Υπόθεση εργασίας: Είσαι ορειβάτης. Και στη πρώτη σου σοβαρή αποστολή, πας στα Ιμαλάια. Και πατάς την κορυφή με την μία. Σε τρεις μήνες θα προσπαθήσεις να το ξανακάνεις; Δεν έχεις κανένα λόγο γι αυτό. Είσαι κολυμβητής. Και κάνεις τη προσπάθεια να περάσεις το στενό της Μάγχης. Και το περνάς με τη μία. Την άλλη εβδομάδα θα το επιχειρήσεις για δεύτερη φορά; Σε καμία περίπτωση.

Είσαι ο Γιάννης Αναστασίου. Και κάνεις αυτά που έκανες πέρυσι με τον Παναθηναϊκό. Τι κάνεις ενόψει της νέας σεζόν; Σηκώνεσαι και φεύγεις. Βρίσκεις μια πρόφαση, βρίσκεις μια δικαιολογία και τη κοπανάς. Στα Ιμαλαϊα έφτασε πέρυσι με τον Παναθηναϊκό, ο Αναστασίου.

Είναι εύκολο να το επαναλάβει για δεύτερη κολλητή σεζόν; Εξαιρετικά δύσκολο. Φεύγεις λοιπόν για να μην φθαρείς και γρήγορα μάλιστα. Αυτά βέβαια μπορεί να τα λέει και να τα γράφει κάποιος που είναι απ' έξω. Αυτός που είναι μέσα στο ποδόσφαιρο σκέφτεται και λειτουργεί διαφορετικά.

Όποιος άλλωστε ασχολείται επαγγελματικά με την μπάλα, όποιος είναι προπονητής, είναι εγωιστής. Πιστεύει στον εαυτό του, και το τελευταίο πράγμα που υπάρχει στο μυαλό του είναι το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Όποιος φοβάται άλλωστε, κάθεται σπίτι του.

Το ρίσκο, ωστόσο της δεύτερης χρονιάς για τον Γιάννη Αναστασίου είναι δεδομένο. Και είναι και πολύ υψηλό μάλιστα. Όσο ψηλά ανέβασε ο ίδιος τον πήχη με τις επιτυχίες στη περυσινή σεζόν.

Πέρυσι όλα πήγαν πρίμα. Κι όχι λόγο τύχης. Όσα έγιναν, κατακτήθηκαν ήταν προϊόν δουλειάς και σωστών επιλογών. Ο Παναθηναϊκός προερχόταν από μια ιδιαίτερα τραυματική σεζόν. Ο Αναστασίου είχε το πλεονέκτημα, ότι χειρότερα, δεν μπορούσε να πάει.

Πράγματι. Πόσο όμως καλύτερα μπορούσε; Έφτασε λοιπόν στο μάξιμουμ:

- Έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου και το πήρε κερδίζοντας τον ΠΑΟΚ με 4-1.

- Πήρε την πρώτη θέση στα πλέι οφς.

- Έκανε αυτή την τεράστια νίκη με 3-0 επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκης.

- Έφτιαξε στην κυριολεξία από το μηδέν μια καινούργια ομάδα.

- Είχε σχεδόν 90/100 επιτυχία, στις μεταγραφικές επιλογές.

Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Κι όχι τυχαία επαναλαμβάνουμε. Είναι κι ο ενθουσιασμός της νέας προσπάθειας. Είναι έλλειψη πίεσης και άγχους. Είναι η πίστωση χρόνου, που δίνουν κόσμος και διοίκηση. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω θα δούμε, ότι η ΑΕΚ του Ντέμη Νικολαϊδη τη πρώτη σεζόν 2004-05 λίγο έλειψε να πάρει πρωτάθλημα με τους Μπούρμπους και του Κρασάδες.

Το έχασε από απρόσμενη εντός έδρας ήττα από τον Ιωνικό μέσα στο ΟΑΚΑ, ενώ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, που ακολούθησε στην Λεωφόρο, έχασε και την δεύτερη θέση, με τον Κύρο Βασσάρα να μην δίνει καθαρό πέναλτι σε ανατροπή του Μπούρμπου.

Με την ΑΕΚ ωστόσο να έχει τότε στο ρόστερ της, παιχταράδες σαν τους Κατσουράνη-Λυμπερόπουλο και Άλβες-Ασουνσάο. Μονάδες που σε καμία περίπτωση δεν είχε στην διάθεση του, πέρυσι ο Αναστασίου. Ανατρέχοντας στο παρελθόν και η πρώτη ουσιαστικά σεζόν του Σάντος στον ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη και η μοναδική, στο να έχει φτάσει τόσο κοντά στο να πάρει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.

