LONGREADS

Παπαμακάριος: "Με στοιχειώνει ακόμα το χαμένο ριμπάουντ με τον Διαμαντίδη"

,  ,     24Media.  13  2018





: Sport24.gr /
, , 24Media. 13 2018 : Sport24.gr / SPORT24.GR /

Η ζωή και το μπάσκετ είναι στιγμές και ο Μανώλης Παπαμακάριος φεύγει από τη δράση πλήρης αναμνήσεων. Έχει βέβαια τα μικρά απωθημένα, έχει και εικόνες που θα ήθελε να τις αλλάξει. Το χαμένο ριμπάουντ του 2007 δεν θα το ξεχάσει ποτέ για παράδειγμα... Στα 38 του χρόνια άφησε πίσω την καριέρα του ως παίκτης και άνοιξε νέα σελίδα. Στην απολαυστική συνέντευξη που έδωσε στο Σπίτι της 24MEDIA λέει πολλά, έχει άποψη και δεν κρύβει τίποτα...

Αυθόρμητος, ειλικρινής, αληθινός. Είναι μόνο λίγα από τα κοσμητικά επίθετα που θα χαρακτήριζαν τον Μανώλη Παπαμακάριο, ο οποίος μιλάει για το χαμένο ριμπάουντ που ακόμη τον στοιχειώνει στους τελικούς του 2007 κόντρα στον Παναθηναϊκό, το άστοχο τρίποντο που θα έπαιρνε ξανά στο Τελ Αβίβ εναντίον της Μακάμπι, την εμπειρία του στο εξωτερικό που τον άλλαξε, τα προπονητικά του σχέδια, την τιμητική πρόταση του Ολυμπιακού, τα νέα του καθήκοντα στον Ήφαιστο Λήμνου, αλλά και το απωθημένο του να φορέσει το εθνόσημο σε μία μεγάλη διοργάνωση με την "επίσημη αγαπημένη".

Συνέντευξη στον Σπύρο Καβαλιεράτο

Επιμέλεια: Γιάννης Κουλουμπός

Photo Credits: Ειρήνη Προβίδα & Eurokinissi

Το Sport24.gr υποδέχεται την ασίστ του Μανώλη Παπαμακάριου -που την Πέμπτη 12 Ιουλίου αποφάσισε να ρίξει την του αυλαία στα παρκέ, ύστερα από 22 χρόνια μπασκετικών "παραστάσεων"- με μία εκ βαθέων εξομολόγηση για τα πεπραγμένα του 38χρονου γκαρντ στον κόσμο της πορτοκαλί μπάλας.

"Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή", έλεγε ο Φρίντριχ Νίτσε, με τη ρήση του Γερμανού φιλοσόφου να αντικατοπτρίζει το είδωλο του Μανώλη Παπαμακάριου.

" Είναι πολύ συνειδητή η απόφαση να σταματήσω το μπάσκετ σαν αθλητής. Με το που τελείωσε η φετινή χρονιά, άρχισα να ζυγίζω τα πράγματα για το τι ήθελα να κάνω στη συνέχεια. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή ήθελα να συνεχίσω να αγωνίζομαι άλλη μία χρονιά, αλλά περνώντας ο καιρός άρχισα να το δουλεύω πιο καλά στο μυαλό μου και πολύ συνειδητά πήρα αυτή την απόφαση", δηλώνει ο Έλληνας άσος με τις μνήμες από το "αντίο" να είναι ακόμα νωπές.

,  ,     24Media.  13  2018





: Sport24.gr /
, , 24Media. 13 2018 : Sport24.gr / SPORT24.GR /

Το πλήρωμα του χρόνου μπορεί να μην είχε (κατα)φθάσει για εκείνον, αφού θεωρεί πως θα μπορούσε να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο για μία ακόμη σεζόν, ωστόσο η λογική υπερίσχυσε του συναισθήματος. " Θεωρώ ότι σωματικά και από θέμα όρεξης, θα μπορούσα να αντεπεξέλθω πάρα πολύ καλά σε επίπεδο Α1 και μάλιστα με έναν σημαντικό ρόλο, αν κάποια ομάδα με ήθελε. Σαν μπασκετμπολίστας -σχεδόν πάντα- αποφάσιζα με το ένστικτο. Φέτος αποφάσισα με τη λογική", αναφέρει χαρακτηριστικά.

ΚΑΘΕ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΡΧΗ

Η κουβέντα αναπόφευκτα πηγαίνει στο επόμενο βήμα της καριέρας του και την διπλή αποστολή που αναλαμβάνει στον Ήφαιστο Λήμνου. " Νομίζω ότι είναι μια φυσιολογική μετάβαση. Μου δόθηκε η ευκαιρία και είμαι πολύ τυχερός με το που σταμάτησα από την δράση, να έχω μια πολύ καλή πρόταση, που είναι σε δύο άξονες. Η μία είναι να ασχοληθώ με τις ακαδημίες στο νησί της Λήμνου και την ομάδα του Ηφαίστου Λήμνου, ως υπεύθυνος ακαδημιών, ενώ ταυτόχρονα θα έχω και τον ρόλο του αθλητικού διευθυντή στην ομάδα", δηλώνει, αποκαλύπτοντας -παράλληλα- την πρόταση που είχε στα χέρια του από τον Ολυμπιακό.

