Πριν από 76 χρόνια ο Τζέιμς Μπράντοκ έβγαλε νοκ-άουτ τον "ανίκητο" Μαξ Μπερ και αναδείχτηκε πρωταθλητής κόσμου. Ήταν η μέρα που γεννήθηκε η ιστορία του "Cinderella Man", μιας από τις καλύτερες ταινίες μποξ στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ποια όμως είναι η καλύτερη; Το Sport24.gr ρώτησε τους συντάκτες του που έφεραν τον "Cinderella Man" στην πρώτη θέση, μαζί με το "Ρόκι IV"! Διαβάστε αναλυτικά τη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες μποξ και την γνώμη του κριτικού κινηματογράφου, Θοδωρή Δημητρόπουλου.

The Fighter (2010)

Του: Ντέιβιντ Ο'Ράσελ

Πρωταγωνιστούν: οι Μαρκ Ουόλμπεργκ, Κρίστιαν Μπέιλ

Κέρδισε: Όσκαρ Β' Ανδρικού (Κρίστιαν Μπέιλ), Β' Γυναικείου (Μελίσα Λίο)

Είναι η ιστορία ενός μέτριου Αμερικανοϊρλανδού πυγμάχου του Μίκι Ουόρντ. Από την αφάνεια έφτασε ως τον παγκόσμιο τίτλου, αφού προηγουμένως χρειάστηκε να παλέψει με μια καταπιεστική οικογένεια και να τα βάλει με τον ναρκομανή και φαντασμένο αδερφό/μέντορα/προπονητή του Ντίκι Έκλαντ, που τον "κρατούσε" πίσω.

Η ατάκα:

Μίκι Ουόρντ (βλέποντας το μέγεθος του αντιπάλου του): "Αυτός ο τύπος δεν φαίνεται να σηκώθηκε από τον καναπέ. Κι αν το έκανε, θέλω κι εγώ έναν τέτοιο καναπέ"

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

H πιο πρόσφατη προσθήκη στο canon των ταινιών πυγμαχίας διαθέτει τρελά αβανταδόρικες ερμηνείες από όλο το περιφερειακό καστ (πλην, ατυχώς, του πρωταγωνιστή Wahlberg) και γενικά γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όταν επικεντρώνεται στο δράμα του Ντίκι του σαρωτικού Christian Bale.

Cinderella Man (2005)

Του: Ρον Χάουαρντ

Πρωταγωνιστούν: Ράσελ Κρόου, Ρενέ Ζελβέγκερ

Υποψηφιότητες: Για τρία Όσκαρ (Διασκευασμένου Σεναρίου, Μέικ-απ και Β' Ανδρικού για τον Πολ Ζιαμάτι)

Ο Τζιμ Μπράντοκ ήταν ένας τελειωμένος μποξέρ, που δεν μπορούσε ούτε να συντηρήσει την οικογένεια του εν μέσω του "μεγάλου Κραχ" στη Νέα Υόρκη. Γνωστός για το πείσμα του, ομως, το "Μπουλντόγκ του Μπέργκεν", επέστρεψε στα ρινγκ για να βγάλει μερικά χρήματα, άρχισε να νικάει και έφτασε να κάνει την ολική του επαναφορά κερδίζοντας τον τίτλο του πρωταθλητή απέναντι στον Μαξ Μπερ. Ο Μπράντοκ έγινε σύμβολο ελπίδας για εκείνη τη "σκοτεινή" εποχή της Αμερικής.

Η ατάκα:

Τζιμ Μπράντοκ: "Για 250 δολάρια θα πάλευα και με τη γυναίκα σου"

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

Αυτό που λες, Εξαιρετική φωτογραφία, καλό μοντάζ, δυνατές ερμηνείες, άριστα τρία. Αληθινή ιστορία θέλησης και συγκίνησης από την ομάδα του “Beautiful Mind”.

