Άλλαξε τον τρόπο με τον οποίον έβλεπε ο κόσμος το γκολφ. Άλλαξε το ίδιο το γκολφ. Από "σπορ των λευκών" το εξέλιξε σε άθλημα για όλες τις φυλές και όλες τις κοινωνικές τάξεις. Και ναι, όπου και αν εμφανιζόταν στην αρχή, γινόταν στόχος ρατσιστικών εκδηλώσεων. Δεν έδινε σημασία. Είχε ένα στόχο (τα 14 τρόπαια σε major tournaments έως τα 32 του χρόνια, είναι ιστορικά, η δεύτερη καλύτερη επίδοση μετά τα 18 του Jack Nicklaus) και εν τέλει είχε επιρροή στον παγκόσμιο αθλητισμό, πριν τον "σταυρώσουν", όταν διαπίστωσαν αφενός ότι είναι άνθρωπος και αφετέρου πως έχει αδυναμίες. Ζήτησε συγγνώμη, προσπάθησε να εξηγήσει τι τον ώθησε στο να γίνει μοιχός (γιατί αυτό ήταν το έγκλημα του), προσπάθησε και να αναρριχηθεί εκ νέου στην κορυφή του κόσμου. Μόνο που είχε κάνει τόσο καλά τη δουλειά του, που ο ανταγωνισμός είχε αυξηθεί κατακόρυφα, μαζί και όλα τα δεδομένα που αφορούσαν το σπορ. Κυρίες και κύριοι, ο Tiger Woods.

Η μητέρα του, Kultida -για τους φίλους Tida- γεννήθηκε στην Ταϊλάνδη, το 1944. Είχε ρίζες στην Κίνα και την Ολλανδία και ασπάστηκε το βουδισμό, πίστη που πέρασε και στο γιο της. Ο πατέρας του, Earl Woods Sr. με καταγωγή από την Κίνα και προγόνους Αφροαμερικανούς) υπήρξε στα νιάτα του, ταλαντούχος παίκτης του baseball που ωστόσο, υπέφερε ως ο μόνος μαύρος παίκτης της Big Seven -νυν Big 12, στα τέλη του '40 και στις αρχές του '50. Από τότε έλεγε πως " έχω κάτι που πρέπει να αποδείξω". Το 1953 πήρε πτυχίο κοινωνιολογίας από το Kansas State και το 1954 κατετάγη στο στρατό, όπου έμεινε 20 χρόνια. Έκανε δυο θητείες στο Vietnam. Έγινε και "πρασινοσκούφης", αλλά όπως είχε πει "ούτε εκεί μου δόθηκαν ίσες ευκαιρίες". Σε μια από της θητείες του (το 1966), πήγε στην Bangkok της Ταϊλάνδης. Ήταν ήδη διαζευγμένος (ο πρώτος του γάμος, με την Barbara κράτησε 18 χρόνια) και πατέρας τριών παιδιών (Earl Jr. -γεννήθηκε το 1955-, Kevin -1957- και Royce -1958).

Εκεί γνώρισε την Tida, που έσπασε τον κώδικα της κουλτούρας της, όταν δέχθηκε να παντρευτεί έναν ξένο (τρία χρόνια αργότερα) και να μετακομίσει στο Brooklyn της Νέας Υόρκης. Εκείνος δεν ήθελε άλλα παιδιά "αλλά στην κουλτούρα των Ταϊλανδών, ένας γάμος δεν ολοκληρώνεται αν δεν αποκτήσεις απόγονο". Ο Eldrick Tont Woods εμφανίστηκε στην εικόνα, τον Δεκέμβριο του 1975. Χρονιά που -συμπτωματικά- επετράπη η συμμετοχή μαύρων, σε τουρνουά του γκολφ.

Έως ότου αφοσιωθεί στην καριέρα του γιου του, ο Earl πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως προς τις τεχνικές ανάκρισης φυλακισμένων. Όπως είχε πει, κάποια από τα πράγματα που δίδασκε, τα χρησιμοποιούσε για να βελτιώσει και τον Tiger (" χρησιμοποίησα κάθε κακό, βρώμικο και εκνευριστικό τρικ που είχα, για να αυξήσω την αυτοσυγκέντρωση του") παρατσούκλι που είχε δώσει στο παιδί του, στη μνήμη ενός φαντάρου φίλου του (του λοχαγού Vuong Dang "Tiger" Phong, που είχε πεθάνει από πείνα, ως αιχμάλωτος σε στρατόπεδο για πολιτικούς κρατουμένους, οκτώ μήνες νωρίτερα), που του είχε σώσει τη ζωή στο Vietnam.

Στα χρόνια που θα ακολουθούσαν, ο Earl θα έκανε αισθητή την παρουσία του (ήταν ο πρώτος που αγκάλιαζε ο Woods μετά τις νίκες), θα έδινε συνεντεύξεις, θα ήταν σε όλους τους αγώνες μπροστά μπροστά. Σε όλους τους αγώνες ήταν και η μητέρα του, αλλά διακριτικά. Ήταν εκεί, να στηρίξει το παιδί της, όταν "έχασαν" τον Earl -από καρκίνο στον προστάτη, τον Μάιο του 2006. Τον παρακολουθούσε να "χάνεται" στις σκέψεις του, τη θλίψη του το χρόνο που ακολούθησε. Ήταν παρούσα, όταν τράκαρε με το αυτοκίνητο του, την ημέρα των Ευχαριστιών, το 2009. Για την ακρίβεια, ήταν εκείνη που τηλεφώνησε στην αστυνομία, για να ενημερώσει πως κάποιος είχε πέσει πάνω στο δέντρο της αυλής της, στις 2.25 τα ξημερώματα. Ήταν κοντά του και όταν ζήτησε συγγνώμη, τον Φεβρουάριο του 2010 -στην πρώτη σειρά του ακροατηρίου που μεταδόθηκε τηλεοπτικά. Η πιο ουσιαστική ατάκα που είπε ήταν πως " ένιωσα δούλευα όλη μου τη ζωή και άξιζα να απολαύσω όλους τους πειρασμούς που υπήρχαν γύρω μου". Κρατήστε το αυτό, για τη συνέχεια.