" Είχα μια πάρα πολύ τιμητική πρόταση. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που την αγαπάω πάρα πολύ. Θεώρησα ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμες οι συνθήκες και από μένα. Όταν αναφερόμαστε στον Ολυμπιακό, θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι σε όλα. Θεώρησα ότι δεν ήμουν απόλυτα έτοιμος για ένα τόσο πολύ σημαντικό ρόλο, σε μία τόσο πολύ σημαντική ομάδα. Άλλωστε, οι δεσμοί με τον Ολυμπιακό δεν σταματάνε σε μία συνεργασία. Τα αισθήματα αγάπης είναι έντονα, πέρασα τρία χρόνια εκεί και δεν είναι μόνο τα τρία χρόνια, αλλά οι δεσμοί και οι φιλίες που έχω δημιουργήσει με ανθρώπους που βρίσκονται στην ομάδα, με το φίλαθλο κόσμο της ομάδας και είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον οι δρόμοι μας θα συναντηθούν".

Καθ' όλη την διάρκεια της πορείας του στα παρκέ ο Μανώλης Παπαμακάριος αποτέλεσε "στρατιώτη" του μπάσκετ, που τάχθηκε στην υπηρεσία του αθλήματος. Ήταν το "γρανάζι" που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στη "μηχανή" του. Ήταν ο παίκτης που θα θυσιαζόταν για τους συμπαίκτες του, ενώ έβαζε την ομάδα πάνω από το "εγώ" του.

" Παίκτες που βάζουν το εγώ τους κάτω από την έννοια της ομάδας είναι πολύ χρήσιμα εργαλεία στα χέρια του προπονητή. Νομίζω ότι η προσαρμοστικότητα του αθλητή και γενικά του μπασκετμπολίστα είναι από τα μεγαλύτερα προσόντα που μπορεί να έχει", σχολιάζει αρχικά, για να συμπληρώσει: "Είμαι αγωνιστής. Δεν μου χαρίστηκε κάτι σε αυτή τη διαδρομή του μπάσκετ. Θεωρώ ότι πρέπει να είσαι πολύ σκληρός, για να προχωρήσεις και να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Και όχι μόνο με τον εαυτό σου, αλλά και με το περιβάλλον".

Πολύ δυσάρεστη στιγμή στην ηλικία των 20 ετών

Ο μπασκετικός δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά υπήρξαν και "αγκάθια". Ποια ήταν, όμως, η δυσκολότερη στιγμή στην καριέρα του;

" Μια πολύ δυσάρεστη στιγμή για μένα ήταν στην ηλικία των 20 χρονών. Εκεί που είχα αρχίσει να πιστεύω πολύ έντονα στον εαυτό μου, ότι μπορώ να γίνω ένας πολύ καλός επαγγελματίας παίκτης, ήρθε ένας αρκετά σοβαρός τραυματισμός στο γόνατό μου. Είχα μια ρήξη πρόσθιου χιαστού, που μου έφερε αρκετές αρνητικές σκέψεις. Βέβαια, καθ’ όλη την διάρκεια της αποθεραπείας, ήταν αυτό που με έκανε να πιστέψω ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου, να πεισμώσω, να δουλέψω ακόμα περισσότερο. Νομίζω ότι αυτός είναι ο στόχος, μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό. Τουλάχιστον να φτάσεις στο επίπεδο που ήσουν πριν κι αν μπορείς να το ξεπεράσεις. Θεωρώ ότι με σκληρή δουλειά το ξεπέρασα και με βοήθησε πάρα πολύ στη συνέχεια της καριέρας μου".

ΕΝΑ ΤΡΙΠΟΝΤΟ, ΜΙΑ ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Το flashback αναμνήσεων συνεχίζεται, με το χαμένο τρίποντο του Παπαμακάριου στο Τελ Αβίβ εναντίον της Μακάμπι να καθορίζει την ευρωπαϊκή μοίρα του Ολυμπιακού, που βρέθηκε μία… ανάσα από την συμμετοχή στο Final Four της Πράγας.

Το ημερολόγιο έδειχνε 13 Απριλίου 2006. Τοποθεσία: Nokia Arena, Τελ Αβίβ. Οι Πειραιώτες κρατούσαν την τύχη στα… χέρια τους, ωστόσο στα τελευταία λεπτά του αγώνα "αυτοκτόνησαν",με την Μακάμπι να πετυχαίνει την ολική επαναφορά, σκοράροντας -σχεδόν αποκλειστικά- με βολές, ενώ το 3λεπτο "black out" των "ερυθρολεύκων", σε συνδυασμό με το σουτ από τα 6.75 του Έλληνα κόμπο γκαρντ που βρήκε "σίδερο", στοίχισαν την πρόκριση στην τελική τετράδα της EuroLeague.

