Πρωταγωνίστησε σε έναν από τους συναρπαστικότερους τελικούς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, έγινε ο πρώτος Αμερικανός χρυσός Ολυμπιονίκης στο άλμα επί κοντώ μετά το 1968. Σήμερα, ο Νικ Χάισονγκ μεταδίδει τη γνώση του στους άλλους. Είναι ο προπονητής της "αργυρής" πρωταθλήτριας Ευρώπης, Κατερίνα Στεφανίδη.

Το κορίτσι-θαύμα του ελληνικού στίβου πήγε στον Χάισονγκ που ζει μόνιμα στην Αριζόνα με εξαιρετικές... συστάσεις από τον προηγούμενο προπονητή της, τον "αργυρό" Ολυμπιονίκη της Αθήνας, Τόμπι Στίβενσον. Ο 43χρονος Χάισονγκ... κούρδισε τη "μηχανή" και η Κατερίνα βελτίωσε τα ατομικά της ρεκόρ στον ανοιχτό και στον κλειστό στίβο, φτάνοντας στο πανελλήνιο ρεκόρ στον κλειστό με 4,77μ. (σ.σ. το βελτίωσε η Νικόλ Κυριακοπούλου στη Στοκχόλμη). Ανήκει στην ομάδα των αθλητών που "υιοθετήθηκαν" από μεγάλες εταιρείες ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, συγκεκριμένα από τη Stoiximan.gr.

Η Στεφανίδη έχει μιλήσει για το πως ξεκίνησε η συνεργασία της με τον απόφοιτο του πανεπιστημίου Αριζόνα Στέιτ. Ο Χάισονγκ όμως μιλάει για πρώτη φορά για την εντύπωση που σχημάτισε:

" Όταν σπούδαζε στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ (σ.σ. στην Καλιφόρνια), είχε έρθει στο χώρα μου να προπονηθεί στις διακοπές των Χριστουγέννων, όταν έμενε σε φίλους της στο Φοίνιξ. Παρακολουθούσα τα αποτελέσματα της όταν συνεργαζόταν με τον Τόμπι Στίβενσον, την είχα δει ορισμένς φορές. Όταν ο Τόμπι έφυγε από το Στάνφορντ (σ.σ. για να εργαστεί στη Σουηδία), μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε να την πείσω να δουλέψει μαζί μου. Συναντηθήκαμε, κάναμε ορισμένες προπονήσεις και τη βοήθησα σε ορισμένους αγώνες στον κλειστό. Με κέρδισε αμέσως! Ήταν καλή αθλήτρια, δυνατό κορίτσι, πολύ ευγενική, ευγνώμων, άκουγε καλά και μου έδινε τις σωστές πληροφορίες. Λίγους μήνες μετά ήρθε στην Αριζόνα για να συνεχίσει τις σπουδές της και να προπονηθεί εδώ".

Σε συνέντευξη της στο Sport24 Radio 103,3 η 25χρονη πρωταθλήτρια είπε πως προπονείται στην αυλή του σπιτιού του προπονητή της. Ο Χάισονγκ δεν έχει στήσει ένα στρώμα δίπλα στο μπάρμπεκιου, αλλά σε μια μεγάλη έκταση έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές, ώστε να δέχεται αθλητές που πηγαίνουν σε εκείνον για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και παιδιά που γνωρίζουν τον αθλητισμό. Το πρόγραμμα ονομάζεται "Risen Performance".

" Ο πρώτος στόχος μας είναι να κάνουμε τα παιδιά να ενδιαφερθούν για τον στίβο και ο μεγαλύτερος είναι να τους διδάξουμε να δουλέψουν σκληρά για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Η διαδικασία είναι απλή, θέλουμε να διασκεδάζουν και σιγά σιγά προσθέτουμε την προπόνηση. Όταν οι νέοι αθλητές βλέπουν τα πρώτα δείγματα επιτυχίας στη δουλειά τους, θέλουν να δουλέψουν πιο σκληρά για να γίνουν καλύτεροι. Τότε προσθέτουμε και άλλες μορφές προπόνησης, προκλήσεις, το μυστικό είναι να μάθουν να δουλεύουν πολύ, να είναι έξυπνοι, ώστε να φτάσουν στο στόχο. Μετά από λίγα χρόνια, αρκετοί από αυτούς "απολαμβάνουν" να δουλεύουν σκληρά και να προπονούνται σε αυτό το επίπεδο".