Η 26η Νοεμβρίου του 2009 ήταν η ημέρα που η συντηρητική αμερικανική κοινωνία θα ξεκινούσε την πιο γρήγορη αποδόμηση που έχει γίνει ποτέ, σε θρύλο του παγκόσμιου αθλητισμού. Ο "πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής", από " ο πρώτος που κέρδισε 1 δισεκατομμύριο δολάρια", από τη φωτογραφία με τον Barack Obama στο Οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου, από " πολυνίκης", εκείνος που " άλλαξε τον τρόπο που ο κόσμος έβλεπε το γκολφ και από σπορ της προνομιούχας τάξης, το έκανε άθλημα όλων" έγινε ο κατά συρροή μοιχός (έως τις 11 Δεκεμβρίου οι ερωμένες του είχαν γίνει 14, με τον ίδιο να ομολογεί ότι ήταν 120), ο ψεύτης, ο υποκριτής και κάπως έτσι εξαφανίστηκαν από δίπλα του, όσοι τον στήριζαν στις χαρές του. Με πρώτους τους χορηγούς του -που του έδιναν από 10 έως 15 εκατ. δολ. το χρόνο. Η πρώτη του αντίδραση, ήταν να ενημερώσει πως αποσύρεται από την ενεργό δράση και έως το τέλος του 2009 είχε εισαχθεί σε κλινική για απεξάρτηση από τον εθισμό του στο σεξ. Άλλο εθισμό είχε: στον ανταγωνισμό. Και αυτό το είχε πάρει από τη μητέρα του.

Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας της νέας χιλιετίας, η καριέρα του είχε διαλυθεί. Η ζωή του θα ακολουθούσε τον Απρίλιο του 2010, οπότε η σύζυγος του Elin Nordegren έμαθε πως είχε κάνει σεξ και με την κόρη του γείτονα, η οποία όταν γνωρίστηκαν ήταν 14 χρόνων. Εκεί αποφάσισε πως είχε έλθει η ώρα να σταματήσει να προσπαθεί. Το δικαστήριο της επιδίκασε 100 εκατ. δολ, ως αποζημίωση, με την Palm Beach Post να αποκαλύπτει τον περασμένο Φλεβάρη πως ο Woods της χρωστά ακόμα 54 εκατ. δολ. και ότι αν δεν βρει αυτά τα χρήματα έως τις 15/1 του 2016, θα "χάσει" το σπίτι του στο Jupiter Island. Για την ιστορία, ζουν κοντά, 25 λεπτά με το αμάξι και μοιράζονται την κηδεμονία της 7χρονου Sam και του 6χρονου Charlie. Και οι δύο προχώρησαν στον επόμενο, με τον Woods να κάνει δυο comeback. Ένα το 2013 και ένα μετά το χωρισμό του από την πρωταθλήτρια αλπικού σκι, Lindsey Von τον περασμένο Μάιο.

Όπως ομολόγησε " η επέτειος από το θάνατο του πατέρα μου, μου είχε προκαλέσει πολλά άυπνα βράδια και εκνευρισμό". Όχι, δεν ήταν κάτι με το οποίο είχε συμβιβαστεί. Συμπτωματικά, κάπου εκεί κοντά είχε χωρίσει και η Nordegren με τον -δισεκατομμυριούχο- Chris Cline. Αν έγινε η επιστροφή; Όχι. Έγιναν όμως, άλλες. Χορηγών, φίλων... Και να σκεφτείτε πως υπήρξαν δυο δεκαετίες που όλοι ήθελαν να είναι κοντά του, με όποιον τρόπο μπορούσαν.

Το μοναχοπαίδι του Earl και της Kutlida γεννήθηκε στις 30/12 του 1975, στο Cypress της California. Του έδωσαν για μεσαίο όνομα το "Tont" -εκ των πλέον παραδοσιακών της Ταϊλάνδης- και το Eldrick επειδή πληρούσε μια βασική προϋπόθεση: ξεκινούσε από "Ε" (εκ του Earl) και τελείωνε σε "Κ" (από το Kutlida). Το παιδί μεγάλωσε στο Orange County της California και όταν ήταν μόλις δυο ετών, εμφανίστηκε στην τηλεόραση... για να προμοτάρει το γκολφ. " Όταν ήταν μηνών, τον είχα μαζί μου στο γκαράζ, όπου έπαιζα γκολφ. Μέχρι να περπατήσει, ήξερε ήδη να κρατά το μπαστούνι", είχε εξηγήσει ο πατήρ φαμίλιας, που πρωτοασχολήθηκε με το σπορ, ένα χρόνο πριν τον ερχομό του γιου του.

