Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενημέρωσε τη διεθνή κοινότητα πως η γαλλική οικονομία δεν φαίνεται να ανακάμπτει όσο γρήγορα χρειάζεται, προκειμένου να μειωθεί σημαντικά το ποσοστό ανεργίας, αλλά και το χρέος, πριν καταλήξει στο ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αν δεν ληφθούν περαιτέρω μεταρρυθμίσεις. Και κάπως έτσι, η χώρα τυλίχτηκε στις φλόγες, με τις απεργιακές κινητοποιήσεις να μετρούν ήδη δυο μήνες ζωής και να μη... νιώθουν από το Euro 2016. H Γαλλία βρίσκεται σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, με την κυριολεκτική σημασία της φράσης και η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να εγγυηθεί την ομαλή διεξαγωγή της διοργάνωσης, αλλά και την ασφάλεια των 2.5 εκατομμυρίων επισκεπτών που αναμένονται για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Τώρα, πώς θα μετακινούνται αυτοί οι άνθρωποι ή πώς θα εξυπηρετούν καθημερινές συνήθειες, τη στιγμή που τα μεγαλύτερα συνδικάτα έχουν κηρύξει ήδη απεργίες σε ημερομηνίες του Euro 2016, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Να σου πω όμως, γιατί υπάρχει παλλαϊκή εξέγερση.

Οι νόμοι στο εργασιακό της Γαλλίας (code du travail), ορίζονται ξεκάθαρα (θα μπορούσες να πεις) στις 3.800 σελίδες του εργασιακού νόμου. Η κυβέρνηση ωστόσο, θέλει -λέει- να μειώσει όλον αυτόν τον όγκο. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι ο François Hollande (ο πιο ανεπιθύμητος πρόεδρος, σύμφωνα με τα τελευταία δημοψηφίσματα) κάνει μια τελευταία απόπειρα να παγιώσει τη θέση του στην ιστορία, με αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις της τελευταίας στιγμής, στην άκαμπτη εργασιακή νομοθεσία της χώρας.

Σου θυμίζει κάτι το όλο θέμα; Λυπάμαι, αλλά θα διαπιστώσεις πως τα κοινά σταματούν εκεί. Γιατί οι Γάλλοι αντιδρούν. Για την ακρίβεια, είναι στους δρόμους εδώ από τις 9 Μαρτίου και κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους, μέρα με τη μέρα. Στις 31 Μαρτίου μόνο, διοργανώθηκαν πορείες διαμαρτυρίας σε περισσότερες από 250 πόλεις και χωριά. Από ό,τι φαίνεται δεν θα υποχωρήσουν, αν δεν δικαιωθούν. Κάπου εδώ, θα ήταν επίσης χρήσιμο να ξέρεις πως η κυβέρνηση -μέσω του ιδίου του πρωθυπουργού Dominique de Villepin- είχε προτείνει την άνοιξη του 2006, να περάσει νέα ήθη κι έθιμα για την πρώτη εργασιακή σύμβαση (μέσω του κατεπείγοντος), αλλά μετά τις διαμαρτυρίες των φοιτητών και των συνδικαλιστών, ο Jacques Chirac δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποσύρει την πρόταση. Κάτι ανάλογο έγινε το 2010 και με αλλαγές που ήθελε να κάνει ο Nicolas Sarkozy, στις συντάξεις. Τότε όλοι θυμήθηκαν την παράδοση που έχει η Γαλλία στο να μη λογαριάζει το κόστος των όποιων κινητοποιήσεων χρειάζεται να κάνει, ώστε να μην πληγούν όσα απέκτησε με αγώνες ο λαός. Σου ακούγεται "κομμουνιστικό"; Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Θα έχεις υπ' όψιν σου πως η Γαλλία είναι γνωστή τοις πάσι για τη δύναμη των κινητοποιήσεων της, φήμη που είχε ως θεμέλιο λίθο τη μεγαλύτερη απεργία που έγινε στην ιστορία της χώρας, στα μέσα του Μαΐου, το 1968. Κάτι που έχει καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία ως "Γαλλικός Μάης" και κατά τους έχοντες γνώση, άλλαξε για πάντα τον κόσμο, αφού δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, αλλά επρόκειτο για παλλαϊκή εξέγερση χωρίς να υπάρχουν φυλετικές, πολιτιστικές, ηλικιακές ή κοινωνικές διαστάσεις.