Δεν λέμε ότι είναι εύκολο, αλλά λέμε ότι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, όταν δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Αυτή η σεζόν όμως για τον Παναθηναϊκό που αρχίζει την Τετάρτη, με το εκτός έδρας ματς με την Σταντάρ Λιέγης, δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με την περυσινή.

Ο πήχης έχει ανέβει ψηλά και πολύ μάλιστα. Γυρίζοντας πίσω ο κόσμος θα βλέπει το 3-0 στο Καραϊσκάκης και το 4-1 του ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟΚ. Αυτό θα είναι το μέτρο σύγκρισης. Ότι αυτά που κάναμε πέρυσι θα τα ξανακάνουμε κι εφέτος απαίτηση για πρωτάθλημα δεν υπάρχει, αλλά για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα και ακόμα καλύτερο ποδόσφαιρο

Ο Παναθηναϊκός πέρυσι ανέβασε πάρα πολύ ψηλά τον πήχη. Και δεν μιλάμε για τον Μπούμπκα, που κάθε φορά ανέβαζε τον ανέβαζε ένα πόντο παραπάνω, κι έσπαγε το παγκόσμιο ρεκόρ για πλάκα. Μιλάμε για ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός εφέτος σε σχέση με πέρυσι θα έχει την επιβάρυνση της Ευρώπης. Αν δηλαδή περάσει αυτό ή το επόμενο νοκ-αουτ, των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ, ή του Τσάμπιονς Λιγκ αν κάνει το θαύμα.

Άλλο είναι να παίζεις μια φορά την εβδομάδα κι άλλο δύο, κι όταν μάλιστα το ρόστερ σου, δεν είναι τόσο γεμάτο. Αν αντίθετα αποκλειστεί και από την Σταντάρ, κι από τον επόμενο αντίπαλο, και η ομάδα και ο Αναστασίου σε προσωπικό επίπεδο, θα έχουν δεχθεί το πρώτο στραπάτσο.

Με τη ζημιά να είναι διπλή. Και σε ότι έχει να κάνει με τον κόσμο, αλλά και τη διοίκηση που ποντάρει στα λεφτά του Γιουρόπα Λιγκ.

Δεν λέει κανείς , ότι αν στραβώσει η σεζόν, σε σχέση με πέρυσι, ότι ο Αναστασίου κινδυνεύει να χάσει την δουλειά του. Πολλά έχουνε δει τα μάτια μας στο ποδόσφαιρο, αλλά να κάνει τέτοια τρέλα ο Αλαφούζος, είναι αδύνατον. Λέμε ότι και στο ποδόσφαιρο, "φρέσκα κουλούρια φωνάζει ο κουλουράς".

Μπορεί να μην είναι δίκαιο 100/100 αλλά όλοι κρίνονται με βάση το σήμερα και όχι συνολικά συνυπολογίζοντας και όσα έκαναν χθες. Ο Παναθηναϊκός, καλείται να ξανανέβει στη κορυφή των Ιμαλαϊων του ελληνικού ποδοσφαίρου, χωρίς ιδιαίτερη ενίσχυση στις μεταγραφές.

Έχει το πλεονέκτημα, ότι οι νεαροί Έλληνες ποδοσφαιριστές, που ξεκίνησαν ψαρωμένοι στη περυσινή σεζόν, έχουν πλέον αυτοπεποίθηση και πιστεύουν στις ικανότητες τους. Το ξαναλέμε όμως για τελευταία φορά: Μπορεί να φαίνεται, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. Πόσο εύκολο θα είναι δηλαδή για τη Λίβερπουλ να ξαναδιεκδικήσει για δεύτερη φορά το πρωτάθλημα, μέχρι το τέλος;

Ακόμα κι αν δεν είχε χάσει τον Σουάρεζ η απάντηση θα ήταν αρνητική. Κάθε καινούργια σεζόν είναι και ένα καινούργιο στοίχημα. Δεν είναι κορώνα γράμματα το ποδόσφαιρο, για να κερδίσεις επειδή είσαι τυχερός και να χάσεις επειδή είσαι άτυχος. Η επιτυχία βασίζεται στη δουλειά και στις σωστές επιλογές.

Όταν όμως, όπως στην περίπτωση του περυσινού Παναθηναϊκού, έχει ξεκινήσει από το μηδέν, και στο τέλος της σεζόν πιάνεις το άριστα δέκα, για να το ξανακάνεις, θέλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.

(ZZ TOP ERIC CLAPTON)