Στα 3 του χρόνια, το παιδί είχε ήδη προκαλέσει εντύπωση στο γήπεδο των ναυτικών, στο Cypress, στα 4 απέκτησε τον πρώτο επαγγελματία προπονητή (Rudy Duran), στα 5 τον κάλεσαν στο Gold Digest και στην εκπομπή "That's Incredible" του ABC, πριν γίνει 7 πήρε το τουρνουά Under 10, στα 8 κέρδισε στην κατηγορία "9-10 χρόνων", τη μικρότερη των Junior World Golf Championship, έκανε το πρώτο ρεκόρ στα 8, ακολούθησαν έξι νίκες στα Junior World Championships, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων διαδοχικών και στα 11 νίκησε για πρώτη φορά τον πατέρα του -από τον οποίον δεν ξαναέχασε ποτέ. Στα 13 πήρε το 1989 Big I, το πρώτο μεγάλο εθνικό τουρνουά εφήβων, στα 15 έγινε ο μικρότερος σε ηλικία πρωταθλητής του US Junior Amateur -ρεκόρ που του πήρε ο Jim Liu το 2010-, τίτλος που κράτησε τα δύο επόμενα χρόνια (είναι ακόμα και σήμερα ο μόνος που έκανε το three-peat) και έφυγε από το Western High School το 1994 ως "ο μαθητής που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει, στη ζωή του". Στα 19 έγινε ο νεαρότερος νικητής του United States Αmateur Golf Champion. Μόνο που όπως θα αποκάλυπτε χρόνια αργότερα, σε ένα γράμμα που είχε στείλει σε παιδί που είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει, οι επιτυχίες δεν είχαν έλθει χωρίς αντίτιμο.

" Ήταν το τέλειο παιδί. Δεν υπήρχε κάτι που να μπορούσε να κάνει καλύτερα. Βέβαια, δεν του συμπεριφέρθηκα ποτέ, σαν να ήταν παιδί" είχε πει ο πατέρας του, σε συνέντευξη του 2001, "του φερόμουν πάντα ως ίσο προς ίσο. Είχαμε ξεπεράσει προ πολλού τη σχέση πατέρα-παιδιού. Είχαμε γίνει από πολύ νωρίς φίλοι". Μόνο που ενδεχομένως ο γιος του να χρειαζόταν να ζήσει και ως παιδί. Στην ερώτηση αν τον πίεσε να ασχοληθεί με το γκολ, ο Earl είχε πει ότι " ουδέποτε τέθηκε τέτοιο θέμα. Όλα ξεκίνησαν από τον ίδιο".

Αν τον πίεσε να ασχοληθεί με άλλο σπορ " ήταν το baseball, αλλά επηρέαζε το γκολφ του". Είχε προηγηθεί εν τω μεταξύ, η δήλωση (στο Sports Illustrated, το 1996) κατά την οποία "ο γιος μου είναι θεόσταλτος. Ήλθε στον κόσμο για να γίνει ο πιο σημαντικός άνθρωπος όλων των εποχών, όχι μόνο ο κορυφαίος γκολφέρ. Θα κάνει περισσότερα από κάθε άλλον άνθρωπο, για να αλλάξει το ρου της ανθρωπότητας. Θα γίνει μεγαλύτερος από τον Gandhi και τον Buddha. Είναι ο εκλεκτός". Προσπαθήστε λοιπόν, εσείς, να ζήσετε με αυτό το βάρος στην πλάτη.

Όπως αυξάνονταν τα τουρνουά που κέρδιζε, η φήμη του έφτανε ακόμα πιο μακριά, ενώ πριν καν γίνει επαγγελματίας "τα γήπεδα είχαν ατμόσφαιρα ροκ συναυλίας. Ήταν σαν τον Elvis" θυμούνται οι... τότε παλιοί, που σαφέστατα και τον αμφισβητούσαν. Που φυσικά και έλεγαν "νομίζει πως είναι σπουδαίος; Για φέρτε τον εδώ". Και πήγε εκεί και... κατάλαβαν όλοι πως είναι μοναδική περίπτωση στο είδος του. Έτσι, γεννήθηκε η Tigermania, που άλλαξε το άθλημα, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε όλον τον κόσμο. Εκτός του ιδίου, επωφελήθηκαν και όλοι όσοι ασχολούνταν με το σπορ, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Ώσπου ξημέρωσε και η ημέρα που άπαντες ομολόγησαν ότι "άλλαξε το σπορ, για πάντα".

Όταν ο Tiger απέκτησε δίπλωμα οδήγησης και θέλησε να πάει τον πατέρα του μια βόλτα, είχε βάλει μια κασέτα με hip hop μουσική. Ο Earl απαίτησε να κλείσει το κασετόφωνο. Εκείνος το έκανε. Γενικά, έκανε ό,τι του έλεγε ο πατέρας του. " Δεν πέρασε ποτέ τη φάση του επαναστάτη εφήβου. ΟΚ, υπήρξε μια φάση που πίστευε πως τα ήξερε όλα. Τα ίδια είχα περάσει και εγώ. Από τα 13 έπαιρνα όλες τις αποφάσεις που με αφορούσαν". Ήταν τότε που είχε χάσει τη μητέρα του, δυο χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του. " Δεν ακούμπησα ποτέ χέρι στο γιο μου. Καταλάβαινε από τον τόνο της φωνής μου, τι συνέβαινε. Δεν με φοβόταν. Απλά ήξερε πότε έπρεπε να σταματήσει".

Ποια ήταν η προσέγγιση του, προς τους πειρασμούς; " Είχα πολύ απλή φιλοσοφία. Του είχα πει "υπάρχουν μόνο δυο άνθρωποι που μπορείς να εμπιστευτείς, στο θέμα των ναρκωτικών. Εμένα και τη μητέρα σου. Και εμείς δεν έχουμε κάνει ποτέ χρήση ή πρόκειται να κάνουμε. Επίσης, δεν θα σου δώσουμε ποτέ ναρκωτικά. Αλλά αν ποτέ έχεις την ανάγκη να μιλήσουμε για αυτά, ξέρεις πού θα μας βρεις. Πέραν ημών, δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν άλλον στην κοινωνία. Σε ό,τι αφορά το ποτό, ήξερα πως είναι δική μου η ευθύνη να τον κάνω υπεύθυνο ως προς το συγκεκριμένο θέμα. Θα σας πω μια ιστορία, απ' όταν ζούσα στο Brooklyn: ένας φίλος μου είχε δεχθεί επίσκεψη από το γιο του και κάναμε πάρτι. Ο γιος του δοκίμασε όλα τα ποτά και αρρώστησε. Αυτό ήταν το παράδειγμα που έλεγα στον Tiger. Πως δεν μπορεί να τα αναμείξει όλα. Του είπα και να αποφεύγει τα γλυκά ποτά, που θα τον μεθούσαν χωρίς αν το καταλάβει. Με άκουσε και έμαθε".