Οι διαμαρτυρίες είχαν ξεκινήσει από τον Γενάρη του '68, όταν φοιτητές στο πανεπιστήμιο της Nanterre (από τους πρωταγωνιστές ήταν ο Daniel Cohn-Bendit, γνωστός ως Dany le Rouge -Dany ο κόκκινος, λόγω πεποιθήσεων και χρώματος μαλλιών- ο οποίος εκδιώχθηκε από το γαλλικό έδαφος και του απαγορεύτηκε η είσοδος μέχρι το 1978. Τη δεκαετία του '70 δραστηριοποιήθηκε στο εναλλακτικό κίνημα) αποδοκίμασαν έναν υπουργό και αντιμετωπίστηκαν με δυσανάλογη βαρβαρότητα από την αστυνομία.

Η ρίζα του προβλήματος είχε να κάνει με τον υπερπληθυσμό των φοιτητών, την αυστηρή ιεραρχία, το συντηρητισμό και τον ελλιπή εξοπλισμό. Στις 22/4, περίπου 150 φοιτητές κατέλαβαν ένα κτίριο στο πανεπιστήμιο Νanterre, για να διαμαρτυρηθούν κατά του γαλλικού ταξικού συστήματος και του κυβερνητικού ελέγχου στη χρηματοδότηση της παιδείας. Την ίδια περίοδο, γίνονταν αντιαμερικανικές διαδηλώσεις, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Against modern football: Το νέο μπλουζάκι των footshirts

Η κυβέρνηση της Γαλλίας ήλεγχε το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και η κυβέρνηση Charles de Gaulle είχε αυταρχικές μεθόδους, στους τομείς της εργασίας και της παιδείας. Η αντίδραση των κυβερνώντων στη διαμαρτυρία ήταν να κλείσει το πανεπιστήμιο στις 2/5 και να απειλήσει για αποβολή των πρωταίτιων.

Την επομένη (3/5), οι φοιτητές της Σορβόνης, σε κίνηση αλληλεγγύης, κατέλαβαν διάφορα κτίρια, η αστυνομία εισέβαλε στο πανεπιστήμιο και στις 6/5, περί τους 20.00 φοιτητές διαδήλωσαν στην πόλη(παρουσία και εκπαιδευτικών), με την αστυνομία να επιτίθεται με κλομπ. Οι διαδηλωτές έστησαν οδοφράγματα και εκσφενδόνισαν κομμάτια από σπασμένες πλάκες πεζοδρομίου κατά της αστυνομίας, που έριξε δακρυγόνα στο πλήθος και συνέλαβε εκατοντάδες φοιτητές.

Η κλιμάκωση συνεχίστηκε με τη συμμετοχή μαθητών μέσης εκπαίδευσης και εργατών (που είχαν ουσιαστικά, συστημικά, προβλήματα -με πρώτο την απουσία εργατικών δικαιωμάτων), σε συγκέντρωση στην Αψίδα του Θριάμβου. Εκείνη την ημέρα, το κίνημα από εκπαιδευτικό έγινε κοινωνικό. H Confédération générale du travail (γνωστή ως CGT, δηλαδή το εθνικό συνδικαλιστικό κέντρο -η πρώτη από τις πέντε μεγάλες γαλλικές συνομοσπονδίες συνδικάτων- είχε καλέσει ήδη τα μέλη της να τοποθετηθούν δυναμικά, επί των εξελίξεων.

Τα αιτήματα για ελευθέρωση των συλληφθέντων και τον τερματισμό της αστυνομικής κατάληψης στη Σορβόννη δεν έγιναν αποδεκτά, τα πλήθη των διαδηλωτών αυξήθηκαν κατακόρυφα, ακολούθησαν εβδομάδες λαϊκής επανάστασης (κατάληψη εργοστασίων, καθολική "παράλυση" των μεταφορών) που "γονάτισε" την κυβέρνηση και ξημέρωσε η 25η Μαΐου, όταν τα 2/3 του εργατικού δυναμικού (γύρω στα 10 εκατ.), δεν πήγαν στις δουλειές τους, παραλύοντας τη χώρα. Το σύνθημα ήταν "αυτή είναι η αρχή, ο αγώνας συνεχίζεται". Εννοούσαν κάθε λέξη.

Όπως φάνηκε ότι εννοούσαν το "δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε", το "το αφεντικό έχει ανάγκη εσένα,΄δεν το έχεις εσύ ανάγκη", το "αγοράζουν την ευτυχία σου. Κλέψ' την", μαζί με το "διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο". Συνέχισαν τις κινητοποιήσεις και αφότου ο πρωθυπουργός Georges Pompidou δεσμεύτηκε την απελευθέρωση των συλληφθέντων και το "άνοιγμα" της Σορβόνης.

ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Μάιος 1968

Από τις 27/5 είχε υπογραφεί εν τω μεταξύ, το πρακτικό της "Γκρενέλ", βάσει του οποίου οι μισθοί αυξάνονταν κατά 14% κατά μ.ο., ενώ προβλεπόταν βαθμιαία μείωση του ωραρίου εργασίας, σε 40 ώρες την εβδομάδα. Παρήχθησαν και εγγυήσεις ελευθερίας στη συνδικαλιστική δραστηριότητα των εργατικών επιτροπών, στις επιχειρήσεις.

Οι απεργίες και οι καταλήψεις κατασκευαστικών και άλλων εργοστασίων συνεχίστηκαν, για να αποκατασταθεί σταδιακά η παραγωγή από τις 10 Ιουνίου. Εν κατακλείδι, το αστικό σύστημα βρέθηκε προ άμεσου κινδύνου και υποχρεώθηκε να λάβει τα μέτρα του, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. Υπάρχει αναφορά που ήθελε τον 5ο Σώμα Στρατού να έχει τεθεί σε ετοιμότητα, για απεργοσπαστική δράση με τη χρήση οχημάτων του στρατού για μεταφορές, με επιτροπές φαντάρων να σαμποτάρουν τη χρησιμοποίηση τους. Η συνέπεια ήταν η πολιτική και η κοινωνική κρίσης, που πήρε τη διάσταση επανάστασης και διέλυσε τη γαλλική Εθνοσυνέλευση, για να προκηρυχθούν εκλογές από τον de Gaulle, για τις 23/6.

Εκείνη την ημέρα, διέταξε τους εργαζομένους να επιστρέψουν στις δουλειές τους, απειλώντας να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Στις 30 Μαΐου εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, καθοδηγούμενοι από την Εργατική Ομοσπονδία, βάδισαν στους δρόμους του Παρισιού, φωνάζοντας "Αντίο de Gaulle". Ποιος κέρδισε τις εκλογές; Ο de Gaulle, αφενός γιατί ήταν λαϊκός ήρωας, αφετέρου επειδή... έριξε το φταίξιμο στον πρωθυπουργό -και το κόλπο "έπιασε"!

Οι ιστορικοί έχουν καταγράψει πως "ο de Gaulle έμοιαζε ανίκανος όχι μόνο να διαχειριστεί την κατάσταση αλλά ακόμα και να κατανοήσει την φύση της. Ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα και τα συνδικάτα που του έδωσαν χώρο να "αναπνεύσει". Στριμωγμένος σε μια γωνία ο πρωθυπουργός Pompidou αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με όλους. Όταν η αστική τάξη ένιωσε πως απειλείται να τα χάσει όλα, έκανε τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Στράφηκε στα συνδικάτα και προέβη σε μεγάλες υποχωρήσεις, όπως την αύξηση στους μισθούς, την μείωση των ωρών εργασίας, μείωση στο όριο ηλικίας για τις συντάξεις και ούτω καθ' εξής. Σε μια προσπάθεια του να εξευμενίσει τους φοιτητές, ο Pompidou έκανε δεκτή την παραίτηση του υπουργού Παιδείας", ανακοίνωσε σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, όπως η ίδρυση περισσότερων από 60 νέων πανεπιστημίων και την εισαγωγή ενός πιο δημοκρατικού συστήματος διοίκησης. Η Γαλλία είχε γίνει πιο δεκτική στις κοινωνικές αλλαγές. Είχε αποκτήσει νέες κοινωνικές αξίες. Έπαψε να είναι συντηρητική -να υπακούει "τυφλά" στο "θρησκεία, πατριωτισμός, σεβασμός στην εξουσία".

Ο νόμος των αφεντικών... που δεν θα περάσει

Η Υπουργός Εργασίας, Myriam El Khomri κατάφερε να κάνει έξαλλο το λαό, δημιουργώντας ένα πλαίσιο που χαρακτηρίστηκε "ο νόμος των αφεντικών". Οι καθ' ύλην αρμόδιοι λένε πως πρόκειται για άτυπο γαλλικό μνημόνιο, που περιορίζει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, μεθοδεύει το τέλος των δημοσίων υπηρεσιών, μαζί με την κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης -από τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες εξαιρεί αυτές για το στρατό και για την ασφάλεια- και ισχυροποιεί τη θέση των εργοδοτών. Σε δημοψήφισμα που έγινε στα τέλη του Μάρτη, τα 3/4 των ερωτηθέντων τάχθηκαν εναντίον του νέου νόμου και το 50% δήλωσε πως θέλει να δει τις διαμαρτυρίες να συνεχίζονται. Να σου πω όμως, και τι περιλαμβάνει η έμπνευση της El Khomri.

