυτά δεν αποτελούν κάποιο πολιτικό μήνυμα. Έχουν όμως μεγάλη σημασία για το πρόσωπο που θα μιλήσουμε παρακάτω. Τον άνθρωπο που γεννήθηκε μέσα στις στάχτες του πολέμου, είχε την ευκαιρία να περάσει στην "άλλη πλευρά", αλλά προτίμησε να μείνει μακριά από την χλιδή και τα χρήματα.

Όπως πάντα όμως θα ξεκινήσουμε από την αρχή. Ο Ντράγκαν Τσίριτς γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1974 στο Βελιγράδι και την, τότε, Γιουγκοσλαβία (σήμερα ένα μέρος της είναι η Σερβία). Ο Τσίριτς ήταν μέλος μίας χρυσής γενιάς ποδοσφαιριστών από την Ενωμένη Γιουγκοσλαβία, αργότερα Σερβία και Μαυροβούνιο, πολύ αργότερα σκέτο Σερβία (το Μαυροβούνιο έγινε ανεξάρτητο κράτος όπως και πολλές άλλες χώρες).

Έτσι η Παρτίζαν, που μεσουρανούσε εκείνη την περίοδο, δεν άργησε να ανακαλύψει το ταλέντο του και να τον πάρει στις ακαδημίες της. Ο Τσίριτς μπορεί να ήταν από μικρός πολύ ντροπαλός και αδύνατος, όμως "μιλούσε" στη μπάλα. Κάπως έτσι κέρδισε και το ψευδώνυμο "μαργαριτάρι του Βελιγραδίου".

Μπορείτε να διαβάσετε όλα τα αφιερώματα του: "Που χάθηκες κι εσυ..." με γνωστούς Έλληνες και ξένους ποδοσφαιριστές πατώντας ΕΔΩ

Από μαργαριτάρι, Μαραντόνα

Με το "καλημέρα" ο νεαρός μεσοεπιθετικός της Παρτίζαν κέρδισε προπονητή, συμπαίκτες και κόσμο, καταφέρνοντας έτσι να πάρει τη φανέλα με το "10" σε ηλικία 18 ετών!

Σε αυτά τα πέντε χρόνια που παρέμεινε στους "οδοστρωτήρες", κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο, ενώ ψηφίστηκε τέσσερις φορές Γιουγκοσλάβος ποδοσφαιριστής της χρονιάς (κάτι σαν τον Μέσι σήμερα), ένα κατόρθωμα απίστευτο αν σκεφτούμε τα ονόματα των παικτών που αγωνίζονταν τότε.

Ρομπσον, Μουρίνιο, Φαν Χάαλ, Ρονάλντο και μία... βιντεοκασέτα!

Η σεζόν 1996-1997 ήταν λίγο... περίεργη για την Μπαρτσελόνα που κατέκτησε μεν το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Κόπα Ντελ Ρέι, όμως δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα Ισπανίας. Έτσι ο Μπόμπι Ρόμπσον (τότε προπονητής με βοηθό και μεταφραστή τον Μουρίνιο) αναβαθμίστηκε σε General Manager (μεταφράστε το όπως θέλετε) της Μπάρτσα και ο Λουίς Φαν Χάαλ ανέλαβε τα ηνία στον πάγκο.

Κάπου εδώ μπαίνει στην ιστορία μας ο Ντράγκαν Τσίριτς. Το 1997 οι Μπλαουγκράνα χάνουν το μεγάλο τους αστέρι, τον Ρονάλντο, που παίρνει μεταγραφή για την Ίντερ. Έτσι ο, τότε, πρόεδρος της ομάδας έψαχνε έναν φαντεζί ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να καλύψει το κενό του "φαινόμενου".

Αυτός φυσικά δεν ήταν ο Τσίριτς, αλλά ο Ριβάλντο. Μία βιντεοκασέτα όμως που έπεσε στα χέρια του προέδρου τον... ξετρέλανε και αποφάσισε να πάρει, κάνοντας χρήση του νόμου Μποσμάν που πρόσφατα είχε δημιουργηθεί, τον Τσίριτς στην Μπαρτσελόνα.

Άνθρακας το... μαργαριτάρι

Ο Σέρβος άσος αποδείχθηκε γουρλής, με την Μπαρτσελόνα να κατακτά την πρώτη του χρονιά πρωτάθλημα, Κύπελλο και ΟΥΕΦΑ σούπερ Καπ. Μάνι-μάνι έφτασε τους οκτώ τίτλους σε ηλικία μόλις 24 ετών με Παρτίζαν και Μπαρτσελόνα (πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν).

Στα δυο χρόνια που έμεινε στην Ισπανία, όμως, ο Τσίριτς ποτέ δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στους τρελούς ρυθμούς της πόλης, που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη σε όλους τους τομείς μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων το 1992.

Έτσι, ντροπαλός όπως πάντα Τσίριτς, αγωνίστηκε μόλις σε 26 παιχνίδια χωρίς να πετύχει ούτε ένα γκολ (με την Παρτίζαν είχε βάλει 66 σε 5 σεζόν και την πρώτη δεν ήταν βασικός) και όπως ήταν λογικό άνοιξε μόνος του την πόρτα της εξόδου.