Στον πρώτο χρόνο του Tiger στο Stanford (όπου πήγε με πλήρη υποτροφία -εγκατέλειψε στη διετία, για να επικεντρωθεί στο γκολφ), την ημέρα των Ευχαριστιών επέστρεψε σπίτι, πήγε στον πατέρα του και του ζήτησε να κάνουν έναν περίπατο. Προηγουμένως, έφτιαξε ένα ποτό για εκείνον και τον Earl. Όταν έφτασαν σε ένα πάρκο, κάθισαν σε παγκάκι και ο μικρός του είπε " θέλω να μοιραστώ μαζί σου το πρώτο μου ποτό". Μιλούσαν για ώρες. " Ήταν μια από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου", εξήγησε ο Earl.

Το μόνο ατόπημα ήταν ότι ο γιος του έβριζε. " Δεν είναι τέλειος. Κανείς δεν είναι τέλειος. Και δεν γίνεται να είναι τόσο χαρισματικός, να κάνει όλα όσα κάνει με τεράστιο πάθος και να μην αντιδρά, όταν κάτι δεν πάει καλά. Θα πω ότι είναι και θέμα της οικογενείας. Ο πατέρας μου μπορούσε να βρίζει για 30 λεπτά, χωρίς να επαναλάβει λέξη. Ήταν τόσο καλός. Εγώ χρειάστηκα χρόνο να το ελέγξω". Η Tida ήταν πιο θερμόαιμη " και πιο ανταγωνιστική από όλους μας. Μπορεί να εξελίξει σε διαγωνισμό και το να πιεις ένα ποτήρι νερό".

Ο Tiger είχε πει πως ο πατέρας του ήταν μαλακός, συγκριτικά με τη μητέρα του. "Ο Earl κλαίει, συγχωρεί ανθρώπους. Εγώ δεν τα κάνω αυτά. Δεν συγχωρώ κανέναν", είχε πει η μητέρα του, την ημέρα που αποκάλυψε ότι " η συμβουλή που είχα δώσει στο γιο μου ήταν να πατά στο λαιμό των αντιπάλων του, στα τουρνουά. Οι γυναίκες από την Ασία είναι μικρές γλυκιέ μου, αλλά είναι και επικίνδυνες". Από το 1996 " εκείνη ζούσε στο σπίτι της και εγώ στο δικό μου. Δεν χωρίσαμε. Είμαστε οικογένεια. Αλλά ο καθένας ζει στο δικό του χώρο".

Αναγνώριζε ως κύριο προσόν του παιδιού του " τη δύναμη στο μυαλό. Το γκολφ είναι παιχνίδι που εξαρτάται κατά 90% από αυτό. Πολλοί αθλητές έχουν ζήσει λιγότερα από όσα άξιζαν, γιατί δεν την είχαν αυτή τη δύναμη". Στην ερώτηση αν υπήρχε ρατσισμός στα γήπεδα, η απάντηση του ήταν "δεν πιστεύω ότι υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα". Μεγαλύτερη σημασία φυσικά, είχε το πώς ένιωθε ο Tiger επ' αυτού του ζητήματος.

Σε γράμμα που είχε στείλει, σε παιδί το οποίο είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει λόγω του bullying που δεχόταν στην ομάδα football του σχολείου του, τον Μάιο του 2015 έγραφε μεταξύ άλλων πως " ξέρω πως είναι να είσαι διαφορετικός και να νιώθεις ότι δεν ταιριάζεις. Και εγώ ήμουν "κλειστός" ως παιδί. Προτιμούσα να μιλάω στο σκύλο μου, ο οποίος καθόταν και με άκουγε μέχρι να κοιμηθεί. Επίσης, πήρα κάτι μαθήματα πριν δυο χρόνια που με βοήθησαν. Χρειάστηκε να ξεπεράσω πολλά εμπόδια ως παιδί. Όπως το να είμαι ο μόνος μαύρος στο γήπεδο. Δεν το άφησα όμως, να με σταματήσει. Με ενέπνευσε να δουλέψω ακόμα πιο σκληρά. Ξέρω πως μπορείς να το κάνεις και εσύ αυτό. Συνέχισε να προσπαθείς και είμαι βέβαιος ότι θα ζήσεις μεγάλα πράγματα".

Δύο ημέρες πριν μας αποχαιρετήσει ο Οκτώβριος, το Trans World Sport επανέφερε στο προσκήνιο συνέντευξη που είχε πάρει τον Νοέμβριο του 1990 από τον Woods, όταν εκείνος ήταν 14 χρόνων. Είχαν συζητήσει για πολλά. Είχε ξεκαθαρίσει πως απολαμβάνει τον ανταγωνισμό και την πίεση που νιώθει (αργότερα, θα έλεγε και ότι "κ αι χαρτιά να παίζω, θέλω να νικώ", με τη μόνη νίκη που δεν θέλησε να είναι όταν έπαιζε παιχνίδια με τον πατέρα του, ενώ εκείνος ήταν στα τελευταία του).