Μεταξύ των πολλών που έχει προτείνει, είναι:

*η αύξηση του ανώτατου ορίου ημερησίας εργασίας από 10 σε 12 ώρες, απλά και μόνο με μια απλή ενδοεταιρική συμφωνία.

*η μείωση των προσαυξήσεων για τις υπερωρίες (από 25% και 50% σε 10%).

*η επέκταση του "ημερήσιου ποσού" για τους εργοδότες που το επιθυμούν. Το ημερήσιο ποσό είναι ο τρόπος που αμείβονται κάποιοι εργαζόμενοι -αντί των ωρών εργασίας.

*η αναίρεση του κατώτατου ορίου για τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης (24 ώρες την εβδομάδα). Το 82% των εργαζομένων μερικής απασχόλησης στη Γαλλία, είναι γυναίκες.

*η δυνατότητα να ορίζεται από τους εργοδότες η όποια αύξηση στο ημερήσιο ωράριο, χωρίς να χρειάζεται η άδεια του επιθεωρητή εργασίας.

*η κατάργηση της εργασιακής νομοθεσίας, που περιόριζε έως τώρα το χρόνο εργασίας και τους μισθούς.

*η υποχρεωτική διαπραγμάτευση μισθού από τον ένα χρόνο, στα τρία.

*η ισχύς των εταιρικών συμφωνιών έως και 5 χρόνια. Στη συνέχεια, η συμφωνία θα θεωρείται άκυρη και θα παύει να ισχύει. Έως τώρα, υπήρχε τρίμηνη προθεσμία για επαναδιαπραγμάτευση -και άρα χρόνος για κινητοποίηση των εργαζομένων.

*η μείωση στο κόστος απολύσεων και τα χρήματα των αποζημιώσεων. Όποιος κρινόταν ως ανίκανος για δουλειά, έπειτα από εργατικό ατύχημα, έπαιρνε το ελάχιστο των 12 μηνών αποζημίωσης. Τώρα θα παίρνει έξι μήνες.

*η δυνατότητα να απολύεις αδικαιολόγητα και να μη δίνεις την ελάχιστη αποζημίωση.

*το ελεύθερο στην απόλυση εργαζομένων που δεν συμφωνούν με ενδεχόμενες αλλαγές στα συμβόλαια τους.

Εκ των... highlights ήταν το να τεθεί το κράτος σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (έχει ανανεωθεί τρεις φορές ήδη, μέσω ψήφισης στη Βουλή) και άρα να επιτρέπονται οι ποινικές διώξεις και οι φυλακίσεις συνδικαλιστών, η μαζική καταστολή και οι διακρίσεις φύλων και εθνών. Φοβερό; Και ενώ οι κυβερνώντες λένε πως οι διαδηλωτές έχουν φτάσει τους 68.000, σε εθνικό επίπεδο, τα συνδικάτα δίνουν αριθμό πέντε φορές μεγαλύτερο. Μια συμφωνία υπάρχει στους συλληφθέντες που από την αρχή των διαδηλώσεων έχουν φτάσει τους 1.300 -έγιναν 819 κρατήσεις και 51 άμεσες προσαγωγές/καταδίκες.

Η αστυνομία προέβη σε... απαγόρευση κυκλοφορίας. Για την ακρίβεια, απαγόρευσε τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις που γίνονται στο Παρίσι και την κυκλοφορία σε δρόμους που θεωρούνται "επικίνδυνοι". Εχει προχωρήσει στην απαγόρευση κυκλοφορίας "υπόπτων" από τις 11.00 έως τις 20.00, σε τέσσερις συγκεκριμένες συνοικίες της πρωτεύουσας και από τις 18.00 έως τις 07.00, στην περιοχή της πλατείας Δημοκρατίας, το σημείο που συγκεντρώνεται το κίνημα "Όρθιοι τη νύχτα" (Nuit Debout). Αυτό που κάνει... τη νύχτα, μέρα με φωτιές. Όποιος δεν υπακούει, δέχεται επίθεση με χημικά και συλλαμβάνεται, με την αστυνομία να έχει το ελεύθερο να προβαίνει σε όποια μέτρα κρίνει ως απαραίτητα, για την καταστολή των διαμαρτυριών. Τι έκαναν οι διαδηλωτές -μερίδα των οποίων έπεσε θύμα της αχρείαστης και αλόγιστης βίας των οργάνων; Απέκλεισαν βασικές οδικές αρτηρίες σε όλη τη χώρα, "νέκρωσαν" τις αστικές και τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες, τα διυλιστήρια (μεταξύ πολλών άλλων).