Παπαμακάριος: "Με στοιχειώνει ακόμα το χαμένο ριμπάουντ με τον Διαμαντίδη"
ACTION IMAGES PRESS AGENCY

" Για το τρίποντο στο Τελ Αβίβ δεν μετανιώνω. Ήταν ένα σουτ που μπορεί να μπει ή να μην μπει. Θα μετάνιωνα και θα στενοχωριόμουν, εάν δεν έπαιρνα αυτό το σουτ. Σίγουρα, ήταν ένα σουτ που αν έμπαινε, θα άλλαζε την ιστορία και τη δική μου και του Ολυμπιακού. Σίγουρα στενοχωρήθηκα. Κατ' αρχήν δεν υπάρχει παίκτης που σουτάρει για ν' αστοχήσει. Οπότε δεν νιώθω κάτι δυσάρεστο ως προς την επιλογή του σουτ. Είχα το θάρρος να το πάρω και 100 φορές να βρισκόμουν στην ίδια θέση, πάλι το ίδιο θα έκανα", υποστηρίζει δίχως υποψία δισταγμού.

Με στοιχειώνει το επιθετικό ριμπάουντ του Διαμαντίδη

Αν γύριζε πίσω τους δείκτες του ρολογιού, ποια φάση θα ήταν εκείνη που θα άλλαζε; Η απάντηση αυθόρμητη και άμεση, όπως και ο ίδιος, άλλωστε. Η σειρά των τελικών του 2007 κόντρα στον "αιώνιο" αντίπαλο, το περίφημο παιχνίδι του "non call", τον στιγμάτισε.

" Το επιθετικό ριμπάουντ του Διαμαντίδη θεωρώ ότι ήταν δικό μου λάθος 100%. Δεν είχα τη συγκέντρωση που χρειαζόταν, παρ’ ότι ο Δημήτρης είχε πέσει κάτω, δεν πήγα εγώ πρώτος στη μπάλα. Νομίζω ότι από όλα όσα έχουν συμβεί στην καριέρα μου, θα άλλαζα τη συγκεκριμένη φάση. Το συγκεκριμένο ριμπάουντ . Είχαμε πολλές πιθανότητες να πάρουμε το πρωτάθλημα. Θεωρώ ότι ήταν πέντε φάσεις σε εκείνο το ματς, που μία αν ήταν υπέρ μας, θα μπορούσε να είχε αλλάξει το αποτέλεσμα της σειράς αυτής. Η τάπα του Διαμαντίδη στον Ακερ, το χαμένο ριμπάουντ, το τρίποντο που είχε βάλει πριν ο Μπατίστ, η χαμένη δική μας βολή και το φάουλ στον Πεν που δεν δόθηκε. Βέβαια, με τα "αν" και τα "γιατί" δεν μπορείς να καθορίσεις την ιστορία. Πάντως, το ριμπάουντ αυτό εξακολουθεί να με στοιχειώνει ακόμα", αναφέρει ο Παπαμακάριος για τη φάση που τον σημάδεψε 5.9'' πριν τη λήξη της αναμέτρησης στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων.

" Μου άρεσε να παίρνω την ευθύνη, όταν η μπάλα "καίει". Κι όταν παίρνεις την ευθύνη, είναι σίγουρο ότι μία φορά θα χαίρεσαι και δύο θα κλαις. Αλλά το ριμπάουντ είναι 100% θέμα συγκέντρωσης και γι ‘ αυτό δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου. Κάνει drive ο Δημήτρης, μετά πασάρει και πέφτει. Κι εγώ, έχοντας στο μυαλό μου ότι ο Δημήτρης έχει πέσει, γυρνάω χωρίς να το βλέπω, αλλά είχε σηκωθεί αμέσως και πάει στη μπάλα πριν από μένα", θυμάται.

Απωθημένο η Εθνική και ένας τίτλος

Από συλλογική, η συζήτηση μετατρέπεται σε… εθνική, ανοίγοντας το κεφάλαιο "επίσημη αγαπημένη". Ο Παπαμακάριος αποτέλεσε μέλος των μικρών εθνικών ομάδων, ενώ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων της Βουλγαρίας. Συμμετείχε σε τρία τουρνουά "Ακρόπολις" (2003, 2005, 2006), όμως δεν κατόρθωσε να φορέσει το εθνόσημο σε επίσημο παιχνίδι.

" Αυτό είναι ένα απωθημένο που έχω. Θα σταθώ κατά κύριο λόγο στην εθνική Ανδρών. Ξέροντας ότι υπήρχαν παίκτες πολλοί ποιοτικοί παίκτες στα γκαρντ, όπως οι Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης και Ζήσης, θεωρώ ότι πριν το Πανευρωπαϊκό στο Βελιγράδι, άξιζα να είμαι σε αυτή την ομάδα. Είχα κάνει μια πάρα πολύ καλή προετοιμασία και ο κόουτς ήταν πολύ ευχαριστημένος. Ειδικότερα, αν αναλογιστούμε ότι τα δύο παιδιά που ήρθαν στην 11η και 12η θέση, προέρχονταν από την εθνική Νέων και είχαν χάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της προετοιμασίας. Θεωρώ ότι, ίσως, εκεί λιγάκι αδικήθηκα και δεν είχα τη χαρά να συμμετάσχω στην εθνική ομάδα σαν ενεργό μέλος.