Ali (2001)

Του: Μάικλ Μαν

Πρωταγωνιστούν: Ουίλ Σμιθ, Τζειμι Φοξ, Γιον Βόιτ

Υποψηφιότητες: Όσκαρ Α' Ανδρικού, Όσκαρ Β' Ανδρικού

Η βιογραφία του θρυλικού Μοχάμεντ Αλί. Από τα πρώτα του χρόνια ως την εποχή που μεσουρανούσε στα ρινγκ. Προσωποκεντρική ταινία στη ζωή του μεγαλύτερου πυγμάχου στη ιστορία, αλλά κι οι σχέσεις του με το αντι-ρατσιστικό κίνημα και τον μωαμεθανισμό.

Η ατάκα:

Μοχάμεντ Άλι: "Float like a butterfly, sting like a bee, his hands can't hit, what his eyes can't see" (πέτα σαν πεταλούδα, χτύπα σαν μέλισσα. Τα χέρια του δεν μπορούν να χτυπήσουν, ότι δεν βλέπουν τα μάτια του)

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

O Michael Mann στην πιο φαινομενικά παράταιρη ταινία της φιλμογραφίας του, κινηματογραφεί τον Ali (με σιωπηλά δυνατή ερμηνεία από έναν αναπάντεχα καλό Will Smith) στην πορεία του προς το να γίνει θρύλος. Τολμηρή βιογραφία, καθόλου τυπική, και σίγουρα λυρική και πανέμορφη.

Fat City (1972)

Του: Τζον Χάστον

Πρωταγωνιστούν: Στέισι Κιτς, Τζεφ Μπρίτζες, Σούζαν Ταϊρέλ

Υποψηφιότητα: Οσκαρ Β' Γυναικείου

Ο Μπίλι Τούλι βρίσκεται στη δύση της καριέρα του όταν συναντά σε ένα γυμναστήριο του Στόκτον της Καλιφόρνια, τον 18χρονο ταλαντούχο Έερνι Μάντζερ (ο Τζεφ Μπρίτζες σε έναν από τους πρώτους ρόλους του). Όπως το φινάλε, έτσι και το ξεκίνημα έχει τις δυσκολίες της. Όπως κι η σιωπή έχει το δικό της αφόρητο θώρυβο. Τίτλοι τέλους.

Η ατάκα

Μπίλι Τούλι: "Έι μικρέ; Θέλεις να παίξουμε λίγο;"

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

Ουσιαστική παραλλαγή πάνω στην χολιγουντιανή φόρμουλα των ταινιών πυγμαχίας, είναι στην πραγματικότητα περισσότερο ένα πορτρέτο μιας κοινωνίας σε αδιέξοδο στην αρχή των ‘70s όπως σκιαγραφείται μέσα από μια ιστορία ανθρώπων σε ελεύθερη πτώση. Stacy Keach ερμηνεία καριέρας, Jeff Bridges φοβερός σε πρώιμο στάδιο.

Οργισμένο Είδωλο (1980)

Του: Μάρτιν Σκορτσέζε

Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Κάθι Μοριάρτι, Τζο Πέσι

Κέρδισε: Δύο Όσκαρ (Α' Ανδρικού, Μοντάζ)

Η υστορία του θρυλικού ΤζέιΚ Λα Μότα, ενός χαρισματικού πυγμάχου, που έφτασε στην κορυφή στα ρινγκ, αλλά την κατέστρεψε έξω από αυτή λόγω του οξύθυμου και βίαιου χαρακτήρα του. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο στα καλύτερα του!

Η ατάκα:

Τζέικ ΛαΜότα: "Όταν κερδίζεις, κερδίζεις. Όταν χάνεις και πάλι κερδίζεις".

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

Κάτι παραπάνω από την μεγαλύτερη στιγμή του σκηνοθέτη Scorsese, του ερμηνευτή DeNiro, και της μεταξύ τους συνεργασίας, πρόκειται για την ταινία που καθόρισε όσο καμία άλλη το τι σημαίνει βιογραφικό φιλμ. Τα ασπρόμαυρα πλάνα της, δε, αποτελούν άγρια ποίηση.