Τώρα, πες μου εσύ πώς η Γαλλία θα είναι σε θέση να διοργανώσει, χωρίς προβλήματα, το Euro 2016 που ξεκινά στις 10 Ιουνίου. Όχι, πες μου. Και δεν εννοώ μόνο τα πρακτικά (γιατί δεν υπάρχουν καν βενζίνη -τελούν υπό κατάληψη τα πάντα), αλλά και τα ζητήματα ασφαλείας. Γιατί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης εκτείνεται και στο θέμα της επίθεσης τζιχαντιστών που δέχθηκε το Παρίσι, τον περασμένο Νοέμβριο και στοίχισε τη ζωή 130 ανθρώπων. Στους στόχους ήταν και το Stade de France. Πριν απαντήσεις σε αυτό το -το λες και- σύνθετο ερώτημα, επίτρεψε μου να σου πω και κάτι ακόμα.

Η φωτογραφία αυτή προέκυψε το Σάββατο 21/5, οπότε η Paris Saint-Germain αντιμετώπισε την Olympique de Marseille, για τον τελικό του Coupe de France, στο Stade de France. Επί τούτου επελέγη το συγκεκριμένο γήπεδο, για να γίνει ένας έλεγχος στα ζητήματα ασφαλείας. Αυτό που αποδείχθηκε ήταν πως η αστυνομία δεν είναι έτοιμη για το Euro. Oι φίλαθλοι εκτόξευσαν ουκ ολίγες φωτοβολίδες, άναψαν δεκάδες καπνογόνα και πέταξαν στον αγωνιστικό χώρο γυάλινα μπουκάλια και άλλα επικίνδυνα αντικείμενα. Που λογικά δεν θα έπρεπε να έχουν, δεδομένων των τριών εξονυχιστικών ελέγχων στους οποίους υποβλήθηκαν, κατά την είσοδο τους. Επίσης, παρατηρήθηκε και το πρόβλημα της υπερπληρότητας (οι φίλαθλοι ήταν περισσότεροι από τις θέσεις).

Ο Phillippe Galli, νομάρχης της περιοχής Seine-Saint-Denis και εκ των υπευθύνων στα θέματα ασφαλείας του σταδίου, παραδέχθηκε στην εφημερίδα "Parisien" ότι "το σύστημα μας φάνηκε να έχει κάποιες "ρωγμές". Υπάρχουν αδύναμα σημεία που είναι ανεπίτρεπτα. Πρέπει να διορθώσουμε ό,τι δεν δούλεψε, το συντομότερο δυνατό". Πρόσθεσε πως δεν υπήρχε κάποιο πλάνο ή κάποιος άνθρωπος να καθοδηγήσει την ιστορία και ότι χιλιάδες οπαδοί βρέθηκαν κάποιοι στιγμή, συνωστισμένοι σε ένα τούνελ δυο μέτρων (μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων και σειράς από κλούβες -για να ελέγξουν τα σημεία εισόδου, τα μείωσαν από 26 σε 4), εμπειρία που όπως είπε, θα απολάμβανε ένας καμικάζι. "Ο κόσμος ήταν κολλημένος σε αυτήν τη συνθήκη, για 30' και κάποια στιγμή δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Τα παιδιά έκλαιγαν και υπήρχε χάος. Τους απεγκλωβίσαμε, ρίχνοντας ένα τοίχος και χρειάστηκαν μόνο ένα λεπτό για να μπουν στο στάδιο, ώστε να προλάβουν τη σέντρα".