Άλλη μία χρονιά με τον κόουτς Καζλάουσκας το 2009, που θα ήμουν στη 12αδα, είχα έναν τραυματισμό στο γόνατο και δεν κατάφερα να αγωνιστώ. Οπότε, υπάρχει ένα μικρό παράπονο στο να μην έχεις μια μεγάλη διοργάνωση με την εθνική ομάδα", τονίζει.

,  ,     24Media.  13  2018





: Sport24.gr /
, , 24Media. 13 2018 : Sport24.gr / SPORT24.GR /

Πολλές ήταν οι φορές που ο Μανώλης Παπαμακάριος έφτασε στην πηγή, αλλά δεν "ξεδίψασε" με το… νέκταρ ενός τροπαίου. Υπάρχει κάτι που του έχει μείνει απωθημένο -εκτός από την "γαλανόλευκη"- στην πορεία της καριέρας του;

" Έναν τίτλο θα τον ήθελα. Ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο... Θεωρώ ότι αξίζαμε αρκετές φορές. Είχαμε φτάσει κοντά και με τον Ολυμπιακό, ενώ και με τον Μακεδονικό είχαμε φτάσει μέχρι τον τελικό, αλλά και με τον Πανελλήνιο συμμετείχαμε στο Final 4 του EuroCup. Αυτά συμβαίνουν… Αν πριν από 22 χρόνια, μου έλεγες ότι θα έχεις κάνει αυτή την καριέρα, θα σου έλεγα μου λες ψέματα. Οπότε θεωρώ ότι δεν έχω παράπονα και απωθημένα από την καριέρα μου. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζα κάτι. Άλλωστε, κάθε απόφαση έχει και τις συνέπειες της, οπότε έτσι πορευόμουν πάντα. Το μπάσκετ είναι πολύ δίκαιο άθλημα. Ο καθένας παίρνει πάντα αυτό που του αξίζει", εξομολογείται, για να προσθέσει:

" Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί, σίγουρα. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα λέμε: 20 χρονών ταλέντο. Αυτό δεν υπάρχει. Στα 14-15 είναι ταλέντο. Από εκεί και πέρα, μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά και την προπόνηση μπορεί να εξελίξει τις ικανότητες που έχει, είτε σωματικές, είτε μπασκετικές. Ο προπονητής, ο παίκτης, ο παράγοντας απαρτίζουν το λεγόμενο σύστημα Εμείς θα φτιάξουμε το σύστημα. Για παράδειγμα, εγώ μπορώ να μιλήσω σε 300 παιδιά στη Λήμνο. Αν μπορέσω και πείσω αυτά τα παιδιά, τότε θα βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι, έστω και μετά από 10 χρόνια. Δεν μπορούμε να πατήσουμε ένα μαγικό κουμπί, αλλά τουλάχιστον ας ελπίζουμε. Να έχουμε μια ελπίδα στο να χτίσουμε κάτι".

Παίρνουμε το… ριμπάουντ, με την κουβέντα να οδηγείται στο (δύσβατο) μονοπάτι των υποδομών στην Ελλάδα. " Όταν ήμουν εγώ στην αναπτυξιακή ηλικία, θεωρώ ότι είχα την τύχη να βρίσκομαι σε μια ομάδα, που ήταν από τις κορυφαίες στις ακαδημίες. Το Περιστέρι δούλευε υποδειγματικά. Υπάρχουν ομάδες που έχουν φιλοσοφία και διαθέτουν την τεχνογνωσία, ώστε να δουλέψουν πάρα πολύ καλά. Το σημαντικότερο είναι να σου δώσουν τη νοοτροπία. Νομίζω ότι από αυτό πάσχουμε στην Ελλάδα. Στη νοοτροπία του επαγγελματισμού, να μπεις σε έναν τρόπο επαγγελματικής σκέψης", σχολιάζει.

Ο ΚΟΡΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΝΤ

"Συστήθηκε" στο μπασκετικό κοινό το 1998, μέσω του Περιστερίου, υπό την καθοδήγηση του Αργύρη Πεδουλάκη. Στην ομάδα της δυτικής όχθης άνοιξε τα… φτερά του για μια 6ετία. Ίνδαλμά του ο Άγγελος Κορωνιός, ο leader των Περιστεριωτών και σημείο αναφοράς της ομάδας.

" Στο ξεκίνημά μου, είχα τη χαρά να με επιλέξει ο Άγγελος Κορωνιός ως τον διάδοχό του στην ομάδα, ήμασταν μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Πήρα πολλά πράγματα από τον επαγγελματισμό του, καθώς και από τον τρόπο παιχνιδιού του. Νομίζω ότι ήμουν πολύ τυχερός που στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα, είχα την τύχη να συνεργαστώ με έναν αθλητή αυτού του επιπέδου".