Million Dollar Baby (2004)

Του: Κλιντ Ίστγουντ

Πρωταγωνιστούν: Χίλαρι Σουάνγκ, Κλιντ Ίστγουντ, Μόργκαν Φρίμαν

Κέρδισε: 4 Όσκαρ (Β' Ανδρικό, Α' Γυναικείο, Καλύτερη σκηνοθεσία, Καλύτερη ταινία)

Ο σκληρός προπονητής Φράνκι Νταν πείθεται από το πείσμα της Μάγκι Φιτζέραλντ και δέχεται να την προπονήσει. Δεν είναι, όμως, μόνο μια ιστορία μποξ, αλλά μια ιστορία για τη ζωή και το θάνατο, καθώς στο τελος ο Νταν έρχεται αντιμετώπος με την πιο δύσκολη απόφαση που μπορεί να πάρει άνθρωπος. Είναι μια από τις δύο ιστορίες μποξ που έχουν κερδίσει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Είναι κι αυτή με τα περισσότερα αγαλματίδια.

Η ατάκα:

Φράνκι Νταν: "Girlie, tough ain't enough" (Κοριτσάκι το σκληρά δεν είναι αρκετό)

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

Το μποξ ως έκφραση του απατηλού αμερικάνικου ονείρου, σε μια ταινία εκβιαστική και οριακά καρτουνίστικη όταν φτάνει να συζητάει για την ηθική.

The Hurricane (1999)

Του: Νόρμαν Τζέισον

Πρωταγωνιστούν: Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ντέμπορα Κάρα Άνγκερ, Βισέλους Ριόν Σάνον

Υποψηφιότητα: Α' Ανδρικός Ρόλος

"This is the story of the hurricane" που τραγούδησε ο Μπομπ Ντίλαν. Η ιστορία του Ρούμπιν Κάρτερ, ενός επιτυχημένου μποξέρ που κατηγορήθηκε εσφαλμένα για φόνο και οδηγήθηκε στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν έκανε. Η εποχή του ρατσισμού κι η σοφία ενός ανθρώπου που έμεινε "κλειδωμένος" για 20 χρόνια και τελικά έγινε τελικά θρύλος.

Οι ατάκες: "Το μίσος με οδήγησε στη φυλακή. Η αγάπη θα με βγάλει από δω"

"Το μόνο που ξέρω να κάνω είναι να παίζω μποξ. Έχω γευτεί το δικό μου αίμα και μου άρεσε πολύ"

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου

Μπορεί να μοιάζει με ‘μια ακόμα αληθινή ιστορία από το χώρο της πυγμαχίας’ αλλά οι προεκτάσεις που παίρνει γύρω από τις διαφυλετικές σχέσεις, και η αληθινά βαθιά ερμηνεία του -συχνά μονοδιάστατου- Denzel Washington την κάνουν να ξεχωρίζει.

Όταν ήμασταν βασιλιάδες (1996)

Του: Λίον Γκαστ

Πρωταγωνιστούν: Μοχάμεντ Αλί, Τζορτζ Φόρμαν, Ντον Κινγκ

Κέρδισε: Το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ (1997)

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ πάνω στον ιστορικό αγώνα του 1974 στο Ζαϊρ, εκεί δηλαδή που ο Μοχάμεντ Άλι πέτυχε τη σπουδαία νίκη απέναντι στο μεγάλο φαβορί τον Τζορτζ Φόρμαν.

Η ατάκα:

Μοχάμεντ Άλι: "Είμαι τόσο γρήγορος που χθες το βράδυ έκλεισε τον διακόπτη του δωματίου και βρισκόμουν ήδη στο δωμάτιο πριν σκοτεινιάσει το δωμάτιο".

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου

Δίκαια θρυλικό ντοκιμαντέρ πάνω στον ιστορικό αγώνα του Foreman με τον Ali το 1974, μια αληθινή απεικόνιση της γέννησης ενός θρύλου. Σε σημεία ανατριχιαστικό, κατά τα άλλα απλώς συναρπαστικό.