Δεν μπορώ να εγγυηθώ πως δεν θα γίνει το παραμικρό

Ο Σοσιαλιστής Υπουργός Εσωτερικών, Bernard Cazeneuve χαρακτήρισε ως υπεύθυνους της ολιγωρίας τους Jacques Lambert, πρόεδρο της διοργανωτικής επιτροπής για το Euro 2016, Ziad Khoury, διευθυντή ασφαλείας του ευρωπαϊκού, Victoriano Melero, γενικό διευθυντή της γαλλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου και Antoine Boutonnet, υπεύθυνο του DNLH (εθνική επιτροπή για την καταπολέμηση του χουλιγκανισμού). Η εντολή που τους έδωσε ήταν "διορθώστε αμέσως ό,τι δεν πήγε καλά". Στο Νο1 της λίστας είναι οι πιο ασφαλείς έλεγχοι, στην είσοδο των φαν από ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας, οι εκπρόσωποι των οποίων θα βρίσκονται και εντός του σταδίου.

Εξυπακούεται πως συγκλήθηκε σύσκεψη μεταξύ εκπροσώπων της UEFA και της Fédération Française de Football, τη Δευτέρα 23/5, με τον Υπουργό Cazeneuve να διαβεβαιώνει πως βρήκαν τον τρόπο που εγγυάται την ασφαλή και σωστή είσοδο των φιλάθλων, στο γήπεδο. Η UEFA έχει ζητήσει 15.000 άτομα που θα αναλάβουν με τα θέματα ασφαλείας, σε 110 διαφορετικά σημεία, συμπεριλαμβανομένων των γηπέδων (Paris: Stade de France, Marseille: Stade Vélodrome, Lyon: Parc Olympique Lyonnais και Lille: Stade Pierre-Mauroy), των ξενοδοχείων των ομάδων, των fan zones (όπου θα έχουν στηθεί "γιγαντοοθόνες" που θα μεταδίδουν τα ματς και αναμένεται να βρεθούν 8 εκατ. άνθρωποι).

Η Γαλλία έδωσε 90.000. Οι 10.000 θα είναι του στρατού -ήδη απασχολούνται με τις διαδηλώσεις για το νέο εργατικό νόμο-, οι 77.000 της αστυνομίας, ενώ θα υπάρχουν 13.000 μέλη ιδιωτικών εταιριών ασφαλείας και περίπου 1.000 εθελοντές για τις πρώτες βοήθειες. Άπαντες θα κάνουν χρήση και της τελευταίας... λέξης της τεχνολογίας, ώστε να παρακολουθούν τον κόσμο. Πόσος θα είναι αυτό; Οι διοργανωτές έχουν ενημερώσει ότι περιμένουν περί τους 2.000.000 επισκέπτες.

"Το βέβαιο είναι ότι τα πολλά περιστατικά που συνέβησαν σε αυτόν τον τελικό, δεν έδωσαν καλό μήνυμα, πολλώ δε από τη στιγμή που βρισκόμαστε μόλις 3 εβδομάδες από την εκκίνηση της διοργάνωσης" ομολόγησε ο Υπουργός Εσωτερικών στην "Equipe", με το Sport24.gr να βρίσκει το πλήρες περιεχόμενο, με τη βοήθεια του δημοσιογράφου στην δημοφιλή γαλλική εφημερίδα, Arnaud Lecompte, για να διευκρινίσει πως "αυτό το ματς δεν είχε πραγματικές συνθήκες, δεδομένου ότι ο διοργανωτής δεν είναι ο ίδιος, ούτε τα μέτρα ασφαλείας είναι τα ίδια με αυτά που θα έχουμε στο ευρωπαϊκό. Παρ' όλα αυτά, όσα συνέβησαν πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ' όψιν.

Απαιτείται αυξημένη επαγρύπνηση. Ζήτησα από όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους, σε συνάντηση που είχαμε την επομένη του τελικού. Το κράτος έχει δεσμευτεί για την ασφάλεια. Είναι αδύνατο η Γαλλία να μη λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα, προκειμένου να προστατευτούν οι επισκέπτες και οι Γάλλοι πολίτες, κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Έχω προτείνει τη χρήση ανιχνευτών μετάλλου και την είσοδο σε κατόχους ογκωδών σακιδίων, ενώ θα χρησιμοποιηθεί και η παρακολούθηση video. Για τις fan zones υπεύθυνες θα είναι οι πόλεις, που θα φιλτράρουν τα πάντα με τη βοήθεια ιδιωτικών εταιριών φρουρών ασφαλείας. Μέσα στα γήπεδα, υπεύθυνη θα είναι η UEFA.

