Τι έκανε ο Αλ Πατσίνο όταν έγινε πρόταση να ανέβει στο σανίδι και να παίξει στο Μπροντγουέι; Όταν ξεμπέρδεψε από τα διαδικαστικά (ρόλος κλπ) και συμφώνησε στο οικονομικό, έκανε και κάτι ακόμη: Μαθήματα υποκριτικής. Δεν είναι το ίδιο θέατρο και σινεμάς.

Αν, λοιπόν, είσαι σωστός επαγγελματίας, αν έχεις αυτογνωσία, οφείλεις να πας σε ένα ειδικό για να σου δείξει πως θα μιλάς, πως θα στέκεσαι, πως θα συμπεριφέρεσαι στο σανίδι. Έτσι πάει. Αν ξέρεις ένα κομμάτι της δουλειάς του ηθοποιού, ακόμα κι αν είσαι άριστος σε αυτό, δεν πάει να πει ότι τα ξέρεις όλα.

Και δεν είναι κακό, ακόμα κι αν είσαι ο Αλ Πατσίνο, ακόμα κι αν έχει φτάσει στα πενήντα, να ζητήσεις τη βοήθεια του ειδικού. Κάπως έτσι φτάνουμε και στην επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό με Φύσσα και Βόκολο. Ο γέγονε, γέγονε με τον Νταμπίζα. Το ζητούμενο είναι τι θα γίνει από δω και μπρος. Άνθρωποι του ποδοσφαίρου είναι Φύσσας-Βόκολος. Με ένησμα και πετυχημένη προϋπηρεσία στην Εθνική ομάδα.

Πρόκειται όμως για την ίδια ακριβώς δουλειά; Η σχέση ομάδας και εθνικής είναι όση της μέρας με τη νύχτα. Δεν λέμε ότι η δουλειά στην εθνική είναι εύκολη και στην ομάδα δύσκολη. Λέμε ότι είναι εντελώς διαφορετική. Ούτε μεταγραφές χρειάζεται να κάνεις στην εθνική (να πληρώσεις δηλαδή) ούτε καθημερινή διαχείριση. Για ποδόσφαιρο μιλάμε, σε κάθε περίπτωση, αλλά για ανόμοιες καταστάσεις.

Διαβάζουμε πχ ότι ο Βόκολος ξέρει πολύ καλά όλους τους ποδοσφαιριστές των μικρών εθνικών ομάδων, γιατί αυτή ήταν η δουλειά του. Και τι πάει να πει αυτό; Άλλο το "ξέρω" κι άλλο το "παίρνω αποφάσεις". Το "ξέρω" δεν έχει κανένα απολύτως κόστος. Το "αποφασίζω" σημαίνει, πληρώνω.

Κάποιος π.χ είδε τον Τασουλή και έκρινε ότι αξίζει να πάρει ευκαιρία στην Εθνική Ομάδα. Κόστος απόφασης; Μηδενικό. Αν δεν αρέσει στον Ρανιέρι, όπως τον είδε στο διπλό δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Δεν τον ξαναφωνάζει.

Αντίθετα η απόφαση να βάλεις χέρι στην τσέπη και να αγοράσεις κάποιον Τασουλή, από τον οποίο Πανιώνιο, μετριέται σε κατοσταριές χιλιάδες γιούρο. Έχει πάρει, μέχρι τώρα, τέτοιες αποφάσεις στην καριέρα του, ο Βόκολος; Ούτε μία. Από τούδε και στο εξής θα αρχίσει.

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τον Τάκη Φύσσα. Στην Εθνική Ομάδα και επί Ρεχάγκελ και επί Σάντος, μάλιστα, όλα ήτανε στρωμένα. Έτοιμα. Το νερό είχε μπει στ' αυτλάκι. Δεν θα πούμε ότι ο ρόλος του τιμ μάνατζερ είναι 100% διακοσμητικός. Καμιά σχέση, όμως, με το καθημερινό ζόρι της ομάδας, που κάθε εβδομάδα έχει ένα και δυο παιχνίδια.

Το να πάει ο τιμ μάνατζερ, να διαλέξει το ξενοδοχείο της ομάδας και το αθλητικό κέντρο που θα προπονηθεί είιναι μια δουλειά. Καμιά σχέση, όμως, με τον καθημερινό πόλεμο της ομάδας που μετέχει στο πρωτάθλημα. Ποιες είναι οι ευθύνες που έχει ο Φύσσας στην εθνική ομάδα και με προπονητές, να μη το ξεχνάμε αυτό, Ρεχάγκελ και Σάντος; Είχε κανένα άγχος πριν πάει για ύπνο το βράδυ;

Διευθυντής ποδοσφαιρικού τμήματος, που είναι τώρα, πάει να πει ότι βρίσκεται παραπάνω κι από τον προπονητή. Η δουλειά στην ομάδα είναι σκληρή. Δύσκολη. Δεν είναι μόνο τα ταξίδια στη Λισαβώνα και η επίσκεψη στη Μπενφίκα που παίξαμε μπάλα, για ενημέρωση για την ποδοσφαιρική τεχνογνωσία. Αυτά είναι εύκολα. Τα δύσκολα θα έρθουν αναπόφευκτα, όταν ο Φύσσας θα κληθεί, για πρώτη φορά σαν επαγγελματίας, να πάρει αποφάσεις. Το ξαναλέμε αυτό , γιατί έχει τη σημασία του.

Ποιες αποφάσεις είχε πάρει στη δουλειά του στην Εθνική, ο Φύσσας; Εκτός αν είναι πολύ έξυπνος κι αφήνει να αποφασίζουν πάντα οι άλλοι,.

Θα πει κάποιος, ρε Καίσαρη, είχαν πάρει αποφάσεις πριν πάνε στον Παναθηναϊκό, Αναστγασίου-Νταμπίζας; Κατ' αυτή την έννοια ήταν ακόμη χειρότερες περιπτώσεις. Μηδενική προϋπηρεσία στην διαχείριση-καθοδήγηση ομάδας ο Αναστασίου, μηδενική προϋπηρεσία στρα νταραβέρια του τεχνικού διευθυντή ο Νταμπμπίζας

Και πέτυχαν και οι δυο. Άρα πολύ περισσότερο θα πετύχουν τώρα, Φύσας-Βόκολος που έχουν κάνει το αγροτικό τους στην Εθνική. Μπορεί να φαίνεται, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Πράγματι, η επιχείρηση Αναστασίου-Νταμπίζας ήταν ένα ρίσκο για τον Αλαφούζο. Για να μην πούμε ένα πείραμα. Που πέτυχε, μπορείς να πεις στο 100%. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι επειδή κέρδισες μια φορά στο κορώνα-γράμματα, αν παίζεις κάθε μέρα, θα ξανακερδίσεις.

(Eντιθ Πιαφ και Jezebel)