Ήταν δεδομένο ότι από την ώρα που θα... στράβωνε το ματς στη Λιβαδειά, το βασικό θέμα συζήτησης μεταξύ των οπαδών του ΠΑΟΚ θα ήταν αν έκανε ή δεν έκανε καλά ο Γιώργος Γεωργιάδης που άφησε την... πρώτη ομάδα στη Θεσσαλονίκη (και κάνα δυο παίκτες που πήρε μαζί του στον πάγκο) και έπαιξε με τα... δευτεροτρίτα και τους πιτσιρικάδες στην Λιβαδειά.

Η εντύπωση που δημιουργήθηκε είναι πώς ο “Δικέφαλος”, για χάρη της μεγάλης ρεβάνς του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό,.θυσίασε, ουσιαστικά, ένα βαθμό παραπάνω που θα είχε στο ενεργητικό του στην έναρξη των πλέι οφ.

Είναι μεγάλο το τίμημα;

“Δεν θα άλλαζε κάτι δραματικά με ένα επιπλέον βαθμό” είπε στη συνέντευξη Τύπου ο 42χρονος τεχνικός, αλλά το δίκιο ή άδικο του προπονητή του ΠΑΟΚ θα κριθεί από το τι θα πετύχει η ομάδα του στο ματς με τους “ερυθρόλευκους”, αλλά και στους αγώνες κατάταξης. Ουσιαστικά, δηλαδή, εκ του αποτελέσματος. Αν ο ΠΑΟΚ παίξει τελικό στο Κύπελλο ή βγει πρώτος στα πλέι οφ, σχεδόν όλοι θα τον δικαιολογήσουν που πήρε αυτό το ρίσκο. Αν όχι, δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα μιλήσουν για λάθος χειρισμό και θα “καυτηριάσουν” την επιλογή του.

Ήταν μία απόφαση χωρίς “ήξεις αφήξεις”

Πάντως, είτε υπάρχει ψύχωση με το Κύπελλο, είτε απλά ψυχρή λογική που επίτασσε να μην καταπονηθεί κανείς από τους παίκτες πρώτης γραμμής εν όψει Κυπέλλου, το σίγουρο είναι ότι ο Γ.Χ. πήρε μία ξεκάθαρη απόφαση και δεν τη “νόθευσε” με μεσοβέζικες επιλογές. Τέτοιες θα ήταν οι αλλαγές του Τζαβέλλα, του Κλάους ή του Κάτσε, αν ο 42χρονος κόουτς ένιωθε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του μετά το 3-0.

Όμως, ούτε καν πέρασε από το μυαλό του. Έβαλε Κουλούρη στην αρχή του β΄ μέρους, στα μέσα του τον Βούκιτς και λίγο αργότερα τον Πόζογλου. Από τους τρεις, μόνο ο Σέρβος ως αλλαγή και με μικρές πιθανότητες ο Κουλούρης, ίσως πάρουν χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι της Μεγάλης Τετάρτης.

Θα αναρωτηθεί κανείς: “Εντάξει. Ο Γεωργιάδης έριξε όλο το βάρος στο Κύπελλο και “έκαψε” συνειδητά ένα αγώνα πρωταθλήματος (η αλήθεια είναι βέβαια ότι και οι βασικοί μόνο μία εκτός έδρας νίκη πέτυχαν στο δεύτερο γύρο, αυτή στην Ξάνθη) για να είναι πανέτοιμη η ομάδα του κόντρα στον Ολυμπιακό. Από το πείραμα αυτό, όμως, προέκυψε κάτι θετικό, πέρα από την ξεκούραση των πρωτοκλασάτων;”.

“Φυσικά και προέκυψε” είναι η απάντηση και εστιάζεται στο “κοσκίνισμα” αρκετών παικτών που δεν παίζουν πολύ συχνά. Η αναφορά γίνεται για τους πιτσιρικάδες της Κ20, αλλά και πιο έμπειρους που έχουν μείνει πίσω στις επιλογές του τεχνικού τιμ.