Ένα από τα θέματα που είχε θέσει το Trans World Sport στον έφηβο τότε, Tiger ήταν ο ρατσισμός. " Κάθε φορά που πάω σε μεγάλο country club, νιώθω τον ρατσισμό. Πάντα τον αισθάνομαι. Οι άνθρωποι με κοιτούν σαν να σκέφτονται "τι κάνεις εδώ; Δεν θα έπρεπε να ήσουν εδώ". Όταν πηγαίνω στο Texas ή τη Florida, το νιώθεις πάντα. Εκεί μου λένε κι όλας πως δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι στο club. Πιθανόν να παίζει ρόλο ότι σε αυτές τις περιοχές υπήρχαν οι σκλάβοι".

Πίστευε πως μπορούσε να το αλλάξει αυτό; " Από τη στιγμή που είμαι μαύρος, ίσως να γίνω μεγαλύτερος από τον Jack Nicklaus. Ίσως να γίνω ο Michael Jordan του γκολφ", είχε πει. Έγινε κάτι άλλο: ο Tiger Woods! Ο πρώτος του ατζέντης, Mark Steinberg είχε αποκαλύψει πως " όταν τον πρωτοανέλαβα, όπου και αν ήμασταν υπήρχαν παπαράτσι. Την πρώτη φορά, τέντωνα πόδια και χέρια για να μην τους δώσω ανοιχτές λήψεις. Έκανα σαν τρελός. Ήμουν γελοίος. Θεωρούσα δεδομένο πως θα με απολύσει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου, με αγκάλιασε και μου είπε "η ζωή μου είναι τρελή. Καλωσήλθες στον κόσμο μου, αλλά πρέπει να χαλαρώσεις λίγο". Για να καταλάβετε πόσο τρελή ήταν η ζωή του, στα γήπεδα που έπαιζε... υπήρχαν σεκιούριτι και στα αποδυτήρια, μαζί με χιλιάδες κόσμου που τον ακολουθούσε κατά πόδας -και χρειάστηκε να εκπαιδευτεί για να μάθει να μην τον αποσυντονίζει.

Η Nike έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο μαύρο γκολφέρ, στα 19 του -με τις συνέπειες που φαντάζεστε. Του έδωσε 40 εκάτ. δολ., για πέντε χρόνια συνεργασίας, παίρνοντας ένα τεράστιο ρίσκο, από πολλές διαφορετικές απόψεις. Στο πρώτο του διαφημιστικό, εξελίχθηκε σε αυτός που όλα τα παιδιά ήθελαν να γίνουν. Προφανώς και η συνεργασία ήταν επιτυχημένη και αυτός ήταν ο λόγος που το 2001 πήρε 100 εκατ. δολ. για να υπογράψει πενταετή επέκταση, με την εταιρία αθλητικών ειδών. Είχε ήδη νικήσει σε περισσότερα από 25 τουρνουά -συμπεριλαμβανομένων πέντε majors. Το 2002 είχε υποβληθεί σε επέμβαση μηνίσκου και το 2003 νίκησε τους μεγαλύτερους αντιπάλους του, στο Buick Invitational.

Το 2006 συμφώνησαν για άλλα επτά χρόνια και μετά... ήλθε η απόσυρση, που δεν διήρκεσε για πάντα, αφού όταν κόπασε το σκάνδαλο, υπεγράφη νέο συμβόλαιο. Είχε και άλλους σπόνσορες και όλοι μαζί τον έκαναν έναν εκ των πλουσιότερων αθλητών, για σειρά ετών. Μετά το σκάνδαλο, κάποιοι επέστρεψαν, άλλοι τον προσέγγισαν για πρώτη φορά και το 2015 το Golf Digest ενημέρωσε πως από το 1996 είχε 'βγάλει" εντός και εκτός γηπέδων, το ποσό των 1.371.381.375 δολαρίων. Ακόμα και αν το σύνολο των 122.702.706 δολ. του 2007 (ήταν το πικ του) έγινε 55.110.775 δολ. πέρυσι. Ακόμα και αν δεν έχει πάρει major, από το US Open του 2008.

Από τα πρώτα πράγματα που έκανε, ήταν να δημιουργήσει το δικό του ίδρυμα (Tiger Woods Foundation), του οποίου προήδρευσε ο πατέρας του, για να συγκεντρώνει χρήματα και να τα διαθέτει σε παιδιά που δεν είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν ή να ακολουθήσουν το πάθος τους. Όσο πιο πλούσιος γινόταν, τόσο περισσότερο χρόνο αφιέρωνε σε παράπλευρες δραστηριότητες (σε διαφημιστικά των Buick, Gillette, Gatorade, Tag Heuer, American Express κλπ), συν τη δική του αθλητική σειρά με οτιδήποτε αφορούσε το άθλημα του.

Μέχρι το 2009, τα έσοδα του από τους σπόνσορες είχαν ξεπεράσει τα 300 εκατ. δολ. "Στόχος μου ήταν να διασφαλίσω οικονομικά την οικογένεια μου" είχε πει στο Sports Illustrated, λες και το ένα δισεκατομμύριο δολάρια που είχε "βγάλει" ήδη, δεν ήταν αρκετά. Λες και δεν είχε σημασία πως οι τηλεθεατές των τουρνουά γκολφ είχαν αυξηθεί ήδη κατακόρυφα, πράγμα που ερμηνεύτηκε και σε πολύ μεγαλύτερα τηλεοπτικά συμβόλαια. Χάριν αυτού, οι γκολφέρ είδαν τους μισθούς τους να εκτοξεύονται κατακόρυφα, περισσότερο από όλους τους άλλους αθλητές. Για να καταλάβετε, όταν εμφανίστηκε στους επαγγελματίες, το μεγαλύτερο ποσό που μπορούσε να κερδίσει κανείς σε ένα χρόνο ήταν μικρότερο των 70 εκατ. δολ. Δέκα χρόνια μετά, ήταν μεγαλύτερο των 280 εκατ. δολ.