Όσο για τον παίκτη που αποτέλεσε τον "εφιάλτη" του; " Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχα την τύχη - ατυχία να τον παίζω άμυνα για δύο χρόνια κάθε μέρα, ήταν ο Αλφόνσο Φορντ, ο συγχωρεμένος. Ένας εξαιρετικός παίκτης, ένα εξαιρετικό παιδί. Εγώ και ο Μιχάλης ο Πελεκάνος ήμασταν σε ηλικία 19-20 χρονών και καλούμασταν σε κάθε προπόνηση να τον σταματήσουμε, να τον παίξουμε άμυνα και όπως καταλαβαίνεις ο τρόπος που είχαμε ήταν να τον τραβάμε, να του κάνουμε φάουλ και δύο χρόνια δεν είχε πει ποτέ τίποτα. Μάλιστα, είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του -που το έχω και το λέω συνέχεια- ότι θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μανώλη και τον Μιχάλη γιατί όταν πάω στο παιχνίδι μου είναι τόσο εύκολο, γιατί η προπόνηση που μου κάνουν είναι πολύ πιο δύσκολη από οποιοδήποτε παιχνίδι. Και ένας από τους λόγους που παίζω καλά στα παιχνίδια είναι η προπόνηση που μου κάνουν αυτά τα δύο παιδιά. Νομίζω ότι μεγαλύτερη αναγνώριση από αυτά τα λόγια δεν μπορεί να υπάρξει".

ΙΣΠΑΝΙΑ, Ο ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ορόσημο στο μπασκετικό ταξίδι του Παπαμακάριου οι πολύτιμες παραστάσεις που αποκόμισε στο εξωτερικό. Ο Έλληνας γκαρντ πέρασε δις τα σύνορα, με προορισμό την Ιβηρική χερσόνησο, για να αγωνιστεί σε Χιπουθκόα (2011-2013) και Φουενλαμπράδα (2014). Μάλιστα, "θυσίασε" το οικονομικό όφελος στο βωμό των εμπειριών στην ACB.

,  ,     24Media.  13  2018





: Sport24.gr /
, , 24Media. 13 2018 : Sport24.gr / SPORT24.GR /

" Ειδικότερα η πρώτη μου εμπειρία στην Ισπανία, στο Σαν Σεμπαστιάν. Ήταν επιλογή μου να παίξω στο εξωτερικό. Βρέθηκε μια πρόταση από τη Χιπουθκόα , με έναν πολύ καλό προπονητή και την αποδέχτηκα. Ήταν μικρότερη οικονομικά πρόταση απ’ ότι εδώ στην Ελλάδα, αλλά ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω. Μετάνιωσα που δεν το έκανα και λίγο πιο νωρίς. Έφυγα 31 χρονών από την Ελλάδα.

Στην Ισπανία, θεωρώ ότι μου άλλαξε όλο το σκεπτικό μου απέναντι στο μπάσκετ. Εδώ, ήξερα ότι υπάρχει μόνο νίκη. "Σκότωσε" τον αντίπαλό σου το Σάββατο και κέρδισε. Εκεί ήταν ακριβώς το αντίθετο πράγμα. Σε σέβονταν για το τι θα κάνεις από τη Δευτέρα το πρωί μέχρι το Σάββατο το απόγευμα. Αν το Σάββατο το απόγευμα προσπαθούσες και έδινες τον καλύτερό σου εαυτό, ακόμα κι αν έχανες, το αναγνώριζαν 100%. Εκεί άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως πρέπει να βλέπουμε τον αθλητισμό πιο σφαιρικά", δηλώνει και επιχειρηματολογεί:

" Δεν θεωρώ ότι σημασία έχει το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια που καταβάλλεις. Μπορεί να είσαι σε μια πολύ καλή ομάδα, με καλούς παίκτες και να παίζεις με μια πιο αδύναμη ομάδα και εκείνη τη μέρα καλύτερος ο αντίπαλος να είναι καλύτερος και να χάσεις. Τι θα πρέπει να κάνεις; Δεν πρέπει να βγεις από το σπίτι σου τρεις μέρες; Εδώ στην Ελλάδα έχει συμβεί και αυτό. Όχι, θα πας να του δώσεις το χέρι και θα του πεις ήσουν καλύτερος. Να δείξουμε ότι αναγνωρίζουμε την ανωτερότητα στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ούτε να μου φταίει ο διαιτητής, ούτε να μου φταίει η μπάλα, ούτε το παρκέ που γλίστραγε, ούτε ο φίλαθλος. Εμένα δεν μου φταίει τίποτα. Ήταν καλύτερος και κέρδισε. Πρέπει να δουλέψω για να βελτιωθώ στο επόμενο παιχνίδι", σχολιάζει.

Φανταζόμουν τον εαυτό μου έτοιμο για προπονητή

Προπονητής, υπεύθυνος ακαδημιών ή αθλητικός διευθυντής; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος που έχει θέσει; " Αυτή τη στιγμή δεν είμαι προπονητής. Το είχα προγραμματίσει από πριν σταματήσω το μπάσκετ να βγάλω τη σχολή προπονητών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έγιναν κιόλας προπονητής. Τη δεδομένη στιγμή, το όνειρό μου είναι να εκπληρώσω αυτούς τους ρόλους που μου ανατέθηκαν στη Λήμνο.