Γίγας κυλισμένος στο βούρκο (Requiem for a heavyweight - 1962)

Του: Ραλφ Νέλσον

Πρωταγωνιστούν: Άντονι Κουίν, Τζάκι Γκλίσον, Μίκι Ρούνι

Όταν το βουητό από το καμπανάκι γίνει ανάμνηση κι οι λεκέδες από τον ιδρώτα και το αίμα στεγνώσουν τι μένει; Προβλήματα υγείας και αναμνήσεις. Το τέλος είναι πάντα σκληρό, αν και στο μποξ είναι ακόμη σκληρότερο. Η ιστορία του Λούις Μάουντεν Ριβέρα δεν είναι διαφορετική. Ένας "συνταξιούχος" πυγμάχος που τρέφει αυταπάτες, έρχεται αντιμέτωπος με την προδοσία και σε προσωπική μάχη με το σημαντικότερο πράγμα που κουβαλάει ένας μποξέρ: την περηφάνεια του.

Η ατάκα:

Λούις Μάουντεν Ριβέρα: "Ο Λούις Ριβέρα δεν είναι κανένας αλήτης. Ο Λούις Ριβέρα ήταν ο παρολίγον πρωταθλητής του κόσμου".

Η γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Θοδωρή Δημητρόπουλου:

Τρομερά δυνατή ιστορία για έναν μποξέρ στο τέλος της καριέρας του. Η διαδρομή που τελειώνει, η σκοτεινή πλευρά της πυγμαχίας, το άγνωστο του ‘μετά’, όλα αποδίδονται συγκλονιστικά και με ένα κεντρικό αντρικό καστ πουλιώνει σίδερα: Anthony Quinn, Jackie Gleason και Mickey Rooney αληθινοί τιτάνες.

Ρόκι

Ένας ήρωας, έξι ταινίες, μια "μυθολογία". Το Ρόκι αν μη τι άλλο είναι η πιο διάσημη πυγμαχική ταινία, η οποία πρωτογράφτηκε μάλιστα από τον πρωταγωνιστή της, τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Ποιος δεν έχει δει δηλαδή τις μάχες με τον Απόλλο Κριντ, ποιος δεν θυμάται το γοερό "Άντριαν" του πρησμένου από τα χτυπήματα Ρόκι;

Ποιος ξεχνά την ιστορική μάχη με τον Ρώσο Ιβάν Ντράγκο; Την επιστροφή του Μπαλμπόα στα γεράματα, τις "κοκορομαχίες" με τον Κλάμπερ Λανγκ (Mr. T), το τρέξιμο στους δρόμους της Φιλαδέλφεια, τον θρυλικό προπονητή Μίκι, τον παρακμιακό -πλην άκρως συμπαθή- Πόλι ή το "Eye of the tiger";

Σε αυτό το αφιέρωμα θα ξεχωρίσουμε τρεις από τις έξι ταινίες του, το πρώτο, το τρίτο και το τέταρτο.

Η γνώμη του κριτικού Θοδωρή Δημητρόπουλου:

Αλλού ξεκίνησε κι αλλού έφτασε η σειρά, με το πρώτο Ρόκι να είναι μια urban κραυγή απόγνωσης με γερές δόσεις αλήθειας για την γενιά του ‘70, ενώ το τέταρτο έχει φτάσει να είναι ένα ένοχα απολαυστικό camp υπερθέαμα. Σε κάθε περίπτωση όμως, μιλάμε για έναν από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες του αμερικάνικου σινεμά. Δόξα και τιμή στον Sly!

Rocky (1976)

Του: Τζον Άβιλντσεν

Πρωταγωνιστούν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Τάλια Σάιρ, Μπερτ Γιανγκ

Κέρδισε: Όσκαρ σκηνοθεσίας, Όσκαρ μοντάζ και καλύτερης ταινίας.