Αρχίζοντας από το πρώτο “γκρουπ”, δεν θα σταθώ σε Κουλούρη και Πόζογλου που έχουν αγωνιστεί ξανά και έχουν δείξει μέρους του ταλέντου τους. Θα εστιάσω σε Σαββίδη και Κιόσε που πήραν το βάπτισμα του πυρός. Ο πρώτος έχει εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, αν θέλει όμως να κάνει καριέρα σε κορυφαίο επίπεδο πρέπει να δουλέψει την ταχύτητα και την έκρηξή του. Ο δεύτερος, είναι ακόμη ανέτοιμος, αν και έχει πολλά σωματικά προσόντα. Σίγουρα, όμως, κι αυτόν πρέπει να τον ξαναδούμε.

Όσο για παίκτες που πήραν μία ακόμη ευκαιρία από τον Γεωργιάδη, το αποτέλεσμα ήταν μάλλον αποκαρδιωτικό. Νίνης, Γεωργιάδης, Ολίσε (παρά το γκολ που σημείωσε), Κατσικάς, Χούσεν έδωσαν ένα ακόμη πάτημα σε όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι πρέπει ήδη να ετοιμάσουν βαλίτσες για να αποχωρήσουν το καλοκαίρι.

Ειδική κατηγορία αποτελεί ο Μάρτενς που ακόμη δείχνει εκτός κλίματος και ανέτοιμος σωματικά. Η μέχρι τώρα, εκτός ΠΑΟΚ, καριέρα του όμως, δίνει ένα πάτημα στους ανθρώπους της ομάδας, αλλά και τους οπαδούς της να κάνουν κι άλλο υπομονή (μάλλον μέχρι τις αρχές της νέας σεζόν) για να τον κρίνουν.

Υ.Γ. 1 Από σήμερα μπαίνουμε στους ρυθμούς της μεγάλης ρεβάνς των ημιτελικών του Κυπέλλου και το κάλεσμα που απηύθυνε ο Σαββίδης στον Μαρινάκη αποτελεί την καλύτερη κίνηση που μπορούσε να γίνει για να στείλει το μήνυμα ό,τι καμία... ζούγκλα δεν περιμένει την ομάδα του Ολυμπιακού στην Τούμπα, παρά μόνο μία “καυτή” ποδοσφαιρική έδρα.

Υ.Γ. 2 Άκουσα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις του Γιώργου Δώνη στηSuperBALL.Σε πολλά έχει δίκιο ο Έλληνας τεχνικός, θα μου επιτρέψει, όμως, να σημειώσω δύο πράγματα:

Πρώτον, κάνοντας σύγκριση με την περίπτωση Στέφενς, ουσιαστικά ο Σαββίδης ακολούθησε την ίδια (για πολλούς λάθος) τακτική: Τους έδιωξε μεσούσης της περιόδου. Το μεν Ολλανδό πριν καν παίξει τα ημιτελικά του Κυπέλλου, τον δεν Έλληνα αφότου αποκλείστηκε από αυτά αναγνωρίζοντας ότι είχε χειρότερο υλικό να διαχειριστεί. Άρα, στην περίπτωσή του, τα περί διαφορετικής αντιμετώπισης επειδή είναι Έλληνας δεν ισχύουν. Αυτό το παράπονο μπορεί να το έχει μόνο για το θέμα της αποζημίωσής του...

Το δεύτερον αφορά το θέμα Γκαρσία: Από τη στιγμή που ομολογεί πώς ήταν “καυτή πατάτα”, δεν είχε λόγο να βγει ο ίδιος μπροστά. Μπορούσε να εξηγήσει στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και τον κόσμο τι ακριβώς σκεφτόταν για την αγωνιστική διαχείριση του Ουρουγουανού και να παραπέμψει το θέμα στη διοίκηση. Τότε, όμως, προτίμησε να κάνει το χατίρι των στελεχών που τον είχαν φέρει στον ΠΑΟΚ και με τους οποίους, λίγο αργότερα, ήρθε σε ρήξη.