" Άψογος ποδοσφαιριστής, επιβλητικός αμυντικός και αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής. Ο πρώτος Άγγλος που σήκωσε ψηλά το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θρύλος της Γουέστ Χαμ και ανυπέρβλητος αρχηγός. Εθνικός θησαυρός".

Η παραπάνω περιγραφή ανήκει στον προσωπικό φίλο του Μπόμπι Μουρ και αρθρογράφο της "Daily Mail" Τζέφ Πάουελ, όπως αναγράφεται στο ορειχάλκινο άγαλμα του Μουρ, που δεσπόζει έξω από το Γουέμπλεϊ προς τιμήν του.

Ο θρυλικός κεντρικός αμυντικός δέχθηκε αναρίθμητες τιμητικές διακρίσεις ως παίκτης καθώς υπήρξε ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Οι αντίπαλοι του Πελέ και Φρανζ Μπέκενμπάουερ, τον χαρακτήρισαν ως έναν από τους καλύτερους αμυντικούς που αντιμετώπισαν.

Ο πρώην Πρωθυπουργός της Αγγλίας Τόνι Μπλερ, είχε πει για τον Μουρ: " Ήταν ένας θαυμάσιος ποδοσφαιριστής. Αν κάποιος θέλει στη ζωή του να έχει ένα πρότυπο ο Μπόμπι Μουρ ήταν το τέλειο παράδειγμα για να ακολουθήσει".

Ο σερ Άλφ Ράμσεϊ, ο προπονητής που κατέκτησε η Αγγλία το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1966, τον περιέγραψε ως εξής: " Ο αρχηγός, ο ηγέτης, το δεξί μου χέρι. Ήταν το πνεύμα και η καρδιά της ομάδας. Ψύχραιμος και εγκεφαλικός ποδοσφαιριστής ήταν υπόδειγμα επαγγελματία και ο καλύτερος που δούλεψα μαζί. Χωρίς τον Μουρ η Αγγλία δεν θα είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο".

Η πορεία προς τη δόξα

Τι έκανε τον Μπόμπι Μουρ τόσο ξεχωριστό; Για πολλούς ήταν ο απόλυτος αμυντικός. Δυνατός στο ψηλό παιχνίδι, απροσπέλαστος χαμηλά αλλά και άψογος οργανωτής. Δεν ήταν σπρίντερ αλλά χάρις στην ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι σπάνια έχανε τον έλεγχο και την συγκέντρωση του στον αγώνα.

Ο θρυλικός προπονητής της Σέλτικ Τζοκ Στιν είχε αστειευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά: " Πρέπει να υπάρξει νόμος εναντίον του. Γνωρίζει τι θα συμβεί 20 λεπτά πριν από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή!".

Γεννημένος σε ένα προάστιο του Ανατολικού Λονδίνου, το Μπάρκινγκ, το ταλέντο του Μπόμπι Μουρ τράβηξε το ενδιαφέρον των ανθρώπων της Γουέστ Χαμ. Σε ηλικία 16 ετών υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με τα "σφυριά".

Χάρις στην εργατικότητα, την προθυμία και την δίψα του για μάθηση κέρδισε την συμπάθεια του προπονητή του εφηβικού τμήματος της Γουέστ Χαμ και σέντερ μπακ Μάλκομ Άλισον, που τον προώθησε στην αντρική ομάδα.

Το 1958, ο Άλισον, έπασχε από φυματίωση και έδωσε φανέλα βασικού στον Μουρ, στον αγώνα απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η αντίληψη του παιχνιδιού και η ικανότητα του να αντιλαμβάνεται γρήγορα τις κινήσεις του αντιπάλου, ήταν στοιχεία εμφανή σε όσους παρακολούθησαν το παιχνίδι που βρήκε νικήτρια την Γουέστ Χαμ με 3-2. Μία σπουδαία καριέρα μόλις είχε ξεκινήσει.

Δύο χρόνια αργότερα έλαβε την πρώτη του κλήση στην εθνική Αγγλίας U-23 και το 1962 έκανε το ντεμπούτο στην εθνική Ανδρών εναντίον του Περού σε φιλικό προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η Αγγλία νίκησε 4-0 με τον Μουρ να αφήνει άριστες εντυπώσεις και τον προπονητή Γουόλτερ Γουίντερμπότομ να τον συμπεριλαμβάνει στην αποστολή των "λιονταριών" για το Μουντιάλ της Χιλής την ίδια χρονιά. Αγωνίστηκε και στα τέσσερα παιχνίδια της Αγγλίας στην πορεία της προς τα προημιτελικά.

Το 1963, σε ηλικία 22 ετών, πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού το οποίο κράτησε μόνιμα από το 1964 μέχρι την τελευταία συμμετοχή του φορώντας στην εθνική ομάδα . Την ίδια χρονιά κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας με τη Γουέστ Χαμ απέναντι στην Πρέστον και υποβλήθηκε με επιτυχία σε εγχείρηση για καρκίνο των γεννητικών του οργάνων. Επίσης, κέρδισε τον τίτλο του Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς.

H ευρωπαϊκή καταξίωση με την Γουέστ Χαμ ήρθε το 1965 όταν με αντίπαλο την Μόναχο 1860 στο Γουέμπλεϊ κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Τις καρδιές των Άγγλων τις κέρδισε με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η συμμετοχή του πέρασε από σαράντα κύματα καθώς η άρνηση του να ανανεώσει το συμβόλαιο του με την Γουέστ Χαμ τον ανάγκασε να μείνει για ορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς ομάδα.