Λεφτά υπάρχουν (εεε... υπήρχαν)

Επιστρέφουμε σε αυτά που λέγαμε στην αρχή(-αρχή) του κειμένου. Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του '90. Το χρήμα έρεε άφθονο, κάτι που είχε επηρεάσει θετικά και το ποδόσφαιρο. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα γνώρισαν υπερδιπλασιασμό σε χρόνο d.t. (ειδικά με την έλευση της καλωδιακής τηλεόρασης) και οι ομάδες ξόδευαν χρήμα με ουρά.

Το καλοκαίρι του 1999, λοιπόν, ο Ολυμπιακός κάνει το "μπαμ" με την απόκτηση του Τζιοβάνι από την Μπαρτσελόνα. Το κόστος της μεταγραφής ξεπέρασε τα 4 δις δραχμές (περίπου 12 εκ. ευρώ) και όπως ήταν λογικό η "πρόκληση" δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη από τους ανταγωνιστές.

Η ΑΕΚ, με μπροστάρη τον Πέτρο Στάθη, αποκτά με τη μορφή δανεισμού από την... Μπαρτσελόνα τον "Μαραντόνα των Βαλκανίων", έναντι του ποσού των 300.000.000 δραχμών με οψιόν για το άλλο καλοκαίρι άλλων 800.000.000 δραχμών (σούμα περίπου 3.5 εκ. ευρώ).

Ο ΠΑΟΚ αποκτά τον Ομάρ Τετράντζε από την Ρόμα και ο Παναθηναϊκός τον Καρλ Χάινς Φλίπσεν (που στη συνέχεια τραυματίστηκε την ίδια περίοδο με τον Τζιοβάνι) από την Γκλάντμπαχ (τότε σπουδαίο όνομα). Κάποιοι κουνάτε το κεφάλι σας. Ναι, τότε οι εποχές ήταν ωραίες και στα αεροδρόμια πήγαινες για να αποθεώσεις παικταράδες.

Τουμπα-τουμπα-τουμπα, Τουμπάκοβιτς!

Πρέπει να τονίσουμε πως ο Τσίριτς ήταν προσωπική επιλογή του τότε προπονητή της ομάδας Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς, όμως το καλό του πρόσωπο φρόντισε να το δείξει με τον συγχωρεμένο Γιάννη Παθιακάκη στον πάγκο. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος ο Τσίριτς έδειξε ορισμένες από τις αρετές του, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να δώσει η ΑΕΚ 800.000.000 δραχμές στην Μπαρτσελόνα.

Συνολικά ο Σέρβος άσος έπαιξε σε 40 παιχνίδια με την ΑΕΚ, πέτυχε 20 γκολ (10 στο πρωτάθλημα, 7 στο κύπελλο, 3 στην Ευρώπη) και βοήθησε αρκετά την Ένωση να προκριθεί απέναντι στην ΜΤΚ (με προπονητή τότε τον Χενκ Τεν Κάτε). Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως τελικά έμεινε ελεύθερος από την Μπαρτσελόνα για να πάει τελικά στην Ρεάλ Βαγιαδολίδ.

Ένα αστέρι σβήνει

Τέσσερα χρόνια παρέμεινε στο Βαγιαδολίδ ο Τσίριτς και αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά, στη συνέχεια, λόγω του χαρακτήρα του, άρχισε να το... παρατάει. Το 2004 και σε ηλικία 29 ετών αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του βοηθώντας την Παρτίζαν να πάρει ξανά τον τίτλο μετά από δυο χρόνια.

Το καλοκαίρι του 2005, σε ηλικία 30 ετών, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αποφάσισε να τερματίσει την καριέρα του. Σε αυτά τα 12 χρόνια ο Τσίριτς κατέκτησε επτά πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα (ένα με την ΑΕΚ), κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.

Η απάντηση στο "γιατί"

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Ντράγκαν Τσίριτς αποκάλυψε πως ουδέποτε στην καριέρα του δεν τον ενδιέφεραν τα χρήματα, ούτε η δημοσιότητα. Ήθελε η προσωπική του ζωή να είναι γνωστή μόνο στην ίδιο και τους δικούς του ανθρώπους, κάτι που όταν δεν συνέβαινε τον επηρέαζε ψυχολογικά.

Που είναι σήμερα ο Τσίριτς; Έχει ανοίξει ένα δικό του εστιατόριο με ισπανικές λιχουδιές, είναι συνέταιρος με τον πρώην συμπαίκτη του Σάβο Μιλόσεβιτς σε μία ξενοδοχειακή μονάδα στο Kopaonik και πρόσφατα προσπάθησε, μαζί με παλαίμαχους άσους, να πάρει την Παρτίζαν.

Επίσης, πρέπει να σταθούμε στο φιλανθρωπικό έργο του 38άχρονου πλέον "μαργαριταριού", μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και την -κατά λάθος- προβολή.