Οι έτοιμοι αθλητές σαν την Κατερίνα Στεφανίδη, χρειάζονται διαφορετική μεταχείριση. "Έχουν ήδη δείξει τη θέληση, το κίνητρο. Ο κάθε αθλητής είναι διαφορετικός, αν και όλοι έχουν ομοιότητες. Ρίχνουμε πρώτα το βάρος στις δυνατότητες και στις αδυναμίες, βρίσκοντας τον τρόπο να τους βελτιώσουμε. Τους δίνουμε μια ιδέα του τι μπορούν να καταφέρουν με το κάθετι που κάνουμε. Είναι δουλειά του αθλητή να συγκεντρώνεται στην προπόνηση, δεν είμαι από πάνω τους, αλλά τους "διορθώνω" όταν δεν κάνουν αυτό που είναι απαραίτητο. Θέλω οι αθλητές μου να είναι δυνατοί ανεξάρτητοι αθλητές, όχι αθλητές που θέλουν να έχουν παρόντα έναν προπονητή. Το να μπορώ να βρίσκομαι μαζί τους σε ορισμένους αγώνες είναι μπόνους, όχι ανάγκη"

"H Κατερίνα έδειξε πως είναι μια δυνατή ανεξάρτητη αθλήτρια το περασμένο καλοκαίρι. "Σκαρφάλωσε" μέχρι το Νο2 της παγκόσμιας κατάταξης, φέρνοντας στην Ελλάδα ένα ευρωπαϊκό αργυρό μετάλλιο".

Πέρυσι το καλοκαίρι η Στεφανίδη έκανε αγώνες στο Diamond League δίχως προπονητή, ενώ όπως αναφέρθηκε ήταν μόνη της και στο ευρωπαϊκό της Ζυρίχης. Ο Χάισονγκ παρακολουθούσε διαδικτυακά τους αγώνες της αθλήτριας του.

" Είναι λίγο αστείο, γιατί δουλέψαμε για να βελτιώσουμε το μυαλό τη νοοτροπία της, την ταχύτητα και τη συνέπεια της στο διάδρομο, αλλά δεν την είχα δει ποτέ από κοντά να ξεπερνάει τα 4,60μ. Όταν επέστρεψε μετά το καλοκαίρι στην προπόνηση το ατομικό της ρεκόρ ήταν 4,71μ. και κατά μέσο όρο ξεπερνούσε τα 4,61μ. σε όλους τους αγώνες. Εγώ τα έβλεπα από την τηλεόραση. Περίμενα να δω τα άλματα της όποτε γύριζε το πλάνο της τηλεόρασης ή παρακολουθούσα κάποια προπονητικά videos που τραβούσε, μετά μιλούσαμε στο Skype μια ή δυο φορές την εβδομάδα για να αναλύσουμε κάποια πράγματα. Δεν ήταν το ιδανικό, αλλά ήταν μια πρόκληση που αναλάβαμε και θα το βελτιώσουμε. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές που τη βοήθησαν με το βηματισμό της κατά τη διάρκεια των αγώνων. Είμαι περήφανος για εκείνη για όσα κατάφερε μέσα στη σεζόν. Αποτελεί το πρότυπο για τους στόχους που βάζω για τους αθλητές μου. Μια περήφανη στιγμή για μένα πέρυσι ήταν όταν την είδα να κρατάει μια ομπρέλα πάνω από το κεφάλι μιας συναθλήτριας της, την ώρα που μια άλλη έκανε ένα άλμα που θα έριχνε την Κατερίνα στη δεύτερη θέση"

"Δείχνει πως η Κατερίνα είναι μια ταπεινή πρωταθλήτρια, μια πραγματική αθλήτρια. Αυτό θέλω από το πρόγραμμα μου. Αν το πρόγραμμα μου δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά μόνο να διδάξει μια σπουδαία αθλήτρια να βοηθάει τους άλλους ή να κερδίζει με σεμνότητα, τότε θα έχω πετύχει στο στόχο μου, να κάνω έναν αθλητή καλύτερο".