Κατά τη διάρκεια του Euro 2016, η υπηρεσία πληροφοριών θα θέσει 24ωρο σύστημα παρακολούθησης

Υπάρχουν τρεις κύριοι κίνδυνοι: η τρομοκρατία, ο χουλιγκανισμός και οι μετακινήσεις του πλήθους. Η υπηρεσία πληροφοριών της Γαλλίας έχει ενεργοποιηθεί εδώ και αρκετούς μήνες και έχει αναλύσει τους κινδύνους, ενώ κατά τη διάρκεια του Euro 2016 θα θέσει σε λειτουργία σύστημα που θα λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο".

Τον ρώτησαν αν η γαλλική ομάδα είναι στην κορυφή των προτεραιοτήτων. Απάντησε "δεν έχουμε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπάρχει απειλή προς την εθνική μας ή όποια άλλη εθνική ή παίκτη ή παιχνίδι ή κάποια συγκεκριμένη fan zone. Eάν προκύψει κάποιο ανησυχητικό στοιχείο, δεν θα διστάσουμε να "κλείσουμε" την όποια fan zone ή να πάρουμε όποιο άλλο μέτρο κρίνουμε ως απαραίτητο".

Και τι έχει προγραμματιστεί για να αποφευχθούν τα φαινόμενα χουλιγκανισμού; "Έχω ζητήσει τη βοήθεια ανθρώπων που είναι γνώστες του φαινομένου, έχω μιλήσει με αστυνομικές αρχές πολλών χωρών και με ενημέρωσαν για τους ελέγχους που θα γίνουν επί των εδαφών τους. Αν προκύψουν ύποπτοι, θα μας ενημερώσουν αμέσως. Κάνουμε τα πάντα για να αποτρέψουμε πιθανή τρομοκρατική επίθεση. Έχουμε προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο".

Φοβάται πως οι διαδηλώσεις θα "πλήξουν" το Euro; "Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που να αφορά την ελευθερία της έκφρασης. Ο καθένας πρέπει να έχει το δικαίωμα να μάχεται για τη χώρα του, για τα "θέλω" του. Την ίδια ώρα, όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Εγώ μπορώ να αναλάβω μόνο τη δική μου ευθύνη. Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε τις διαδηλώσεις, εφόσον βέβαια, δεν "πληγώνεται" η δημόσια τάξη". Σε αυτήν την περίπτωση, εξετάζεται το ενδεχόμενο να προχωρήσει η κυβέρνηση στην απαγόρευση των διαδηλώσεων.

Η "Εquipe" ρώτησε τον πρωθυπουργό της χώρας, Manuel Valls γιατί δεν ακύρωσε τις fan zones. Απάντησε "επειδή πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε. Αν το κάναμε, θα υποκύπταμε στο φόβο μας και αυτομάτως οι τρομοκράτες θα είχαν κερδίσει μια μάχη". Ο αρχηγός της DGSI (Direction générale de la sécurité intérieure), υπηρεσία πληροφοριών της Γαλλίας, Patrick Calvar έχει ενημερώσει εδώ και μια εβδομάδα το κοινοβούλιο πως υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως υπάρχει ο κίνδυνος νέων επιθέσεων, με εκρηκτικούς μηχανισμούς σε μέρη όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ώστε να δημιουργηθεί ο μεγαλύτερος δυνατός πανικός. Οι βουλευτές δεν ήθελαν κάτι περισσότερο, για να ψηφίσουν να εγκριθεί η αύξηση των αστυνομικών και των στρατιωτικών που θα απασχολούν στον ένα μήνα του Euro2016, σε 90.000! Ο Cazeneuve εξήγησε και ότι αυξημένα θα είναι και τα μέτρα που θα ληφθούν στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας (2-24/7), με 23.000 αστυνομικούς και στρατιωτικούς να εποπτεύουν όσα συμβούν στα περισσότερα από τα 4.000 χιλιόμετρα της διαδρομής.

Δεν σου είπα όμως, τι είχε να πει η αστυνομία για το φόρτο εργασίας που θα έχει αρχικά κατά τη διάρκεια του Euro 2016. Ξεκίνησε από το γεγονός ότι είναι ουτοπικό να σκέφτονται οι κυβερνώντες πως έχουν τακτοποιήσει τα πάντα, δεδομένου ότι καθημερινά, για ένα μήνα, θα βρίσκονται 100.000 άνθρωποι κοντά στον Πύργο του Eiffel. Άρα θα ήταν χρήσιμο να επαναπροσδιορίσουν το πλάνο τους σε ό,τι αφορά την πρωτεύουσα.