Τελικά, με την παρέμβαση του σερ Άλφ Ράμσεϊ, ο Μπόμπι Μουρ ανανέωσε το συμβόλαιο του και λύθηκε η παρεξήγηση με τον προπονητή Ρον Γκρίνγουντ, δίνοντας του το δικαίωμα να αγωνιστεί στο Μουντιάλ που τον ανέδειξε σε ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης.

Δίνοντας όλους τους αγώνες στο Γουέμπλεϊ, η Αγγλία νίκησε στον τελικό την Γερμανία 4-2 με τον Μουρ να αποθεώνεται από τους συμπαίκτες του και το αγγλικό κοινό.

Οι διακρίσεις και οι κατηγορίες για κλοπή

Ο Μπόμπι Μουρ ήταν πλέον εθνικό σύμβολο. Τιμήθηκε με το βραβείο της Αθλητικής Προσωπικότητας της Χρονιάς του BBC το 1966 (ο πρώτος ποδοσφαιριστής στον οποίο απονεμήθηκε αυτός ο τίτλος) και το 1967 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Οι συμμετοχές του στην Αγγλία συνεχίστηκαν και πριν το Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό είχε φτάσει τις 78. Και σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο παραλίγο να μην δώσει το παρών καθώς κατηγορήθηκε για κλεψιά.

Στην Μπογκοτά της Κολομβίας, όπου η Αγγλία έμεινε κατά την διάρκεια ενός τουρνουά προετοιμασίας, η υπάλληλος ενός κοσμηματοπωλείου ισχυρίστηκε ότι ο Μουρ αφαίρεσε από το κατάστημα ένα χρυσό βραχιόλι χωρίς να το πληρώσει.

Ο Μουρ συνελήφθη και στην συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. Ταξίδεψε με την υπόλοιπη ομάδα για ένα φιλικό με τον Ισημερινό και κατά την επιστροφή του στο Μεξικό για το αεροπλάνο σταμάτησε στην Κολομβία. Εκεί συνελήφθη παραμένοντας σε κατ' οίκον περιορισμό για τέσσερις ημέρες.

Λόγω έλλειψης αποδείξεων ο Μουρ απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες και επέστρεψε στην Γκουανταλαχάρα, όπου βρισκόταν η υπόλοιπη αποστολή της ομάδας.

Η Αγγλία συμμετείχε στον τρίτο όμιλο μαζί με την Βραζιλία, την Ρουμανία και την Τσεχοσλοβακία. Ο Γκόρντον Μπανκς, πραγματοποίησε ιστορική απόκρουση στην κεφαλιά του Πελέ και ο Μπόμπι Μουρ πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του.

Παρότι η Αγγλία ηττήθηκε με 1-0, το τάκλιν του Μουρ με αντίπαλο τον Ζαϊρζίνιο αποτελεί μέχρι και σήμερα highlight με τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Όπως επίσης και η φωτογραφία του Μουρ με τον Πελέ, μετά την λήξη του αγώνα. Όσο και να κοιτάξεις την φωτογραφία, αν δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμα, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος με βάση τον εναγκαλισμό, τα χαμόγελα και τα μάτια τους.

Το κλείσιμο της καριέρας του

Στις 17 Φεβρουαρίου 1973 ο Μουρ έσπασε ρεκόρ εμφανίσεων στην Γουέστ Χαμ αφού έφθασε τις 509 συμμετοχές. Την ίδια χρονιά ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις του στην εθνική ομάδα, φθάνοντας τις 108, απέναντι στην Ιταλία σε μία φιλική αναμέτρηση των δύο ομάδων. Το μοναδικό γκολ του φιλικού πέτυχε ο Φάμπιο Καπέλο, που το χαρακτήρισε ως το κορυφαίο της καριέρας του.

Το 1974, μετά από δεκαπέντε χρόνια στην Γουέστ Χαμ, αποχώρησε από τον σύλλογο και συνέχισε την καριέρα του στην Φούλαμ. Οι μικρές του απολαβές τον ανάγκασαν να μετακομίσει στις ΗΠΑ. Αγωνίστηκε στους Σαν Αντόνιο Θάντερ και Σιάτλ Σάουντερς και έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 37 ετών στην Δανέζικη Χέρνινγκ Φέρμάντ.

'Επαιξε στην γνωστή ταινία "Η απόδραση των έντεκα" δίπλα στον Μάικλ Κέιν, τον Σταλόνε και τον Πελέ. Αγωνίσθηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού σ' ένα φιλικό κατά της Κορίνθιανς το 1972.

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1993, ανακοινώθηκε δημόσια ότι έπασχε από καρκίνο του εντέρου και του ήπατος. Δέκα μέρες αργότερα ο Μπόμπι Μουρ άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 51 ετών.

Τον Αύγουστο του 2008, η Γουέστ Χαμ απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό 6 για να τιμήσει τα 15 χρόνια από το θάνατό του Μουρ. Το όνομα του είναι στο "Hall of Fame" δίπλα σε μύθους όπως οι Στάνλεϊ Μάθιους και Τομ Φίνεϊ, ενώ έχει συνδεθεί με τον αντικαρκινικό αγώνα μέσα από το "Boody Moore Fund", μια οργάνωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα με σκοπό την υψηλού επιπέδου σύγχρονη έρευνα κατά του καρκίνου του εντέρου, την αιτία από την οποία έφυγε ο Μουρ από τη ζωή.

Η Αγγλία δεν θέλησε να τον τιμήσει με τον τίτλο του σερ, ωστόσο, στο νέο Γουέμπλεϊ, υπάρχει ένα υπέροχο μπρούτζινο άγαλμα του μεγάλου αρχηγού να στοπάρει τη μπάλα με το αρχοντικό του στυλ και το κεφάλι πάντα ψηλά!

Πηγή: uefa.com, wikipedia.org