Ο Νικ Χάισονγκ αγωνίστηκε στα καλά χρόνια του επί κοντώ. Παρών στους μεγάλους τελικούς περίμενε πέντε χρόνια για να αγγίξει το μετάλλιο. Στην περίπτωση του ήταν το χρυσό στο Ολυμπιακό στάδιο του Σίδνεϊ. Το 2001 ήταν τρίτος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Έντμοντον.

Με εκπληκτική ταχύτητα (σ.σ. 10.27 δευτερόλεπτα το ατομικό του ρεκόρ στα 100 μέτρα) θα μπορούσε να είχε κερδίσει περισσότερα πριν από το Σίδνεϊ, αν γνώριζε νωρίτερα τον τρόπο να αντιμετωπίσει τις ενοχλήσεις στο πόδι. Εξαιτίας αυτού ήταν 13ος στα τράιαλς των Ηνωμένων Πολιτειών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα! Μπήκε στο χειρουργείο για να απαλλάχθεί από το σοβαρό πρόβλημα και να απολαύσει την καριέρα του. Ίσως το μοναδικό του παράπονο είναι πως δεν πήδηξε ποτέ πάνω από τα 6 μέτρα, ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτό το εκλεκτό κλαμπ του στίβου.

Στην Πράγα ο Χάισονγκ, η Κατερίνα και η μάνατζερ της, Κάρεν Λόκε ταξίδεψαν την τελευταία στιγμή, καθώς το πανεπιστήμιο δεν της έδινε άδεια παρά μόνο τεσσάρων ημερών. Ο Χάισονγκ επέστρεψε για πρώτη φορά σε μια μεγάλη διοργάνωση στην Ευρώπη. Έχει "σκοτώσει" τον αθλητή μέσα του; " Όχι, ο αθλητής μέσα μου είναι ολοζώντανος και καλά. Τον χρησιμοποιώ για να με βοηθήσει στην προπόνηση".

Πέρα από το γεγονός πως θέλει η Κατερίνα να είναι ανεξάρτητη, να παίρνει τις δικές της αποφάσεις στον αγώνα, ένας από τους λόγους που ο Χάισονγκ δεν ταξιδεύει μαζί της στα μίτινγκ είναι το οικονομικό.

" Σίγουρα θα είναι επιπλέον κέρδος για μένα να βρίσκομαι εκεί, αλλά η δουλειά μου είναι να την έχω προετοιμάσει σωστά, ώστε να τα καταφέρει δίχως εμένα. Ήμουν ενθουσιασμένος που ήμουν στην Πράγα μαζί της και πιστεύει πως τη βοήθησα πολύ στον προκριματικό. Δεν ήταν καλή στην προθέρμανση και οι αλλαγές που της ζήτησα να κάνει, ήταν πρόκληση για εκείνη. Δεν ταίριαζαν με το ότι ένιωθε. Μου είπε πως δεν θα ένιωθε άνετα να κάνει αυτές τις αλλαγές, αν το αίτημα ερχόταν από κάποιον άλλο. Βελτιώθηκε σε κάθε άλμα και ήταν άνετη στα τελευταία δύο άλματα. Ελπίζω στο μέλλον να κάνουμε περισσότερους αγώνες, αλλά την απόφαση για τα ταξίδια την παίρνει εκείνη, αφήνει σε μένα τις αποφάσεις για την προπόνηση.