Έγινε αυτός που γεφύρωσε το χάσμα, μεταξύ των φυλών (βοήθησαν και οι πολλές καταβολές που είχε), με το χάρισμα που είχε και τη μοναδική του προσωπικότητα. Ποιος φανταζόταν, πριν εμφανιστεί εκείνος, ότι μια μέρα θα υπήρχε γκολφέρ με τη δική του επιρροή στον παγκόσμιο αθλητισμό; Όσο και αν έλεγε " ήμουν τυχερός και ευλογημένος", αλήθεια είχε και πάρα πολλές άλλες παραμέτρους. Με πρώτη το " πάντα υπήρχε κάποιος καλύτερος από εμένα, όπου εμφανιζόμουν, που έπρεπε να τον νικήσω. Ακόμα και όταν μεγάλωσα, υπήρχε κάποιος καλύτερος σε κάτι από εμένα. Τους παρακολουθούσα όλους, τους μελετούσα όλους, τους ανέλυα, γιατί ήθελα να γίνω καλύτερος. Ναι, ήμουν τόσο... άπληστος". Και ήταν τόσο αποφασισμένος να δουλεύει νυχθημερόν, αφιέρωνε το μυαλό, το σώμα και τη ψυχή (ακόμα και η εκγύμναση του, ήταν αθλητή, όχι γκολφέρ), ώστε να αποδεικνύει διαρκώς ότι ήταν ο καλύτερος.

Από τα 14, από εκείνη τη συνέντευξη, όταν του ζήτησαν να περιγράψει τον εαυτό του, είχε ενημερώσει πως δεν είναι ιδιαίτερα "ανοιχτός". Είχε πει και κάτι ακόμα. "Ε ίμαι πολύ συναισθηματικός, πολύ παθιασμένος με αυτό που κάνω, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Δεν ξέρω γιατί δεν εκφράζομαι. Ο πατέρας μου είναι έτσι. Μάλλον το κληρονόμησα". Είχε προσθέσει και πως " η ανταγωνιστικότητα μου είναι που με βοηθά να επιβιώνω. Κάνω ό,τι πρέπει, όταν πρέπει. Μπλοκάρω όλα τα άλλα και κάνω focus σε αυτό που πρέπει να επιτύχω".

Από παιδί έδειχνε να ξέρει ποιος είναι και πού θέλει να πάει. Στα μάτια του μπορούσες να δεις την αποφασιστικότητα του. Προφανώς και αυτός δεν ήταν τρόπος... λειτουργίας ενός εφήβου, που θα κάνει και το λάθος του, θα κάνει και τις δοκιμές του. Εκείνος δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες. Με τα χρόνια, έμαθε να εκτονώνει κάπως αυτό που τον "έπνιγε" στα εντός του, εντός των αγώνων. Εκτός αυτών, φαινόταν να ζει μια απλή ζωή, υποδειγματικού οικογενειάρχη. Αλλά είχε βρει έναν τρόπο να διασκεδάζει, που δεν ήταν συμβατός με τα "πρέπει" της κοινωνίας και πολύ περισσότερο με τη σωστή συμπεριφορά προς τη γυναίκα και μητέρα των παιδιών του: την Elin Nordegren.

Οι κακοήθεις λένε πως παντρεύτηκε, όχι γιατί έπαθε κάποιον τρελό έρωτα, αλλά επειδή είχε φτάσει τα 28 και κάτι έπρεπε να γίνει... με αυτό το θέμα. Η Elin, κόρη εκ των πιο δημοφιλών δημοσιογράφων στη Σουηδία, ήταν μοντέλο και πρωτοετής στην παιδική ψυχολογία, στο Lund University, ενώ εργαζόταν σε κατάστημα με ρούχα. Εκεί γνώρισε την Mia Parnevik, σύζυγο του γκολφέρ Jesper Parnevik και την προσέλαβε για νταντά των τεσσάρων της παιδιών. Το 2001 μετακόμισε με την οικογένεια, στη Florida. Εκεί γνώρισε τον Woods, ενώ είχε ήδη δεσμό στην πατρίδα της. Τον απέρριψε. Πολλές φορές. Αλλά η επιμονή του ήταν τέτοια που πείστηκε. Το 2002 έκαναν την πρώτη κοινή παρουσία. Της έκανε πρόταση γάμου, σε ένα ταξίδι τους στη Νότιο Αμερική, τον Νοέμβριο του 2003. Δέχθηκε. Παντρεύτηκαν στα Barbados, παρουσία 200 φίλων και μελών οικογενειών... και των Michael Jordan και Charles Barkley.

Με τον MJ τους δένει φιλία που κρατά απ' όταν ο Woods ήταν μικρό παιδί έως και σήμερα. " Είναι τελειομανής, εργασιομανής, με τρελό πάθος για το παιχνίδι" είχε πει ο "Air", σε ντοκιμαντέρ που ετοίμασε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο για τον γκολφέρ. Είχε προσθέσει και ότι " από την αρχή υπήρξε αμοιβαίος σεβασμός. Λάτρευα την αυτοπεποίθηση του. Μου θύμιζε τον εαυτό μου. Η σχέση μας ήταν αυτή που έχει ένας μεγάλος αδελφός με το μικρότερο αδελφό του. Συζητάμε για τα πάντα. Γελάμε με τα πάντα και θέλουμε ο ένας την πρόοδο του άλλου, όχι μόνο στον επαγγελματικό τομέα, αλλά στη ζωή".