Από το προπονητικό κομμάτι, θα ασχοληθώ με τις ακαδημίες και είναι μία πολύ καλή ευκαιρία στο να τριφτείς, να δεις πράγματα από την προπονητική πλευρά, γιατί σαν παίκτης και με εικόνες από πολλούς προπονητές υψηλού επιπέδου, θεωρείς ότι ξέρεις. Φανταζόμουν τον εαυτό μου έτοιμο να γίνει προπονητής. Πηγαίνοντας στη σχολή, διαπίστωσα ότι δεν ήξερα. Ναι μεν είχα την εμπειρία, είχα τις εικόνες, αλλά δεν είχα τον τρόπο της θεωρίας, τη μεθοδολογία για το πως θα χτίσεις τη φιλοσοφία της ομάδας σου. Το θεωρώ απαραίτητο. Είμαι πολύ χαρούμενος που ξυπνάω κάθε πρωί στις 6.30 π.μ. και πάω στη σχολή προπονητών. Πάω εκεί και κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούριο. Αυτό νομίζω ότι είναι μεγαλύτερη απόλαυση για μένα".

Στο νου προκύπτει μία (εύλογη) απορία. Ο καλός παίκτης μπορεί να γίνει και καλός προπονητής; " Θεωρώ ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να συνδυαστεί. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό το να έχεις παίξει μπάσκετ για να γίνεις προπονητής. Σίγουρα ξεκινάς από καλύτερη βάση αν θες να γίνεις προπονητής όταν έχεις παίξει μπάσκετ και έχεις μια αναγνωρισιμότητα, έχεις ένα όνομα, μια καριέρα λίγο πιο ψηλά από κάποιον που δεν έχει, αλλά δεν σου εξασφαλίζει και την καριέρα του προπονητή", αποκρίνεται.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ένας παίκτης αποφασίσει να ασχοληθεί με τα κοινά του μπάσκετ και να γίνει παράγοντας, όπως έχουν κάνει κορυφαίοι άσοι, με πιο πρόσφατα παραδείγματα τους Αντρέι Κιριλένκο, Χόρχε Γκαρμπαχόσα, Ντέγιαν Μποντιρόγκα και Χινταγιέτ Τούρκογλου;

" Είναι πολύ δύσκολο ο παίκτης να αλλάξει το σκεπτικό του και να σκεφτεί σαν παράγοντας. Ιδίως όταν έχεις μάθει μια ζωή να σκέφτεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Όταν είσαι αθλητής έχεις να λύσεις τα δικά σου προβλήματα. Οταν είσαι προπονητής, έχεις τα δικά σου προβλήματα και 12 παικτών. Οταν είσαι πρόεδρος ομάδας έχεις να λύσεις όλα τα προβλήματα του συλλόγου. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας έχει να λύσει τα προβλήματα όλων των προπονητών, όλων των παικτών και όλων των παραγόντων. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολη και ιδιόρρυθμη θέση να γίνεις παράγοντας. Σίγουρα, το να είσαι μέσα στον αθλητισμό όλα αυτά τα χρόνια σου δίνει ένα πλεονέκτημα, το να ξέρεις κάποιες συνθήκες που υπάρχουν, αλλά δεν νομίζω πως μπορείς να γίνεις επιτυχημένος παράγοντας, αν είσαι καλός παίκτης".

ΦΑΡΟΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κάνοντας μία αναδρομή από τον Φάρο Κερατσινίου, σε εκείνον της Λάρισας και ερχόμενοι στο τώρα και το… παζλ των φιλοδοξιών στο νέο και φιλόδοξο εγχείρημα του Ηφαίστου Λήμνου, μας λέει:

" Ο Φάρος Κερατσινίου είναι μια πολύ όμορφη σελίδα στην μπασκετική μου καριέρα. Πολλοί είπαν γιατί πας στην Α2 να παίξεις. Δεν ήταν το οικονομικό. Ήταν ο τρόπος που μου μίλησε ο Βαγγέλης ο Τσάπας, ο τρόπος που με προσέγγισε. Δεν ήταν μια ομάδα "φυσιολογική", ήταν παρέα πάνω από όλα και μετά ομάδα. Και αυτό φάνηκε και εντός και εκτός γηπέδου. Με τον κόουτς Πολέμη δημιουργήσαμε μια πολύ καλή μαγιά παικτών και χαρακτήρων, παρότι μαζευτήκαμε πολλοί πρωταγωνιστές, δεν είχαμε ποτέ θέματα συμπεριφορών μεταξύ μας. Η ομάδα κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου απέναντι στον Παναθηναϊκό και παράλληλα κατάφερε και πήρε την άνοδο και στην Α1. Ήταν από τις πιο ωραίες χρονιές που έχω περάσει σε ομάδα.

Όσο για το Φάρο της Λάρισας, βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι από τη Λάρισα και ήθελαν να πάνε μια ομάδα εκεί. Εγώ -τότε- είχα μείνει ελεύθερος από την ομάδα του Δούκα, λόγω διοικητικών προβλημάτων και επικοινωνεί και πάλι μαζί μου ο Βαγγέλης ο Τσάπας και μου λέει υπάρχει η Λάρισα, σε ενδιαφέρει; Του λέω με ενδιαφέρει και παίρνω την απόφαση να πάω σε αυτό το ωραίο εγχείρημα, με νέα παιδιά. Περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, που ήμασταν σε οριακό σημείο για να διαλυθεί η ομάδα και έρχεται η εποχή -μαζί με τον Βαγγέλη- της οικογένειας Μπούμπουρα που μας στηρίζουν, κατά κύριο λόγο οικονομικά, γιατί η ομάδα δεν θα λειτουργούσε, ήταν θέμα -πλέον- βιοποριστικό".

