Αν για κάποιο λόγο νιώθετε την ανάγκη να κάνετε μια προσομοίωση των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος με... κάτι, θα σας συνιστούσα να πάρετε τη σειρά των πλέι οφ της Ευρωλίγκας, με την Μπαρτσελόνα.

Κάθε άλλη περίπτωση (που παραπέμπει σε σπριντ -τύπου δυο ματς σε 48 ώρες-, τη στιγμή που τα πλέι οφ είναι μαραθώνιος), είναι ατυχής. Και αν μη τι άλλο, μόνο σε σειρές αποδεικνύεται περίτρανα η πνευματική, αλλά και η σωματική ανωτερότητα εκείνου που θριαμβεύει.

Ο ΠΑΟ νίκησε -σε επίπεδο- τακτικής, τα δυο πρώτα ματς με τους «μπλαουγκράνα», όμως ήταν γεγονός πως υπήρχε ανισορροπία στη στελέχωση του ρόστερ. Για αρχή, δεν υπήρχε τρίτος χειριστής (που θα μπορούσε να αποτελέσει την ειδοποιό διαφορά), ενώ παρατηρήθηκε και ένα συνολικό έλλειμμα λύσεων (δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά το ροτέισον αφορούσε οκτώ παίκτες).

Και κάπως έτσι, οι «πράσινοι» κυριάρχησαν μέχρι ενός σημείου. Μέχρι εκείνο που η «Μπάρτσα» έβγαλε και λαγούς από το μανίκι της (πήρε βοήθειες από παιδιά όπως οι Τοντόροβιτς και Αμπρίνες), όπως πατούσε στις αδυναμίες-ελλείψεις του Παναθηναϊκού (αν ρίξετε μια ματιά λίγο πιο πάνω, θα τις δείτε).

Απέφυγε τα ρίσκα

Όταν τελείωσε η Ευρωλίγκα για τους «πράσινους», ο Αργύρης Πεδουλάκης κλήθηκε να βρει τα παιδιά που θα τακτοποιούσαν τα τρωτά σημεία. Το κατ' αρχάς ζητούμενο ήταν να εντοπίσει παίκτες, οι οποίοι να έχουν την ικανότητα να προσαρμοστούν το συντομότερο δυνατό.

Για να διευκολύνει αυτήν την αναζήτηση, εστίασε σε περιπτώσεις παικτών που διαθέτουν εικόνες από την Ευρώπη και είναι μιας ηλικίας που να εγγυάται την πνευματική τους ωρίμανση -εξυπακούεται πως ήταν η χειρότερη στιγμή για ρίσκα. Δηλαδή, δεν ήθελε απλά να καλύψει κενά. Ήθελε να γίνει η δουλειά σωστά και γρήγορα -αλλά όχι πρόχειρα.

"Μπορεί να τα βάλει στο ΣΕΦ;"

Κάθε φορά που γίνονται προσθήκες, υπ' αυτές τις συνθήκες (ο Ολυμπιακός είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης και έχει το πλεονέκτημα έδρας στην Basket League ΟΠΑΠ), είτε το παραδέχονται οι καθ' ύλην αρμόδιοι είτε όχι, η αλήθεια είναι πως μεταξύ των κυρίαρχων σκέψεων -μετά ίσως από το αν ο παίκτης είναι καλός ή όχι- είναι και το «αν μπορεί να βάλει τα μεγάλα σουτ στο ΣΕΦ;». Αν μπορεί να δώσει λύσεις, όταν η μπάλα ζυγίζει περί τα 10 κιλά.

Η πρώτη κίνηση του «Αρτζι» (ο Ραμέλ Κάρι) απέδειξε ότι έχει τα προσόντα να το κάνει. Συν κάτι ακόμα: ότι οι «πράσινοι» είχαν μεν, την απόλυτη ανάγκη ενός ακόμα χειριστή, αλλά πρωτίστως ήθελαν έναν σοβαρό και πειθαρχημένο παίκτη. Και αν δεν είναι καθαρός άσος (εδώ, θα ήταν χρήσιμο να σημειωθεί ότι οι καθαροί άσοι, αυτοί που πρώτα νοιάζονται για την πάσα, έχουν γίνει στις ημέρες, ό,τι και οι καθαροί, οι κλασσικοί σέντερ στο ΝΒΑ: είδος προς εξαφάνιση).