Η Telegraph ρώτησε τον πρώην ηγέτη του CGT, Bernard Thibault αν συμφωνεί πως οι διαμαρτυρίες για τον εργατικό νόμο, δημιουργούν επιπλέον προβλήματα στη Γαλλία εν όψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Εκείνος απάντησε ότι "το Euro δεν είναι ιερό. Είναι διεθνής διοργάνωση. Ιερή όμως, είναι η μοίρα των εργατών αυτής της χώρας και όλου του κόσμου". Λίγες ώρες μετά, το CTG ενημέρωσε όσα σχεδιάζει σε κινητοποιήσεις, με στόχο να πλήξει το Euro 2016. Tι ετοιμάζουν; Μια στιγμή να ακούσεις κάτι ενδιαφέρον, στο video που ακολουθεί: μια ελληνική αναφορά στις διαδηλώσεις τους (πήγαινε στο 1.58).

-Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις συνδικαλιστών από τον χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων, που το βράδυ της Τετάρτης 25/5 εμπόδισαν την εκτύπωση και κυκλοφορία των εφημερίδων.

-Στάσεις εργασίας και απεργίες των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, με αποτέλεσμα να εκτελούν δρομολόγια 4 στα 5 τρένα υψηλής ταχύτητας και τρένα του περιφερειακού.

-Κινητοποιήσεις στα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Εβδομήντα πλοία δεν μπόρεσαν να αγκυροβολήσουν στα λιμάνια των Χάβρης, Νάντης, Ρουέν, Ντανγκέρκ. Στην Μασσαλία 29 εμπορικά πλοία, που μεταφέρουν υγρά καύσιμα, βρίσκονται στην αναμονή και δεν μπορούν να "δέσουν".

-Μπλόκα στον τερματικό σταθμό της βιομηχανικής ζώνης του λιμανιού της Χάβρης, που εφοδιάζει μεταξύ άλλων τα αεροδρόμια του Παρισιού Charles de Gualle και Orly με καύσιμα. Τα δυο αεροδρόμια έχουν κηροζίνη για 30 μέρες ακόμη.

-Απεργία διαρκείας, από τις 2 Ιουνίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς του Παρισιού.

-Κινητοποιήσεις 3 και 5 Ιουνίου του προσωπικού στα αεροδρόμια όλης της χώρας.

-Κάλεσμα για νέες διαδηλώσεις στις 14 Ιουνίου.

Από τις 25 Μαΐου έξι από τα οκτώ διυλιστήρια της Γαλλίας τελούν υπό κατάληψη (έχουν σταματήσει να δουλεύουν ή έχουν μειώσει στο ελάχιστον, την παραγωγή τους), μαζί με κάποιες αποθήκες καυσίμων, με συνέπεια 1.600 πρατήρια καυσίμων να "στερέψουν" λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα. H έλλειψη βενζίνης οδήγησε πολλές επιχειρήσεις, κυρίως μεταφορικές, να θέσουν τους εργαζομένους τους, υπό το καθεστώς της ημιαπασχόλησης. Αντιμετωπίζοντας το ίδιο πρόβλημα, πολλοί γιατροί υποστηρίζουν, ότι σε λίγο δεν θα μπορούν να πηγαίνουν στα νοσοκομεία. Επτά στους 10 Γάλλους τάσσονται υπέρ της απόσυρσης της επίμαχης μεταρρύθμισης, ενώ ο Arnaud Montebourg, πρώην υπουργός Οικονομικών του Hollande, ζήτησε να πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα, για το αν πρέπει να γίνει νόμος του κράτους ή όχι.

Πάντως τον Ιούλιο, που η εργασιακή μεταρρύθμιση θα αποσταλεί από την γερουσία στο κοινοβούλιο για δεύτερη ανάγνωση, εκτός από την δεξιά, ετοιμάζεται να καταθέσει πρόταση μομφής εναντίον της γαλλικής κυβέρνησης και η αριστερά, αν ο Hollande δεν αποσύρει το επίμαχο νομοσχέδιο. Η Υπουργός El Khomir δήλωσε ότι "είναι ανεπίτρεπτο τα σωματεία να πιάνουν αιχμαλώτους τους Γάλλους" και προειδοποίησε για την εφαρμογή σκληρών μέτρων, εφόσον επιδεινωθεί η κατάσταση. Ναι, εννοούσε την επέμβαση του στρατού. Ναι, μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και το Euro 2016.