Μιλούσαν μια, δυο φορές την εβδομάδα στο τηλέφωνο. Όχι για τα σπορ τους. "Είχε πολλά που έπρεπε να διαχειριστεί. Είναι 22 και ο κόσμος τον παρουσιάζει σαν να είναι πολύ μεγαλύτερος, λόγω των όσων κάνει στα γήπεδα. Πρέπει να 'χει όλες τις απαντήσεις, να είναι τέλειος. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Αλλά θα τα καταφέρει. Θα βρει τον τρόπο. Μην ξεχνάτε ωστόσο κάτι: του συνέβησαν πάρα πολλά, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση που είχε, όταν βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ήταν να κλειστεί στον εαυτό του. Αυτό ήταν λάθος. Πιστέψτε με. Ξέρω. Δεν μπορείς να βγεις σε ένα γήπεδο, να κάνεις ό,τι κάνεις και όταν τελειώσεις να κλειδωθείς στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου.

Τα είχα κάνει και εγώ αυτά και ήμουν δυστυχισμένος. Δεν μπορείς να χάνεις την αίσθηση της κοινωνίας και να μένεις κολλημένος σε μια οθόνη τηλεόρασης. Δεν ζεις τη ζωή σου, κατ' αυτόν τον τρόπο. Θεέ μου, πρέπει να διασκεδάσει, ενώ κάνει ό,τι κάνει. Όσο πιο πολύ μαθαίνει να χαλαρώνει στη δουλειά του, τόσο πιο πολύ θα την απολαύσει και τόσο καλύτερος θα γίνει". Ειρήσθω εν παρόδω, η πρώην σύζυγος του Woods είχε δηλώσει πως ο Jordan ήταν εκείνος που έκανε τον Tiger να την απατήσει. Μάλιστα, είχε συμβουλεύσει την Yvette Prieto να μην παντρευτεί τον MJ, κατηγορώντας τον επιπροσθέτως, ότι έκανε τον γκολφέρ και τζογαδόρο. Μαζί της συμφώνησε και ο πρώην δικηγόρος του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, John Merchant, προσθέτοντας ότι οι δυο άνδρες πήγαιναν παρέα στο Las Vegas.

Η περίπτωση του Barkley ήταν τελείως διαφορετική

Ο Sir Charles ήταν μια τελείως διαφορετική περίπτωση. " Μια μέρα, με πήρε από το πουθενά τηλέφωνο και με ρώτησε αν μπορούσε να έλθει στο πάρτι μου. Του είπα ναι. Καθίσαμε για ώρα μαζί, μιλήσαμε για τα πάντα και κάποια στιγμή με ρώτησε τι θα κάνω την επομένη και αν θέλω να πάμε για γκολφ. Έχει πλάκα, γιατί όλο το βράδυ περνούσε κόσμος από πίσω μου και μου έλεγε "κάνε κάτι να πάμε για γκολφ μαζί του". Τον ρώτησα αν υπήρχε πρόβλημα να έλθουν και αυτοί, μαζί, δεν είχε κανένα και περάσαμε φίνα. Από τότε γίναμε φίλοι". Είχε εξηγήσει πως η κυριαρχία του οφείλεται στο γεγονός ότι " δουλεύει έξι ώρες κάθε μέρα. Δεν έχω δει άλλον να προπονείται περισσότερο. Δεν είναι όμορφος. ΟΚ, ούτε ο Jordan είναι, αλλά και οι δύο έχουν ένα μεγάλο χάρισμα". Ήταν από τους τύπους που γεννιούνται για να ασκήσουν επιρροή, που και μόνο που περπατούν στο δρόμο, γυρίζουν τα κεφάλια.

Ο Barkley ήταν ο τύπος που είχε πει την ατάκα "ξέρεις ότι όλα πάνε κατά διαβόλου, όταν ο καλύτερος ράπερ είναι λευκός (Eminem) και ο καλύτερος γκολφέρ, λευκός", όταν ο Woods έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που πήρε και τα τέσσερα major τουρνουά. Ήταν και αυτός που το 2014 ενημέρωσε ότι η φιλία του με τον Woods αποτελούσε παρελθόν. "Πιστεύεις ότι είσαι φίλος με κάποιον, του μιλά μια φορά την εβδομάδα για 15 χρόνια, είναι ο κολλητός σου, κάνεις πράγματα μαζί του, διασκεδάζεις και ξαφνικά όλα τελειώνουν. Έχω δυο χρόνια να του μιλήσω. Δεν ξέρω τι έγινε". Ούτε έμαθε. " Δεν του έχω μιλήσει από το ατύχημα του. Παραμένω φαν του, αλλά ακολουθήσαμε διαφορετικές οδούς. Δεν έχω εκνευριστεί. Νιώθω απογοητευμένος. Όταν έγινε ό,τι έγινε, αποφάσισε να αποκοπεί από τους φίλους του. Εκείνος ξέρει καλύτερα τι έπρεπε να κάνει για τον εαυτό του". Αυτό δεν ήταν απαραίτητο...

Κάθε μεγάλος πρωταθλητής ήταν εγωιστής, σε συγκεκριμένους τομείς

Όπως τώρα, που έχει καταλάβει ότι πρέπει να αποσυρθεί "ξέρω πως ο χρόνος είναι ανίκητος", αλλά δεν είναι μια απόφαση που μπορεί να πάρει εύκολα. Γιατί μετά, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Ή για την ακρίβεια, να οριστεί, αφού όλη του τη ζωή -απ' όταν θυμάται τον εαυτό του- ήταν γκολφέρ. Το θέμα είναι ότι τα τελευταία χρόνια είχε διαδοχικά προβλήματα υγείας και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες. " Δεν θα πέσω χωρίς μάχη, χωρίς να κάνω ό,τι μπορώ για να επιστρέψω στην κορυφή", είχε εξηγήσει, πριν κάνει την προσπάθεια και αντιμετωπίσει σειρά τραυματισμών -με τον πιο σοβαρό να αφορά τη μέση του και να τον έπαθε ενώπιον της κόρης του, που εν τέλει τον έσωσε, γιατί είχε πέσει στο έδαφος και δεν μπορούσε να σηκωθεί, ενώ δεν είχε μαζί του το κινητό για να ειδοποιήσει κάποιον.