Ο 33χρονος combo guard είχε την προσωπικότητα που έψαχνε ο Πεδουλάκης. Και απ' ό,τι αποδεικνύεται έχει πολλά περισσότερα από όσα υπολόγιζε η νέα του παρέα -με την προσθήκη του.

Στα θετικά του Κάρι ήταν και ότι βρισκόταν στο 100% της πνευματικής και σωματικής ετοιμότητας: στις 4/5 είχε ματς με την Ντόνετσκ (εναντίον της Λοκομοτίβ Κουμπάν, του Νικ Καλάθη, για τη VTB United League) και στις 7/5 προσγειώθηκε στο «Ελ. Βενιζέλος».

Πρόκειται για δυάρι λοιπόν, με σουτ (κάτι που χρειαζόταν ο ΠΑΟ, από τη στιγμή που οι Ούκιτς και Μπανκς -παρεμπιπτόντως, ο τελευταίος έθεσε εαυτόν εκτός, την περασμένη Παρασκευή- είναι της διείσδυσης) και αφοσίωση στην άμυνα. Δεν είναι ο πιο γρήγορος του είδους. Είναι όμως, από τους τύπους που ακόμα και αν δεν έχουν ακουμπήσει την μπάλα, σε τρεις διαδοχικές επιθέσεις, θα κυνηγήσει στην άμυνα, με συνέπεια και πειθαρχία. Μπορεί να στήσει πικ εντ ρολ, όπως μπορεί και να πασάρει, ενώ όπως φάνηκε από τα δυο πρώτα του παιχνίδια με τον ΠΑΟ, το σουτ του το λέτε και αξιοπρεπές(τατο).

Για όλες... τις χρήσεις

Το δεύτερο πιο σημαντικό κομμάτι που έλειπε από το «όλο» του Παναθηναϊκού, ήταν το τεσσάρι αυτό που θα είχε και καθαρό σουτ. Εσείς δηλαδή, γιατί νομίσατε πως οι διοικούντες έκαναν φέτος τρεις απόπειρες να πάρουν πίσω τον Αντώνη Φώτση (πέραν του... συναισθηματικού του πράγματος); Ηταν και αυτό θέμα ανάγκης. Ποιο αυτό;

Ενας ψηλός που να 'χει τρίποντο (ο R.T. Γκουίν έχει φέτος 41% και την τελευταία τριετία 38%) και δύναμη. Οπως και ο Κάρι, το Σάββατο είχε ματς με την Ζαπορόζιε και... την Κυριακή το βράδυ ήταν ήδη στην Ελλάδα. Αρα, τον λέτε και αγωνιστικά έτοιμο -λέτε πως έχει ρυθμό. Τι άλλο όμως, έχει ο Αμερικανός; Ταχύτητα και δύναμη να μαρκάρει παίκτες τύπου Πρίντεζη στα ποσταρίσματα που γίνονται στα πρώτα 8''. Εχει και το κορμί για να σταθεί απέναντι στον πολύ δυνατό Αντιτς, όπως έχει και το σουτ για να απομακρύνει... αυτόν τον δυνατότερο μέσα από τη ρακέτα -και να ανοίξει την άμυνα.

Είναι ο κύριος που ξέρει να τιμωρεί την πατέντα των απανταχού προπονητών (ΟΚ, υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά είναι λίγες) που στέλνουν τα «τεσσάρια» στις βοήθειες των πικ εντ ρολ.

Είχαν. Δεν έχουν

Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν περισσότερες αριθμητικές λύσεις. Οχι πια. Οι Κάρι και Γκουίν φέρνουν το πράγμα σε μια ισορροπία. Ο Παναθηναϊκός, πιστός στην απόφαση του να γίνει πιο αθλητικός (κάτι που φάνηκε φέτος με όλες τις προσθήκες -το χαρακτηριστικότερο όλων είναι το δίδυμο Λάσμε και Γκιστ), συμπλήρωσε δυο παίκτες που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να του καλύπτουν τις αδυναμίες. Μένει να δούμε τι θα αποδειχθεί στο τέλος της διαδρομής.