Ένας φιλόδοξος πυγμάνος που προσπαθεί να τα φέρει... βολτα αποκτά τη μοναδική ευκαιρία να παλέψει με τον πρωταθλητή (Απόλλο Κριντ). Ένας θρύλος γεννιέται για τον Ρόκι Μπαλμπόα (στηρίχτηκε στον χαρακτήρα του Ρόκι Μαρτσιάνο), εντος ρινγκ, αλλά κι εκτός όπου αναπτύσσεται ο έρωτας του για την Άντριαν.

Όπως και το Million Dollar Baby κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας, αλλά και συνολικά τρία "αγαλματίδια".

Οι ατάκες:

1) Ρόκι Μπαλμπόα: "Άντριαααααααααννννννν...."

2) (Άντριαν) Γιατί θέλεις να γίνεις πυγμάχος;

(Ρόκι) Γιατί δεν μπορώ ούτε να τραγουδήσω, ούτε να χορέψω

3) Ρόκι (στον Μίκι): "Αν σταματήσεις τον αγώνα θα σε σκοτώσω"

Ρόκι III (1982)

Του: Σιλβέστερ Σταλόνε

Πρωταγωνιστούν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Τάλια Σάιρ, Μπερτ Γιανγκ, Mr. T

Υποψηφιότητα: Όσκαρ καλύτερης μουσικής

Ο Ρόκι χάνει από τον μοχθηρό Κλάμπερ Λανγκ (Mr. T) και αντιμετωπίζει και τον θάνατο του προπονητή του Μίκι. Ο Απόλλο Κριντ αναλαμβάνει να τον προπονήσει για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει "την μεγαλύτερη του πρόκληση" όπως λέει κι ο υπότιτλος της ταινίας.

Οι ατάκες:

1) Κλάμπερ Λανγκ: "Όχι, δεν μισώ τον Μπαλμπόα. Λυπάμαι τον βλάκα (i pity the fool) και θα τον καταστρέψω, όπως θα καταστρέψω όποιον πάει να πάρει ότι μου ανήκει".

2) Κλάμπερτ Λανγκ- "Dead meat, Rock. Dead meat"

3) Απόλλο Κριντ: "Για να τον κερδίσεις πρέπει να αποκτήσεις αυτό το βλέμμα. Αυτή τη σπίθα στο μάτι σου. Το μάτι της τίγρης".

Ρόκι IV (1985)

Του: Σιλβέστερ Σταλόνε

Πρωταγωνιστούν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Τάλια Σάιρ, Μπερτ Γιανγκ

Αν μη τι άλλο δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει δει την "επική" μαχη του Σιλβέστερ Σταλόνε με τον Ρώσο Ιβάν Ντράγκο. Μια ταινία, με συγκεχυμένα μηνύματα (Ανατολή - Δυση, καπιταλισμός - κουμμουνισμός κτλ), τη συνηθισμένη νίκη του καλού, απέναντι στο κακό και του παραδοσιακού απέναντι στο σύγχρονο.

Οι ατάκες:

1) Ντράγκο: "Δεν χτυπάω άνθρωπο, αλλά ένα κομμάτι σίδερο"

2) Ντράγκο: "Αν πεθάνει, πέθανε"

3) Ρόκι: "Βλέπω τρεις από αυτόν εκεί έξω"

Πόλι: "Ε τότε χτύπα αυτόν στη μέση"

4) Απόλλο: "Αν ο πολεμεστής δεν έχει μάχη να δώσει τότε είναι νεκρός, Στάλιον".

Η ψηφοφορία του Sport24.gr

Cinderella Man (6 ψήφοι)

Ρόκι IV (5 ψήφοι)

The Hurricane (4 ψήφοι)

Million Dollar Baby (1 ψήφος)

Οργισμένο Είδωλο (1 ψήφος)

Ρόκι (1 ψήφος)

Ρόκι ΙΙΙ (1 ψήφος)