Παπαμακάριος: "Με στοιχειώνει ακόμα το χαμένο ριμπάουντ με τον Διαμαντίδη"
ACTION IMAGES PRESS AGENCY

Η οικογένεια Μπούμπουρα ήρθε για να μείνει

" Αγωνιστικά κάναμε τις νίκες που θέλαμε, σώζεται η ομάδα και οι μετοχές έχουν περάσει, πλέον, στην οικογένεια Μπούμπουρα, που αποφασίζουν να πάει η ομάδα στη Λήμνο, που είναι και το νησί της καταγωγής της οικογένειας. Στηρίζουν αυτό το εγχείρημα πάρα πολύ με ό,τι είναι απαραίτητο για να είναι πετυχημένο αυτό το εγχείρημα. Εγώ χαίρομαι πάρα πολύ που με πίστεψαν και μου έδειξαν εμπιστοσύνη στο να είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας και θεωρώ ότι θα είναι άκρως επιτυχημένοι.

Είμαι σίγουρος ότι η οικογένεια Μπούμπουρα έχει έρθει για να μείνει στο μπάσκετ. Δεν είναι οι άνθρωποι περαστικοί, που ήρθαν να μείνουν 1-2 χρόνια στο μπάσκετ για μια επένδυση και να φύγουν. Έχουν όραμα για το μπάσκετ, για την πατρίδα τους, τη Λήμνο, και θεωρώ ότι παράγοντες με το ήθος και τον τρόπο σκέψης τους λείπουν από το ελληνικό μπάσκετ", επισημαίνει, πλέκοντας το… εγκώμιο της οικογένειας Μπούμπουρα.

Μπορεί η Λήμνος, που μέχρι πρότινος, δεν υπήρχε στον μπασκετικό… χάρτη, να αγκαλιάσει το μπάσκετ; " Σίγουρα, είναι ένα μέρος απομακρυσμένο. Έχει κόσμο, όμως, και είναι ένα στοίχημα το να μπορεί η Λήμνος να υποστηρίξει μια ομάδα στην Α1. Ίσως ύστερα από 5-6 χρόνια να λέμε ότι η Λήμνος μπορεί να παίζει στην Ευρώπη".

Το μπάσκετ εξαπλώνεται στην περιφέρεια. Τι σημαίνει για τη Λήμνο να έχει μία ομάδα στην κεντρική μπασκετική σκηνή; " Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό το να υπάρχει ομάδα στην Α1 σε ένα νησί όπως είναι η Λήμνος. Δεν έχει να ζηλέψει η Λήμνος από τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας που φιλοξενούν αγώνες της Α1. Θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για το νησί να φιλοξενεί μια ομάδα της Α1, που κάθε Σ/Κ η Λήμνος θα ακούγεται σε όλη την Ελλάδα. Θα έχουμε την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε σπουδαίες ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, που οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν δει μόνο στην τηλεόραση. Το πιο σημαντικό είναι να κερδίσουμε την τοπική κοινωνία σαν ομάδα μέσα στο γήπεδο, αλλά και με τη συμπεριφορά μας, με το ήθος μας. Είμαι πολύ αισιόδοξος για το εγχείρημα γιατί ξέρω και βλέπω τις προθέσεις των ανθρώπων αυτών, το πόσο αγαπάνε αυτό που κάνουν. Έχουν πολύ μεράκι. Και όποιος αγαπάει αυτό που κάνει, είναι σίγουρο ότι θα πετύχει".

Ο Μανώλης Παπαμακάριος έχει ασχοληθεί με τα διοικητικά και τα συνδικαλιστικά, αφού το Νοέμβριο του 2011 ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στον ΠΣΑΚ για δύο χρόνια, ενώ το Νοέμβριο του 2017 επέστρεψε στην προεδρία, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Πώς βλέπει το μπάσκετ εκτός των τεσσάρων γραμμών του αγωνιστικού χώρου;

" Θεωρώ ότι έχουμε αδυναμίες στο διοικητικό κομμάτι. Ακούω πολλά για τα τελευταία 15 χρόνια για την ομοσπονδία και συγκεκριμένα για τον κ. Βασιλακόπουλο. Εγώ έχω μια επαφή με τον κ. Βασιλακόπουλο λόγω της ιδιότητας του προέδρου του ΠΣΑΚ και επειδή έχουμε κάποια θέματα που μας απασχολούν. Ακούω πολλούς να κατηγορούν, αλλά δεν ακούω κάποια άλλη πρόταση. Το να βγω και να κατηγορήσω κάποιον, θα πρέπει να το κάνω και να έχω να αντιπροτείνω κάτι διαφορετικό. Θεωρώ ότι γίνονται βήματα προς τα μπροστά. Το ελληνικό μπάσκετ μέσα από αυτή την κρίση έχει βγει αλώβητο. Είναι από τα λίγα αθλήματα που παρ’ ότι τα οικονομικά έχουν μειωθεί, φέρνει διακρίσεις, βγάζει παίκτες, βγάζει προπονητές", υπογραμμίζει.