Η Κατερίνα ήταν μια καλή αθλήτρια πάντα, αλλά βλέπω κάτι σπουδαίο σε εκείνη. Τη βλέπω σαν ένα όμορφο μαρμάρινο άγαλμα, το μάρμαρο πρέπει να πάρει σχήμα. Καθημερινά δείχνει μεγαλύτερη αφοσίωση, αποφασιστικότητα. Όταν ήρθε σε εμάς, δεν νομίζω πως καταλάβαινε πως μπορούσε να πηδήξει ψηλότερα από ό,τι είχε κάνει, μου μιλούσε για τα 4,60μ, αποδεκτό, αλλά είδα κάτι περισσότερο σε εκείνη. Το κόλπο ήταν να την κάνω να το πιστέψει, πως θα μπορούσε με λίγη διαφορετική προπόνηση να πάει ψηλότερα. Της αρέσει να διασκεδάζει στο επί κοντώ, αυτό το επικροτώ. Καμιά φορά της λέω να διαλέξει ένα ύψος έτσι για πλάκα και πηγαίνει και το περνάει".

Η ίδια θέλει να κάνει άλματα στα 5,80μ. Εύκολα, σε κάθε αγώνα: "Συμφωνώ μαζί της, τα 4,80μ. είναι ύψος που σε βάζει στα μετάλλια, πρέπει να νιώθει άνεση σε αυτό το ύψος για να έχει ευκαιρίες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυμηθείτε τι έγινε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Πράγα, οι αθλήτριες χρειάστηκε να πάνε σε μεγαλύτερο ύψος από ότι στον προκριματικό πριν από δύο χρόνια και ο τελικός κερδήθηκε 15 εκατοστά πιο ψηλά από ότι το ευρωπαϊκό στον ανοιχτό πέρυσι".

"Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει η Κατερίνα; Να βλέπετε τους αγώνες της, υποστηρίξτε τη, νεαρές αθλήτριες στην Ελλάδα, αρπάξτε ένα κοντάρι για να την πιέσετε, να της δώσετε κίνητρο. Χαρείτε την επιτυχία της, στηρίξτε την στα δύσκολα. Σύντομα θα γνωρίζουμε την απάντηση και ίσως ακολουθήσουν και άλλοι στα βήματα της".

Τρία παγκόσμια μετάλλια στις νεάνιδες έστρεψαν την προσοχή των μεγάλων πανεπιστημίων των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κατερίνα Στεφανίδη. Προπονητής της ήταν ο Παναγιώτης Συμεωνίδης, το εγκώμιο του οποίου πλέκει ο Χάισονγκ.

"Δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα, αλλά τρέφω απεριόριστο σεβασμό για εκείνον, έκανε εκπληκτική δουλειά. Έχω αστειευτεί, λέγοντας πως όταν επανέλθω στην ενεργό δράση, θα διαλέξω εκείνο για προπονητή. Τον επισκέπτεται το καλοκαίρι και η στήριξη του είναι υπερπολύτιμη. Τι να πω βέβαια για τον προπονητή της στο κολέγιο, τον Τόμπι Στίβενσον. Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η βοήθεια του παραμένει μεγάλη στήριξη για εμάς".

Ίσως η Κατερίνα Στεφανίδη να έχει μια αμυδρή εικόνα στο μυαλό της από τις μέρες που αγωνιζόταν ο προπονητής της. Μπήκε μικρή στον αθλητισμό από τους γονείς της και εκείνα τα χρόνια ο στίβος ζούσε "χρυσές" στιγμές στην Ελλάδα.

" Θυμάμαι πάντα τις μέρες εκείνες που αγωνιζόμουνα. Τις θυμάμαι πολύ καλά. Η εποχή μου είχε σπουδαίους αθλητές, μεγάλους αγώνες, όμορφες ιστορίες, υπέροχα στάδια και απέκτησα παντοτινούς φίλους".

" Λατρεύω να βλέπω τον Λαβιλενί. Ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει πως αγαπάει τον αθλητισμό, την αφοσίωση του στους πολλούς αγώνες και το πάθος του να πηγαίνει για το ρεκόρ είναι "μεταδοτικό". Κατά τη γνώμη μου το γεγονός πως κάνει συνεχώς αγώνες, τον κάνει δυνατότερο από τους άλλους. Ακούω και βλέπω άλλους αθλητές να μιλάνε για την προπόνηση, αυτό κάνουν μόνο, προπονούνται για να προπονούνται. Υπάρχει καιρός για να προπονηθείς και καιρός για να παίξεις/αγωνιστείς. Αν ένας αθλητής δεν μπορεί να κάνει πολλούς αγώνες, ίσως πρέπει να το σκεφτεί, μπορεί να προπονείται λάθος. Το νόημα του στίβου είναι ο αγώνας, βγάζει στον αθλητή αυτό που δεν μπορεί να του το δώσει η προπόνηση. Το συζητούσαμε πρόσφατα με τον Τζεφ Χάρτβιγκ και καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα, φυσικά ο Τζεφ είναι ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Αναρωτηθείτε: Θέλεις να είσαι ο καλύτερος στο αγώνισμα σου ή απλά καλός στην προπόνηση για το αγώνισμα σου;".

