Με αφορμή τον Κοντονή, θυμήθηκα τον συγχωρεμένο τον Θωμά το Βουλινό. Αρχές δεκαετίας 90, ο Βουλινός, πρόεδρος στον ΠΑΟΚ, στα ντουζένια του. Υφυπουργός Αθλητισμού, ο επίσης Θεσσαλονικιός Βασίλης Παπαγεωργόπουλος.

Μια αντιπαλότητα μετακύ των παραγόντων του ποδοσφαίρου και της πολιτικής ηγεσίας του αθληιτσμού, υπήρχε ανέκαθεν. Δεν είναι τωρινό, φρέσκο φρούτο. Αν λοιπόν, καμιά φορά, η κουβέντα πήγαινε στον Παπαγεωργόπουλο, ο Βουλινός ήταν κατηγορηματικός: "Αυτός θέλει δύο ώρες κάθε πρωί να φτιάξει το μούσι. Θα προλάβει να κάνει όλα τ' άλλα;'

ΠΡΑΓΜΑΤΙ. Μόνο, όποιος, έχει μούσι, ξέρει τι δουλειά χρειάζεται. Δεν είναι ότι μένουμε αξύριστοι, το αφήνει να μεγαλώσει και μια φορά το μήνα πάμε στον κουρέα. Ή και στις σαράντα μέρες. Το μούσι θέλει φροντίδα. Θέλει περιποίηση. Θέλει φαντασία. Αυτοσχεδιασμό.

Δεν είναι όλα τα μούσια ίδια. Υπάρχει το καλλιτεχνικό μούσι. Τραγουδιστές, ηθοποιοί κλπ. Υπάρχει το μούσι το αθλητικό. Ποδοσφαιριστές κλπ. Το μούσι το επαναστατικό . Φοιτητές κλπ.Το μούσι του διαννοούμενου. Το ατημέλητο μούσι, που το αφήνουμε όπως κάτσει. Υπάρχει στη μόδα το χίπστερ.

Ούτε το μούσι που αφήνουν οι δημοσιογράφοι είναι ίδιο. Άλλο το επαναστατικό μούσι του Μπογιόπουλου κι άλλο το καθώς πρέπει ,το μνημονικό μούσι, που αφήνει κάθε καλοκαίρι, ο Πρετεντέρης και διατηρεί στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, μέχρι και τον Οκτώβριο.

ΕΔΩ, λοιπόν, θα πρέπει να πούμε ότι το μούσι του Σταύρου Κοντονή είναι μια κατηγορία μόνο του. Δεν είναι τυχαίο μούσι. Ότι το αφήνουμε κι όπως φυτρώσει. Είναι δουλεμένο μούσι. Σαν τις στημένες φάσεις, που δουλεύουν οι προπονητές στην προπόνηση. Μούσι με 100% προσωπικό στυλ. Που μπορούμε να πούμε ότι σαν προϊόν φαντασίας είναι σπάνιο και δυσεύρετο. Οι ανάλογες περιπτώσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα.

- Το μούσι του Μπραντ Πιτ

- Το μούσι του Νότη Σφακιανάκη

- Το μούσι του καθηγητή Γραμματικάκη

- Το μούσι του Μίκι Ρουρκ

Δουλεμένα μούσια, όπως είπαμε και παραπάνω. Το μούσι του Πίρλο, αντίθετα δεν λέει κάτι. Το άφησε κι όπως έκατσε. Μια αγριάδα βγάζει και μόνο. Ομορφάντρας με τα όλα του, ο Τζορτζ Κλούνεϊ. Το μούσι είναι απλό μούσι. Ένα συνηθισμένο μούσι, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση. Εδώ, λοιπόν, είναι που θα πρέπει να αποδοθούν τα δέοντα στον Σταύρο Κοντονή. Λαμβάνοντας υπόψη, δηλαδή, ότι πρόκειται για ένα απλό δικηγόρο. Ούτε καλλιτέχνης είναι. Ούτε αθλητής. Ούτε διαννοούημενος. Ούτε επαναστάτης.

Είναι παραπάνω από προφανές, όμως, ότι τον έχει απασχολήσει το θέμα. Λίγο να παρατηρήσεις, διαπιστώνειος ότι δεν πρόκειται για ένα τυχαίο μούσι. Για ένα μούσι της σειράς. Το μουστάκι κατ' αρχήν από μόνο του είναι ένα έργο τέχνης. Σωστά ψαλιδισμένο, να μη κρέμονται τρίχες στα χείλια. Ούτε μία δεν ξεφεύγει

Με σαφές μεγαλύτερο μέγεθος και πάχος, από τα γένια, στα μάγουλα για να ξεχωρίζει. Ακριβώς από κάτω, είναι έντονο αυτό που στην αργκό αποκαλείται "της πουτανιάς το ζάρι". Κάτι που προϋπήρχε στον Ντ' Αρντανιάν από τους τρεις σωματοφύλακες, αλλά καθιέρωσε σαν μόδα ο Νότης Σφακιανάκης.

Και γιατί, όμως, μόνο οι τραγουδιστές και οι καλλιτέχνες και όχι και οι πολιτικοί; Όλοι έχουν δικαίωμα στο ωραίο. Όλοι έχουν το δικαίωμα να είναι μερακλήδες. Έτσι λοιπόν και ο Κοντονής, άφησε το μεγαλύτεροτο κομμάτι, κάτω από το κάτω χείλος. "Καθαρίζοντάς" το γύρω-γύρω με τη μηχανή, ώστε να γίνεται έντονο και σαφές.

Σε μικρότερο, σαφώς, μέγεθος είναι τα γένια, δεξιά και αριστερά στα μάγουλα. Που δεν σμίγουν με το μουστάκι. Το οποίο θα πρέπει να πούμε είναι επιμελώς ψαλιδισμένο στο κέντρο για να ξεχωρίζουν οι δυο πλευρές δεξιά και αριστερά. Με τα γένια στο σαγώνι να είναι λίγο μεγαλύτερα, αλλά όσο πρέπει για να κάνουν τη διαφορά.

Αν προσθέσουμε και την ελαφριά δόση τζελ, για να στέκονται τα μαλλιά όρθια και επιμελώς αχτένιστα προς τα πάνω, μιλάμε για ένα εντυπωσιακό, πράγματι, αποτέλεσμα. Ένα μούσι σπάνιας καλιτεχνικής αισθητικής. Προσεγμένο, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και σε υψηλά εργομετρικά επίπεδα. Που θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε αν πρόκειται για προσωπική επιλογή του Κοντονή, ή έργο κάποιου μετρ της κομμωτικής τέχνης.

Με αυτά και μ' αυτά, φτάσαμε στο διά ταύτα. Σε ατυτούς δηλαδή, πουη δεν χρωστάνε να πούνε μια καλή κουβέντα. Είναι εμφανές ότι ο υφ.αθλητισμού έχει δώσει μεγάλη και ιδιαίτερη βαρύτητα σε ό,τι έχει να κάνει με το μούσι του, που επιμελώς διατηρεί. Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Ότι είναι όλη τη μέρα, στον καθρέφτη με ένα ψαλίδι στο χέρι; Κάθε άλλο. Μέρα νύχτα, ο Κοντονής, τρέχει για να δαμάσει το θηρίο της βίας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως θα αφήσει τον εαυτό του και δεν θα ενδιαφερθεί για την εξωτερική του εμφάνιση. Για ανύπαντρο παλικάρι πρόκειται, άλλωστε...

(Buddy Guy και Hoochie Coochie Man)