,  ,     24Media.  13  2018





: Sport24.gr /
, , 24Media. 13 2018 : Sport24.gr / SPORT24.GR /

ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Πολύς ντόρος γίνεται γύρω από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και τις συνθήκες που επικρατούν. " Ποιος δεν θέλει να έχει η εθνική ομάδα τους καλύτερους παίκτες ή το καλύτερο ρόστερ. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος. Αλλά υπάρχουν κάποιες συνθήκες, που δημιουργούνται μέσα από την διαδικασία των "παραθύρων", αλλά και μέσα από διαμάχες. Δεν θέλω να πάρω θέση ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Σίγουρα στη μέση βρίσκονται οι παίκτες. Δεν είναι ευχάριστο αυτό. Το να επιλέξεις την εθνική ομάδα ή την ομάδα που σε πληρώνει. Είναι πολύ δύσκολη η θέση του παίκτη και πρέπει να τη σεβαστούμε. Εγώ δεν κρίνω την ικανότητά τους σαν παίκτες ή σαν προπονητές, αν είναι καλύτεροι ή αν είναι χειρότεροι. Κρίνω την προσπάθεια που κάνουν. Και μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ καλά. Οπότε ας δείξουμε λίγο σεβασμό σε αυτά τα παιδιά. Μην τα μειώνουμε και λέμε δεν είναι οι καλύτεροι. Δεν ξέρω αν παίξαμε με τους καλύτερους αντιπάλους, αλλά αυτό που δείξαμε εμένα μου άρεσε. Πρέπει να σεβαστούμε αυτά τα παιδιά και την προσπάθεια που κάνουν", σχολιάζει.

ΤΟ "ΑΙΩΝΙΟ" CRASH TEST

Κλείνοντας, το ενδιαφέρον στρέφεται στους "αιώνιους" και τη νέα μπασκετική τους εκδοχή. " Στον Παναθηναϊκό ξέρουμε πάνω κάτω τη φιλοσοφία του κόουτς Πασκουάλ, το πως θέλει να παίξει. Είναι ένα ερωτηματικό οι απώλειες του Τζέιμς και -όπως φαίνεται- και του Σίνγκλετον για το πως θα καλυφθούν. Είδαμε ότι έγινε μία κίνηση με τον Λάσμε και τώρα με τον Λάνγκφορντ. Τα χαρακτηριστικά των παικτών που ήρθαν, συγκριτικά με τα χαρακτηριστικά των παικτών που έφυγαν είναι πανομοιότυπα", αναφέρει για το "τριφύλλι".

" Αυτό που περιμένω να δω με ανυπομονησία είναι ο Ολυμπιακός. Θεωρώ ότι θα δούμε κάτι τελείως διαφορετικό, απ’ ότι είχαμε συνηθίσει από τον κόουτς Σφαιρόπουλο, ο οποίος είχε τη φιλοσοφία του, τη στήριξε από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν άλλαξε. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό για έναν προπονητή αυτό. Ο κόουτς Μπλατ είναι εντελώς διαφορετικός", δηλώνει για τη νέα version των "ερυθρολεύκων".

Οφείλει ο προπονητής να παραμένει σταθερός στις αντιλήψεις του ή θα πρέπει να αλλάζει φιλοσοφία, ανάλογα με τον αγώνα και τον αντίπαλο;

" Θα πρέπει να προσαρμόζει κάποια πράγματα στο παιχνίδι. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες και αρχές. Πρέπει να υπάρχει πειθαρχία στην ομάδα και να προσθέτεις ορισμένα κομμάτια, να προσαρμόζεις τους παίκτες σου. Και ο προπονητής, όμως, οφείλει να προσαρμοστεί στους παίκτες του. Πάντως, μου αρέσει ο προπονητής να στηρίζει τη φιλοσοφία του και να κάνει κάποιες μεταλλάξεις.

Ο Μπλατ είναι ένας προπονητής, ο οποίος έχει δείξει πάρα πολλά πράγματα και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και στο ΝΒΑ, έχει μία τελείως διαφορετική μπασκετική φιλοσοφία και οι κινήσεις που γίνονται θεωρώ ότι φανερώνουν μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης και στο πως θα χτιστεί η ομάδα και τον τρόπο που θα παίζει. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να πούμε τι θα δούμε, αλλά θεωρώ ότι θα είναι λίγο πιο γρήγορος, λίγο πιο αθλητικός, με match-up ζώνες -κρίνοντας και από τη συνεργασία που είχα με τον Γκέρσον και γνωρίζοντας πάνω κάτω την ισραηλίτικη σχολή- θεωρώ ότι είναι περισσότερο ένα παιχνίδι ρυθμού, με υψηλό τέμπο, με περισσότερες κατοχές, πολλές κινήσεις χωρίς τη μπάλα, πολλά κοψίματα. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον".

Για τον επίλογο, αφήσαμε μία ερώτηση… εθιμοτυπικού χαρακτήρα, σχετικά με το αν ακολουθούσε κάποια "ιεροτελεστία" πριν τους αγώνες. " Γούρια δεν έχω, όμως, πάντα ήθελα να πιω ένα καφεδάκι πριν το παιχνίδι. Παλιότερα έναν διπλό ελληνικό, στην πορεία έναν φρέντο εσπρέσο".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