Όπως είπε πρόσφατα στο περιοδικό "Time", δεν παρακολουθεί γκολφ (" δεν μπορώ να το αντέξω, εκτός και αν παίζει ένας φίλος, αλλά και πάλι το βάζω στο mute"), ενώ διατηρεί με την πρώην σύζυγο του " μια ειλικρινή σχέση, πολύ πιο ειλικρινή από όταν ήμασταν μαζί. Ανήκει μεταξύ των καλύτερων φίλων που έχω, πια". Όταν μιλά για τη σχέση του με τα media, στέκεται στο ότι " απέκτησα φίλους, μέσα στα χρόνια, ανθρώπους που σέβομαι και με σέβονται. Βέβαια, πάντα θα υπάρχουν και εκείνοι που δεν με ενδιαφέρουν. Είναι εκείνοι που έχουν κάνει καριέρα με το να είναι αρνητικοί".

Έφτασα στο peak μου, στα 11 μου χρόνια, όταν όλα ήταν τέλεια

Εξήγησε πως δεν έπαιξε ποτέ γκολφ, για να κερδίσει την προσοχή του κόσμου. " Ήθελα να κερδίσω τους πάντες και ήθελα όλοι να ξέρουν πως μπορώ να τους κερδίσω. Αυτή ήταν η απόλυτη ευχαρίστηση για εμένα. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κάποιοι με εντόπισαν. Όταν ήμουν όμως, μικρό παιδί και δεν ήταν κανείς εκεί γύρω, πάλι ήθελα να κλωτσώ κώλους. Αυτό δεν άλλαξε ποτέ. Έως τα 11 είχα κερδίσει 113 τουρνουά. Για να είμαι ειλικρινής, έφτασα στο peak μου στα 11. Είχα ρεκόρ 36-0, είχα την πιο γλυκιά συμμαθήτρια μου για κοπέλα μου και μόνο Α στον έλεγχο. Ήταν όλα τέλεια. Ήταν το peak μου".

Σήμερα (30/12) γίνεται 40. Πιστεύει πως μπορεί να επιστρέψει στην κορυφή; " Φυσικά. Πρώτα βέβαια, πρέπει να γίνω υγιής. Δεν θα φτάσω ποτέ στο 100%, αλλά οτιδήποτε εκεί κοντά θα μου κάνει. Όσο δεν πονάω, όλα μπορούν να γίνουν. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο μεγαλώνεις. Σίγουρα δεν θέλω να κάνω άλλη εγχείρηση. Επτά είναι αρκετές. Τέσσερις στα γόνατα και τρεις στη μέση είναι υπεραρκετές".

Αν μπορούσε να αλλάξει κάτι από τον τρόπο που διαχειρίστηκε το μεγαλύτερο σκάνδαλο που αντιμετώπισε ποτέ θα ήταν " να είμαι πιο ειλικρινής, περισσότερο "ανοιχτός" στη σχέση μου με την πρώην σύζυγο μου". Έγινε απόλυτα ειλικρινής με τα παιδιά του. " Τους εξήγησα γιατί δεν ζούμε κάτω από την ίδια στέγη. Τους είπα πως "ο μπαμπάς έκανε κάποια λάθη". Δεν ήθελα να μάθουν τι έγινε από το Internet. Τους είπα πως είμαστε όλοι άνθρωποι και όλοι κάνουμε λάθη. Αλλά στο τέλος της ημέρας, είμαστε όλοι καλά και έχουν δυο γονείς που τα λατρεύουν".

Τον ρώτησαν αν το να είσαι πρωταθλητής, σημαίνει πως είσαι και εγωιστής. Ομολόγησε ότι " κάθε μεγάλος πρωταθλητής που έχει ζήσει εκεί έξω ήταν εγωιστής, σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς. Μόνο έτσι φτάνεις στην κορυφή. Χρειάζεται να δουλέψεις περισσότερο στην αίθουσα με τα βάρη, στο τρέξιμο, στην αποθεραπεία, στο άθλημα σου. Να κάνεις πράγματα που δεν κάνουν άλλοι. Γιατί; Για να γίνεις καλύτερος. Αλλά υπάρχει ένα κόστος". Κυρίως, στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η κληρονομιά που έχει αφήσει στο σπορ δεν τον ενδιαφέρει. Για την ακρίβεια, λέει πως " το καλύτερο που μπορεί να συμβεί, είναι να μη με θυμούνται. Αυτό που εννοώ είναι πως τα παιδιά που παίζουν τώρα μπάσκετ, δεν ξέρουν ποιος πραγματικά ήταν ο Michael Jordan. Βλέπουν το logo της εταιρίας του και σκέφτονται "τι ωραία". Μιλώ για τα παιδιά, που δεν είναι καν 10 χρόνων. Στην ακαδημία που έχω οι μικροί δεν έχουν ιδέα ποιος είμαι εγώ. Δεν ξέρουν τι έχω κάνει, αλλά αυτό είναι υπέρ τους για να εξελιχθούν και να ωριμάσουν".

Το βέβαιο είναι πως έχει αφήσει το στίγμα του, όχι μόνο στο σπορ του, αλλά στην κοινωνία. Τελικά, ο πατέρας του δεν είχε και πολύ άδικο, για τον προορισμό του γιου του. Αυτό που δεν είχε προβλέψει, ήταν η ανάγκη του παιδιού του να ζήσει και τη ζωή του. Θα έχει ωστόσο, και το χρόνο και τα χρήματα για να το κάνει...