Θα δούμε σύντομα κάποιον να ανταγωνίζεται τον Λαβιλενί, να του δώσει το κίνητρο που κάποια στιγμή θα χάσει αν κερδίζει συνέχεια;

" Το ευρωπαϊκό κλειστού στίβου είχε καλό επίπεδο. Αν αυτοί οι αθλητές παραμείνουν συγκεντρωμένοι και διορθώσουν ένα ή δύο πραγματάκια, θα ανέβει το επίπεδο του συναγωνισμού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουμε τον Μπραντ Γουόκερ και είδαμε τον Σαμ Κέντρικς να ανησυχεί τον Λαβιλενί στο Ρίνο. Σημειώστε τα ονόματα των Σον Μπάρμπερ και Τζέικ Μπλάκενσιπ που αγωνίζονται στο κολλεγιακό πρωτάθλημα. Βλέπω καλά πράγματα στο επί κοντώ των ανδρών".

Ο Χάισονγκ βρίσκεται... λίγο μακριά για να αναλάβει νέους αθλητές, στην Ελλάδα όμως υπάρχουν πολλοί καλοί προπονητές. Τί πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με το επί κοντώ;

" Ταχύτητα, κουράγιο και επιμονή, δεν μπορείς να γίνεις σπουδαίος δίχως να έχεις αυτά. Το αστείο είναι πως στο επί κοντώ αν δεν είσαι γρήγορος, μπορείς να μάθεις να χρησιμοποιείς το κοντάρι σωστά και να πετύχεις μεγάλα ύψη. Η επιμονή είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο. Ένας γρήγορος, θαρραλέος αθλητής πρέπει να έχει την αποφασιστικότητα να ξεπεράσει τις δυσκολίες, γιατί η τεχνική δεν είναι εύκολο. Το επί κοντώ διδάσκει μαθήματα ζωής και αξίες".

Ολόκληρη η οικογένεια του ασχολείται με το επί κοντώ, ο πατέρας του υπήρξε προπονητής του, η γυναίκα του. Είναι ο μοναδικός όμως που έχει να δείξει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. "Χρυσός" Ολυμπιονίκης είναι ένας σε ολόκληρη τη ζωή του.

Ξυπνάω καθημερινά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος με τις ευθύνες ενός συζύγου, ενός πατέρα και ενός προπονητή. Καμιά φορά όταν παρακολουθώ μεγάλους αγώνες και βλέπω την απονομή των μεταλλίων ή όταν μου κάνουν μια ερώτηση όπως εσείς, θυμάμαι τις επιτυχίες μου. Είναι καλό να θυμάσαι πως ένα Ολυμπιακό ή παγκόσμιο μετάλλιο είναι σπουδαία υπόθεση. Η γνώση και η ανάμνηση είναι υπέροχο συναίσθημα. Όταν το θυμάμαι, πάντοτε νιώθω ανακούφιση, ευγνωμοσύνη".

Το σημαντικότερο μάθημα ωστόσο το πήρε από την οικογένεια: " Ο πατέρας μου ήταν ο προπονητής μου, το παράδειγμα του ακολουθώ σε ολόκληρη την πορεία μου. Προπονώ πολλά χρόνια αθλητές στην κολύμβηση, ήμουν βοηθός σε ομάδα βόλεϊ και τώρα είμαι προπονητής στίβου. Το να υπηρετώ και να βοηθάω άλλους βρίσκεται στη φύση μου".