Είναι πιθανό πώς αν ο ΠΑΣ Γιάννινα είχε σκοράρει στο γεμάτο ορμή δεκάλεπτό του στο ξεκίνημα του αγώνα, τώρα θα μιλούσαμε για ένα διαφορετικό παιχνίδι.

Ενδεχομένως να υπήρχε άλλη εξέλιξη κι αν δεν προέκυπτε η περίεργη φάση με το έμμεσο φάουλ (προσωπική άποψη εκφράζοντας, εκτιμώ πώς ήταν "κόλλημα" της στιγμής για τον Τσουκαλά) από το οποίο προήλθε το πρώτο γκολ του Σαλπιγγίδη.

Ωστόσο, οι παραπάνω υποθέσεις δεν "ακυρώνουν" το γενικό συμπέρασμα του αγώνα πώς ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε κατά πολύ βελτιωμένος σε σχέση με προηγούμενα, προβληματικά, παιχνίδια του, ανεξαρτήτως αν νίκησε η όχι. Ήξερε τι ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και κυρίως πώς να το πάρει. Τα τρία γκολ σε τέσσερις τελικές προσπάθειες, αποτελούν την πιο πειστική απόδειξη για μία ομάδα "σφιχτή", με αλληλοκαλύψεις και ιδιαίτερα προσηλωμένη στο αμυντικό πλάνο της, αν και το κενό που υπάρχει στο κέντρο άμυνας, όσο κι αν προσπαθήσει όλη η ομάδα, δεν είναι δυνατό να καλυφθεί σε απόλυτο βαθμό.

Πολλοί συνδέουν αυτή τη μεταμόρφωση προς το καλύτερο με την αλλαγή διάταξης. Το 4-3-3 που για δεύτερη φορά (η πρώτη στο ματς Κυπέλλου με τον Αιγινιακό) εφάρμοσε φέτος ο Δώνης βοήθησε τον ΠΑΟΚ να "γεμίσει" τη μεσαία γραμμή, να καλύπτει καλύτερα τους χώρους και κατά συνέπεια να αποκτήσει ισορροπία στο παιχνίδι του.Παράλληλα, η επιλογή να γίνουν οι Λόρενς και Σαλπιγγίδης ακραίοι επιθετικοί, τους έδωσε περισσότερους χώρους να κινούνται, κάτι που ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού τους. Ειδικά για τον Σαλπιγγίδη που έχει μάθει από ακραίος να μετατρέπεται σε δεύτερος φορ, η επιλογή αυτή του προπονητή του ήταν καταλυτική στο να γίνει ξανά παραγωγικός σε γκολ.

Ξεκαθάρισε τι ακριβώς θέλει

Θα ήταν, όμως, υπερβολή αν τα αποδώσουμε όλα στην αλλαγή διάταξης. Γι' αυτό και συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τον Δώνη που δήλωσε μετά το ματς ότι δεν διαφοροποιεί τα δεδομένα για την ομάδα του το αν θα παίξει με τη μία ή την άλλη διάταξη. Προσωπικά, εκτιμώ ότι ο πιο σοβαρός λόγος της αλλαγής εικόνας του ΠΑΟΚ είναι το γεγονός ότι πλέον έχει ξεκάθαρο στόχο μπροστά του. Παίζει για την δεύτερη θέση κι αν χρειαστεί αλλάζει και την διάταξή του για να μαζεύει βαθμούς.

Από τη στιγμή που ο Ιβάν Σαββίδης ξεκαθάρισε, όπως φάνηκε και με την απόκτηση του Κατσουράνη, πως φέτος τον ενδιαφέρει, πρώτιστα, η ομάδα του να πάρει τη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και όχι απλά να χτιστεί ένα νεανικό σύνολο που θα παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, τα πράγματα μπήκαν σε μία σειρά. Ο Δώνης γνωρίζει με ποιο κριτήριο θα κριθεί στο τέλος της περιόδου, το ίδιο και οι παίκτες. Γι' αυτό και κυνηγούν πλέον τα αποτελέσματα. Το ώριμο, γεμάτο ουσία, παιχνίδι του ΠΑΟΚ στα Γιάννινα, αυτό αποδεικνύει.

Αν στην πορεία συνδυαστεί και με καλό ποδόσφαιρο αυτό θα είναι το ιδανικό. Προς το παρόν, όμως, μετράνε οι βαθμοί. Και το γεγονός αυτό... ξεμπλοκάρει το Δώνη από την "υποχρέωση" (όπως την αισθανόταν απέναντι στον κόσμο και όσο προγραμματικά είχε πει το καλοκαίρι) να επιμείνει στο 4-4-2 που ο ΠΑΟΚ δεν έχει τα εργαλεία (κυρίως τα κεντρικά χαφ που θα μπορούν να ανταποκριθούν στις πολλές απαιτήσεις αυτής της διάταξης) για να το παίξει, όπως το οραματίζεται ο προπονητής του...