Κούραση και έλλειψη προσαρμογής στη διαδικασία των τριών αγώνων σε μία εβδομάδα. Ακούγοντας τις δηλώσεις των παικτών του ΠΑΟΚ και του Χουμπ Στέφενς, αντιλαμβάνεται κανείς πώς στα αποδυτήρια του “Δικεφάλου” οι μέτριες έως κακές εμφανίσεις της ομάδας το τελευταίο διάστημα αποδίδονται στους παραπάνω δύο λόγους.

Καταρχήν, στην αντίληψη του φιλάθλου που παρακολουθεί ποδοσφαιρικούς αγώνες απ' όλη την υφήλιο, η δικαιολογία της κούρασης, ενώ βρισκόμαστε ακόμη στο Σεπτέμβρη, δεν μπορεί να σταθεί. Δεν είναι η πρώτη χρονιά που ο ΠΑΟΚ μετέχει στους ομίλους του Europa League και μάλιστα με ρόστερ πολύ μεγαλύτερο αριθμητικά και ποιοτικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και κατά συνέπεια δεν μπορεί κανείς να πει ότι “δεν γνώριζαν τι τους περιμένει”.

Όσον αφορά τον δεύτερο λόγο που επικαλέστηκε ο Χουμπ Στέφενς-το γεγονός πώς αρκετοί παίκτες (μίλησε συγκεκριμένα για Στοχ, Λούκας, Κίτσιου) πέρσι δεν αγωνίζονταν πολύ και φέτος δεν έχουν συνηθίσει ακόμη να δίνουν παιχνίδι ανά τρεις μέρες-σαφώς και έχει λογική και ήταν πριν καν μπει ο ΠΑΟΚ σ' αυτό το non stop πρόγραμμα αγώνων, η μεγαλύτερη ανησυχία των ανθρώπων του “Δικεφάλου”.

Δεν μπορεί, όμως, από μόνος του να δικαιολογήσει στο 100% τις πολύ μέτριες εμφανίσεις του ΠΑΟΚ. Υπάρχουν και άλλες παράμετροι που πρέπει να αξιολογηθούν προκειμένου να βρεθεί το αντίδοτο και η ομάδα να βγάλει και πάλι το καλό πρόσωπό της. Ποιες είναι αυτές;

Προσωπική άποψη εκφράζοντας, οι κακές εντυπώσεις που αφήνει ο ΠΑΟΚ τελευταία, προκύπτουν, κυρίως, από το αργό ποδόσφαιρο που παίζει. Η κυκλοφορία μπάλας με την ταχύτητα που γίνεται είναι εύκολα αντιμετωπίσιμη για ομάδες που παίζουν άμυνα στο μισό γήπεδο, τη στιγμή, μάλιστα, που από το παιχνίδι του “Δικεφάλου” απουσιάζουν οι εκρήξεις, τα δεκάλεπτα-δεκαπεντάλεπτα που η ομάδα θα βρει ρυθμό και θα βάλει τον αντίπαλο στην εστία του.

Και πώς να συμβεί αυτό όταν τα χαφ του ΠΑΟΚ είναι κατά γενική ομολογία αργά; Αν εξαιρέσει κανείς τον Λάζαρ, που κι αυτός αρκετές φορές φλυαρεί με τη μπάλα στα πόδια, ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει τους παίκτες να μεταφέρουν γρήγορα τη μπάλα από την άμυνα στην επίθεση. Θα μπορούσε ίσως να το κάνει ο Κατσουράνης, όμως η θέση του έχει “κλειδώσει” από την αρχή της περιόδου στην άμυνα. Επιπλέον, λόγω του γεγονότος ότι μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών το ρόστερ του ΠΑΟΚ διαμορφωνόταν, η ομάδα δεν έχει αποκτήσει ακόμη ομοιογένεια και άρα αυτοματισμούς. Τα περιμένει σχεδόν όλα από ατομικές ενέργειες του Στοχ και του Λούκας, τις σέντρες ακριβείας του Λίνο όταν έχει δυνάμεις και τα στημένα.

Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ έχει γίνει προβλέψιμος για κάθε αντίπαλό του στα τελευταία παιχνίδια. Δύο- και μερικές φορές τρεις-παίκτες πέφτουν πάνω στο Στοχ και δεν του δίνουν χώρο να κινηθεί, ένας αμυντικός μαρκάρει μονίμως το αριστερό πόδι του Λούκας, ο Κλάους επιτηρείται στενά και ο ΠΑΟΚ αφοπλίζεται.

Ευτυχώς, για το “Δικέφαλο”, σ' αυτή τη δύσκολη συγκυρία υπάρχει ο Βούκιτς που, προφανώς, δεν υπολογιζόταν μέχρι και χθες στα πλάνα των αντίπαλων προπονητών. Ο Σέρβος διαλέγει και δείχνει κινήσεις από το ρεπερτόριο που δεν τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, που ξαφνιάζουν τους αντίπαλους αμυντικούς. Κυρίως, όμως, βγάζει μία τρομερή έφεση στο σκοράρισμα που πολλοί αμφέβαλαν ότι είχε.

Από δικές του εκτελέσεις ΠΑΟΚ πήρε τις νίκες με Σαχτιόρ και Πλατανιά και απέφυγε γκέλες που ενδεχομένως να πλήρωνε πολύ ακριβά. Είναι, όμως, αυτό δυνατό να συ,βαίνει σε κάθε ματς; Όσο καλός παίκτης κι αν είναι ο Βούκιτς, είναι μάλλον απίθανο.

Κατά συνέπεια το βάρος πέφτει στον Χουμπ Στέφενς που θα πρέπει να μοιράσει ξανά την τράπουλα για να βρει τη λύση απέναντι στις κλειστές άμυνες. Και κυρίως να δουλέψει πάνω στην ομοιογένεια και τους αυτοματισμούς στην ανάπτυξη που θα αλλάξουν και την ταχύτητα με την οποία επιτίθεται ο ΠΑΟΚ.

Πάντως, ακόμη κι όταν θα το καταφέρει αυτό ο Ολλανδός τεχνικός, το μεγάλο όπλο του φετινού ΠΑΟΚ θα παραμείνει η πολυφωνία στο σκοράρισμα. Πάει καιρός που ο “Δικέφαλος” είχε τόσους ικανούς σκόρερ μαζεμένους.